ΤΙ ΘΑ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΑΝ ΕΙΧΑΝ ΠΕΤΥΧΕΙ ΟΙ ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ;ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΛΙΓΕΣ!!!

Ως ένας από τους κορυφαίους κακούς του 20ου αιώνα, ο Αδόλφος Χίτλερ αιματοκύλισε την οικουμένη και έφερε όλεθρο και καταστροφή στο πέρασμά του.
Σκεφτείτε λοιπόν πόσα εκατομμύρια ζωές θα είχαν σωθεί αν τον είχαν σταματήσει πριν ανέλθει στην εξουσία!
Όλος ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος θα είχε αποτραπεί και οι ασύλληπτες ναζιστικές θηριωδίες θα έμεναν για πάντα καλά κλεισμένες στα σκοτεινά μυαλά των λογής χιτλερίσκων.
Και η πλάκα είναι ότι οι απόπειρες δολοφονίας εναντίον του δεν ήταν και λίγες, καθώς κάθε παράφρονας δικτάτορας που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να έχει στις ζοφερές του πλάτες αναρίθμητα τέτοια περιστατικά.
Η μόνη όμως απόπειρα κατά της ζωής του Χίτλερ που τελεσφόρησε ήταν στις 30 Απριλίου 1945, όταν συνάντησε τον θάνατο από το δικό του χέρι…

30 Ιουνίου 1934: Η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών

Ο φίλος και συναγωνιστής του Χίτλερ, Ερνστ Ρεμ, ηγετικό στέλεχος της ναζιστικής παραστρατιωτικής οργάνωσης SA (Sturmabteilung), ενδυναμωνόταν συνεχώς και το πράγμα θα έφτανε στα άκρα του, με το αιματηρό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών να φαντάζει σίγουρο. Ο ίδιος ο κατοπινός Φύρερ λοιπόν πήγε ασυνόδευτος στο σαλέ του Ρεμ, εισέβαλε στα προσωπικά διαμερίσματά του και λίγο αργότερα ο Ρεμ διέταξε τους φρουρούς του να κατεβάσουν τα όπλα, καθώς είχε παραδοθεί στον Χίτλερ.
Την ώρα που η σκοτεινή παρέα έβγαινε από το σαλέ, ένα απόσπασμα των Φαιοχιτώνων κατέφτανε πάνω στην ώρα για να συνοδεύσει τον Ρεμ σε προγραμματισμένη συνάντηση. Ο Χίλτερ διέταξε τον διοικητή τους να απομακρυνθούν, όπως και έγινε. Αν όμως ο Χίτλερ είχε καθυστερήσει καμιά ωρίτσα και οι παραστρατιωτικοί ήταν ήδη στο σαλέ κατά την άφιξή του, τότε η ιστορία θα ήταν σαφώς διαφορετική, καθώς ο Ρεμ δεν θα παραδινόταν έτσι αμαχητί. Και αντί να συλληφθεί εκείνος, θα μπορούσε να είχε συλλάβει αυτός τον Φύρερ. Ο Ρεμ και η παρέα του ξεπαστρεύτηκαν από την ηγετική χιτλερική ομάδα…

8 Νοεμβρίου 1939: Η βόμβα στο Burgerbraukeller

Εδώ κι έναν χρόνο, ο Johann Georg Elser συνωμοτούσε να δολοφονήσει τον Χίτλερ στο Burgerbraukeller, τον τόπο όπου είχε λάβει χώρα το αποτυχημένο χιτλερικό πραξικόπημα του 1923. Στη διάρκεια αυτού του χρόνου, ο Elser συγκέντρωνε αργά αλλά σταθερά εκρηκτικά και περνούσε τις νύχτες του κρυμμένος στο Burgerbraukeller, βάζοντας σε εφαρμογή το δολοφονικό του πλάνο. Στο τέλος, κατάφερε να κρύψει τα εκρηκτικά του δίπλα στο πόντιουμ του ομιλητή και όλα ήταν έτοιμα για το μεγάλο «μπαμ». Τη μέρα που θα μιλούσε λοιπόν ο Χίτλερ η βόμβα ήταν προγραμματισμένη να εκραγεί στις 9:20, κατά τη διάρκεια δηλαδή των θρυλικά μεγάλων λόγων που εκφωνούσε ο δικτάτορας.
Ο κακός καιρός μεσολάβησε όμως και ακύρωσε όλες τις πτήσεις της ημέρας, αναγκάζοντας τον Χίτλερ να κουτσουρέψει τον λόγο του για να προλάβει το τελευταίο τρένο. Κι έτσι κατέβηκε από το πόντιουμ στις 9:07! Ναι, 13 μόλις λεπτά πριν σκάσει η βόμβα του Elser. Η έκρηξη ήταν μάλιστα γιγαντιαία και άφησε πολλούς νεκρούς και τραυματίες στο φονικό της πέρασμα. Αν ο Χίτλερ μιλούσε ακόμα, δεν θα τη γλίτωνε στα σίγουρα…

13 Μαρτίου 1943: Η βόμβα στο αεροπλάνο

Αρχικά, ο Henning von Tresckow ήταν σκληροπυρηνικός ναζιστής, με όσα έγιναν όμως κατά τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών και τον Χίτλερ να βάζει πια στο στόχαστρο γερμανούς πολίτες, ο Tresckow άρχισε να ψάχνει τρόπους για να κουτσουρέψει τη σταδιοδρομία του παράφρονα. Με μια ομάδα ομοϊδεατών του, άρχισαν να σχεδιάζουν την Επιχείρηση «Σπινθήρας», που έψαχνε να σκοτώσει τον Χίτλερ και να ανακαταλάβει τις θέσεις εξουσίας του Γ’ Ράιχ.
Η συνωμοσία είχε να κάνει με μια βόμβα που θα κρυβόταν μέσα σε κάσα ποτών: ο Treschow έπεισε έναν λακέ του Χίτλερ ότι είχε χάσει στοίχημα λέει και γι’ αυτό έφερε την κάσα με τα ποτά στον νικητή, τον συνταγματάρχη Helmuth Stieff. Το πακέτο αποθηκεύτηκε λοιπόν στο αεροπλάνο, και με τον Χίτλερ στην πτήση το σκάφος έφυγε για Βερολίνο. Όλα είχαν πάει κατ’ ευχή, μόνο που η βόμβα πρόδωσε τους πραξικοπηματίες και δεν έσκασε ποτέ. Το αεροπλάνο προσγειώθηκε κανονικότατα στο Βερολίνο και το πραξικόπημα αναβλήθηκε…

21 Μαρτίου 1943: Η βόμβα στο μουσείο

Μην έχοντας αποθαρρυνθεί καθόλου από την ηχηρή αποτυχία του, ο Henning von Tresckow θα προσπαθούσε ξανά: αυτή τη φορά, προσέλαβε τον Rudolf Christoph Freiherr von Gersdorff, ο οποίος προθυμοποιήθηκε να λειτουργήσει ως καμικάζι αυτοκτονίας, τέτοια μανία τον είχε τον Χίτλερ. Κι έτσι τη συγκεκριμένη μέρα, καθώς ο Χίτλερ ήταν προγραμματισμένο να παρευρεθεί σε έκθεση κατασχεμένων σοβιετικών όπλων στο μουσείο πολεμικής ιστορίας, ο Gersdorff, ειδικός στα όπλα, προθυμοποιήθηκε να του κάνει την ξενάγηση.
Όταν λοιπόν κατέφτασε ο παράφρων, ο Gersdorff ενεργοποίησε δύο βόμβες και τις προσάρμοσε στην τσέπη του: ήταν προγραμματισμένες να σκάσουν 10 μόλις λεπτά αργότερα. Για άγνωστο λόγο, κατά τη διάρκεια της ξενάγησης ο Χίτλερ ενημερώθηκε για κάτι απρόοπτο και εγκατέλειψε άρον-άρον το μουσείο, με τον Gersdorff να αποσύρεται παρακεί και να απενεργοποιεί τις βόμβες την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή…

1929: Η βόμβα στο Sportpalast

Ήταν το 1929 όταν δυσαρεστημένο στέλεχος των SS αποφάσισε να βγάλει τον Χίτλερ από τη μέση κατά τη διάρκεια ομιλίας του δικτάτορα στη μεγαλύτερη αίθουσα του Βερολίνου, το Sportpalast. Η βόμβα θα έσκαγε κλασικά κατά την ώρα του μακροσκελή χιτλερικού λόγου, που έδινε στον φρουρό των SS όλα τα χρονικά περιθώρια να προγραμματίσει το πράγμα στην εντέλεια.
Κάποια στιγμή λοιπόν σηκώθηκε και κλείστηκε στις τουαλέτες, για να ετοιμάσει τη συσκευή του θανάτου, όταν και επενέβη το φριχτό πεπρωμένο: ο φρουρός κλείστηκε μέσα στις τουαλέτες, καθώς η πόρτα είχε φρακάρει. Και για όλο το υπόλοιπο της ομιλίας, ο SS που θα μπορούσε να αλλάξει το πρόσωπο της παγκόσμιας Ιστορίας έμεινε κλειδαμπαρωμένος στο μπάνιο…

1921: Όταν ο Χίτλερ κατασκόπευε τους ομοϊδεάτες του

Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Χίτλερ βρέθηκε να υπηρετεί ως μυστικός πράκτορας (Verbindungsmann) σε μια αναγνωριστική ομάδα του γερμανικού στρατού (Aufklarungskommando). Στο πλαίσιο αυτό, του ανατέθηκε αποστολή να παρακολουθεί τις διάφορες ομάδες που απειλούσαν τη σταθερότητα του κράτους.
Και σε άλλη μια τραγική ειρωνεία της Ιστορίας, το πόστο που επιλέχθηκε ήταν να παρεισφρήσει στον ακραίο εθνικιστικό σχηματισμό DAP, τον πρόδρομο του ναζιστικού κόμματος. Κι όμως, ο ιδρυτής του, Αντόν Ντρέξλερ, κατάφερε να κερδίσει τον Χίτλερ και να τον μεταστρέψει στους σκοπούς του.
Η αντισημιτική και αντικομουνιστική προπαγάνδα έπεισε τον κατοπινό Φύρερ, ο οποίος όχι μόνο άρχισε να δουλεύει για λογαριασμό του DAP, αλλά στο τέλος θα γινόταν και ο ηγέτης του. Αν λοιπόν οι κρατικές μυστικές υπηρεσίες είχαν αναθέσει άλλη αποστολή στον Χίτλερ, να παρεισφρήσει δηλαδή σε άλλον εθνικιστικό σχηματισμό, η εξέλιξη του πράγματος θα ήταν σίγουρα διαφορετική. Θα παρέμενε μέλος του στρατού και τίποτα απ’ όσα επακολουθήσαν δεν θα είχε συμβεί…

20 Ιουλίου 1944: Η Επιχείρηση «Βαλκυρία»

Το περίφημο πραξικόπημα που οργανώθηκε κατά του χιτλερικού καθεστώτος παραμένει ένα από τα αξιομνημόνευτα περιστατικά του Γ’ Ράιχ. Παρά το γεγονός ότι δεν στέφθηκε από επιτυχία, η φιλόδοξη αποστολή που θα δολοφονούσε τον Χίτλερ είναι από τις πλέον περίφημες μυστικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στα πολεμικά χρονικά! Η απόπειρα έγινε από τον αξιωματικό της Βέρμαχτ, συνταγματάρχη Claus von Stauffenberg, και άλλους αντιναζιστές Γερμανούς στις 20 Ιουλίου 1944.
Η συνωμοσία περιλάμβανε βομβιστική επίθεση κατά του ναζιστή δικτάτορα και ο Claus ήταν ιδανικός γιατί είχε πρόσβαση κοντά του, η επιχείρηση θα ακυρωνόταν ωστόσο δύο φορές, καθώς οι συνωμότες ήθελαν να «φάνε» όσο περισσότερους υψηλόβαθμους γερμανούς αξιωματούχους μπορούσαν. Την επίμαχη μέρα, ο συνταγματάρχης Stauffenberg μπήκε στην αίθουσα συσκέψεων της Ανατολικής Πρωσίας, τοποθέτησε τον μοιραίο χαρτοφύλακα δίπλα στον Χίτλερ και εγκατέλειψε το δωμάτιο με πρόφαση επείγοντος τηλεφώνου.
Κι όμως, ο συνταγματάρχης Heinz Brandt θα έβρισκε τον «αδέσποτο» χαρτοφύλακα και θα τον μετακινούσε στην άλλη άκρη της αίθουσας, καθώς θέλησε να ανοίξει έναν χάρτηπάνω στο τραπέζι(!), με την έκρηξη να τραυματίζει απλώς ελαφρά τον ναζιστή δικτάτορα. Αν ο Χίτλερ πέθαινε εκείνη τη μέρα, ο Stauffenberg και οι συνεργάτες του θα οδηγούσαν 1.200 άντρες στο Βερολίνο για να αρχίσει η Επιχείρηση «Βαλκυρία», που περιλάμβανε εξέγερση κατά των ναζί και ανακωχή με τους Συμμάχους. Η ιστορία είχε ωστόσο άλλα στο μυαλό της, με τον Χίτλερ να παραγγέλνει την εκτέλεση του Stauffenberg, των συνεργατών του και όλων τελικά όσοι ήταν αντίθετοι στις πολιτικές των Ναζί…

16 Νοεμβρίου 1943: Το εκρηκτικό παντελόνι

Ο γερμανός αριστοκράτης Axel Freiherr von dem Bussche-Streithorst είχε κουραστεί από τον πόλεμο και ήθελε τον Χίτλερ νεκρό. Πεπεισμένος από τον Claus von Stauffenberg , αποφάσισε να θυσιαστεί ως βομβιστής αυτοκτονίας: θα λειτουργούσε ως μοντέλο για τη νέα φθινοπωρινή κολεξιόν των ναζιστικών στολών και προγραμμάτιζε να γεμίσει το παντελόνι του με εκρηκτικά, στέλνοντας τον Χίτλερ και τα υψηλόβαθμα στελέχη του στον άλλο κόσμο. Έλα όμως που οι Βρετανοί, καθώς δεν γνώριζαν για τη γερμανική συνωμοσία, βομβάρδισαν το τρένο που μετέφερε το εκρηκτικό παντελόνι του Bussche, ματαιώνοντας έτσι μια και καλή τα σχέδια του συνωμότη…

28 Σεπτεμβρίου 1918: Ο βρετανός στρατιώτης που μπορούσε να σκοτώσει τον Χίτλερ

Ήταν κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου όταν ο Χίτλερ υπηρετούσε ως δεκανέας στον γερμανικό στρατό. Την επίμαχη μέρα λοιπόν τραυματίστηκε στη μάχη και επιχείρησε να εγκαταλείψει το πεδίο, όταν τον έβαλε ο βρετανός φαντάρος Henry Tandey στο στόχαστρο του όπλου του, αν και έμελλε να μην πυροβολήσει. Κι αυτό γιατί ο τύπος είχε τιμή, δεν μπορούσε λέει να σκοτώσει έναν άοπλο και τραυματισμένο εχθρό! Και έπρεπε να περάσουν 20 χρόνια για να συνειδητοποιήσει ο Βρετανός σε ποιον είχε χαρίσει τη ζωή! Παρά το γεγονός ότι οι τύψεις τού κατέστρεψαν τη ζωή, δεν θα μπορούσε να ξέρει ο στρατιώτης σε τι έμελλε να εξελιχθεί ο νεαρός δεκανέας του γερμανικού στρατού…

14 Σεπτεμβρίου 1938: Η Πολιτική Κατευνασμού του Τσάμπερλεν ανέκοψε πραξικόπημα κατά του Χίτλερ

Πλησιάζοντας γοργά στον Β’ Παγκόσμιο, ο χιτλερικός επεκτατισμός άρχισε να τρώει τις γειτονικές χώρες, ξεκινώντας από την Αυστρία. Οι επιτελάρχες του στρατού όμως ήξεραν καλά το ανέτοιμο των μονάδων τους, με τα ναζιστικά τανκς, για παράδειγμα, να μένουν στον δρόμο για την Αυστρία! Κι αν ο πρόεδρος της χώρας δεν διέταζε τις δυνάμεις του να παραδοθούν, η έκβαση αυτού του πολέμου θα μπορούσε να είναι εντελώς διαφορετική. Το ίδιο συνέβη και όταν ο Χίτλερ έβαλε στο στόχαστρο την Τσεχοσλοβακία, με τους υπευθύνους των ενόπλων δυνάμεων να παραμένουν ανήσυχοι για την πολεμική τύχη της χώρας του.
Τρομαγμένος λοιπόν από τον ιμπεριαλισμό του Χίτλερ, ο στρατηγός Franz Halder προετοίμαζε πραξικόπημα κατά του ναζιστή ηγέτη για τις 14 Σεπτεμβρίου. Κι όμως, εκείνη την αποφράδα ημέρα έγινε γνωστό ότι ο βρετανός πρωθυπουργός Νέβιλ Τσάμπερλεν θα επισκεπτόταν το Βερολίνο για να συναντηθεί με τον Χίτλερ.
Ο Halder ματαίωσε λοιπόν το πραξικόπημα περιμένοντας τις εξελίξεις και υπολογίζοντας ότι ο Βρετανός θα έκοβε τον βήχα στον Φύρερ. Κι όμως, εντελώς αναπάντεχα, ο ηγέτης της Βρετανίας συγκατατέθηκε σε όλες τις ναζιστικές διεκδικήσεις, κάτι που έπεισε τον Halder για τις ηγετικές ικανότητες του Φύρερ του, αποσπώντας πια την τυφλή του εμπιστοσύνη. Ο μύθος του Χίτλερ ως του ανθρώπου που μπορούσε να καταφέρει τα πάντα είχε μόλις γεννηθεί…
ΠΗΓΗ