Το Λονδίνο ευχαριστεί θερμά τον κ. Τσίπρα!

Ο κ. Κάμερον θα πρέπει να ακολούθησε μία άλλου είδους τακτική σε σχέση με την θεωρία παιγνίων που ακολούθησε ο κ. Τσίπρας. Η ουσία είναι ότι η Μεγάλη Βρετανία πήρε αυτό που ήθελε. Η Ελλάδα πάντως βρίσκεται, πλέον, σε δυσχερέστερη θέση, από την στιγμή που οι Βρυξέλλες έκλεισαν ένα σημαντικό γι αυτές μέτωπο. Και τώρα;

Ένα καλό ερώτημα για τους ιστορικούς του μέλλοντος είναι αν η ελληνική υπόθεση εξυπηρέτησε, τελικά, τους Βρετανούς στην επίτευξη του στόχου τους. Αν δηλαδή η Ελλάδα, άθελά της ή όχι, έπαιξε έναν βοηθητικό ρόλο ώστε να πιεστεί η ΕΕ να αντιμετωπίσει με μεγαλύτερη προσοχή τα αιτήματα των Βρετανών. Φυσικά μιλάμε για άλλα μεγέθη...

Η ελληνική κυβέρνηση πίστευε μέχρι σήμερα ότι ένα ισχυρό “αντιγερμανικό” μέτωπο θα ανάγκαζε τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών να αλλάξουν στάση και να αρχίζουν να μοιράζουν εκατομμύρια ευρώ. Σε αυτή την λογική οι Βρετανοί ήταν ένας σημαντικός παράγοντας στην εξίσωση. Τώρα που ο παράγοντας αυτός εξαλείφεται, η εξίσωση γίνεται πιο απλή.

Η Ελλάδα θα πρέπει να ... συμμορφωθεί προς τις υποδείξεις! Η Ευρώπη θα είναι συνεπής ως προς τις υποχρεώσεις της! Είχε υποσχεθεί παράταση της αποπληρωμής του χρέους. Θα πρέπει, όμως, κι η Ελλάδα να εφαρμόσει τα μνημόνια. Εύκολο; Μπορεί αυτή η κυβέρνηση να τα καταφέρει; Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι Ευρωπαίοι δεν πρόκειται να δώσουν χωρίς να εξασφαλίσουν ότι η Ελλάδα θα υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της.

Η ελληνική κυβέρνηση από την πλευρά της πίστευε ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την προσφυγική κρίση σε όφελός της, εξασφαλίζοντας την υποχώρηση της Ευρώπης στο ασφαλιστικό. Με το προσφυγικό να είναι όντως ένα σημαντικό πρόβλημα και την Μεγάλη Βρετανία να απειλεί με έξοδο από την ΕΕ, ο κ. Τσίπρας πίστευε ότι είχε μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας σε μία “πολιτική διαπραγμάτευση”. Με την Μεγάλη Βρετανία να έχει πλέον συμφωνήσει να παραμένει, ο κ. Τσίπρας μένει μόνος σε αυτό το παιγνίδι...

Το ερώτημα είναι τί θα κάνει ο κ. Τσίπρας. Θα επιμείνει στις θέσεις του; Διότι τα σημαντικά οικονομικά προβλήματα της χώρας δεν λύνονται με πολιτικές συμφωνίες. Χρήματα χρειάζονται και μάλιστα πολλά. Στο ασφαλιστικό, για παράδειγμα, θα χρειάζεται συνεχώς να μειώνονται οι συντάξεις όσο βρισκόμαστε σε ύφεση! Αυτό δεν λύνεται με το να μας κτυπήσει την πλάτη κάποιος Ευρωπαίος.

Στο σημείο αυτό ακριβώς βρίσκεται το τελευταίο παράθυρο ευκαιρίας για τον κ. Τσίπρα! Μία στροφή της πολιτικής του στον ρεαλισμό θα μπορούσε να είναι η αφορμή για μία ουσιαστική ανάκαμψη της οικονομίας. Να το πάρει, δηλαδή, απόφαση ότι δεν πρόκειται η πολιτική του να αλλάξει την Ευρώπη ή τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (αυτό υποστήριξαν στα σοβαρά στελέχη της κυβέρνησής του) και να προσαρμόσει τις αποφάσεις του στα νέα πλαίσια, όπως αυτά καθορίζονται μετά την ιστορική συμφωνία των Βρετανών. Εύκολο; Μάλλον όχι! Το DNA αυτής της κυβέρνησης είναι βαθιά ποτισμένο με τα ευρωσκεπτικιστικά κύτταρα της Βαρουφάκειας σχολής. Σε αυτές τις απόψεις έχει γαλουχηθεί η λογική του αντιμνημονίου. Και τελικά αυτά τα συμφέροντα στήριξε. Ακόμη κι αν δεν το ήθελε ή δεν το κατάλαβε...
Θανάσης Μαυρίδης
ΠΗΓΗ