Η χαμένη πανάρχαια πόλη του Πανός στην Α.Τουρκία

Αφορμή για το παρόν άρθρο στάθηκε το φωτογραφικό υλικό που μου απέστειλε ένας φίλος της ομάδας από την ανατολική Τουρκία. Μου εξήγησε πως κατά την επίσκεψή του στην πόλη Patnos η οποία στα κουρδικά έχει την ονομασία Πανός (δλδ η Πόλη του Πάνα) ήταν μια ιστορικά σημαντική αρμενική πόλη, που τώρα αποτελεί μια περιοχή των γεωργικών επαρχιών της Τουρκίας. Βρίσκεται σε μια πεδιάδα που περιβάλλεται από ψηλά βουνά, 82 χιλιόμετρα νότια της πόλης της Ağrı στο δρόμο για το Van.

Στην πεδιάδα έχουν εντοπιστεί ίχνη κατοίκησης τουλάχιστον από το 3000 πΧ, ενώ ήταν το κέντρο του πολιτισμού της φυλής των Urartυ και του βασιλείου του Βαν(9ος πΧ), του πρώτου βασιλείου της Αρμενίας. Η πόλη έχει πολλά ιστορικά ερείπια που χρονολογούται από την 3η χιλιετία πΧ.

ΠΕΤΡΙΝΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ, ΠΑΝΟΣ ΠΟΛΗ, ΤΟΥΡΚΙΑ

Οι Ουραρτινοί έκαναν θυσίες και έχτιζαν επιβλητικούς ναούς προς τιμή των θεών τους. Χαρακτηριστικός είναι ο ναός αφιερωμένος στον Χαλδί, κτισμένος στο πνευματικό κέντρο Μουσασίρ. Ο Χαλδί πιστεύαν ότι ήταν και ο γενάρχης της φυλής τους. Η ναοδομία του ξεφεύγει από το ανατολικό μοτίβο και εμφανίζει ελληνικές επιρροές.

ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΚΙΟΝΑ?, ΠΑΝΟΣ ΠΟΛΗ

Σήμερα πιστεύεται από τους αρχαιολόγους ότι οι πρόγονοι των Urartu υπήρξαν οι αρχαίοι Χουρρίτες(3000πΧ) οι οποίοι πιθανόν να είχαν κάποια σχέση με τους αρχαίους Κουρήτες(ελληνικό φύλο) ή Κορυβάντες της διπλανής Φρυγίας περίπου την ίδια ιστορική εποχή.

ΙΧΝΗ ΑΡΧΑΙΑΣ ΔΟΜΗΣ, ΠΑΝΟΣ ΠΟΛΗ

Στην Παλαιά Διαθήκη γίνεται αναφορά στους «Χορραίους» ή «Χορίτες» (Γένεση 36:20, 21, 29, 30• Δευτερονόμιο 2:12, 22). Ορισμένοι γλωσσολόγοι ταυτίζουν τους Χουρρίτες με τους Χορραίους, αλλά κάτι τέτοιο δεν αποτελεί οριστικό συμπέρασμα. Η χουρριτική θρησκεία και οι τρόποι λατρείας τους έχουν εκπληκτικές ομοιότητες με τους Χετταίους, όπως έχουν επίσης τα ίδια ονόματα θεών, τα οποία μεταφέρθηκαν αργότερα στους απογόνους των Χουρριτών, Ουραρτού. Οι κυριότεροι θεοί των Χουρριτών ήταν :

Τεσούμπ, ο θεός των καιρικών φαινομένων, όπως στους Χετταίους
Εμπά, σύζυγος του Τεσούμπ, θεά του ήλιου, όπως στους Χετταίους
Κουμαρμπί, ο πατέρας του Τεσούμπ, ο ιδρυτής της πόλης του Ουρκές
Σαούσκα, θεά της γονιμότητας, όπως στους Χετταίους. Προέρχεται από την Ιστάρ των Ασσυρίων.
Νεργκάλ, προέρχεται από τη βαβυλωνιακή θεότητα του Κάτω Κόσμου
Εά, θεός των υδάτων. Προέρχεται από τους Ανουνάκι των Σουμερίων

ΛΑΞΕΥΤΗ ΣΤΟ ΒΡΑΧΟ ΑΓΝΩΣΤΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ, ΠΑΝΟΣ ΠΟΛΗ

Οι επιγραφές των Χουρριτών με τα ιπτάμενα ζώα και δράκους παριστάνουν συνήθως θεότητες ή δαιμονικά πνεύματα. Οι Χουρρίτες δεν είχαν ναούς αφιερωμένους στους θεούς τους όπως οι υπόλοιποι λαοί. Ο χουρριτικός μύθος «Τα τραγούδια του Ουλικουμμί», είναι αντίστοιχος με την Ελληνική Θεογονία του Ησιόδου, περιγράφοντας τον ευνουχισμό του Ουρανού από τον Κρόνο.

Πρέπει επίσης να τονιστεί ότι ολόκληρη η εγγύς περιοχή αποτέλεσε πέρασμα του τεράστιου για την εποχή στρατού του Μ. Αλεξάνδρου αλλά και του Διονύσου με τον στρατό του(Νόννος, Διονυσιακά).

ΛΑΥΞΕΥΤΗ ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΟΜΗ, ΙΣΩΣ ΙΕΡΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑ, ΠΑΝΟΣ ΠΟΛΗ

Είναι σαφές λοιπόν ότι πρέπει να υπήρξαν πολλές πολιτισμικές επιρροές και ζυμώσεις οι οποίες ξεκίνησαν με την εκστρατεία του Διονύσου το 3000πΧ στα βάθη της Ασίας. Η ονομασία λοιπόν και μόνο (κουρδικά: Πόλη του Πάνα) μας λέει πολλά για την ίδρυσή της και την αρχαία καταγωγή της, αλλά και των Χετταίων και Αρμενίων κατ'επέκταση.

ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΔΟΜΗ

Στις αναπαραστάσεις του ο Πάνας πάντα κρατούσε στο ένα χέρι τη σύριγγα και στο άλλο συνήθως μια γκλίτσα. Επειδή η μορφή του ήταν αλλόκοτη και τρόμαζε όσους πλησίαζε, ήταν συνήθως μόνος του, βρίσκοντας πάντα θερμή υποδοχή στην παρέα των Σάτυρων και του Διονύσου. Ο Πάνας φημιζόταν για τη μουσική και τις μελωδίες του με τις οποίες μάγευε τα ζώα, τα πουλιά και τις Νύμφες του δάσους. Αγαπούσε το τραγούδι, το χορό και το γλέντι και επιδιδόταν σε αυτά, με συντροφιά τις Νύμφες, το Διόνυσο και τους Πανίσκους.

ΛΑΞΕΥΤΗ ΑΓΝΩΣΤΗ ΒΡΑΧΟΓΡΑΦΙΑ , ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΥΠΑΡΞΗΣ ΜΠΑΖΩΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ:

ΒΡΑΧΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΠΑΝΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΤΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΙΛΙΣΟΥ

Περισσότερα στοιχεία για πολιτισμική σύνδεση των Χουρριτών και των Ελλήνων μπορεί να βρεί κανείς αναζητώντας τις αρχαίες παραδόσεις των συγγενών Νοχουριτών. Στα νότια σύνορα του Τουρκμενιστάν με την Περσία, στην κοιλάδα του ποταμού Σουμπάρ, είναι κτισμέ­να τα 18 χωριά των Νοχουρλί. Η ορο­θέτηση της συνοριακής γραμμής το 1988 διαίρεσε τους Νοχουρλί σε δύο κομμάτια. Επτά χωριά είναι σήμερα στο έδαφος της Περσίας αποκομμέ­να από την ιστορική τους κοιτίδα, το Νοχοϋρ, που σύμφωνα με τις ντό­πιες παραδόσεις κτίστηκε πρώτο α­πό τραυματισμένους στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πεποίθηση βαθιά ριζωμένη στην πλειοψηφία των κατοίκων που πι­στεύουν ότι δεν έχουν καμία φυλετι­κή και πολιτισμική σχέση με τους σύγχρονους Τουρκμένιους. Οι Νοχουρίτες {περίπου 60.000 και στις δύο πλευρές των συνόρων) θε­ωρούν τους εαυτούς τους παιδιά του Ισκεντέρ Ζουλκαρνέιν, δηλαδή του Αλέξανδρου του Δικέρατου. «…Φανταζόμαστε τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα σαν πατέρα και πι­στεύουμε ότι στην Ελλάδα είναι οι συγγενείς μας, δήλωσε ο Σεϊτιούρ, κάτοικος του Νοχούρ.

ΠΗΓΗ