Οι μυστικές ιστορικές βιβλιοθήκες του κόσμου

Το Μυστικά Αρχεία του Βατικανού, περιλαμβάνουν διάταγμα του 1521 απο τον Πάπα Λέων Χ, με αφορισμό του Martin Luther (Μουσείο Καπιτωλίου, Ρώμη). Ένα κρυφό απόθεμα θρησκευτικών κειμένων έχει γίνει γνωστό από τότε που ιδρύθηκε η βιβλιοθήκη του Βατικανού το 1612 - αλλά ακόμη δεν έχει σταματήσει να αποτελεί το αντικείμενο θεωριών συνωμοσίας.

Τα Μυστικά Αρχεία του Βατικανού διαθέτουν περισσότερο από 1000 χρόνων ιστορικά κείμενα. Επίσης φημολογείται ότι το περιεχόμενο της συλλογής περιλαμβάνει ξένα κρανία, ντοκουμέντα της ζωής του Ιησού, και μια μηχανή του χρόνου που ονομάζεται Chronovisor, που κατασκευάστηκε από έναν μοναχό Βενεδικτίνων, που μπορούσε να πάει πίσω στο χρόνο της σταύρωσης του Ιησού.

Η πρόσβαση στη βιβλιοθήκη του Βατικανού έχει ανοίξει τα τελευταία χρόνια σε μια προσπάθεια να διαλύσει τους μύθους. Υπάρχει μια έκθεση εγγράφων από τα αρχεία στα Μουσεία του Καπιτωλίου στη Ρώμη. Ο Πάπας Λέων ΧΙΙΙ επέτρεπε το 1881 ελάχιστους μελετητές να επισκεφθούν τη βιβλιοθήκη αφού πρώτα γινόταν προσεκτικός έλεγχος, αλλά τώρα πολλά έγγραφα μπορούν να προβληθούν από τους ερευνητές - αν και περιήγηση απαγορεύεται. Η λέξη «μυστικό» προέρχεται από το λατινικό «secretum», η οποία μεταφράζεται σε «ιδιωτική». Πολλές περιοχές των αρχείων παραμένουν ακόμη εκτός ορίων πρόσβασης.

Οι μελετητές δεν επιτρέπεται να εξετάσουν παπικά χαρτιά από το 1939, -όταν υπήρχε ο αμφιλεγόμενος πόλεμος του Ποντίφικα Πίου ΧΙΙ-, όπως επίσης δεν μπορεί να έχει πρόσβαση σε ένα τμήμα των αρχείων που σχετίζεται με τις προσωπικές υποθέσεις των καρδιναλίων από το 1922 και μετά.

Βρίσκεται σε ένα συγκεκριμένο καταφύγιο, που αποτελεί μέρος μιας πτέρυγας πίσω από τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, και τα αρχεία προστατεύονται από το Ελβετούς φύλακες και αξιωματικούς της αστυνομικής δύναμης της πόλης του Βατικανού. Μεταξύ των άλλων στη βιβλιοθήκη του Βατικανού, υπάρχει η αλληλογραφία προσωπικοτήτων, όπως του Μότσαρτ, Erasmus, Καρλομάγνου, Βολταίρου και ο Αδόλφου Χίτλερ. Επίσης υπάρχει και το αίτημα ακύρωσης του γάμου του βασιλιά Henry VIII με την Αικατερίνη της Αραγονίας.

Όταν αυτό δεν έγινε δεκτό από τον Πάπα Clement VII, ο Henry τη χώρισε και αυτό πυροδότησε διαμάχη και διάλειμμα σχέσεων της Ρώμης με την Εκκλησία της Αγγλίας. Τα αρχεία περιέχουν επίσης το διάταγμα του 1521 για τον αφορισμό του Μάρτιν Λούθερ, απο τον Πάπα Λέων Χ , όπως επίσης και ένα χειρόγραφο, που αποτελεί τα πρακτικά της δίκης κατά της αίρεσης του Galileo, και μια επιστολή από τον Μιχαήλ Άγγελο που διαμαρτύρεται γιατί δεν του είχε καταβληθεί η αμοιβή του για τις εργασίες της Καπέλα Σιξτίνα.

Δαμασκός

Μετά την είδηση που προέκυψε, για μια υπόγεια αίθουσα ανάγνωσης στη Δαμασκό, η Fiona Macdonald ανακαλύπτει τα μέρη όπου οι γραφές ήταν κρυμμένες για αιώνες.
Κάτω από τους δρόμους ενός προαστίου της Δαμασκού, σειρές από ράφια κρατούσαν τα βιβλία που έχουν διασωθεί από τα βομβαρδισμένα κτίρια.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων ετών, στη διάρκεια της πολιορκίας της Darayya, εθελοντές συνέλλεξαν 14.000 βιβλία από τα μισοκατεστραμμένα σπίτια. Κρατούνται σε μια τοποθεσία μυστικά κρυμμένη, εν μέσω φόβων στόχευσης από την κυβέρνηση και τις δυνάμεις της πρώην κυβέρνησης του Ασαντ. Οι επισκέπτες πρέπει να αποφύγουν τις σφαίρες για να φτάσουν στον υπόγειο χώρο ανάγνωσης.

Πολλοί βλέπουν τη μυστική βιβλιοθήκη της Συρίας, ως ένα ζωτικό πόρο. «Κατά μία έννοια η βιβλιοθήκη μου έδωσε πίσω τη ζωή μου," δήλωσε στο BBC, ο Abdulbaset Alahmar ένας χρήστης της βιβλιοθήκης. "Θα έλεγα ότι όπως ακριβώς το σώμα χρειάζεται τροφή, έτσι και η ψυχή χρειάζεται τα βιβλία και τη γνώση."

Οι θρησκευτικές ή πολιτικές πιέσεις σημαίνει ότι τα βιβλία είναι κρυμμένα σε όλη την ιστορία - είτε σε μυστικές κρύπτες ή σε ιδιωτικές συλλογές. Ένας από αυτούς τους τόπους είναι τώρα γνωστός ως «Βιβλιοθήκη του Σπηλαίου».

Βιβλιοθήκη του Σπηλαίου Ντουνχουάνγκ

Ο Γάλλος "σινολόγος" Paul Pelliot στη Βιβλιοθήκη του Σπηλαίου Ντουνχουάνγκ το 1908 διαβάζει τα χειρόγραφα (Mουσείο Guimet)

Στην άκρη της ερήμου Γκόμπι της Κίνας, ένα μέρος ενός δικτύου των ιερών σπηλαίων στο Ντουνχουάνγκ που ονομάζονται Σπήλαια "Thousand Buddha", σφραγίστηκε για σχεδόν 1000 χρόνια. Το 1900, ο ταοϊστής μοναχός Wang Yuanlu - που ήταν ανεπίσημος θεματοφύλακας των σπηλαίων - ανακάλυψε την κρυφή πόρτα που οδηγούσε σε ένα θάλαμο γεμάτο με χειρόγραφα που χρονολογούνται από τον τέταρτο έως τον 11ο αιώνα.

Οι επαρχιακές αρχές έδειξαν μικρό ενδιαφέρον για τα έγγραφα μετά την επαφή που είχαν με τον Wang αλλά τα νέα του σπηλαίου εξαπλώθηκαν γρήγορα, και ο ουγγρικής καταγωγής εξερευνητής Aurel Stein τον έπεισε να πουλήσει περίπου 10.000 χειρόγραφα. Αντιπροσωπείες από τη Γαλλία, τη Ρωσία και την Ιαπωνία ακολούθησαν το παράδειγμά του, αλλά τα περισσότερα από τα αρχαία κείμενα παρέμειναν στη σπηλιά. Σύμφωνα με την εφημερίδα The New Yorker, το 1910, η κινεζική κυβέρνηση διέταξε τα υπόλοιπα έγγραφα να μεταφερθούν στο Πεκίνο, και μόνο το ένα πέμπτο περίπου του αρχικού θησαυρού παρέμεινε στη θέση του.

Παρ 'όλα αυτά, πολλά από τα πρωτότυπα χειρόγραφα που μπορεί κανείς να δει τώρα, είναι διαθέσιμα χάρη σε μια πρωτοβουλία ψηφιοποίησης της συλλογής που ξεκίνησε το 1994. Όπως δηλώνει η εφημερίδα "The New Yorker", μέσα απο το Διεθνές Έργο του Ντουνχουάνγκ, -με επικεφαλής τη Βρετανική Βιβλιοθήκη, και τους εταίρους σε όλο τον κόσμο-, μπορεί ο καθένας να καταδυθεί στα αρχείο και να εξετάσεις το συντομότερο πλήρες γράφημα αστέρων στον κόσμο.

Επίσης να διαβάσει μια προσευχή γραμμένη στα εβραϊκά από έναν έμπορο που ταξίδευε από τη Βαβυλώνα στην Κίνα,να επιθεωρήσει τον πίνακα ζωγραφικής ενός χριστιανού αγίου, όπως επίσης να εξετάσει τη σύμβαση πώλησης μιας σκλάβας για να καλύψει το χρέος της εμπορίας μεταξιού, ή τη σελίδα ενός βιβλίου για τη μαντεία γραμμένο σε Τούρκικους ρούνους.

Κανείς δεν ξέρει γιατί το σπήλαιο ήταν σφραγισμένο. Ο Stein υποστήριξε ότι ήταν ένας τρόπος αποθήκευσης χειρογράφων που ήταν σε "αχρηστεία", αλλά συγχρόνως ήταν πολύ σημαντικό για να πεταχτεί. Ήταν σαν ένα είδος «ιερών αποβλήτων», ενώ η γαλλική σινολόγος Paul Pelliot πιστεύεται ότι συνέβη το 1035, όταν η αυτοκρατορία Xi Xia εισέβαλαν στο Ντουνχουάνγκ. Ο Κινέζος λόγιος Rong Xinjiang, δήλωσε ότι η σπηλιά ήταν κλειστή γιατί υπήρχε φόβος εισβολής από ισλαμιστές Karakhanids, η οποία όμως ποτέ δεν συνέβη.
Όποιος και αν είναι ο λόγος που τα περιεχόμενα του σπηλαίου ήταν αρχικά κρυμμένα σίγουρα έχουν αλλάξει την ιστορία, δεδομένου ότι αποκαλύφθηκαν μόλις πριν από έναν αιώνα περίπου.

Ένα από τα έγγραφα της Ντουνχουάνγκ, το Diamond Sutra, είναι ένα βασικό βουδιστικό ιερό έργο. Σύμφωνα με τη Βρετανική Βιβλιοθήκη, το αντίγραφό του στο σπήλαιο χρονολογείται το 868 και είναι η πρώτη πλήρης ημερομηνία επιβίωσης του κόσμου τυπωμένη σε βιβλίο.

Είναι μια υπενθύμιση ότι το χαρτί και η εκτύπωση δεν προέρχονται από την Ευρώπη. "Η εκτύπωση ξεκίνησε ως μια μορφή προσευχής», γράφει η εφημερίδα "The New Yorker", Η στροφή ενός τροχού ήταν ισοδύναμη με την προσευχή, όπως μια σημείωση στο Τείχος των Δακρύων στην Ιερουσαλήμ, αλλά σε βιομηχανική κλίμακα."

Κρυφό Μεσαιωνικό Αρχείο

Ο ιστορικός Έρικ Kwakkel ανακάλυψε τις «κρυμμένες βιβλιοθήκες" στο βιβλίο με τις Μεσαιωνικές δέστρες (Erik Kwakkel)

Το ολλανδικό μεσαιωνικό βιβλίο του 1577 περιγράφετε απο μαθητές του σε μια τάξη όπου δίδαξε το 2013, ο ιστορικός Έρικ Kwakkel στο Πανεπιστήμιο του Leiden. Είναι μια αξιοσημείωτη ανακάλυψη απο τους μαθητές, που συστηματικά περνούσαν απο τη δεσμευμένη βιβλιοθήκη, αναφέρει σε ένα blog με τίτλο Επιφάνειες ενός κρυφού Μεσαιωνικού Αρχείου.

Οι μαθητές βρήκαν 132 σημειώσεις, επιστολές, και αποδείξεις αγνώστων στοιχείων στην περιοχή του Ρήνου, και μερικά θρυμματισμένα κομμάτια χαρτιού, που ήταν κρυμμένα στο εσωτερικό του δεσίματος ενός βιβλίου που τυπώθηκε το 1577.

Δεν τα θεώρησαν «ιερά απόβλητα», αλλά πάρα πολύ σημαντικά. Τα θραύσματα ήταν δείγματα σκουπιδιών που ανακυκλώνονται από βιβλιοδέτες. "Η μεσαιωνική ανακύκλωση γραπτού υλικού ήταν ένα συχνό φαινόμενο στο εργαστήριο της πρώιμης σύγχρονης και μεσαιωνικής ιστορίας" γράφει ο Kwakkel. Η διαδικασία αυτή σημαίνει ότι τα γραφόμενα δεν προορίζονταν για τις επόμενες γενιές, ούτε σήμερα είναι σε θέση να διαβαστούν. Τα κείμενα έχουν γλυτώσει επειδή είναι πυκνογραμμένα, με πολύ μικρά γράμματα, και η αξιόλογησή τους είναι δύσκολη.

Τέτοια αντικείμενα βέβαια σπάνια επιβίωναν από τη μεσαιωνική κοινωνία οπως και άλλα πολυτιμότερα... Υπάρχουν ελάχιστα μέρη όπου τα αντικείμενα αυτά μπορούν να κοιμούνται ανενόχλητα για αιώνες, και ξεκίνησαν το μεγάλο ταξίδι τους ως λαθρεπιβάτες μέχρι τη σύγχρονη εποχή μας.

Τα κείμενα συμπεριλαμβάνουν σημειώσεις αγνώστων για έσοδα και αιτήσεις υπαλλήλων, λίστες για ψώνια, και μια σπάνια συλλογή για τους ιστορικούς. Όπως αναφέρουν, μας φέρνουν πιο κοντά στην πραγματική μεσαιωνική κοινωνία," γράφει ο Kwakkel. "Αυτές οι μεσαιωνικές φωνές που συνήθως δεν ακούμε, αφηγούνται την ιστορία της εποχής".
Η συλλογή θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερη. Χρησιμοποιώντας την τεχνολογία ακτίνων Χ τους επέτρεψε να κοιτάξουν κάτω από την επιφάνεια της ζωγραφικής και να εντοπίσουν τα πρώιμα στάδια της σύνθεσης.

Ο Kwakkel έχει αναπτύξει έναν τρόπο που μπορούμε να δούμε μέσα από τις εύθραυστες δέστρες του βιβλίου. Τον Οκτώβριο του 2015, άρχισε η σάρωση του έντυπου βιβλίου στο Leiden University Library.

"Η νέα εκπληκτική τεχνική μας δείχνει θραύσματα ενός μεσαιωνικού κειμένου που είναι κρυμμένο πίσω από ένα στρώμα περγαμηνής ή χαρτιού. Όταν βελτιωθεί η τεχνολογία , θα μας παραπέμψει σε μια διαδικασία που θα μπορούσε να αποκαλύψει μια μυστική βιβλιοθήκη μέσα σε μια βιβλιοθήκη. Ίσως να είμαστε σε θέση να αποκτήσουμε πρόσβαση σε μια κρυμμένη μεσαιωνική βιβλιοθήκη και σε χιλιάδες θραύσματα χειρογράφων κρυμμένα μέσα στις δέστρες."

Κάιρο

Ο Solomon Schechter αναγνώρισε τη σημασία των χειρογράφων του genizah στο Κάιρο

Τη συλλογή χειρογράφων δεν την έσωσε η ένοπλη φρουρά, αλλά η λήθη των αιώνων, στο Παλιό Κάιρο (Fustat), της Αιγύπτου, μέχρι που ένας Ρουμάνος Εβραίος ο Jacob Saphir αναγνώρισε τη σημασία του και περιέγραψε την κρύπτη το 1874 σε ένα βιβλίο. Οι Σκωτσέζες δίδυμες αδελφές Agnes Lewis και η Margaret Gibson έδειξαν μερικά από τα χειρόγραφα στον ακαδημαϊκό συνάδελφο του Πανεπιστημίου του Cambridge Solomon Schechter, και έτσι έγινε ευρέως γνωστό.

Σε ένα τοίχο της Συναγωγής Ben Ezra ήταν κρυμμένο για σχεδόν 280.000 χρόνια ένα θραύσμα εβραϊκού χειρόγραφου, που είχε έρθει απο το Genizah του Καίρου. Σύμφωνα με τον εβραϊκό νόμο, τα γραπτά που περιέχουν το όνομα του Θεού μπορούσαν να πεταχτούν. Εκείνα που έπεσαν σε αχρηστία αποθηκεύτηκαν σε μια περιοχή της συναγωγής ή "νεκροταφείο" μέχρι να θαφτούν. Το μέρος είναι γνωστό ως genizah, και σημαίνει στα εβραϊκά «κρυψώνας», αλλά τώρα είναι γνωστό ως «αρχείο».

Για 1.000 χρόνια, η εβραϊκή κοινότητα της Fustat έκρυβαν τα κείμενά τους στην ιερή αποθήκη Κάιρο Genizah που έμεινε ανέγγιχτο. Οι Μεσαιωνικοί Εβραίοι δεν έγραψαν τίποτα με αναφορά στον Θεό, έστω απο προσωπικές επιστολές ή λίστες για ψώνια, Ως αποτέλεσμα, έχουμε ένα παγωμένο ταχυδρομικό κουτί απο περίπου διακόσιες πενήντα χιλιάδες κομμάτια που συνθέτουν ένα απαράμιλλο αρχείο της ζωής στην Αίγυπτο από τον ένατο έως το δέκατο ένατο αιώνα ... Δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο μέχρι σήμερα.

Ο Ben Outhwaite, επικεφαλής της έρευνας genizah στο Cambridge, είπε στο The New Yorker πόσο σημαντική είναι η συλλογή του Καΐρου Genizah για τους μελετητές. ''Δεν είναι υπερβολή να μιλήσουμε γι 'αυτό. Απο εκεί μάθαμε για τους Εβραίους της Μέσης Ανατολής και της Μεσογείου κατά τον Μεσαίωνα."

Τα θραύσματα αποκαλύπτουν ότι οι Εβραίουι έμποροι συνεργαζόταν με χριστιανούς και μουσουλμάνους. Το 2013, οι βιβλιοθήκες των Πανεπιστημίων της Οξφόρδης και του Κέιμπριτζ ενώθηκαν για να αντλήσουν περισσότερα κεφάλαια για να κρατήσουν τη συλλογή ανέπαφη. Είναι η πρώτη φορά που έχουν συνεργαστεί από κοινού με αυτόν τον τρόπο.

Ο David Abulafia, συγγραφέας του βιβλίου "The Great Sea - μεγάλης θάλασσας" περιέγραψε στο βιβλίο του την Ιστορία της Μεσογείου, αναφέρει ότι τα έγγραφα του Καΐρου Genizah είναι σαν ένας προβολέας της τότε εποχής,με ιστορικές σκοτεινές γωνιές της ιστορίας της Μεσογείου για την κοινωνική, οικονομική και θρησκευτική ζωή των Εβραίων και όχι μόνο της μεσαιωνικής Αιγύπτου. Δεν υπάρχει μια άλλη πηγή σύγκρισης με την ιστορία του 10ου έως τον 12ο αιώνα, οπουδήποτε στην Ευρώπη ή στον ισλαμικό κόσμο.

ΠΗΓΗ