Ο Γεωμετρικός Τριγωνισμός της Αρχαίας Ελλάδας

Οι ανακαλύψεις και τα επιτεύγματα των Αρχαίων Ελλήνων αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν αντικείμενο μελέτης και θαυμασμού από όλον τον κόσμο.
Τα ευρήματα των αρχαίων Ελλήνων επιστημόνων σε πολλούς τομείς της ζωής μας είναι το «γλωσσάρι» των τωρινών μελετητών, και σε πολλές περιπτώσεις ακόμα δεν έχουν
αποκρυπτογραφηθεί πλήρως όλες οι ερμηνείες, οι κινήσεις και το νόημα των αρχαίων εκείνων δημιουργιών και τρόπου σκέψης.


Ένα από τα αξιοπερίεργα και αξιοθαύμαστα κατορθώματα που παρατηρείτε στον ελληνικό χώρο μέχρι και σήμερα, είναι η ύπαρξη γεωμετρικού τριγωνισμού μεταξύ των αρχαιοελληνικών τόπων λατρείας. Γεωδαισία όπως αναφέρεται κι από τον Ηρόδοτο. Με πιο απλά λόγια οι περισσότεροι ιεροί ναοί, βωμοί, θέατρα και μνημεία που είχαν κτιστεί εκείνη την εποχή, παρουσιάζονται να συνδέονται μεταξύ τους με γεωμετρικά σχήματα, τα οποία κυρίως χαρακτηρίζονται από ισοσκελή και ισόπλευρα τρίγωνα.

Πρώτος ο Δόκτωρ Θεοφάνης Μανιάς, το 1971, ως ταξίαρχος της πολεμικής αεροπορίας, παρατήρησε αυτό το φαινόμενο μελετώντας τις αναφορές των πιλότων της πολεμικής αεροπορίας. Με τα χρόνια παρατήρησε ότι τα καύσιμα που χρειαζόντουσαν για να καλύψουν αποστάσεις που παρουσίαζαν τριγωνικό σχήμα, ήταν η ίδια. Μελετώντας χάρτες τις Ελλάδας και χαράσσοντας τις πορείες των αεροσκαφών, διαπίστωσε ότι αυτές οι τριγωνικές σχέσεις δημιουργούνταν από συγκεκριμένους ιερούς χώρους των αρχαίων Ελλήνων.
Όπως θα παρατηρήσει κανείς μετρώντας και ο ίδιος με χάρακα και διαβήτη, οι αποστάσεις μεταξύ αυτών των ιερών και τα γεωμετρικά σχήματα που δημιουργούνται, είναι άρτια και ολόσωστα, γεγονός που γεννά ένα μεγάλο ερώτημα. Πως οι αρχαίοι Έλληνες χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό ακριβείας, κατάφερναν να χτίζουν τα ιερά τους σε τέτοιες θέσεις που σχηματίζουν τρίγωνα;
Οι ιεροί αυτοί χώροι των προγόνων μας δεν σχηματίζουν απλώς τέλεια γεωμετρικά τρίγωνα, αλλά είναι τοποθετημένοι και σε τέτοια σημεία, όπου η ηλεκτρομαγνητική ενέργεια της γης είναι πιο ισχυρή. Κατ’αυτόν τον τρόπο οι αρχαίοι ναοί ήταν έτσι κτισμένοι, ώστε να εκμεταλλεύονται τις ευεργετικές επιδράσεις τις ακτινοβολίας αυτής, και να εξασθενούν τις βλαβερές.
Υπάρχουν πολλές θεωρίες για το πώς ανακάλυπταν την ακριβή θέση στην οποία θα έπρεπε να χτιστεί ένας ναός ώστε να πληρή τις παραπάνω προϋποθέσεις. Άλλοι ισχυρίζονται πως με διόπτρες όριζαν τις θέσεις σύμφωνα με τα άστρα, άλλοι πως υπολόγιζαν τα πάντα με απόλυτους μαθηματικούς και αρμονικούς τρόπους, και υπάρχουν και κάποιες θεωρίες που υποστηρίζουν, πως οι αρχαίοι ¨θεοί¨, ήταν επί της ουσίας άλλοι παλαιότεροι, ή ακόμα και εξωγήινοι πολιτισμοί, οι οποίοι έδειξαν την τεχνογνωσία στους προγόνους μας για την κατασκευή αυτών των αριστουργημάτων.
Κάποια παραδείγματα αυτών των γεωμετρικών σχημάτων είναι τα εξής:
Πιο γνωστή περίπτωση είναι το ισοσκελές τρίγωνο που σχηματίζει η Ακρόπολη της Αθήνας με το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και το ναό της Αφαίας Αθηνάς στην Αίγινα.
Επίσης η Αθήνα ισαπέχει από τη Σπάρτη και τη Δήλο κατά 800 στάδια καθώς και από την Κνωσό και την Πέλλα κατά 1.765 στάδια σχηματίζοντας και εκεί ισοσκελή τρίγωνα.
Άλλα τρίγωνα με κορυφή το μαντείο των Δελφών, γνωστό και ως ομφαλό της γης, σχηματίζονται με την Αθήνα και την Ολυμπία, την Ελευσίνα και την Ιωλκό, το Ιδαίον Άνδρο στην Κρήτη και την Σμύρνη.
Περισσότερες πληροφορίες στον ακόλουθο βίντεο.