Τα μυστικά του ναού Ρόσλιν και οι Ναΐτες ιππότες

Το 1446, ο Sir William St Clair, τρίτος και τελευταίος Πρίγκιπας του Ορκνέι, ίδρυε το παρεκκλήσι τού Ρόσλιν στη Σκωτία. Είναι ένα παρεκκλήσι σχετικά μικρό σε διαστάσεις, αλλά τεράστιο σε ιστορία και θρύλους, το οποίο απέχει μόλις 11 χιλιόμετρα από το Εδιμβούργο. Είναι ο τόπος όπου πιθανότατα βρίσκεται ή βρισκόταν για κάποιο διάστημα το Holy Grail, το Άγιο Δισκοπότηρο, απ' όπου ήπιε κρασί ο Ιησούς στον Μυστικό Δείπνο και στο οποίο περισυλλέχθηκε το αίμα του μετά τη σταύρωσή του.

Ίσως εκεί, στις μυστικές και ανεξερεύνητες ακόμη κρύπτες του, να βρίσκονται πρωτοχριστιανικά κείμενα γραμμένα από τον ίδιο τον Χριστό, ή ιερά αντικείμενα –η Κιβωτός της Διαθήκης και ο Σταυρός του Μαρτυρίου για παράδειγμα– ή ακόμη και το μουμιοποιημένο κεφάλι του Χριστού.

Είναι ένα μέρος γεμάτο σύμβολα, κωδικούς και παράξενες απεικονίσεις, στην ατμόσφαιρα του οποίου υπάρχει ακόμα κάτι το απόκοσμο, το ζοφερό, το κατανυκτικό του μακρινού Μεσαίωνα.

Είναι, τέλος, ο τόπος όπου υποτίθεται ότι εκτυλίσσεται η τελευταία πράξη τού best-seller τού Dan Brown, Κώδικας ντα Βίντσι, γεγονός που έχει φέρει για μια ακόμη φορά στο προσκήνιο το Ρόσλιν, αναζωπυρώνοντας το ενδιαφέρον των απανταχού κυνηγών μυστηρίων. Στα μέσα του 15ου αιώνα, όταν ο Sir William St Clair αποφάσισε να χρηματοδοτήσει την αποπεράτωση του παρεκκλησιού, αφοσιώθηκε πλήρως σε αυτό το έργο-προσφορά προς τον Θεό. Πιθανότατα δεν επέλεξε τυχαία τη συγκεκριμένη τοποθεσία, αλλά σκοπίμως, μια κι εκεί βρισκόταν κατά την αρχαιότητα ναός αφιερωμένος στον Μίθρα: ήταν δηλαδή ένας τόπος δύναμης, ενεργειακά φορτισμένος από τα προσκυνήματα χιλιάδων ανθρώπων. Για την οικοδόμηση του ναού κάλεσε δεκάδες τεχνίτες από διάφορες περιοχές. Λέγεται ότι πρόθεσή του ήταν να φτιάξει ένα κτίσμα που να παραπέμπει αρχιτεκτονικά στον Ναό του Σολόμωντα στην Ιερουσαλήμ, κάτι που δεν επετεύχθη πλήρως, ίσως γιατί ο W. St Clair απεβίωσε πριν την ολοκλήρωση του έργου και θάφτηκε εκεί. Πάντως, ένας μισοτελειωμένος τοίχος στα δυτικά του κτίσματος είναι βέβαιο ότι αναπαριστά τον Τοίχο των Δακρύων, όπως και ένα στενό ορθογώνιο ιερό και μια υπόγεια αίθουσα είναι πιστές αναπαραστάσεις τμημάτων του αρχικού Ναού στην Ιερουσαλήμ.

Στο παρεκκλήσι μπορεί κανείς να παρατηρήσει δεκάδες σύμβολα: χριστιανικά, ιουδαϊκά, μασονικά, παγανιστικά, γοτθικά, αλλά και κώδικες που γεννούν ερωτηματικά: Ποιος ο λόγος να συνυπάρχουν τόσα ετερόκλητα στοιχεία σε έναν ναό; Μήπως το παρεκκλήσι δεν είχε μοναδικό σκοπό την τέλεση της κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας, αλλά τη φύλαξη μυστικών, την κωδικοποίηση πληροφοριών, αναγνώσιμων μόνο από τους μυημένους; Μερικά από αυτά τα σύμβολα είναι τα εξής: σταυροί, διαβήτες, άστρα, ρόδα, φίδια, πυραμίδες, πράσινοι άνθρωποι, πλανήτες, γοτθικά γκαργκόιλς κ.ά. Σχετικά πρόσφατα ανακαλύφθηκε κι ένας μουσικός κώδικας «κρυμμένος» σε 213 κύβους.

Η απόφανση όσων άκουσαν το κομμάτι μετά την αποκωδικοποίησή του είναι ότι πρόκειται για μια απλοϊκή μελωδία χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση, με μεγάλη πνευματική αξία όμως για εκείνους που έχτισαν το παρεκκλήσι. Από τα δεκάδες τεχνουργήματα που κοσμούν το Ρόσλιν τα πιο διάσημα είναι δυο κολώνες, του Μποάζ και του Γιαχίν. Ο θρύλος λέει ότι την κατασκευή αυτών είχε αναλάβει ένας δάσκαλος με τους μαθητές του. Όταν κάποια στιγμή όμως ο δάσκαλος χρειάστηκε να λείψει για αρκετό διάστημα, ένας από τους μαθητές του πήρε την πρωτοβουλία και τελείωσε τη μια κολώνα. Όταν επέστρεψε ο αρχιμάστορας και είδε το καταπληκτικό δημιούργημα του μαθητή του, ένιωσε ζήλια και τον σκότωσε σε 'κείνο ακριβώς το σημείο. Στην κορυφή των κολώνων δεσπόζουν πλέον δυο κεφάλια, του δασκάλου και του φονευθέντος. Πολλοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι στο εσωτερικό του κεφαλιού του μαθητή είναι φυλαγμένο το Άγιο Δισκοπότηρο. Εκεί μάλιστα υπάρχει χαραγμένη και η εξής επιγραφή: «Το κρασί είναι δυνατό, ο βασιλιάς είναι δυνατός, οι γυναίκες ακόμη δυνατότερες, όμως η αλήθεια κυριαρχεί όλων».

Στη συνέχεια, καθώς περνούσαν τα χρόνια και φούντωνε το μίσος μεταξύ των καθολικών και των αγγλικανών, το παρεκκλήσι τού Ρόσλιν με τον παράξενο διάκοσμο προκαλούσε. Κι έτσι, τον 17ο αιώνα έκλεισε, αφού πρώτα υπέστη πολλές καταστροφές από τους προτεστάντες. Οι ουσιαστικές προσπάθειες αναστήλωσής του ξεκίνησαν τον 19ο αιώνα και σταδιακά ως τις μέρες μας ανακαλύφθηκαν διάφορα, μεταξύ των οποίων και μια μυστηριώδης κρύπτη που δεν έχει είσοδο και έξοδο. Πλέον με τη βοήθεια της τεχνολογίας ερευνάται εξονυχιστικά ο χώρος για την εύρεση νέων στοιχείων, όμως τίποτα δεν φτάνει στους απλούς ανθρώπους, που είναι φυσικό να πιστεύουν ότι κάτι σοβαρό κρύβεται και δεν τους το φανερώνουν. Άλλωστε ένας από τους διασημότερους θρύλους υποστηρίζει ότι κάτω από το Ρόσλιν είναι θαμμένοι Ναΐτες ιππότες με όλη τους την περιβολή και τα όπλα τους οι οποίοι φυλάνε τα μεγάλα μυστικά. Οι ιππότες αυτοί υποτίθεται ότι είχαν πάρει μέρος στις Σταυροφορίες για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων και από εκεί επέστρεψαν στη Σκωτία κουβαλώντας αμύθητους θησαυρούς και καθαγιασμένα αντικείμενα, όπως το Άγιο Δισκοπότηρο, τα οποία τα φύλαξαν σε άγνωστο τόπο.

Επειδή όμως οι Ναΐτες ιππότες είχαν αποκτήσει μεγάλη δύναμη, ο βασιλιάς, μα και η Εκκλησία, θέλησαν να τους βγάλουν από τη μέση. Ακολούθησαν οι διώξεις και το ρίξιμό τους στην πυρά στη διάρκεια του 14ου αιώνα, πολύ πριν την ανέγερση του Ρόσλιν. Σύμφωνα με τον θρύλο, όμως, κάποιοι διασώθηκαν μεταξύ των οποίων και ο πρόγονος του W. St Claire, ο Henry Sinclair, ο οποίος μετέδωσε τα μυστικά. Μάλιστα, το όνομα του Henry Sinclair συνδέεται και με μια ακόμη ιστορία: Μέσα στο Ρόσλιν υπάρχουν απεικονίσεις δυο μυστηριωδών φυτών τα οποία υπήρχαν μόνο στην Αμερική μέχρι την εποχή εκείνη. Πρόκειται για το καλαμπόκι και για μια ποικιλία του φυτού Αλόη Βέρα. Κάποιοι υποστηρίζουν, λοιπόν, ότι ο H. Sinclair ήταν ο πρώτος άνθρωπος που ανακάλυψε την Αμερική –χρόνια πριν τον Κολόμβο– και αφού επέστρεψε περιέγραψε ή απεικόνισε τα πρωτόγνωρα φυτά που συνάντησε εκεί, των οποίων η μορφή διασώθηκε στους τοίχους τού Ρόσλιν. Επιπλέον, στα παράξενα που συνοδεύουν το Ρόσλιν οφείλουμε να προσθέσουμε και τη θέαση φαντασμάτων από πολλούς επισκέπτες. Κυρίως βλέπουν μοναχούς με γκρι ή μαύρα ράσα που προσεύχονται κι άλλες φορές ιππότες. Εκείνος που εμφανίζεται συχνότερα είναι ένας μαύρος ιππότης που πιθανότατα σκοτώθηκε στη μάχη που είχε γίνει στη γύρω περιοχή το 1303 μεταξύ των Σκωτσέζων και των Άγγλων, όταν οι δεύτεροι ηττήθηκαν τρεις φορές σε ένα εικοσιτετράωρο. Άλλοι έχουν αισθανθεί αλλόκοτες ριπές κρύου αέρα να τους ακουμπούν ξαφνικά, ενώ οι μαρτυρίες για εμφάνιση φώτων που μοιάζουν με φωτιά, εξηγείται με έναν θρύλο, κατά τον οποίο κάθε φορά που κάποιος απόγονος του W. St Claire πεθαίνει, ανάβουν από μόνα τους φώτα εις ένδειξη πένθους. Μυστήρια και ερωτήματα, απορημένα πρόσωπα που ταξιδεύουν χιλιόμετρα για να προσκυνήσουν το Ρόσλιν και να νιώσουν ότι συμμετέχουν κι οι ίδιοι στην αναζήτηση των μυστικών.

ΠΗΓΗ