Ψυχή του μουσείου είναι ο ίδιος ο κτηνοτρόφος, ο Τζιαντόνιο Λοκατέλι, που με την βοήθεια καλλιτεχνών και αρχιτεκτόνων μεταμόρφωσε το μεσαιωνικό κάστρο της φάρμας του σε εκθετήριο των παρεξηγημένων αποβλήτων της παραγωγικής της μονάδας. Ο Λοκατέλι, βέβαια, δεν ανακάλυψε, τώρα την προστιθέμενη αξία που μπορεί να έχει η κοπριά του. Εδώ και 12 χρόνια μετατρέπει ένα μέρος της (1.000 τόνους κοπριάς ετησίως) σε βιοκαύσιμα, που τα πουλάει στο ιταλικό κράτος για την παραγωγή εναλλακτικής ενέργειας. Ούτε την τέχνη την ανακάλυψε όψιμα, καθώς ακόμα και η γαλακτοπαραγωγική μονάδα του περιγράφεται ως ιδιαίτερα υψηλής αισθητικής που θυμίζει σχεδιαστήριο μόδας.
Κουλτούρα και οικολογία από κοπριά
Το ίδιο το μουσείο επεκτείνει την προστιθέμενη αξία της κοπριάς πολύ πιο πέρα από πρακτικές χρήσεις όπως η παραγωγή βιοκαυσίμων, εξερευνώντας την σχέση των περιττωμάτων με την κουλτούρα, την ιστορία και την τεχνολογία. Ο επισκέπτης του μπορεί να περιηγηθεί σε συλλογές και που έχουν ως κεντρικό τους θέμα την «μεταμόρφωση», δηλαδή «τη δυνατότητα μετατροπής φυσικών ουσιών και την επαν-ίδρυση μιας πιο υγιούς σχέσης μεταξύ ανθρώπου και φύσης».
Χαρακτηριστική είναι μια συλλογή από 500 κομψότατα τούβλα φτιαγμένα από στερεοποιημένη και ψημένη κοπριά με άργιλο, μια απόδειξη ότι η τέχνη και η αισθητική μπορεί να προέλθουν ακόμη κι από τα πιο ευτελή αντικείμενα. Οι επισκέπτες του μουσείου, μπορούν να αγοράσουν τέτοια τούβλα, αν θέλουν.
Άλλο παράδειγμα είναι το ίδιο το σύστημα θέρμανσης του μουσείου, που βασίζεται στην αξιοποίηση του ζεστού νερού που παράγεται από τη διαδικασία παραγωγής βιοαερίου. Αντί να πετάει το ζεστό νερό, ο Λοκατέλι αποφάσισε να το διοχευτεύει μέσω μεταλλικών αγωγών, που διασχίζουν τους χώρους του κτιρίου και επίτηδες αφήνονται εκτεθειμένοι ώστε να διαχέεται η θερμότητα.
Το ίδιο το μουσείο επεκτείνει την προστιθέμενη αξία της κοπριάς πολύ πιο πέρα από πρακτικές χρήσεις όπως η παραγωγή βιοκαυσίμων, εξερευνώντας την σχέση των περιττωμάτων με την κουλτούρα, την ιστορία και την τεχνολογία. Ο επισκέπτης του μπορεί να περιηγηθεί σε συλλογές και που έχουν ως κεντρικό τους θέμα την «μεταμόρφωση», δηλαδή «τη δυνατότητα μετατροπής φυσικών ουσιών και την επαν-ίδρυση μιας πιο υγιούς σχέσης μεταξύ ανθρώπου και φύσης».
Χαρακτηριστική είναι μια συλλογή από 500 κομψότατα τούβλα φτιαγμένα από στερεοποιημένη και ψημένη κοπριά με άργιλο, μια απόδειξη ότι η τέχνη και η αισθητική μπορεί να προέλθουν ακόμη κι από τα πιο ευτελή αντικείμενα. Οι επισκέπτες του μουσείου, μπορούν να αγοράσουν τέτοια τούβλα, αν θέλουν.
Άλλο παράδειγμα είναι το ίδιο το σύστημα θέρμανσης του μουσείου, που βασίζεται στην αξιοποίηση του ζεστού νερού που παράγεται από τη διαδικασία παραγωγής βιοαερίου. Αντί να πετάει το ζεστό νερό, ο Λοκατέλι αποφάσισε να το διοχευτεύει μέσω μεταλλικών αγωγών, που διασχίζουν τους χώρους του κτιρίου και επίτηδες αφήνονται εκτεθειμένοι ώστε να διαχέεται η θερμότητα.
Τα περιττώματα στην τεχνολογία και την ιστορία
Κεντρική σημασία σε αυτές τις συλλογές, όπως και στο ίδιο το κτίριο του ανακαινισμένου κάστρου, έχει η επαναχρησιμοποίηση κι άλλων υλικών, εκτός της κοπριάς. Όπως συμβαίνει σε κάθε κύκλο ζωής, τα αντικείμενα αποκτούν νέους ρόλους μέσα στο μουσείο: iPads and iMacs παλιάς τεχνολογίας χρησιμοποιούνται ως οθόνες προβολής, με τον ίδιο τρόπο που οι παλιές πόρτες του κάστρου και τα εργαλεία της φάρμας ενσωματώνονται στις εκθέσεις.
Στη σχέση αυτή, τα ζώα δεν αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα, αλλά ως ισότιμος κρίκος της αλυσίδας της ζωής. Γι’αυτό, σύμβολο του μουσείου είναι το σκαθάρι της κοπριάς, που, όπως αναφέρεται, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το θεωρούσαν ιερό σύμβολο της αναγέννησης του οικοσυστήματος μέσω της κοπροφαγίας και μετενσάρκωση του θεού, λόγω του ρόλου του στη φύση.
Μια από τις αίθουσες του μουσείου είναι αφιερωμένη στον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, συγγραφέα της «Φυσικής Ιστορίας», της αρχαιότερης εγκυκλοπαίδειας, που χρονολογείται τον 1ο αιώνα μ.Χ., η οποία αποτυπώνει σε 37 τόμους την επιστημονική γνώση της ανθρωπότητας εκείνη την εποχή. Στο συγκεκριμένο έργο, όπως αναφέρεται, και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο περί ιατρικής και φαρμακολογίας περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων ιατρικές συνταγές για θεραπείες ανθρώπινων ασθενειών, οι οποίες βασίζονται σε κουτσουλιές και άλλα περιττώματα ζώων.
Κεντρική σημασία σε αυτές τις συλλογές, όπως και στο ίδιο το κτίριο του ανακαινισμένου κάστρου, έχει η επαναχρησιμοποίηση κι άλλων υλικών, εκτός της κοπριάς. Όπως συμβαίνει σε κάθε κύκλο ζωής, τα αντικείμενα αποκτούν νέους ρόλους μέσα στο μουσείο: iPads and iMacs παλιάς τεχνολογίας χρησιμοποιούνται ως οθόνες προβολής, με τον ίδιο τρόπο που οι παλιές πόρτες του κάστρου και τα εργαλεία της φάρμας ενσωματώνονται στις εκθέσεις.
Στη σχέση αυτή, τα ζώα δεν αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα, αλλά ως ισότιμος κρίκος της αλυσίδας της ζωής. Γι’αυτό, σύμβολο του μουσείου είναι το σκαθάρι της κοπριάς, που, όπως αναφέρεται, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το θεωρούσαν ιερό σύμβολο της αναγέννησης του οικοσυστήματος μέσω της κοπροφαγίας και μετενσάρκωση του θεού, λόγω του ρόλου του στη φύση.
Μια από τις αίθουσες του μουσείου είναι αφιερωμένη στον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, συγγραφέα της «Φυσικής Ιστορίας», της αρχαιότερης εγκυκλοπαίδειας, που χρονολογείται τον 1ο αιώνα μ.Χ., η οποία αποτυπώνει σε 37 τόμους την επιστημονική γνώση της ανθρωπότητας εκείνη την εποχή. Στο συγκεκριμένο έργο, όπως αναφέρεται, και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο περί ιατρικής και φαρμακολογίας περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων ιατρικές συνταγές για θεραπείες ανθρώπινων ασθενειών, οι οποίες βασίζονται σε κουτσουλιές και άλλα περιττώματα ζώων.
Τα περιττώματα στη σημερινή κουλτούρα
Στην ιστοσελίδα του μουσείου παρατίθενται επιστημονικές και ιστορικές πηγές για όλες αυτές τις προσεγγίσεις, καθώς και χαρακτηριστικά σημερινά παραδείγματα καλής ή κακής αξιοποίησης των αποβλήτων και απορριμμάτων ανά τον κόσμο. Ένα από αυτά είναι το πρώτο λεωφορείο στον κόσμοπου κινείται με βιοκαύσιμα παραγόμενα από ανθρώπινα περιττώματα, κάνοντας δρομολόγια μεταξύ Μπαθ και αεροδρομίου του Μπρίστολ. Άλλο ένα είναι η κατασκευή του Omniprocessor, μιας μηχανής που θα παράγει πόσιμο νερό από την επεξεργασία ανθρώπινων περιττωμάτων, η κατασκευή της οποία χρηματοδοτείται από το ίδρυμα Bill & Melinda Gates Foundation και αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία εντός του 2015 στην πόλη Ντακάρ της Σενεγάλης.
Υπάρχει επίσης το Shit TV, όπου μπορεί κανείς να δει επιλεγμένες σκηνές του παγκόσμιου κινηματογράφου -που προβάλονται και μέσα στο μουσείο- οι οποίες κλονίζουν τα κυρίαρχα ταμπού των κοινωνιών για τα κόπρανα και την αφόδευση. Πιο γνωστή ανάμεσά τους είναι αυτή με τον Μόργκαν Φρίμαν και τον Τζακ Νίκολσον, στην ταινία “The bucket list”, όπου ο ένας αποκαλύπτει στον άλλο ότι αγαπημένος του καφές, που είναι και ο ακριβότερος στον κόσμο, είναι τόσο μοναδικός επειδή κάποιο είδος αγριόγατας καταπίνει τους κόκκους του καφέ και όταν αυτοί εξάγονται από τα περιττώματά της έχουν αποκτήσει την σπάνια γεύση τους.
Όσο για το πώς μπορεί να μυρίζει το Μουσείο Σκατών, σύμφωνα τουλάχιστον μία πηγή, δεν υπάρχει τίποτα από την δυσωδία που θα φανταζόταν κανείς, αντιθέτως, μυρίζει μαργαρίτες.
ΠΗΓΗ
Στην ιστοσελίδα του μουσείου παρατίθενται επιστημονικές και ιστορικές πηγές για όλες αυτές τις προσεγγίσεις, καθώς και χαρακτηριστικά σημερινά παραδείγματα καλής ή κακής αξιοποίησης των αποβλήτων και απορριμμάτων ανά τον κόσμο. Ένα από αυτά είναι το πρώτο λεωφορείο στον κόσμοπου κινείται με βιοκαύσιμα παραγόμενα από ανθρώπινα περιττώματα, κάνοντας δρομολόγια μεταξύ Μπαθ και αεροδρομίου του Μπρίστολ. Άλλο ένα είναι η κατασκευή του Omniprocessor, μιας μηχανής που θα παράγει πόσιμο νερό από την επεξεργασία ανθρώπινων περιττωμάτων, η κατασκευή της οποία χρηματοδοτείται από το ίδρυμα Bill & Melinda Gates Foundation και αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία εντός του 2015 στην πόλη Ντακάρ της Σενεγάλης.
Υπάρχει επίσης το Shit TV, όπου μπορεί κανείς να δει επιλεγμένες σκηνές του παγκόσμιου κινηματογράφου -που προβάλονται και μέσα στο μουσείο- οι οποίες κλονίζουν τα κυρίαρχα ταμπού των κοινωνιών για τα κόπρανα και την αφόδευση. Πιο γνωστή ανάμεσά τους είναι αυτή με τον Μόργκαν Φρίμαν και τον Τζακ Νίκολσον, στην ταινία “The bucket list”, όπου ο ένας αποκαλύπτει στον άλλο ότι αγαπημένος του καφές, που είναι και ο ακριβότερος στον κόσμο, είναι τόσο μοναδικός επειδή κάποιο είδος αγριόγατας καταπίνει τους κόκκους του καφέ και όταν αυτοί εξάγονται από τα περιττώματά της έχουν αποκτήσει την σπάνια γεύση τους.
Όσο για το πώς μπορεί να μυρίζει το Μουσείο Σκατών, σύμφωνα τουλάχιστον μία πηγή, δεν υπάρχει τίποτα από την δυσωδία που θα φανταζόταν κανείς, αντιθέτως, μυρίζει μαργαρίτες.
ΠΗΓΗ
Μουσείο περιττωμάτων: Μην πετάξεις τίποτα...
Reviewed by Unknown
on
19:00
Rating:
Reviewed by Unknown
on
19:00
Rating:
