Φυσικός καταρρίπτει έναν από τους πιο δημοφιλείς «μύθους» για το Τρίγωνο των Βερμούδων

Όλοι γνωρίζουν το Τρίγωνο των Βερμούδων και τη φήμη του: Το αποκαλούμενο «Τρίγωνο του Διαβόλου» είναι γνωστό για σειρά από εξαφανίσεις πλοίων και αεροσκαφών στην περιοχή, οι οποίες έχουν «γεννήσει» μία πολύ μεγάλη σειρά από μύθους, θρύλους και θεωρίες συνωμοσίας.

Κάποιοι θεωρούν ότι, σε σχέση με τον όγκο των πλοίων και αεροπλάνων που περνούν από εκεί, οι εξαφανίσεις είναι αναλογικά πολύ μικρές- ωστόσο είναι αλήθεια πως υπάρχουν κάποιες υποθέσεις που παρουσιάζουν έντονο αέρα μυστηρίου, όπως (μεταξύ άλλων) η ιστορία του «Mary Celeste», τον 19ο αιώνα, που αποτελεί ένα από τα διασημότερα μυστήρια «πλοίων φαντασμάτων» στον κόσμο, αλλά και η εξαφάνιση ενός ολόκληρου σμήνους αμερικανικών βομβαρδιστικών στην περιοχή το 1945. Για να αιτιολογηθούν τα φαινόμενα αυτά, έχουν προταθεί άπειρες θεωρίες, κάποιες εκ των οποίων πραγματικά «εξωτικές», όπως η αντιστροφή της βαρύτητας στην περιοχή, η παρουσία της βυθισμένης Ατλαντίδας (με προηγμένη τεχνολογία που εξακολουθεί να λειτουργεί αμέτρητα χρόνια μετά τον καταποντισμό της), UFO και εξωγήινοι, μέχρι και πανίσχυρα, τερατώδη πλάσματα που παραπέμπουν στον«Cthulhu» των, διάσημων στη λογοτεχνία τρόμου, έργων του Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ, ή άλλα θαλάσσια τέρατα του μύθου και του θρύλου. Βεβαίως, υπάρχουν και οι πιο «λογικές», ή «λογικοφανείς» εξηγήσεις, όπως απρόσμενες δίνες (ρουφήχτρες) μεγάλης ισχύος, που δημιουργούνται από σπάνια φυσικά φαινόμενα, ή η δημοφιλής υπόθεση πως «εξάρσεις» φυσαλίδων μεθανίου από τον πυθμένα της θάλασσας προκαλούν τα ναυάγια των πλοίων.
Η συγκεκριμένη αυτή θεωρία έχει κερδίσει έδαφος τα τελευταία χρόνια- ωστόσο, ούτε αυτή στέκει, όπως υπογραμμίζει η φυσικός και ωκενογράφος Έλεν Τσέρσκι, συγγραφέας του βιβλίου «Storm in a Teacup: The Physics of Everyday Life», σε βίντεό της για το Tech Insider.



«Φανταστείτε πως υπάρχει ένα σημείο στον πυθμένα του ωκεανού όπου υπάρχει κλεισμένο μεθάνιο, και κάτι μετακινείται, και έχεις αυτή τη μεγάλη “απόδραση” φυσαλίδων, που ανεβαίνει από τον βυθό στην επιφάνεια. Το πρώτο που ισχύει είναι πως, αυτή η απελευθέρωση αερίου πρόκειται να διασπαστεί σε μικρές φυσαλίδες. Δεν ανεβαίνει σαν μια πελώρια, μεγάλη φυσαλίδα...καθώς οι φυσαλίδες κινούνται προς τα επάνω, παρασύρουν μαζί τους υγρό. Και αυτό το υγρό έχει ορμή, οπότε κατά κάποιον τρόπο τινάζεται πάνω στην επιφάνεια...καθώς οι φυσαλίδες αυτές ανεβαίνουν, σπρώχνουν σκάφος πιο δυνατά από ό,τι αυτό πέφτει σε αυτές. Και το σκάφος απλά ωθείται προς τα πλάγια. Θεωρητικά, ένα πλοίο θα μπορούσε να βυθιστεί έτσι. Αν το σκάφος σηκωνόταν στη μία πλευρά και ανατρεπόταν, από φυσαλίδες που θα το χτυπούσαν στη μια πλευρά, αυτό εν δυνάμει θα μπορούσε να το βυθίσει. Εκτός βέβαια από το ότι κάθε πλοίο είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να εμποδίζει να συμβεί κάτι τέτοιο, καθώς είναι φτιαγμένο με αεροστεγείς χώρους στο κάτω μέρος, για να μην βυθίζεται από τα κύματα που έρχονται από τα πλάγια. Οι φυσαλίδες, στην πραγματικότητα, κάνουν το πλοίο να ανεβαίνει προς τα πάνω, όχι να πάει προς τα κάτω. Και οι απεγκλωβισμοί φυσαλίδων μεθανίου στο Τρίγωνο των Βερμούδων σίγουρα δεν βυθίζουν πλοία» λέει η φυσικός.
ΠΗΓΗ