Οι χειρότερες παθήσεις των ματιών και πώς να τις προλάβετε

Αναπόφευκτα, σε κάποιο σημείο της ζωής μας, όλοι βιώνουμε την σταδιακή, μερική απώλεια της όρασής μας, είτε αυτό συμβαίνει στην εφηβεία (μυωπία, αστιγματισμός) είτε σε μεγαλύτερη ηλικία (πρεσβυωπία).
Εκτός όμως από αυτές τις απλές και αναμενόμενες έως ένα βαθμό παθήσεις, υπάρχουν και άλλες ασθένειες των ματιών, οι οποίες είναι πιο σοβαρές.
Δείτε ποιες είναι αυτές και τι πρέπει να προσέχετε:

Καταρράκτης
Χαρακτηρίζεται από μια θόλωση του φακού του ματιού. Οι περισσότεροι καταρράκτες σχετίζονται με την ηλικία και εμφανίζονται πιο συχνά σε άτομα ηλικίας 50 ετών και άνω. Ωστόσο, μπορούν να αναπτυχθούν σε οποιαδήποτε ηλικία. Ο καταρράκτης μπορεί να είναι το αποτέλεσμα ενός τραυματισμού ή της μειωμένης πρωτεΐνης με την πάροδο του χρόνου που μπορεί να προκαλέσει το υγρό στο εσωτερικό του φακού του ματιού να θολώσει.
Παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν την μακροχρόνια έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία (UV) του ήλιου και τραύμα στο μάτι. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, ο καταρράκτης μπορεί τελικά να προκαλέσει σοβαρή απώλεια όρασης. Τα καλά νέα είναι ότι ο καταρράκτης είναι ένα από τα λίγα σοβαρά προβλήματα των ματιών που μπορεί να θεραπευτεί πλήρως με χειρουργική επέμβαση.

Κερατόκωνος
Πρόκειται για μια οφθαλμική κατάσταση στην οποία η φυσιολογική δομή/σχήμα του κερατοειδούς χιτώνα σταδιακά λεπταίνει, δημιουργώντας έναν κωνικού τύπου κερατοειδή. Αυτό οφείλεται πολλές φορές στην αποδυνάμωση των ινών κολλαγόνου στο εσωτερικό του κερατοειδή. Το αποτέλεσμα είναι ο κερατοειδής να διογκώνεται και μπορεί να προκαλέσει τεράστια απώλεια της όρασης, αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως.
Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία θα χρειαστείτε μεταμόσχευση κερατοειδούς. Ευτυχώς σήμερα υπάρχουν ελαφρά επεμβατικές θεραπείες που μπορεί να θεραπεύσουν πλήρως τον κερατόκωνο και να αποφευχθεί η ανάγκη για μεταμόσχευση κερατοειδούς.

Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια
Είναι η συνήθης διαβητική ασθένεια των ματιών που προκαλείται από τις αλλαγές στα αιμοφόρα αγγεία του αμφιβληστροειδούς. Τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα που συνδέονται με τον διαβήτη τύπου 1 και 2 μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή βλάβη σε διάφορες δομές του οφθαλμού, με την πιο κοινή να είναι η ενδοφθάλμια αιμορραγία που προκαλείται από τη ρήξη ή απόφραξη των μικροσκοπικών αιμοφόρων αγγείων.

Εκφύλιση της ωχράς κηλίδας
Είναι μια από τις κύριες αιτίες τύφλωσης. Χαρακτηρίζεται από βλάβη στην περιοχή του αμφιβληστροειδούς που "υποδέχεται" το φως: την ωχρά κηλίδα. Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν: προχωρημένη ηλικία, κάπνισμα, το φύλο (οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς) και το οικογενειακό ιστορικό.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει καμία γνωστή θεραπεία για την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας. Ωστόσο, οι σύγχρονες θεραπείες μπορεί να επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου. Αν επισκέπτεστε τον οφθαλμίατρό σας τακτικά μπορεί να προλάβετε τα συμπτώματα αρκετά νωρίς για να ξεκινήσετε την κατάλληλη μέθοδο αντιμετώπισης.

Διαθλαστικές Ανωμαλίες
Οι διαθλαστικές ανωμαλίες είναι η πιο κοινή αιτία των προβλημάτων όρασης. Με απλά λόγια, διάθλαση είναι η κάμψη του φωτός καθώς περνά μέσα από το ένα αντικείμενο στο άλλο. Διάθλαση στο μάτι συμβαίνει όταν το φως διέρχεται μέσω του κερατοειδούς και του φακού. Αποκλίσεις στην όραση μπορεί να συμβούν ως αποτέλεσμα του μήκους του βολβού του ματιού, των αλλαγών στο σχήμα του κερατοειδούς ή απλά λόγω φυσικής γήρανσης του φακού.
Η μυωπία, η υπερμετρωπία και ο αστιγματισμός κατηγοριοποιούνται ως διαθλαστικές αποκλίσεις όρασης. Η πλέον κοινή -σχετιζόμενη με την ηλικία- διαθλαστική πάθηση είναι η πρεσβυωπία, μια σκλήρυνση των φακών που μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στην όραση μετά την ηλικία των 40 ετών.

Γλαύκωμα
Αυτή η πάθηση προκαλεί βλάβη στο οπτικό νεύρο του ματιού και χειροτερεύει σταθερά με την πάροδο του χρόνου. Δυστυχώς, το γλαύκωμα έχει λίγα ή καθόλου συμπτώματα αρχικά. Στις περισσότερες περιπτώσεις, συνδέεται με μία υψηλότερη από το κανονικό πίεση στο εσωτερικό του οφθαλμού.
Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, το γλαύκωμα μπορεί να προκαλέσει περιφερική απώλεια της όρασης και μπορεί τελικά να οδηγήσει στην πλήρη τύφλωση. Μόλις ανιχνευθεί -και αναλόγως από την σοβαρότητα της κατάστασης- αυτή η πάθηση μπορεί να αντιμετωπιστεί είτε με χειρουργική επέμβαση, με λέιζερ ή με ειδική φαρμακευτική αγωγή με κολλύριο.
ΠΗΓΗ