Μεσαιωνικά γιατροσόφια για πάσα νόσο !

Από τα αρχαία χρόνια, οι άνθρωποι προσπαθούσαν πάντα να βρουν τρόπους για να ανακουφιστούν από τον πόνο ή να θεραπευτούν από τις ασθένειες που τους ταλαιπωρούσαν.
Όμως όσο πιο πίσω πάμε στα χρόνια, τόσο πιο περίεργα είναι τα γιατρικά που ανακαλύπτουμε πως χρησιμοποιούνταν τότε. Μάλιστα, τα χρόνια του Μεσαίωνα η ιατρική περνούσε την πιο αλλόκοτη φάση της, με θεραπείες που σήμερα ακούγονται εξωπραγματικές.

Σαλιγκάρια στα εγκαύματα
Κάθε φορά που ένας ασθενής υπέφερε από κάποιο έγκαυμα, έπρεπε να πάρει ένα σαλιγκάρι και να τρίψει την κολλώδη ουσία του πάνω στην πληγή και όσο περίεργη και αν ακούγεται αυτή η πρακτική, αφενός ανακούφιζε από το άλγος, αφετέρου μείωνε τις φουσκάλες. Μάλιστα, πρόσφατες έρευνες απέδειξαν πως στο υγρό του σαλιγκαριού περιέχονται αντιοξειδωτικές και αντισηπτικές ουσίες, ενώ μπορεί να λειτουργήσει και ως ελαφρύ αναισθητικό και αντιφλεγμονώδες.
Σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως για αισθητικούς λόγους, λόγω του κολλαγόνου που έχει, αλλά και για ιατρικούς σκοπούς.

Το φίλτρο του Αγίου Πέτρου στην επιληψία και τα προβλήματα με το στομάχι
Ένα φίλτρο που παρασκευαζόταν από συστατικά όπως η γλυκόριζα, το φασκόμηλο, η ιτιά, τα τριαντάφυλλα και άλλα φυτά, αλλά περιείχε και αίμα κορμοράνου, δράκου, καθώς και ορισμένα είδη πιπεριού. Υποτίθεται πως το φίλτρο είχε φτιαχτεί από τον Άγιο Πέτρο, όμως κάποια από τα στοιχεία από τα οποία αποτελούνταν, όντως είναι γνωστά για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Όσο για το αίμα δράκου, ίσως είναι η αναφορά στην κόκκινη ρητίνη, που παράγει το δέντρο δράκαινα και ευδοκιμεί στο Μαρόκο, στο Πράσινο Ακρωτήρι και στα Κανάρια Νησιά.

Συνταγές για την αντιμετώπιση της ημικρανίας
Το φάρμακο για τις ημικρανίες στον Μεσαίωνα απαιτούσε μια σειρά από συστατικά όπως το κριθάρι, η λουίζα, η γλυκόζη και το βότανο μπετόνικα, από την οικογένεια της μέντας. Αφού όλα αυτά έβραζαν, το μείγμα που προέκυπτε απλωνόταν σε ένα πανί και ο ασθενής το έβαζε στο κεφάλι του.
Σήμερα η μπετόνικα χρησιμοποιείται ακόμα για τη θεραπεία σοβαρών πονοκεφάλων και ημικρανιών, καθώς μελέτες απέδειξαν πως είναι το κατάλληλο φάρμακο γι” αυτές τις παθήσεις, ενώ και η λουίζα έχει παρόμοιες χρήσεις κατά της ημικρανίας, αλλά και του άγχους.

Συνταγή για τον πονόλαιμο
Χρησιμοποιούνταν τα εντόσθια μιας γάτας, καθώς και το λίπος ενός σκαντζόχοιρου και μιας αρκούδας, μαζί με φασκόμηλο, αγνό κερί και άλλες ουσίες, ενώ στη συνέχεια με όλα αυτά γέμιζαν τη γάτα και την έψηναν. Με το λίπος που δημιουργούταν να χρησιμοποιείται από τον ασθενή σαν αλοιφή.

Θεραπείες για την ουρική αρθρίτιδα
Αν θέλατε να θεραπεύσετε την ποδάγρα στον Μεσαίωνα, έπρεπε να βρείτε μια κουκουβάγια, να την ανοίξετε και να την αλατίσετε, ενώ μετά θα τη βάζατε στην κατσαρόλα με μια πέτρα από πάνω και θα την αφήνατε μέσα στον φούρνο να καεί. Μετά, το παρασκεύασμα που θα προέκυπτε θα ανακατευόταν με λίπος από αγριογούρουνο και τελικά θα ήταν έτοιμο για να το αλείψει ο ασθενής στην πάσχουσα περιοχή.
ΠΗΓΗ