ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΗΣΙ ΜΑΣ!!!

Πρωινό Σαββάτου 31 Οκτωβρίου. Oκαιρός έχει βορίσει, ξηρός. Κρύος ήλιος, με δόντια που λέμε. Παίρνω το αυτοκίνητό από το Κόρθι με προορισμό το Μπατσί. Γνώριμη καθημερινή διαδρομή την οποία όλα τα πρωινά την απολαμβάνω εδώ και αρκετά χρόνια: Χειμώνα, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Άνοιξη. Χαζεύοντας την πλευρά της θάλασσας μόλις την πιάσω με την άκρη των ματιών μου: δυτικά της Άνδρου.
Κατεβαίνοντας την διαδρομή από Ζαγανιάρι ακούω στο ραδιόφωνο τις ειδήσεις της ημέρας. Ο δημοσιογράφος κάνει διάλειμμα από την πολιτική ανασκόπηση και καλεί έναν οδηγό ΤΑΞΙ να του δώσει ενημέρωση από την κίνηση των οχημάτων στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας.
- Στον Πειραιά, στο λιμάνι, τα οχήματα κινούνται με δυσκολία, το ίδιο και στην κάθοδο της Κηφισίας – αναφέρει με δημοσιογραφικό στόμφο ο ταξιτζής,

Χαμογελάω μόνος μου, περίεργο; Έχω ήδη φθάσει στην Σταυροπέδα και δεν έχω συναντήσει ούτε ένα αυτοκίνητο!!! Σαν να είμαι μόνος μου σε αυτό το νησί!!!
Φθάνω στο Μπατσί και στην συνέχεια πηγαίνω στο λιμάνι του Γαυρίου για να παραλάβω εμπορεύματα από το πλοίο που θα ερχόταν στις 09.45. Στην προβλήτα του λιμανιού είμαστε όλοι και όλοι δέκα άτομα που αναμένουμε το πλοίο της γραμμής.
Κοιτώντας τον Χάρακα, γυρίζω το βλέμμα μου στον σταθμό επιβατών: άδειος…
Ούτε ένας επιβάτης δεν βρισκόταν να ταξιδέψει. Το πλοίο φθάνει στην ώρα του, η αποεπιβίβαση επιβατών και οχημάτων ολοκληρώθηκε σε λίγα μόλις λεπτά, η κίνηση του πλοίου προς Άνδρο μετρημένη στα δάχτυλα. Έχω προβληματιστεί πάλι…
Δυστυχώς αυτή η σκέψη με βαραίνει όπως βαραίνει νομίζω όλους όσους μένουν μόνιμα στην Άνδρο.
- Είμαστε μόνοι, είμαστε λίγοι!! Που είναι ο κόσμος; Που είναι η κίνηση στα καταστήματα; Στους δρόμους;
Το καλοκαίρι πέρασε. Και πέρασε γρήγορα. Ο χειμώνας μακρύς όχι μόνο κλιματολογικά, αλλά συναισθηματικά, κοινωνικά, οικονομικά. Οι σκέψεις περνάνε γρήγορα από το μυαλό μου για συζητήσεις που κάνουμε με φίλους, με συγχωριανούς, με γνωστούς για το ίδιο θέμα, εδώ και χρόνια.
- Που είναι ο κόσμος;
Η Άνδρος όσο έκτιζε σπίτια, εξοχικά, παραθεριστικές κατοικίες, νέους οικισμούς παράλληλα αιμορραγούσε πληθυσμιακά!
Αιμορραγούσε από την εποχή του 1980 με ταχύς ρυθμούς και έκτοτε δεν έχει σταματήσει. Οι λόγοι αυτής της φυγής; Αρκετοί. Άλλοι για λόγους επιβίωσης, άλλοι για το θεαθήναι. Όλοι όμως με μία κατάληξη. Την φυλλοροή των μόνιμων κατοίκων.
Οι νέοι άνθρωποι φεύγουν για σπουδές ή προς αναζήτηση εργασίας, οι ηλικιωμένοι φεύγουν για λόγους υγείας, όπως λένε.
Δεν έχουμε νοσοκομεία, σχολές, φροντιστήρια, δεν έχουμε μετρό, τραμ, δεν έχουμε θεάματα, μέγαρα, όπερα, κοσμική ζωή, τρόπους διασκέδασης, βιτρίνες, αγορές, δεν έχουμε βαβούρα, κόσμο, κίνηση, φανάρια, διαδηλώσεις, καυσαέριο, εγκληματικότητα.
Οι επαγγελματίες προβληματισμένοι. Η τουριστική περίοδος μόλις τριάντα ημέρες, εδώ και τριάντα χρόνια. Πως θα κρατήσουν τώρα που είναι χειρότερα τα πράγματα;
Για να κρατήσουν, κλείνουν αρκετοί τα καταστήματά τους τον χειμώνα. Πιο χειμώνα; Από μήνα Οκτώβριο μέχρι και μήνα Μάιο. Δεν έχει κόσμο…
- Και ο κόσμος γιατί να μείνει στην Άνδρο; Αφού δεν έχει μαγαζιά… Και ο φαύλος κύκλος καλά κρατεί και το νησί ερημώνει…
Αν αποφάσιζαν ξαφνικά πέντε χιλιάδες κόσμος να ερχόταν να μείνει στο νησί μας μόνιμα δεν θα άλλαζε αυτή η δύσκολη κατάσταση; Θα άλλαζε νομίζω. Εκατό άνθρωποι να έρθουν στο Κόρθι, αμέσως κάνουν την διαφορά.
Η σκέψη μου αυτή ξέρω, φαντάζει μη ρεαλιστική και όμως είναι τόσο αναγκαία. Είναι τόσο αναγκαία στο μυαλό μου, που μου έρχεται να φωνάξω:
ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΗΣΙ ΜΑΣ!!!
ΠΗΓΗ