Ώρα αλήθειας για την Ελλάδα

Θα έπρεπε να είναι αναμενόμενο ότι η κατάσταση θα έφτανε τελικά εδώ. Οι επιπόλαιες εκτιμήσεις ότι οι πρόσφυγες και λαθρομετανάστες θα περνούσαν απλώς από την Ελλάδα και θα πήγαιναν στην Ευρώπη είναι ανεδαφικές…

Το πρόβλημα αυτό δεν έχει αρχή και τέλος. Εάν επρόκειτο για έναν συγκεκριμένο αριθμό ανθρώπων, θα ήταν δυνατή μια συμφωνία μεταξύ των χωρών-μελών της Ευρώπης, παρά τις αντιδράσεις ενός σκληρού πυρήνα, που βλέπει με πολλή καχυποψία και αντίδραση το φαινόμενο αυτό.

Ο αριθμός όμως των προσφύγων και λαθρομεταναστών δεν είναι καθορισμένος και δεν υπάρχει καμιά εγγύηση ότι ακόμα και αν η Ευρώπη δεχόταν δύο, τρία ή τέσσερα εκατομμύρια θα λυνόταν το θέμα. Οι μάζες από δοκιμαζόμενες χώρες αλλά και από άλλες φτωχές χώρες του Τρίτου Κόσμου, που θέλουν να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη, είναι πρακτικά ανεξάντλητες. Νομίζουν ότι μέσω της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας για τους πρόσφυγες και το άσυλο τους παρέχεται μια ευκαιρία. Δεν είναι δύσκολο να το πιστέψουν γιατί παρεμβάλλονται οι κερδοσκόποι του σύγχρονου αυτού δουλεμπορίου, που τους πείθουν ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να μπουν στην Ευρώπη και ότι τα σύνορα είναι ανοιχτά. Εφόσον δηλώσουν ότι ζητούν άσυλο, οι αρχές της κάθε Ευρωπαϊκής χώρας είναι υποχρεωμένες από τη νομοθεσία τους να τους «υποδεχθούν» και να ψάξουν αργότερα, διά της δικαστικής μάλιστα οδού, εάν είναι πραγματικά πρόσφυγες.

Τους πείθουν, επίσης, ότι δεν υπάρχουν πολλές πιθανότητες να απελαθούν, γιατί αν καταστρέψουν τα χαρτιά τους και ισχυρίζονται ότι είναι «Σύριοι» είναι πολύ δύσκολο νομικά να τους απελάσουν. Λόγω του μεγάλου επίσης αριθμού τους, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Επιπλέον, η χώρα τους και τα προξενεία και οι πρεσβείες της δεν συνεργάζονται. Εφόσον δεν έχουν επίσημα έγγραφα (ταυτότητα, διαβατήριο) της χώρας αυτής, γιατί τα έχουν καταστρέψει δεν αναγνωρίζονται ως υπήκοοι της. Προσφάτως απελάθησαν από την Ελλάδα στο Πακιστάν 30 λαθρομετανάστες. Το Πακιστάν δεν τους ανεγνώρισε ως υπηκόους του, δεν τους δέχθηκε στη χώρα και τους έστειλε πίσω στην Αθήνα! Σε τέτοιο σημείο εμπαιγμού έχει φτάσει η κατάσταση.

Οι παραπάνω διαπιστώσεις μας οδηγούν στην περίφημη Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυλο. Η τελευταία, με πρόσχημα το άσυλο, επιβάλλει ουσιαστικά πολιτική ανοικτών συνόρων με τρίτες χώρες, εκτός Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Τι προβλέπει ακριβώς η Οδηγία αυτή; Προβλέπει ότι εάν ένας υποψήφιος αιτητής ασύλου παρουσιασθεί στα σύνορα μιας χώρας-μέλους και ζητήσει άσυλο, η χώρα αυτή δεν μπορεί να τον «απωθήσει». Πρέπει να τον «υποδεχθεί», να του επιτρέψει την είσοδο στη χώρα και να διερευνήσει μετά, διά της δικαστικής οδού, την περίπτωσή του, αν δηλαδή δικαιούται ασύλου. Εάν δεν δικαιούται, η εν λόγω χώρα, έπειτα από διαδικασία πολλών μηνών, έχει το δικαίωμα να τον «επαναπροωθήσει», δηλαδή να τον απελάσει. Ο ίδιος μπορεί να εφεσιβάλει την απόφαση.

Αντιλαμβάνεται κανείς τι γίνεται όταν εισέρχονται στη χώρα κατά χιλιάδες και όταν καταστρέφουν τα έγγραφά τους και δηλώνουν ψευδή ταυτότητα; Ήταν αναπόφευκτο να φτάσει η κατάσταση σε αδιέξοδο, γιατί η γειτονική Τουρκία εργαλειοποιεί και μετατρέπει σε διαπραγματευτικό χαρτί το πρόβλημα, επιδιώκοντας γεωπολιτικούς στόχους και «ανταλλάγματα» από την Ευρώπη. Εφόσον είναι ανοικτά τα σύνορα και η Ελλάδα έχει δεμένα τα χέρια από την περιβόητη Ευρωπαϊκή Οδηγία και από τις συναφείς πολιτικές της, είναι στο χέρι της Τουρκίας να στέλνει όσους θέλει στην Ευρώπη, απαλλασσόμενη αυτή από το βάρος τους αλλά, κυρίως, μεγιστοποιώντας τον εκβιασμό της στην Ευρώπη και τα ανταλλάγματα που ζητά. Η Άγκυρα, όπως προσπαθεί να εκμεταλλευθεί και να χρησιμοποιήσει το ΝΑΤΟ για τους σκοπούς και τους στόχους της στο Αιγαίο, θα προσπαθήσει και στη Σύνοδο Κορυφής της 7ης Μαρτίου να αποσπάσει από την Ευρώπη στρατηγικά ανταλλάγματα, πέρα από τα οικονομικά, σε βάρος, κατά πρώτο λόγο, της Ελλάδος και της Κύπρου.

Είναι ώρα αλήθειας για την Ελλάδα. Δεν μπορεί να συνεχίσει μια αυτοκαταστροφική πολιτική, που άρχισε στα μέσα της δεκαετίας του '90 με τον Κώστα Σημίτη και τον Γιώργο Παπανδρέου και συνεχίζεται με ιδεοληψίες και αυταπάτες. Ούτε η Ελλάδα ούτε η Ευρώπη αντέχουν τη συνέχιση της πολιτικής των ανοικτών συνόρων, με πρόσχημα το άσυλο. Υπάρχουν άλλοι τρόποι για να έρθει αρωγός η Ευρώπη στους πραγματικούς πρόσφυγες. Πρωτίστως είναι η περίθαλψη των προσφύγων κοντά στα σύνορα της χώρας τους, με προοπτική την επιστροφή. Εάν κριθεί ότι είναι αναγκαία η υποδοχή στην Ευρώπη ενός ορισμένου αριθμού προσφύγων, αυτό πρέπει να γίνει νόμιμα, ύστερα από διευθετήσεις με τις χώρες που τους φιλοξενούν.

Η Ελλάδα, αυτό που έχει σήμερα να κάνει, χωρίς αναμονές και περαιτέρω δράματα, είναι να αναστείλει άμεσα την εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Οδηγίας για το Άσυλο, για λόγους εκτάκτων συνθηκών και εθνικής ασφάλειας. Να συζητήσει στη συνέχεια με τους Ευρωπαίους εταίρους της, από τη βάση αυτή, ποια πρέπει και μπορεί να είναι η κοινή Ευρωπαϊκή πολιτική σ' αυτό το θέμα.
ΠΗΓΗ