ΕΠΙΠΟΛΗ:ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΑΥΤΗ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΤΟΝ ΤΡΩΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ;

Είναι γνωστό ότι χωρίς το Βυζάντιο που αντέγραψε και διέσωσε στο χρόνο όλα τα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων, σήμερα είναι πολύ πιθανό να μην γνωρίζαμε ούτε καν πώς λεγόταν ο... Μέγας Αλέξανδρος...

Μία άλλη, αρκετά λιγότερο σημαντική, προσωπικότητα της ελληνικής αρχαιότητας που θα ήταν επίσης άγνωστη σήμερα είναι η Επιπόλη, της οποία η ιστορία είναι διασώζεται σήμερα μόνο στα κείμενα του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Φωτίου!

Ο Μέγας Φώτιος, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της βυζαντινής περιόδου, διέσωσε το όνομα της μοναδικής γυναίκας, που θέλησε να πολεμήσει στην Τροία με τους Αχαιούς, αλλά, μόλις έγινε αντιληπτή, καταδικάστηκε δια λιθοβολισμού εις θάνατον.

Ο Φώτιος ήταν πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης (820 -891 μ.Χ.) κατά τα έτη 858 - 867 μ.Χ. και 877 - 886 μ.Χ. Θεωρίται ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς και μία από τις μεγαλύτερες μορφές των γραμμάτων και της εκκλησίας κατά τη βυζαντινή περίοδο.

Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια κι έκανε πολυετείς συστηματικές σπουδές. Το 858 μ.Χ., όταν καθαιρέθηκε ο πατριάρχης Ιγνάτιος, ο Φώτιος χειροτονήθηκε πατριάρχης μέσα σε πέντε μέρες, αφού διέτρεξε όλα τα στάδια της ιεροσύνης μέσα στο διάστημα αυτό.

Η δράση του, κατά την περίοδο που ήταν πατριάρχης, συνδέεται με το Σχίσμα των Εκκλησιών.

Υπήρξε συγχρόνως θεολόγος, ιστορικός, νομικός, φιλόλογος, μουσικός, ποιητής, αρχαιολόγος, μαθηματικός, γιατρός, πολιτικός και ρήτορας και αφιέρωσε όλες τις δυνάμεις του στη διδασκαλία των μαθητών.

Έγραψε πολλά και σπουδαία συγγράμματα, όπως είναι η "Μυριόβιβλος", τα "Αμφιλόχια", που αναφέρονται κυρίως στην ερμηνεία των Αγίων Γραφών, ο "Νομοκανών", που είναι συλλογή των αποστολικών και συνοδικών κανόνων κ.ά.

Η διπλή πατριαρχεία του Φώτιου, έγινε το κέντρο της πνευματικής και φιλολογικής κίνησης κατά το δεύτερο ήμισυ του 9ου αιώνα στο Βυζάντιο.

Ποια ήταν η Επιπόλη;

Η Επιπόλη ήτο θυγατέρα του Τραχίωνος από την Κάρυστο, η οποία ενδεδυμένη με ανδρικά φορέματα, εξεστράτευσε μετά των λοιπών Ελλήνων Αχαιών εις την Τροίαν. Μόλις, όμως, έγινε αντιληπτή από τον Παλαμήδη, κατεδικάσθη εις θάνατον δια λιθοβολισμού! (Φώτιος, Βιβλιοθήκη, Κώδιξ 190).