Η αναλλοίωτη μούμια του ιππότη που ασκούσε το 'δικαίωμα' της πρώτης νύχτας με τις γυναίκες της υπηρεσίας του

Η ιστορία του Γερμανού ιππότη, που ασκούσε το "δικαίωμα του αφέντη" που του επέτρεπε, να έχει σεξουαλική επαφή με τις γυναίκες της υπηρεσίας του την νύχτα του γάμου τους. Γιατί έδωσε όρκο αθωότητας να μην λιώσει το σώμα του μετά θάνατον
Ο Κριστιάν Φρίντριχ φον Καλμπουτζ ( 1651 – 1702) ήταν ένας Γερμανός ιππότης του Μεσαίωνα ο οποίος έζησε και πέθανε στο Κάμπελ του Βραδεμβούργου. Ο τίτλος ευγενείας όμως, δεν ταίριαζε καθόλου με τον χαρακτήρα και τις πράξεις του.

Ο Καλμπουτζ πέρασε στην ιστορία γιατί συχνά ασκούσε το απεχθές αλλά «νόμιμο» δικαίωμα που επέτρεπε στους λόρδους και όσους είχαν τίτλους ευγενείας να έχουν σεξουαλική επαφή με γυναίκες της υπηρεσίας τους, την πρώτη νύχτα του γάμου τους. Κι ενώ δεν υπάρχουν πολλοί που θα θρηνούσαν τον θάνατο του, ο Κάλμπουτζ εκατοντάδες χρόνια μετά τον θάνατό του, έχει γίνει ιδιαίτερα «δημοφιλής» γιατί για έναν ανεξήγητο λόγο η μούμια του εξακολουθεί να διατηρείται σχεδόν αναλλοίωτη.
Αναφέρεται ότι είχε αποκτήσει 11 νόμιμα και τουλάχιστον άλλα 30 νόθα παιδιά, καθώς συνήθιζε να ασκεί το μεσαιωνικό δικαίωμα της πρώτης νύχτας, το «droit du seigneur».

Το «droit du seigneur» που σημαίνει στα γαλλικά το «δικαίωμα του αφέντη», ήταν ένα δικαίωμα που υπήρχε στην μεσαιωνική Ευρώπη και έδινε στον ευγενή το δικαίωμα να έρθει σε σεξουαλική επαφή με την παρθένα νύφη την πρώτη νύχτα του γάμου της, εφόσον η κοπέλα εργαζόταν γι αυτόν.

(Vasily Polenov: Το δικαίωμα του αφέντη, 1874. Ένας βικτωριανός καλλιτέχνης απεικονίζει έναν ηλικιωμένο πατέρα που φέρνει τις νεαρές κόρες του στον λόρδο)

Σύμφωνα με έναν γερμανικό θρύλο, ο Καλμπουτζ προσπάθησε να ασκήσει αυτό το δικαίωμα με την γυναίκα ενός βοσκού από το Buckwitz αλλά αυτή αρνήθηκε. Εξοργισμένος ο λόρδος που δεν μπορούσε να ασκήσει αυτό το δικαίωμα, δολοφόνησε τον βοσκό.
Η γυναίκα του Βοσκού, η Μαρία Λέπιν, κατηγόρησε τον λόρδο για τον φόνο του άντρα της, αλλά στο δικαστήριο ο λόρδος αθωώθηκε αφού άσκησε άλλο ένα παράδοξο και άδικο μεσαιωνικό δικαίωμα: οι ευγενείς και οι αριστοκράτες μπορούσαν να ορκιστούν στην αθωότητα τους ενώπιον του δικαστηρίου και αυτός ο όρκος αρκούσε για να αθωωθούν στο δικαστήριο!

Ο θρύλος λέει ότι στο δικαστήριο ο Φρίντριχ φον Καλμπουτζ αρνήθηκε την κατηγορία του φόνου λέγοντας» Ορκίζομαι δεν τον σκότωσα εγώ, αλλιώς το σώμα μου να μη λιώσει μετά τον θάνατό μου»

(Όταν άνοιξαν το φέρετρο διαπίστωσαν ότι το σώμα δεν είχε αποσυντεθεί)

Η εκταφή αναβίωσε τον θρύλο του ψεύτικου όρκου

Ο Καλμπουτζ πέθανε στο Βραδεμβούργο στην ηλικία 52 ετών και τοποθετήθηκε σε ένα φέρετρο στον οικογενειακό τάφο που βρίσκεται στην εκκλησία του Κάμπελ.
Το 1794 κατά τη διάρκεια εργασιών ανακαίνισης στην εκκλησία, αυτά τα φέρετρα ανασύρθηκαν ώστε να μεταφερθούν στο τοπικό κοιμητήριο. Όταν άνοιξαν τα φέρετρα, διαπίστωσαν ότι όλες οι σοροί είχαν αποσυντεθεί εκτός από εκείνη του Καλπουτζ! Αυτό στάθηκε αρκετό για να αναβιώσει η ιστορία του και ο όρκος που είχε δώσει ενώπιον του δικαστηρίου για να αποφύγει την καταδίκη....
Μια ιατροδικαστική εξέταση της σορού αποκάλυψε ότι το σώμα του δεν είχε εσκεμμένα ταριχευθεί. Ωστόσο, οι επιστήμονες ακόμα δεν είναι σε θέση να απαντήσουν στο ερώτημα γιατί η σορός του Καλμπουτζ διατηρήθηκε τόσο καλά, ενώ εκείνες της οικογένειάς του που βρίσκονταν στον ίδιο οικογενειακό τάφο με τις ίδιες περιβαλλοντικές συνθήκες αποσυντέθηκαν πλήρως.

(Η μούμια του Christian Friedrich von Kahlbutz εκτίθεται στην εκκλησία του Κάμπελ στο Βραδεμβούργο της Γερμανίας)

Ιστορικές πηγές λένε ότι ο Καλμπουτζ έπασχε από ανίατη νόσο και πνίγηκε από το δικό του αίμα, καθώς φαίνεται ότι είχε μεγάλη απώλεια αίματος πριν πεθάνει, γεγονός που θα μπορούσε να εξηγήσει εν μέρει ότι υπέστη «φυσική ταρίχευση». Η σορός του Καλμπουτζ, του καθόλου ευγενούς ιππότη, εκτίθεται στην εκκλησία του Κάμπελ στο Βραδεμβούργο....
ΠΗΓΗ