Ιστορική παρανόηση: Οι Βίκινγκ δεν φορούσαν κράνη με κέρατα, ούτε έκαιγαν τους νεκρούς τους στη θάλασσα.

Έργο του Γκούσταβ Μάλστρομ, που απεικόνιζε έναν Βίκινγκ με κέρατα στο κράνος Η εικόνα επικράτησε εξαιτίας καλλιτεχνών του 19ου αιώνα, όπως ο Βάγκνερ, που έντυσε τις Βαλκυρίες και τους πολεμιστές στο “Δαχτυλίδι του Νίμπελουνγκ” με τέτοια κράνη.

Έργο του Γκούσταβ Μάλστρομ, που απεικόνιζε έναν Βίκινγκ με κέρατα στο κράνος.

Ο Βάγκνερ ίσως να βασίστηκε σε έργα του Σουηδού καλλιτέχνη, Γκούσταβ Μάλστρομ, ο οποίος για πρώτη φορά ζωγράφισε ένα βίκινγκ να φοράει κράνος με κέρατα στις αρχές του 19ου αιώνα. Ο Μάλστρομ με τη σειρά του, μπορεί να εμπνεύστηκε από τα γραπτά Ρωμαίων και Ελλήνων ιστορικών, που είχαν περιγράψει τον τρόπο ζωής των βάρβαρων φυλών του βορρά. Ο Πλούταρχος και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης ανέφεραν ότι οι Γαλάτες, οι Κέλτες και διάφορες γερμανικές φυλές στόλιζαν τα κράνη τους με φτερά και κέρατα ζώων. Επίσης έχουν σωθεί πολλές απεικονίσεις των φυλών αυτών. Όμως όλες οι αναφορές των ιστορικών αφορούσαν φυλές της κεντρικής Ευρώπης που έδρασαν αιώνες πριν από την εμφάνιση και την ανάπτυξη των Βίκινγκ, που χρονολογείται στα τέλη του 8ου αιώνα μ.Χ.

Η μοναδική απεικόνιση Βίκινγκ που φοράει κράνος με κέρατα .

Όταν πια ήρθε η εποχή των Βίκινγκ, τα διακοσμημένα κράνη είχαν ουσιαστικά εξαφανιστεί. Η μοναδική απεικόνιση Βίκινγκ με κέρατα στο κράνος του υπάρχει σε ένα τάπητα τοίχου, που βρέθηκε στον τάφο μιας Νορβηγίδας βασίλισσας του 9ου αιώνα. Οι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ένα τέτοιο κράνος χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά για τελετουργίες και στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο άντρας που το φορούσε ήταν Θεός και όχι θνητός. Οι απλοί Βίκινγκ δεν θα φορούσαν ποτέ κράνη με κέρατα και φτερά στη μάχη, κυρίως επειδή δεν ήταν καθόλου πρακτικά.
Άλλη μία μεγάλη ιστορική παρανόηση είναι η ταφή των Βίκινγκ.
Έχει επικρατήσει ότι οι Βίκινγκ δεν έθαβαν τους νεκρούς τους, αλλά τους έκαιγαν πάνω σε πλοία που ταξίδευαν στη θάλασσα. ...

Πώς θάβονταν οι νεκροί των Βίκινγκ.

Στην πραγματικότητα, οι νεκροί είτε θάβονταν κανονικά στη γη, σε τάφους που ορισμένες φορές μπορεί αν είχαν τη μορφή πλοίου, είτε καίγονταν, αλλά πάλι στη γη. Οι Βίκινγκ πίστευαν ότι η ψυχή ταξίδευε μετά το θάνατο σε πλοία, γι’ αυτό έδιναν σε πολλούς τάφους αυτή τη μορφή, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι τα πτώματα τοποθετούνταν πάνω σε κανονικά πλοία που έπλεαν στη θάλασσα. Η καύση των νεκρών, που γινόταν επίσης πάνω σε στέρεο έδαφος και όχι στη θάλασσα, ήταν πολύ διαδεδομένη μέχρι την εξάπλωση του Χριστιανισμού, περίπου το 1000 μ.Χ....
ΠΗΓΗ