Οι μύθοι για τους δισεκατομμυριούχους

Είναι πραγματικά φιλάνθρωποι οι ζάμπλουτοι του κόσμου; Ή μήπως ενδιαφέρονται μόνο για τη συσσώρευση του πλούτου τους; Κατά τον Darrell M. West, αντιπρόεδρο του τμήματος μελετών του Brookings Institution, υπάρχουν και καλοί δισεκατομμυριούχοι…Γι' αυτό και καταρρίπτει πέντε μύθους που τους αφορούν:

1. Οι δισεκατομμυριούχοι μπορούν να εξαγοράσουν τις εκλογές.
Μεγάλη προσοχή δίνεται στις υπερβολικές προσφορές των δισεκατομμυριούχων στις προεκλογικές εκστρατείες. Σύμφωνα με το ProPublica, ο Σέλντον Άντελσον και η σύζυγός του, Μίριαμ, ξόδεψαν τουλάχιστον 98 εκατ. δολάρια κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 2012. Οι Τσαρλς και Ντέιβιντ Κοχ φέρεται να ξόδεψαν 290 εκατ. δολάρια το 2014 για να βοηθήσουν τους Ρεπουμπλικάνους να επανακτήσουν τον έλεγχο της Γερουσίας και να προωθήσουν πολιτικές που περιορίζουν το ρόλο της κυβέρνησης.

Αλλά τα χρήματα δεν εξαγοράζουν πάντα την πολιτική εξουσία. Οι πρόσφατες εκλογές ήταν γεμάτες με αποτυχίες από την πλευρά των δισεκατομμυριούχων. Οι συντηρητικοί χρηματοδότες δεν νίκησαν τον Πρόεδρο Ομπάμα το 2012, παρά το ότι δαπάνησαν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για το σκοπό αυτό. Ο πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης Μάικλ Μπλούμπεργκ, ο διευθύνων σύμβουλος της News Corp Ρούπερτ Μέρντοχ και ο ιδρυτής του Facebook Μαρκ Ζάκερμπεργκ δεν κατάφεραν να πείσουν τα μέλη του Κογκρέσου να περάσει τη συνολική μεταρρύθμιση για τη μετανάστευση. Αυτό το έτος, το Bloomberg αφιερώνει 50 εκατ. δολάρια για να πιέσει τους βουλευτές να υιοθετήσουν σχετικά ήπια μέτρα για τη μείωση της ένοπλης βίας, αλλά μέχρι στιγμής η εκστρατεία δεν έχει πολλά αποτελέσματα. Οι συντηρητικοί δεν κατάφεραν να πείσουν το Κογκρέσο να καταργήσει το Obamacare, παρά τις πολλές διαφημίσεις και τις δραστηριότητες προβολής των ελαττωμάτων του. Δεν έχει υπάρξει καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση των προνοιακών δικαιωμάτων, παρότι πολλοί δισεκατομμυριούχοι προειδοποιούν για τους κινδύνους από τα υψηλά επίπεδα χρέους και την ανάγκη για την αντιμετώπιση των μακροπρόθεσμων ελλειμμάτων.
Παρόλη την κάλυψη των εθνικών πολιτικών και της πολιτικής υπεράσπισης, κάποιες από τις πιο επιτυχημένες προσπάθειες δισεκατομμυριούχων έχουν λάβει χώρα σε κρατικό και τοπικό επίπεδο. Ο Πίτερ Λιούις έχει επενδύσει εκατομμύρια στην άσκηση πιέσεων για να νομιμοποιήσει τη μαριχουάνα στο Κολοράντο και την Ουάσιγκτον. Οι Πολ Σίνγκερ, Σεθ Κλάρμαν, Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς και ο Τζεφ Μπέζος υποστήριξαν τον γάμο των ομοφυλόφιλων.

2. Οι περισσότεροι δισεκατομμυριούχοι είναι συντηρητικοί υποστηρικτές της «μικρής κυβέρνησης» και της κατάργησης των φόρων.
Πολλοί εξέχοντες δισεκατομμυριούχοι είναι συντηρητικοί της ελεύθερης αγοράς που θέλουν να περιορίσουν τον ρόλο της κυβέρνησης στην οικονομία. Ωστόσο, η ανάλυση των δεδομένων του περιοδικού Forbes δείχνει ότι οι 492 δισεκατομμυριούχους στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ποικίλα ενδιαφέροντα. Για παράδειγμα, ο Τζέιμς Σίμονς και ο Τζέφρι Κάτζενμπεργκ υποστήριξαν την προσπάθεια επανεκλογής του Ομπάμα και έχουν χρηματοδοτήσει φιλελεύθερους σκοπούς. Ο Γουόρεν Μπάφετ θεωρεί ότι, ως δισεκατομμυριούχος, θα πρέπει να φορολογείται περισσότερο από την γραμματέα του. Αστειεύτηκε λέγοντας ότι «αν έχετε πρόβλημα να ζήσετε με 500 εκατομμύρια δολάρια, εγώ θα βγάλω βιβλίο που θα λέγετε ‘Πώς να ζήσετε με 500 εκατομμύρια δολάρια’». Άλλοι, όπως ο Νέιβιντ Ρούμπενσταϊν, μίλησαν για την ανάγκη να αντιμετωπιστεί η εισοδηματική ανισότητα.

3. Οι περισσότεροι δισεκατομμυριούχοι κληρονόμησαν τον πλούτο τους.
Σύμφωνα με το Wealth-X και το UBS Financial Services, που παρακολουθούν τους πλούσιους, περίπου το 65 τοις εκατό των δισεκατομμυριούχων είναι αυτοδημιούργητοι. Πολλοί, όπως ο Στιβ Τζομπς, προέρχονται από τη μεσαία τάξη. Ξεκίνησαν με λίγους οικονομικούς πόρους, αλλά μέσα από καινοτόμες ιδέες και διορατική σκέψη έχτισαν επιτυχημένες εταιρείες και έγιναν τρομερά πλούσιος. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί αναστατώθηκαν όταν ο Πρόεδρος Ομπάμα μίλησε το 2012 για τη βοήθεια που λαμβάνουν οι επιχειρηματίες από την κυβέρνηση, σε μια ομιλία με τίτλο «Δεν το χτίσατε εσείς αυτό».

4. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κερδίζουν χρήματα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα χρήματα είναι ένα σημαντικό κίνητρο, όμως πολλοί δισεκατομμυριούχοι έχουν επίσης και μη υλιστικούς στόχους. Άνθρωποι σαν τον Τζορτζ Σόρος και τον Σέλντον Άντελσον ασχολούνται με τα προβλήματα της πολιτικής στις χώρες τους και σε όλο τον κόσμο και θέλουν να συνεισφέρουν τις ιδέες τους. Ο Σόρος, για παράδειγμα, έχει χρηματοδοτήσει οργανώσεις που συνηγορούν για τη μεταρρύθμιση των φυλακών και την ελευθερία της έκφρασης. Ο Άντελσον υποστηρίζει τους Ισραηλινούς. Ο Πιερ Ομιντιάρ έχουν υποστηρίξει νέες πλατφόρμες μέσων ενημέρωσης που έχουν σχεδιαστεί για να βελτιώσουν τη δημόσια κατανόηση της παρακολούθησης της κυβέρνησης.
Σε αντίθεση με τις προηγούμενες γενιές των εύπορων ατόμων που έκαναν το μεγαλύτερο μέρος της φιλανθρωπίας τους μετά το θάνατό τους, πολλοί σύγχρονοι δισεκατομμυριούχοι επιδίδονται σε σοβαρές φιλανθρωπίες μέσω ιδρυμάτων ή μη κερδοσκοπικών οργανισμών. Σχεδόν το 10 τοις εκατό –όπως οι Σάρα Μπλέικλι και ο Ρίτσαρντ Μπράνσον- έχουν υπογράψει το Giving Pledge, συμφωνώντας να δωρίσουν περισσότερη από τη μισή περιουσία τους σε φιλανθρωπικούς σκοπούς κατά τη διάρκεια της ζωής τους ή στη διαθήκη τους. Το βλέπουν ως έναν τρόπο ανταπόδοσης σε μια κοινωνία που τους έδωσε τόσες πολλές ευκαιρίες.

5. Ο καλύτερος τρόπος για να γίνει κάποιος δισεκατομμυριούχος είναι μέσω της Wall Street.
Απόφοιτοι κολεγίων σπεύδουν στην Wall Street ελπίζοντας να γίνουν πλούσιοι. Πολλοί πιστεύουν ότι ο τομέας αυτός δίνει τις καλύτερες ευκαιρίες για τη δημιουργία πλούτου. Ωστόσο, οι λίστες δισεκατομμυριούχων του Forbes δείχνουν ότι μόνο το 9 τοις εκατό των δισεκατομμυριούχων έχτισαν τις περιουσίες τους μέσω των οικονομικών και των τραπεζών. Οι πιο κοινές κατευθύνσεις για τον πλούτο είναι οι διαφοροποιημένες εταιρείες (18 τοις εκατό του συνόλου των δισεκατομμυριούχων), το real estate, οι κατασκευές και τα ξενοδοχεία (15 τοις εκατό) και η λιανική και τα καταναλωτικά αγαθά (14 τοις εκατό).
Από τους νέους δισεκατομμυριούχους, το 42 τοις εκατό κερδίζει τον πλούτο του μέσω των εταιρειών τεχνολογίας. Αυτό έχει γεννήσει τον όρο «technopreneurs». Δισεκατομμυριούχοι της τεχνολογίας, όπως ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ, ο Λάρι Πέιτζ και ο Πολ Άλεν, είναι σε θέση να αλλάξουν και άλλους τομείς της κοινωνίας, από την εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη ως τη φιλανθρωπία και την ακαδημαϊκή έρευνα. Τους αρέσει να διαταράζουν το status quo. Σίγουρα θα έχουν μια δραματική επίδραση στο μέλλον του κόσμου - και σχεδόν κανένας από αυτούς δεν προήλθε από τη Wall Street.
ΠΗΓΗ