ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

Συνάρτηση του "σπηλαίου" του Πλάτωνα, με το υλικό σύμπαν και το σημερινό Μάτριξ (Μήτρα).

Στα άδυτα των αρχαίων Ελληνικών Μυστηρίων στον δρόμο της Μεταμόρφωσης και της Αφύπνισης..Το Σπήλαιο του Πλάτωνα..

Η προσέγγιση του Ιερού Πυρός..!


ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ ...Η ΦΥΛΑΚΗ ΤΗΣ ΥΛΗΣ

Είναι μία αναμφισβήτητη πραγματικότητα ότι οι Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι είχαν αντιληφθεί την έννοια του υλικού σύμπαντος, καθώς και του αληθινού Ουσιώδες εαυτού όπως αποτυπώνονται στα γραπτά κείμενα των ιστορικών του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού.

Ο Πλάτωνας μας μιλά αλληγορικά για ένα σπήλαιο, προσδιορίζοντας έτσι την φυλακή της υλικής πραγματικότητας στην οποία ζούμε.

Πλάτωνας:
"Το σύμπαν που βλέπουμε με τα φυσικά μας μάτια δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα σπήλαιο, μια φυλακή της ύλης.
Οι άνθρωποι στη Γη δε γεννιούνται ελεύθεροι.
Κάθε άνθρωπος από την στιγμή που θα γεννηθεί είναι αλυσσοδεμένος στον αυχένα (κεφάλι), στα χέρια και στα πόδια με βαριές και άσπαστες αλυσίδες της ύλης.
Μόνο η ψυχή μπορεί να υπερβεί αυτές τις αλυσίδες δεσμούς.
Ο άνθρωπος από την στιγμή που θα γεννηθεί είναι ένας δεσμώτης."

Αυτή είναι η κεντρική ιδέα της θεωρίας του Πλάτωνα, την οποία θα αναλύσουμε παρακάτω.

ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
Ας ξεκινήσουμε από την δημιουργία του σύμπαντος για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε την έννοια του "σπηλαίου".

Όταν αναφερόμαστε στο συγκεκριμένο σύμπαν εννοούμε το σύμπαν που μπορούμε να δούμε με τα φυσικά μας μάτια, είτε με γυμνό οφθαλμό, είτε με την βοήθεια τηλεσκοπίων.

Ένας Θεός συνέλαβε την Ιδέα.
Δημιούργησε το αρχέτυπο του σύμπαντος στο Φως.
Αυτό που βλέπουμε εμείς σήμερα με τα φυσικά μας μάτια είναι μία προβολή του αρχέτυπου που βρίσκεται σε μια ανώτερη διάσταση Φωτός.

Ο Ένας Θεός ζήτησε από ανώτερες οντότητες του Φωτός να αναλάβουν την δημιουργία του αρχέτυπου (την υλοποίηση του) σε μια κατώτερη διάσταση.
Τους ζήτησε δηλαδή, να εφαρμόσουν έναν τρόπο με τον οποίο να εκδηλώνουν το αρχέτυπο αυτό σε κατώτερες διαστάσεις, ώστε να πετύχουν την επέκταση των αρχέτυπων του Αρχικού Κοσμικού αρχέτυπου Σύμπαντος σε μία άλλη μορφή.

Όπως συλλαμβάνουμε αυτή την ιδέα, μοιάζει ο Θεός να ήθελε να επεκτείνει το Αρχέτυπο σύμπαν σε άλλα πεδία, πιο απομακρυσμένα ώστε να διοχετεύσει το Φως σε κάθε γωνία του αέναου σύμπαντος.

Αυτό μας κάνει να σκεφτούμε ότι το πρωταρχικό Αρχέτυπο Σύμπαν που περιλαμβάνει όλα τα αρχέτυπα κάλυπτε ένα μεγάλο μέρος του αχανές σύμπαντος αλλά όχι όλο.

Οι οντότητες που ανάλαβαν να εκτελέσουν αυτό το Θεϊκό σχέδιο ονομάστηκαν "δημιουργοί".

Οι δημιουργοί λοιπόν ανέλαβαν να εκδηλώσουν να υλοποιήσουν, το αρχέτυπο σε μια κατώτερη διάσταση, την διάσταση της ύλης, όπως αντιλαμβανόμαστε εμείς σήμερα.

Το αρχικό υλικά εκδηλωμένο σύμπαν είχε μια ανώτερη δόνηση συμβατή με το αρχέτυπο του.
Γι'αυτόν τον λόγο πολλές ψυχές επέλεξαν να εκδηλωθούν στην ύλη για να βιώσουν την εμπειρία και να βοηθήσουν στην επέκταση του Κοσμικού Σύμπαντος.

Η ανώτερη δόνηση που υπήρχε στην αρχική εκδήλωση του υλικού σύμπαντος είναι και η αιτία όπου κατά την αρχαιότητα άνθισαν οι μεγάλοι πολιτισμοί καθότι οι μνήμες της ψυχής ήταν πιο κοντά στο αρχέτυπο τους.

Οι δημιουργοί που αναλαμβάνουν αυτή την εργασία τα καταφέρνουν με απόλυτη επιτυχία. Δημιουργούν τους υλικούς πλανήτες, τα άστρα και ότι βλέπουμε εμείς σήμερα με τα φυσικά μας μάτια.

Για να ακριβολογούμε εκδηλώνουν στην ύλη, σε μία κατώτερη διάσταση δηλαδή, τα αρχέτυπα των πλανητών και των άστρων.
Η Γη μας είναι μία προβολή στο υλικό σύμπαν του αρχέτυπού της το οποίο βρίσκεται σε μια ανώτερη διάσταση Φωτός.
Η δόνηση του αρχέτυπου της "μεταφράζεται" στην δική μας έκφραση ως "Γαία".
(Γαία είναι το Αρχέτυπο και το ομοίωμα της στην ύλη είναι ο πλανήτης Γη.)

Το διάστημα που υπάρχουν όλες αυτές οι εκδηλωμένες στην ύλη προβολές των αρχέτυπων του πρώτου Αρχέτυπου Σύμπαντος, ονομάζεται Γαλαξιακό Διάστημα.

Οι δημιουργοί όμως μεθούν από την επιτυχία τους και θεωρούν ότι θα ήταν καλύτερο εάν εκείνοι επι-κυριαρχούσαν σε αυτό το υλικό σύμπαν. Η μέθη της επιτυχίας τους οδηγεί στην αποστασία, ξεχνώντας τον αρχικό σκοπό, και προδίδοντας την ιδέα του Θεϊκού Σχεδίου.

Θέλοντας λοιπόν να αναλάβουν την διακυβέρνηση του δημιουργήματος αυτού, δημιουργούν έναν "θόλο" που καλύπτει όλο το υλικό σύμπαν και τον εμπλουτίζουν με διάφορες άρρηκτες καταγραφές που εξυπηρετούν τους ίδιους.
Όλες αυτές οι καταγραφές είναι γνωστές σε εμάς με το όνομα "Μάτριξ" (Μήτρα).
Οι ψυχές που είχαν επιλέξει το παιχνίδι της ενσάρκωσης στην ύλη, εγκλωβίζονται μέσα σε αυτό το υλικό σύμπαν το οποίο πλέον υποβιβάζεται στην δόνηση του ψευδο-σύμπαντος.
Οι καταγραφές του Μάτριξ είναι άρρηκτες και πανίσχυρες αφού έχουν δημιουργηθεί από τους δημιουργούς του ψευδο-σύμπαντος και οι οποίες τους προσδίδουν έλεγχο και απόλυτη εξουσία σε ότι υπάρχει εκδηλωμένο στην ύλη.
Ο Πλάτωνας ονομάζει αυτούς τους δημιουργούς "δαίμονες και κατώτερους θεούς" και υποστηρίζει ότι "ονειρεύονται". Πάνω σε αυτό το όνειρο στήριξαν την ψευδαίσθηση του υλικού σύμπαντος.
Οι καταγραφές πολλές και ασύλληπτες ! Οι δημιουργοί του υλικού σύμπαντος φυλακίζουν με εγγραφή το dna της εκδηλωμένης στην ύλη οντότητας και δημιουργούν καταγραφές οι οποίες αφαιρούν από την οντότητα την ικανότητα να διαρρήξουν τις αλυσίδες.
Η οντότητα εγκλωβίζεται. Καθώς το dna έχει υποστεί αλλοιώσεις η ψυχή (που είναι και η μόνη που μπορεί να διαρρήξει τον θόλο του ψευδο-σύμπαντος) χάνει τον προσανατολισμό της και την μνήμη της.
Όμως πάντα έχει την τάση της κατεύθυνσης προς τον δρόμο της επιστροφής της στην Ουράνια πατρίδα της, την Εστία, εκεί που βρίσκεται το αρχέτυπο της.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η ψυχή μία και μόνο φορά "κατεβαίνει από τα ανώτερα επίπεδα Φωτός, από την ουράνια πατρίδα της (την οποία εμείς ονομάζουμε πέμπτη διάσταση). Και μία και μοναδική φορά επιστρέφει και πάλι εκεί.
Όλες οι υπόλοιπες ενσαρκώσεις της ψυχής γίνονται μέσα στο ψευδοσύμπαν διότι οι καταγραφές του Μάτριξ είναι ισχυρότατες και προγραμματισμένες ώστε να κρατούν τις ψυχές εγκλωβισμένες.

Αυτό το καταφέρνουν κατά την διάρκεια οποιασδήποτε ενσάρκωσης με τρόπους που θα δούμε παρακάτω.
Όταν μια ψυχή καταφέρει να φύγει, να διαρρήξει την ψευδαίσθηση του υλικού σύμπαντος, τότε λέμε ότι επιτυγχάνει την "ανάληψη της" σε μια ανώτερη διάσταση. Αξίζει να αναφερθεί ότι η ψυχή επιτυγχάνει την ανάληψη και όχι το φυσικό-υλικό σώμα.
Το ψευδοσύμπαν του Μάτριξ δονείται μέχρι και την τέταρτη διάσταση 4η. Μέσα στο Γαλαξιακό διάστημα του υλικού σύμπαντος υπάρχουν μόνο οι τέσσερις πρώτες διαστάσεις.
Η ψυχή ενσαρκώνεται στην τρίτη διάσταση 3η. Εφόσον δεν έχει επιτευχθεί απελευθέρωση από το υλικό σύμπαν στη συγκεκριμένη ενσάρκωση, μετά τον "θάνατο" του υλικού σώματος η ψυχή ανεβαίνει στην τέταρτη διάσταση 4η.
Εκεί μέσα στο διάστημα του υλικού σύμπαντος προετοιμάζεται για την επόμενη της ενσάρκωση υπό την επίβλεψη του Μάτριξ. Είναι λίγες οι ψυχές που καταφέρνουν ένα ρήγμα στον θόλο του ψευδοσύμπαντος από την 4η διάσταση.
Οι δημιουργοί του υλικού σύμπαντος και του Μάτριξ έχουν προβλέψει τα πάντα. Μέσα στο υλικό σύμπαν υπάρχουν όλες οι δονήσεις βασισμένες στην διπολικότητα: καλό-κακό, άσπρο-μαύρο, θετικό-αρνητικό.
Φρόντισαν να δημιουργήσουν όμως την ψευδαίσθηση της ισορροπίας των αντιθέτων. Και είναι ψευδαίσθηση διότι ενώ "διδάσκουν" ισορροπία αυτή ελέγχουν το αποτέλεσμα.
Οδηγούν τα πράγματα διαμέσω των καταγραφών του Μάτριξ μέχρι ενός σημείου και δίνουν την ψευδαίσθηση στην οντότητα ότι αφυπνίζεται η ανεβαίνει διάσταση, ενώ η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.
Μέσα στο υλικό σύμπαν υπάρχουν και οι άγγελοι. Ονομάζονται γαλαξιακοί άγγελοι. Δονούνται στην 4η διάσταση και δεν είναι ορατοί με τα φυσικά μάτια μιας τρισδιάστατης οντότητας. Πολλές φορές παρουσιάζονται ως "θεραπευτές" και πραγματικά είναι.
Όμως η θεραπεία τους και η βοήθεια τους σε μία κατώτερης διάστασης οντότητας φτάνει φθάνει έως ενός σημείου. Θεραπεύουν επιφανειακά, διότι καθώς κινούνται μέσα στο υλικό σύμπαν επηρεάζονται από τις καταγραφές του Μάτριξ, όσο κι αν αυτό μας φαίνεται παράδοξο.
Συνήθως δεν έχουν την κατάλληλη δόνηση να εισέλθουν στην κυτταρική μνήμη και να την αφυπνίσουν. Το Μάτριξ δεν επιτρέπει τέτοια αφύπνιση. Οι γαλαξιακοί άγγελοι είναι εκείνες οι οντότητες οι οποίες εκδηλώνονται στο υλικό σύμπαν.
Η φύση τους είναι διπλή και καθότι εκδηλώνονται στο χώρο της διπολικότητας διαθέτουν δύο δονήσεις τις οποίες ισορροπούν (την θετική και αρνητική).
Το ποια δόνηση θα προσελκύσει μια τρισδιάστατη οντότητα καλώντας τους γαλαξιακούς αγγέλους εξαρτάται από το ποια πρόθεση διαθέτει και το κατά πόσον έχει εργασθεί στο Γνώθι Σαυτόν και την ισορροπία του εσωτερικού της σύμπαντος.
Οι δημιουργοί (κατώτεροι θεοί) δονούνται και αυτοί στην 4η διάσταση. Είναι και εκείνοι αόρατοι στα μάτια μιας τρισδιάστατης οντότητας. Σκοπός τους είναι να επι-κυριαρχήσουν σε όλες τις οντότητες-ψυχές που είναι εγκλωβισμένες μέσα στο ψευδοσύμπαν, για λόγους που θα εξετάσουμε παρακάτω.
Το αρχέτυπο διάστημα είναι σε αιθερική-κρυστάλλινη μορφή και δονείται στην 5η διάσταση. Με τον όρο "κρυστάλλινη" εννοούμε την διαφάνεια και καθαρότητα της δόνησης.
Στην 6η και 7η διάσταση υπάρχουν οι Αρχέτυποι άγγελοι. Είναι οι Άγγελοι της Θεϊκής πηγής. Είναι οι ανώτεροι όλων των αγγέλων.
Οι διαστάσεις που διέπουν το Κοσμικό Σύμπαν είναι επτά (7). Κάθε διάσταση διαθέτει επτά επίπεδα δόνησης και κάθε επίπεδο διαθέτει 12 εσωτερικές υπο-διαστάσεις εξέλιξης.
Υπάρχει μία και μόνο Θεϊκή Πηγή. Πίσω από αυτήν την πηγή βρίσκεται η ασύλληπτη ιδέα της Μονάδας, αυτό που εμείς ονομάζουμε "Ένας και μοναδικός Θεός". Από αυτή την Θεϊκή Πηγή πηγάζει το Αγνό και Αγαθό Φως.

Οι δημιουργοί του ψευδο-σύμπαντος έχουν δημιουργήσει μια προβολή της Θεϊκής Πηγής, ένα αντίγραφο, πείθοντας με την κατάλληλη καταγραφή τις οντότητες ότι αυτή είναι η πραγματική Θεϊκή Πηγή.
Δημιούργησαν την εντύπωση ότι αυτό είναι το μοναδικό σύμπαν, ενώ φρόντισαν να διασπείρουν "ομάδες πίστης" πουτ τονώνουν την παραπάνω καταγραφή με ιδιαίτερα δογματικό τρόπο.
Οι "ομάδες πίστης" είναι οι εκδηλωμένες θρησκείες, οι οποίες δημιουργούν τους λεγόμενους "πιστούς".
Η δημιουργία των ομάδων πίστης δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία καταγραφή που εκδηλώνεται με τον απώτερο σκοπό τον έλεγχο και την χειραγώγηση των οντοτήτων καθώς και τον διαχωρισμό τους επάνω σε έναν εκδηλωμένο πλανήτη.
Η καταγραφή που διέπει αυτές τις ομάδες πίστης βασίζεται στον φόβο, τον οποίο φροντίζουν να καλλιεργούν και να ανανεώνουν.

Ο Πλάτωνας αντιλαμβάνεται το υλικό σύμπαν με την μορφή ενός "σπηλαίου".

Υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι-ψυχές (μιλώντας τώρα για τον δικό μας πλανήτη Γη) που ζουν στο υλικό σύμπαν βιώνουν την αίσθηση του σπηλαίου.
Βιώνουν μια ψεύτικη εικόνα μία αντανάκλαση του αρχέτυπου κόσμου, μια κατώτερη δόνηση του αρχέτυπού τους που όμως παρουσιάζεται πειστικά ως πραγματική.
Ο Αριστοτέλης έρχεται να διερευνήσει αυτή την αντίληψη. Υποστηρίζει ότι αυτή η ψεύτικη πραγματικότητα που βιώνουν οι οντότητες του σπηλαίου (οι άνθρωποι) τους δίνει την αίσθηση ενός ανώτερου σκοπού η στόχου.
Κυνηγούν έναν υλικό στόχο τον οποίο πραγματοποιούν χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι καθοδηγούνται από τις καταγραφές που διέπουν το ψευδο-σύμπαν.
Εάν βέβαια ο στόχος είναι η πνευματική αφύπνιση τότε φτάνουν μέχρι ένα σημείο, διότι οι καταγραφές δεν επιτρέπουν παραπέρα πρόσβαση. Και ενώ πιστεύουν ότι τα έχουν καταφέρει λίγο παρακάτω αντιλαμβάνονται ότι "κάτι δεν πάει καλά".
Τότε κάνουν την εμφάνιση τους οι καταγραφές-δικαιολογίες που καλύπτουν με έντεχνο τρόπο την οποιαδήποτε αμφιβολία και αμφισβήτηση. Εφόσον με αυτόν τον τρόπο η ψυχή αποπροσανατολίζεται, η οντότητα λησμονεί ότι η πραγματική και μοναδική επιλογή της είναι η επιστροφή της στην ουράνια πατρίδα της και συμβιβάζεται.
Έτσι συνεχίζει ο Αριστοτέλης, οι άνθρωποι που βιώνουν το σπήλαιο στην ουσία χάνουν την αληθινή τους δύναμη και την ελεύθερη βούληση τους.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει 100% ελεύθερη βούληση στις ενσαρκώμενες οντότητες μέσα στον χώρο του ψευδο-σύμπαντος. Η ελεύθερη βούληση είναι μία θεϊκή ουσία που βρίσκεται ενδυνάμει στον πυρήνα της κάθε ψυχής και αναμένει την αφύπνιση της.
Σημ: Ο πυρήνας της ψυχής είναι η πρωταρχική νοητή ουσία Ουσιωδώς όμοια με το Φως, όμοια με τον Άνθρωπο που είναι όμοιος με τον Θεό, Φως και Ζωή Υπάρχων.

Αυτό που βιώνουμε ως ελεύθερη βούληση μέσα στο υλικό σύμπαν είναι μια ψευδαίσθηση. Εάν μία οντότητα οντότητα τείνει να αφυπνίσει την θεία αυτή ουσία τότε αναλαμβάνουν δράση οι "υπηρέτες-φύλακες του Μάτριξ" οι οποίοι προσπαθούν να την καταστείλουν με τον οποιονδήποτε τρόπο.
Ο Αριστοτέλης υποστηρίζει ότι με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι δεν κατανοούν και δεν βλέπουν πέρα από τις φυσικές τους αισθήσεις και την εικόνα της φυλακής τους. Τους επιβάλλεται από το ψευδοσύμπαν ότι ο σκοπός και οι στόχοι τους θα είναι σύμφωνα με τις γήϊνες αισθήσεις και θα υπαγορεύονται από την ανθρώπινη λογική-προσωπικότητα. Με αυτόν τον τρόπο ενισχύεται η ύλη και καταστέλλεται η αφύπνιση της συνείδησης.
Όταν ένας δεσμώτης του σπηλαίου (έτσι ονομάζεται η οντότητα που βιώνει το σπήλαιο του Πλάτωνα) υπηρετεί συγκεκριμένους στόχους, που είναι κατανοητό ότι δεν ανήκουν στην θεϊκή τους φύση, έχει την απατηλή αίσθηση ότι υπηρετεί δικούς του ανώτερους σκοπούς, τους οποίους μάλιστα θεωρεί και ιερούς και οι οποίοι καθοδηγούνται επακριβώς από τις καταγραφές του ψευδοσύμπαντος.
Σύμφωνα με τον Πλάτωνα αυτοί οι δημιουργοί είναι οι κατώτεροι θεοί, όπως προαναφέρθηκε, που επέλεξαν να μην εξελιχθούν προς το Αγνό και Αγαθό Φως αλλά επέλεξαν να επι-κυριαρχήσουν στην ύλη παραμένοντας στο υλικό σύμπαν.
Είναι εν μέρει ενσαρκωμένοι και απορροφούν από τις ανθρώπινες οντότητες (τις ενσαρκώμενες οντότητες) την ψυχική τους ενέργεια και έτσι φορτίζουν τα ενεργειακά τους σώματα τα οποία τους έχουν χαριστεί από τους ανώτερους θεούς.
Με αυτόν τον τρόπο συνεχίζουν να υπάρχουν και να επι-κυριαρχούν. Οι κατώτεροι αυτοί θεοί δεν είναι ορατοί από τα φυσικά μάτια των τρισδιάστατων ενσαρκωμένων οντοτήτων. Παρόλα αυτά όμως έχουν την ιδιότητα να εκδηλώνονται στην ύλη ιδίως όταν πρόκειται να συνεργαστούν με τους κυρίαρχους που έχουν δράση στην επιφάνεια ενός υλικά εκδηλωμένου πλανήτη.
Πολλές φορές "φορούν" διάφορα ανθρώπινα σώματα εφόσον η χαμηλή τους δόνηση τους επιτρέπει αυτή την εκδήλωση στην τρισδιάστατη ύλη, και είναι αυτοί που ανταποκρίνονται στην φράση που λέμε σήμερα "περπατούν ανάμεσα μας".
Η συνεργασία αυτή έχει έναν και μόνον σκοπό. Την υποδούλωση των οντοτήτων-κατοίκων ενός πλανήτη και την καταστολή της συνείδησης και του ελεύθερου πνεύματος.
Οι κατώτεροι θεοί τρέφονται για να υπάρχουν, διαμέσου της χαμηλής δόνησης συναισθημάτων όπως ο φόβος, η τρομοκρατία, η υπερβολική ανιδιοτέλεια, η εξαρτημένη αγάπη, και γενικά όλων των γήϊνων υλικών συναισθημάτων και αισθημάτων.
Έξω από το ψευδο-σύμπαν στις ανώτερες διαστάσεις, όπως στην 5η, δεν υπάρχουν αυτά τα συναισθήματα. Ούτε υπάρχει η υλική διπολικότητα. Όλα δονούνται ενωμένα στην μονάδα του ψυχικού πυρήνα του αρχέτυπου.
Το ψευδο-σύμπαν τρέφεται από τα υλικά του παιδιά, απορροφόντας τις δονήσεις τους.
Οι αρχαίοι Έλληνες συμβόλιζαν αυτό το γεγονός με τον θεό Κρόνο, ο οποίος σύμφωνα με τον μύθο, έτρωγε τα παιδιά του.
Σύμφωνα με τον Πλάτωνα ο Χρόνος είναι η ροή της αιωνιότητας σε κίνηση. Στον χρόνο δεν υπάρχει αρχή και τέλος. Δεν υπάρχει παρελθόν και μέλλον. Όλα συμβαίνουν στην στιγμή. Σε αυτό που λέμε εμείς "παρόν".
Αυτή είναι η ανώτερη δόνηση του Χρόνου (παρόν) και η οποία βιώνεται μόνο σε ανώτερες διαστάσεις. Στην ουσία των πραγμάτων Χρόνος, με την έννοια που εμείς γνωρίζουμε δεν υπάρχει.
Οι ενσαρκώμενες οντότητες όμως βιώνουν τον Χρόνο. Καθώς είναι δεσμώτες του σπηλαίου,φυλακισμένοι στην αισθητή πραγματικότητα του υλικού σύμπαντος κατανοούν τον Χρόνο στην κατώτερη του δόνηση. Τον κατανοούν ως Χρόνο-Κρόνο.
Όπως ο θεός Κρόνος σύμφωνα με τον αρχαιοελληνικό μύθο καταβροχθίζει τα παιδιά του για να μην τον διαδεχτούν στην εξουσία, έτσι και το υλικό σύμπαν καταβροχθίζει την ενέργεια των οντοτήτων (ανθρώπων) περιορίζοντας τους ώστε να μην εξελίσσονται, να πεθαίνουν και να αναγεννιώνται συνεχώς.
Και καθώς αναγεννάται η ψυχική τους ενέργεια εκδηλωμένη μέσα από κάθε ενσάρκωση στο υλικό σύμπαν οι δημιουργοί εξασφαλίζουν την "τροφή τους" παρατείνοντας έτσι την παραμονή τους στο ψευδοσύμπαν που δημιούργησαν.
Έτσι επαναλαμβάνεται ένας κύκλος που δίδεται με την ψευδή αντίληψη της "καταγραφής" αέναως. Στην ουσία είναι ένας κύκλος που ακολουθεί έναν και μόνο σκοπό. Να υποστηρίξει την ύπαρξη των επικυρίαρχων στο υλικό σύμπαν.
Ότι εκδηλώνεται μέσα στο υλικό σύμπαν έχει αρχή και τέλος. Το πραγματικό αρχέτυπο του "αέναου" βρίσκεται σε ανώτερες διαστάσεις πέραν της 4ης.
Όπως προαναφέρθηκε, με αυτή την διαδικασία οι κατώτεροι θεοί-δημιουργοί παγιώνουν την ύπαρξή τους καθώς παίζουν συνεχώς το παιχνίδι του Χρόνου-Κρόνου.
Τρέφονται από τις ζωές των οντοτήτων-ανθρώπων, τα λάθη τους, τον πόνο τους, τον φόβο τους, και όλα τα χαμηλής δόνησης συναισθήματα και με αυτόν τον τρόπο ανανεώνονται και διευθύνουν το υλικό σύμπαν.
Το υλικό σύμπαν που ζούμε είναι έτσι προγραμματισμένο ώστε αρκετές φωτισμένες οντότητες που έχουν επιλέξει να ενσαρκωθούν να καταδιώκονται από τους κατώτερους θεούς-δημιουργούς.
Για να ξεφύγουν αυτές οι φωτισμένες οντότητες αρκετές φορές μπλέκονται στην δύναμη της συσκότισης που επιβάλλει η ψεύτικη πραγματικότητα. Όμως σύμφωνα με τον Πλάτωνα, αυτό διαρκεί για λίγο και οι φωτισμένες οντότητες απελευθερώνονται πρώτες ύστερα από μεγάλο αγώνα.
Ο Πλάτωνας ονομάζει αυτές τις ενσαρκωμένες οντότητες, φιλοσόφους-βασιλείς.
Οι οντότητες λοιπόν, σύμφωνα με τον Πλάτωνα, αντιλαμβάνονται ότι πίσω τους καίει μια τεράστια φωτιά, η οποία αντανακλά ότι βλέπουν με τα φυσικά τους μάτια. Καταλαβαίνουν λοιπόν ότι, ό,τι, βιώνουν μέσα στο υλικό σύμπαν είναι μία ψευδαίσθηση.
Ο Πλάτωνας θεωρεί ότι οι ψυχές αποτελούνται από τρία τμήματα. Οι φιλόσοφοι-βασιλείς το αντιλαμβάνονται πρώτοι.
Τα τρία αυτά τμήματα είναι:
1) Το επιθυμητικό: Η ελεύθερη βούληση η οποία συμβολίζεται με τα δεσμά στα χέρια. Η ερώτηση σε αυτή την περίπτωση είναι: "Τι μπορώ να κάνω ελεύθερα" ? Κάθε οντότητα που ενσαρκώνεται και μετενσαρκώνεται στο υλικό σύμπαν δεν διαθέτει, όπως προαναφέρθηκε 100% ελεύθερη βούληση. Όταν σπάσουμε τα δεσμά στα χέρια τότε η ελεύθερη βούληση απελευθερώνεται και με αυτόν τον τρόπο αφυπνίζεται η εν δυνάμει δόνηση της που βρίσκεται στον ψυχικό πυρήνα.
2) Το θυμοειδές: Είναι η ψυχική γενναιότητα και συμβολίζεται με τα δεσμά στα πόδια. Το ερώτημα εδώ είναι: "Που δεν μπορώ να πάω ελεύθερα" ? Το Μάτριξ του ψευδοσύμπαντος διαθέτει την καταγραφή του φόβου και του τρόμου. Η καταγραφή αυτή δεσμεύει την οντότητα μέσα σε ένα καλά προγραμματισμένο πεδίο δράσης. Ο φόβος και ο τρόμος είναι εφευρέσεις του Μάτριξ και κατά συνέπεια είναι μία ψευδαίσθηση. Είναι δική μας επιλογή εάν συνεχίσουμε να ζούμε στην ψευδαίσθηση αυτή η όχι.

3) Το λογιστικό: Είναι η ορθή σκέψη η οποία πηγάζει ο ορθός λόγος. Συμβολίζεται με τα δεσμά στον αυχένα (κεφάλι). Η ερώτηση είναι: "Τι δεν μπορώ να σκεφτώ ελεύθερα?"
Η πλύση εγκεφάλου και η αλλοίωση της ορθής σκέψης και του λόγου πρωτοστατούν στον πίνακα του Μάτριξ. Η καταγραφή αλλοιώνει τα εγκεφαλικά κύτταρα με την επανάληψη. Δεν έχει σημασία εάν η επανάληψη είναι ορατή η αόρατη με τα φυσικά μάτια.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος διαθέτει συχνότητες οι οποίες μπορούν να συλλάβουν έννοιες ή ακόμα και εντολές του Μάτριξ χωρίς να το συνειδητοποιεί η προσωπικότητα.
Οι κατώτεροι θεοί-δημιουργοί είναι σίγουρο ότι θα κάνουν τα πάντα για να δεσμεύσουν την ελεύθερη βούληση, θα μεταχειριστούν οποιαδήποτε ψυχολογική βία για να καταστείλουν την ψυχική γενναιότητα και θα μεταχειριστούν οποιοδήποτε μέσο για να καταστείλουν και να κατευθύνουν την σκέψη. Ανεξάρτητα του ότι οι καταγραφές βρίσκονται στο Μάτριξ, οι επικυρίαρχοι φροντίζουν να ανανεώνουν την κρυσταλική τους δόνηση.

Στις τελετές των Αρχαιοελληνικών Μυστηρίων αυτά τα τρία βασικά δεσμά μετουσιώνονται πρώτα. Διαφορετικά ο υποψήφιος δεν μπορούσε να εισέλθει ως μαθητής στις σχολές των Αρχαιοελληνικών Μυστηρίων.
Ο Πλάτωνας αναφέρει ότι όταν ο φιλόσοφος-βασιλιάς κατανοήσει την δυναμική που υπάρχει πίσω από την ελεύθερη βούληση, την ψυχική γενναιότητα, και την ελεύθερη σκέψη, ενεργοποιεί στον εγκέφαλο του την αληθινή του φύση.

Αυτό σημαίνει ότι αρχίζει να βλέπει αμυδρά πίσω από την φωτιά τα πρώτα κομμάτια της αλήθειας του πραγματικού κόσμου και των πραγματικών θεών.


Τότε αποφασίζει να μετουσιώσει ελεύθερα με βάση την βούληση, την ανδρεία και την σκέψη του το υλικό κομμάτι της προσωπικότητας του.

Με αυτή του την επιλογή έχει κάνει το πρώτο βήμα για να "διαρρήξει το ψευδοσύμπαν". Ενεργειακά με μία τέτοια συνειδητή απόφαση επιστρέφει στους κατώτερους θεούς την υλική τους παγίδα αποδυναμώνοντάς τους.

Με αυτόν τον τρόπο περνά μέσα από την Φωτιά που αντιλήφθηκε λίγο πριν καθώς "είδε" την αντανάκλαση.
Ο Πλάτωνας ονομάζει αυτή την φωτιά "Ιερόν Πυρ" και την τοποθετεί στο υλικό σύμπαν.

Γενικά σε όλα τα Αρχαιοελληνικά Μυστήρια συναντούμε το "Ιερόν Πυρ" στο υλικό σύμπαν.

Εύλογο είναι το ερώτημα, πως το Θεϊκό Ιερόν Πυρ βρίσκεται μέσα στην υλική πραγματικότητα του ψευδοσύμπαντος.
Η απάντηση είναι απλή:
Το Ιερόν Πυρ αυτό βρίσκεται εν δυνάμει στον πυρήνα της ψυχής του κάθε δεσμώτη που βιώνει το σπήλαιο.

Ο δεσμώτης έχοντας απελευθερωθεί από τα τρία προαναφερθέντα δεσμά, απελευθερώνει το πνεύμα του και έτσι συνδέει τον ανώτερο με τον κατώτερο εαυτό του προσελκύοντας την δόνηση του Ιερού Πυρός από το αρχέτυπο του που του αναλογεί από τη μία πλευρά και από την άλλη αφυπνίζει την σπίθα του Ιερού Πυρός που βρίσκεται εν δυνάμει στον πυρήνα των ψυχικών του κυττάρων.

Η ένωση αυτή του δίνει την ώθηση να περάσει στο πρώτο επίπεδο από τα επτά επίπεδα του Ιερού Πυρός.
Το ταξίδι για την επιστροφή προς την Ουράνια Πατρίδα έχει μόλις ξεκινήσει.

Μετά από αυτή την διαδικασία ανεβαίνει προς το αμυδρό φως, την πρώτη αληθινή εικόνα του κόσμου των θεών όπως τους ονομάζει ο Πλάτωνας.

Κάνοντας το πρώτο βήμα προς την απελευθέρωση του ο δεσμώτης διαπιστώνει την διαφορά του αληθινού κόσμου με τον υλικό κόσμο του ψευδοσύμπαντος.
Όλα αυτά όμως τα αντιλαμβάνεται ενώ βρίσκεται ακόμα στο υλικό σύμπαν και αυτό είναι το πιο σημαντικό διότι του δίνει μεγαλύτερη δύναμη και ώθηση.

Καθώς ξεκινά αυτή την συνειδητοποίηση αρχίζει να ταυτίζεται όλο και λιγότερο με τον υλικό κόσμο έως ότου πετύχει την τελική του απελευθέρωση.

Ανεβαίνοντας τα επίπεδα της μεταμόρφωσης και του εξαγνισμού διαμέσω του Ιερού Πυρός, κάποια στιγμή φθάνει στην πύλη του σπηλαίου, στην πόρτα του θόλου.

Ο Πλάτωνας αναφέρει ότι σε αυτό το σημείο αναγνωρίζει τις θείες ουσίες, το αγαθό, το όμορφο, και το ηθικό.
Είναι όμως δύσκολο να ενσωματώσει την απόλυτη αλήθεια που εκφράζεται μέσα από αυτές τις ιδιότητες καθώς βρίσκεται μέσα στο υλικό σύμπαν και συμβολικά "τυφλώνεται".

Όμως οι θείες αυτές ουσίες ήδη έχουν έρθει σε επαφή με την ψυχή του και καθώς η πρόθεση του παραμένει αγαθή, σε αυτό το σημείο ο Πλάτωνας αναφέρει ότι δέχεται την βοήθεια από οντότητες του Φωτός που έχουν προηγηθεί. Δηλαδή από ήδη αναληφθείσες οντότητες.

Σε μια σημερινή έκφραση ονομάζουμε αυτές τις οντότητες "πνευματικούς οδηγούς" ή "οδηγούς φώτισης".
Ο δεσμώτης δέχεται την βοήθεια τους και σιγά-σιγά αρχίζει να απελευθερώνεται.

Σε αυτό το σημείο ο Πλάτωνας αναφέρει ότι επανέρχεται στον χώρο-χρόνο του σπηλαίου, παρά την δυσαρέσκεια του, για να εργαστεί με τον λόγο και το παράδειγμα του προς την απελευθέρωση και των υπολοίπων οντοτήτων-ανθρώπων.


Το ερώτημα που γεννάται από αυτή την ανάλυση είναι:
Έχουμε μπλέξει άσχημα;
Η απάντηση είναι ούτε ναι ούτε όχι.
Εάν θεωρήσουμε ότι είναι δική μας αρχική επιλογή το παιχνίδι της ενσάρκωσης μπορούμε να πούμε ότι αναλαμβάνουμε και την ευθύνη των πολλαπλών ενσαρκώσεων.
Το ευτύχημα είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν στο υλικό σύμπαν. Ότι πάνω από την ύλη κυριαρχεί η ψυχική ενέργεια. Η ψυχή μας είναι εκείνη που κινεί τα νήματα αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε και να ταυτιστούμε μαζί της ακολουθώντας τον ρυθμό της και την ανάσα της.
Ο εγκλωβισμός μας στο υλικό σύμπαν είναι και αυτός μια ψευδαίσθηση την οποία μπορούμε να καταρρίψουμε.
Ας μην ξεχνάμε ότι όλα υπηρετούν το Θεϊκό σχέδιο και η εξέλιξη του υλικού σύμπαντος είχε προβλεφθεί από την Θεϊκή Ιδέα.
Η επανασύνδεση με την Ουράνια Πατρίδα είναι αναμφισβήτητη και αυτό είναι κάτι που θα συμβεί αργά η γρήγορα.
Το μόνο τελικά που μπορούν να καταφέρουν οι κατώτεροι θεοί είναι μία καθυστέρηση και τίποτα περισσότερο.
Το πως θα αντιμετωπίσουμε εμείς όλη αυτή την εξέλιξη εξαρτάται από την επιλογή μας.

Από το βίντεο ΑSTAR HELLAS https://www.youtube.com/watch?v=JYuge44JTHE



ΠΗΓΗ