Τι έψαχναν οι Αμερικάνοι το 1947 στην Ανταρκτική?

Οι Σύμμαχοι το 1947 θορυβήθηκαν όταν πληροφορήθηκαν τις φήμες που ήθελαν τη βάση της Ανταρκτικής να λειτουργεί τουλάχιστον από το 1935, χάρη στις ενέργειες της ομάδας Βριλ που ήταν μια ανεξάρτητη ομάδα με τεράστια κεφάλαια που ασχολούταν με τις νέες τεχνολογίες αλλά και την εξέλιξη επαναστατικών φουτουριστικών εναέριων οχημάτων σε σχήμα δίσκου.

Μικρόφιλμ που εντοπίστηκαν σε γερμανικό υποβρύχιο με προορισμό της νότιες θάλασσες αποκαλύφθηκε η ανωτερότητα των γερμανών σε θέματα τεχνολογίας δηλώνοντας ότι ήταν τουλάχιστον 50 χρονιά μπροστά. Η αμερικανοί έστειλαν 48 πλοία μεταξύ άλλων ήταν υποβρύχια ένα αεροπλανοφόρο αλλά και πλοίο που μετέφερε 200 αεροσκάφη, επίσης 4.080 στρατιώτες υπό την ηγεσία του Ναυάρχου Richard Byrd με πρόφαση την εξερεύνηση της Ανταρκτικής αλλά που στην πραγματικότητα ήταν να βρουν και να καταστρέψουν τη γερμανική βάση. Η επίσημη ονομασία ήταν Highjump (OpHjp), Η αποστολή έφτασε τον χειμώνα του 1946-1947, και έληξε στα τέλη Φεβρουαρίου 1947. Η κύρια δημόσια αποστολή του Highjump ήταν να επεκταθεί στην Ανταρκτική η ερευνητική βάση Little America σύμφωνα με την έκθεση του αμερικανικού ναυτικού.

LITTLE AMERICA IV, ΑΕΡΟΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Ο Byrd είχε στη διάθεσή του οκτώ μήνες για να φέρει εις πέρας την αποστολή του, αλλά σε οκτώ εβδομάδες αναγκάστηκε να επιστρέψει με πολλές απώλειες σε μαχητικά αεροπλάνα! Τι είχε συμβεί; Σύμφωνα με πληροφορίες που διέρρευσαν από άντρες της αποστολής, το Αμερικανικό Ναυτικό βρέθηκε αντιμέτωπο με ομάδα πραγματικών ιπτάμενων δίσκων. Στις αερομαχίες που ακολούθησαν με την άφιξη στην Ανταρκτική, καταστράφηκαν τέσσερα αεροπλάνα και αλλά 12 χάθηκαν. Καθώς υστερούσαν σημαντικά από τη δύναμη πύρος των Γερμανών, οι αμερικανικές υπηρεσίες ανακάλεσαν την αποστολή. Στις επίσημες αναφορές που κατατέθηκαν, τα τέσσερα αεροπλάνα που καταστράφηκαν φαίνεται να «παρουσίασαν τεχνικά προβλήματα και έπεσαν πάνω σε παγόβουνα. Ο ναύαρχος Byrd είχε δώσει μια αναπάντεχη, συνέντευξη στην ισπανική εφημερίδα El Mercurio, στο Σαντιάγο, Χιλή στις 5 Μαρτίου 1947 που ανέφερε ότι "Ναύαρχος Byrd δήλωσε σήμερα ότι ήταν επιτακτική ανάγκη για τις Ηνωμένες Πολιτείες να ξεκινήσει άμεσα μέτρα άμυνας κατά άγνωστων εχθρικών περιοχών. Ο ναύαρχος δήλωσε επίσης ότι δεν ήθελε να φοβίσει κανέναν, αλλά ήταν μια πικρή πραγματικότητα ότι σε περίπτωση ενός νέου πολέμου, η ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αμυνθούν από ιπτάμενα αντικείμενα, που έρχονται από τον πόλο με απίστευτες ταχύτητες.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου ο ναύαρχος ανέφερε επίσης ότι σε ένα ταχέως συρρικνούμενο κόσμο οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούσαν πλέον να αντλήσουν κανένα αίσθημα ασφάλειας από την απομόνωσή της ή τη γεωγραφική απόσταση από ωκεανούς. Ο ναύαρχος επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά την πεποίθησή του ότι ολόκληρη η ήπειρος της Ανταρκτικής πρέπει να παρακολουθείται στενά. Όσο αφορά τον Ναύαρχο Μπερντ, όταν έφτασε στης ΗΠΑ πέρασε αρκετές εβδομάδες στα ανακριτικά γραφεία. Όλα τα έγγραφα και το ημερολόγιό του εξαφανίστηκαν περιέργως, ενώ ο ίδιος λέγεται ότι κατέληξε σε ψυχιατρική κλινική και στη συνέχεια χάθηκαν τα ίχνη του... Τότε ο Αϊζενχάουερ είχε δήλωση-"Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος δεν έχει τελειώσει ακόμα," και επιβεβαιώνεται από την ανησυχητική φράση ναυάρχου Byrd του "στην περίπτωση ενός νέου πολέμου». Τα τελευταία Τάγματα του Χίτλερ περιμένουν για τη χρυσή ευκαιρία τους. Ήδη από τη δεκαετία του 1950, φήμες άρχισαν να κυκλοφορούν ανάμεσα στους γερμανικούς εθνικιστικούς κύκλους που ήταν βέβαιοι ότι τα μεταπολεμικά ιπτάμενα οχήματα τύπου δίσκου που πετούσαν σε όλο των κόσμο ήταν στην πραγματικότητα γερμανικά υπερ-όπλα που ήταν υπό ανάπτυξη και να ελέγχονται κατά τη διάρκεια του Τρίτο Ράιχ (Τότε ήταν ας μη ξεχνάμε και το περιστατικό του Roswell). Μέχρι τα τέλη του 1970, νεοναζί συγγραφείς ισχυρίζονταν ότι η το θρυλικό Τελευταία Τάγμα που είχε σκοπό να διαφυλάξει τα απόρρητα των ναζί μετά των πόλεμο ήταν σε ένα τεράστιο υπόγειο παράδεισο στην Ανταρκτική.

Ο William και Landig δύο νέο-ναζί εκδότες και συγγραφείς, αναφέρουν με γεγονότα, ιστορίες και υποδείξεις ,την ναζιστική αναβίωση. Ορισμένοι αναφέρουν όταν οι Αμερικανοί απέτυχαν να χτυπήσουν την υπόγεια βάση των γερμανών "Neuberchtesgarden" στην Ανταρκτική πραγματοποιήθηκαν χτυπήματα το 1958 υπό το πρόσχημα πυρηνικών δοκιμών. Αυτό που επίσημα γνωρίζουμε είναι ότι, το 1958 ως μέρος της Επιχείρησης "Argus" έγιναν τρεις ατμοσφαιρικές πυρηνικές εκρήξεις. Οι δοκιμές αυτές ήταν πράγματι στο νότιο ημισφαίριο μεταξύ 2.300 και 3,500 χιλιόμετρα βόρεια της Maud Land. Φυσικά, άλλα αυτά θα μπορούν να είναι προϊών αχαλίνωτης φαντασίας αλλά κανένας δεν έχει αρνηθεί την παταγώδη αποτυχία της αποστολής Ηigh Jump και τις μαρτυρίες των πληρωμάτων ότι αντιμετώπισαν ανώτερα ιπτάμενα αντικείμενα στην Aνταρκτική. Διαβάστε τα όσα συγκλονιστικά μας περιγράφει ο Byrd στο μυστικό του ημερολόγιο(για κάποιους αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας):

Η Γη πέρα από τους πόλους
Η πτήση εξερεύνησης πάνω από το Βόρειο Πόλο (Η κοίλη Γη, το μυστικό μου ημερολόγιο) Πρέπει να γράψω αυτό το ημερολόγιο με μυστικότητα και αφάνεια.

Αφορά την Αρκτική μου πτήση από 19/2 του 1947.

Έρχεται μια στιγμή που η ορθολογικότητα των ανδρών ωχριά και πρέπει κανείς να αποδεχθεί το αναπόφευκτο της αλήθειας. Δεν είμαι σε θέση να αποκαλύψω τα ακόλουθα έγγραφα σε αυτό το γράψιμο….ίσως ποτέ δεν πρέπει να δουν το φως του δημόσιου ελέγχου αλλά πρέπει να κάνω το καθήκον μου εδώ ώστε όλοι να το διαβάσουν μία ημέρα. Σε έναν κόσμο της απληστίας και της εκμετάλλευσης ορισμένων κατά της ανθρωπότητας δεν μπορεί πλέον να κατασταλεί η αλήθεια.

Αρχείο καταγραφής πτήσης: Βάση Αρκτικής 19/02/1947

0600 ώρες – όλες οι προετοιμασίες έχουν ολοκληρωθεί για την πτήση μας προς βορρά και είμαστε αερομεταφερόμενοι με γεμάτη δεξαμενή καυσίμου σε 0610 ώρες

0620 ώρες – το μίγμα καυσίμου για την δεξιά μηχανή δείχνει πολύ πλούσιο, η προσαρμογή έγινε και ο κινητήρας λειτουργεί ομαλά

0730 ώρες – Έλεγχος ραδιοεπικοινωνίας με την κατασκήνωση της βάσης. Όλα είναι καλά και τα ραδιοφωνικά σήματα φυσιολογικά

0740 ώρες – μικρή διαρροή πετρελαίου στη δεξιά μηχανή, η ένδειξη πίεσης λαδιού δείχνει φυσιολογική όμως

0800 ώρες – ελαφρές αναταράξεις σημειώνονται από την ανατολική κατεύθυνση σε υψόμετρο 2321 μέτρα, διόρθωση 1700 πόδια χωρίς περαιτέρω αναταράξεις αλλά με ούριο άνεμο να αυξάνεται, μικρή προσαρμογή στους χειρισμούς ελέγχου, το αεροσκάφος αποδίδει πολύ καλά τώρα

0815 ώρες – Έλεγχος ασυρμάτου με βάση, η κατάσταση φυσιολογική

0830 ώρες – αναταράξεις ξανά, αύξηση υψομέτρου 2900 μέτρα, ομαλές συνθήκες πτήσης και πάλι

0910 ώρες – χιόνια και πάγοι από κάτω, σημείωση κίτρινου περιβάλλοντος φύσης, διασπορά σε γραμμικό σχέδιο. Αλλαγή πορείας προς εξέταση αυτού του προτύπου χρώματος , σημείωση κοκκινωπό ή μωβ επίσης. 2 πλήρεις κύκλοι στην περιοχή και επιστροφή στην εκχωρημένη πορεία πυξίδας. Θέση ελέγχου στην βάση και μετάδοση πληροφοριών σχετικά με χρωματισμούς στον πάγο και στο χιόνι.

0910 ώρες – μαγνητικές πυξίδες και γυροσκόπια περιστρέφονται κάνοντας ταλάντωση , δεν είμαστε σε θέση να κρατήσουμε τον έλεγχο των οργάνων. Χρησιμοποιούμε την ηλιακή πυξίδα και όλα φαίνονται καλά. Οι έλεγχοι είναι φαινομενικά αργοί στην ανταπόκριση και έχουν μία ένδειξη υποτονικότητας αλλά δεν υπάρχει ίχνος πάγου.

0915 ώρες – στο βάθος φαίνονται βουνά

0949 ώρες – πτήση 29 λεπτών από την πρώτη παρατήρηση των βουνών, δεν είναι ψευδαίσθηση. Πρόκειται για βουνά και αποτελούνται από ένα μικρό εύρος που δεν έχω δει ποτέ πριν.

0955 ώρες – υψόμετρο 2950 μέτρα, αντιμετωπίζουμε πάλι ισχυρές αναταράξεις

1000 ώρες – περνάμε πάνω από το μικρό βουνό και εξακολουθούμε να προχωράμε προς το βορρά όσο περισσότερο μπορεί να εξακριβωθεί. Πέρα από την οροσειρά φαίνεται μία κοιλάδα με ένα μικρό ποτάμι ή ρυάκι που διασχίζει το κεντρικό τμήμα. Δεν πρέπει να υπάρχει πράσινη κοιλάδα κάτω. Κάτι είναι σίγουρα λάθος και αφύσικο εδώ. Θα έπρεπε να είμαστε πάνω από χιόνι και πάγους. Προς την άλλη μεριά υπάρχουν μεγάλα δάση στις πλαγιές του βουνού. Τα όργανα πλοήγησής μας εξακολουθούν να περιστρέφονται, το γυροσκόπιο ταλαντεύεται μπρος και πίσω.

1005 ώρες – αλλάζω το υψόμετρο στα 1400 πόδια και εκτελώ μία απότομη αριστερή στροφή για να εξετάσω καλύτερα την κοιλάδα από κάτω. Είναι πράσινη με βρύα ή ένα σφιχτό είδος χόρτου. Το φως εδώ δείχνει διαφορετικό. Δεν μπορώ να δω τον ήλιο πια. Κάνουμε μία άλλη αριστερή στροφή και εντοπίζουμε να φαίνεται κάποιο είδος ζώου από κάτω μας. Φαίνεται ελέφαντας. ΌΧΙ! Μοιάζει περισσότερο σαν ένα μαμούθ! Αυτό είναι απίστευτο! Ωστόσο εκεί είναι! Μείωση υψομέτρου στα 1000 πόδια και παίρνω κυάλια για να εξετάσω καλύτερα το ζώο. Επιβεβαιώνεται! Είναι σίγουρα μαμούθ! Αναφέρετέ το στην βάση.

1030 ώρες – συναντούμε πράσινους λόφους. Ο δείκτης εξωτερικής θερμοκρασίας διαβάζει 74 βαθμούς Κελσίου! Συνεχίζουμε την διαδρομή μας. Τα όργανα πλοήγησης έχουν φυσιολογικές ενδείξεις. Είμαι μπερδεμένος από όσα έκαναν πριν. Προσπάθεια για επικοινωνία με τη βάση. Ο ασύρματος δεν λειτουργεί.

1130 ώρες – η εξοχή από κάτω είναι πιο επίπεδη και κανονική (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη). Μπροστά παρατηρούμε μία πόλη! Αυτό είναι αδύνατο! Το αεροσκάφος φαίνεται ελαφρύ και παραδόξως αυξάνει ύψος! Οι έλεγχοι δεν ανταποκρίνονται! Θεέ μου! Από τα δεξιά φτερά του σκάφους υπάρχει ένας περίεργος τύπος αεροσκάφους. Κλείνουν με ταχύς ρυθμούς παράλληλα! Είναι σχήματος δίσκου και έχουν μία λάμψη πάνω τους. Είναι αρκετά κοντά τώρα για να δούμε τα σημάδια πάνω τους. Είναι ένα είδος σβάστικας! Αυτό είναι φανταστικό. Πού είμαστε! Τι έχει συμβεί. Προσπαθώ να πάρω τον έλεγχο, δεν ανταποκρίνεται τίποτα. Είμαστε παγιδευμένοι σε ένα αόρατο σχοινί!

1135 ώρες – από τον ασύρματό μας βγαίνει μία φωνή κατευθείαν στα αγγλικά με μία μικρή σκανδιναβική ή γερμανική προφορά! Το μήνυμα είναι: «Καλώς ορίσατε ναύαρχε στον τομέα μας. Θα σας προσγειώσουμε σε ακριβώς 7 λεπτά. Χαλαρώστε ναύαρχε , είστε σε καλά χέρια». Διαπιστώνω πως οι μηχανές του αεροπλάνου μας έχουν σταματήσει να λειτουργούν! Το αεροσκάφος είναι κάτω από κάποιον περίεργο έλεγχο και τώρα πραγματοποιεί στροφή. Οι χειρισμοί είναι άχρηστοι.

1140 ώρες – ένα άλλο ραδιοφωνικό μήνυμα ελήφθη. Έχουμε ξεκινήσει τη διαδικασία προσγείωσης και σε στιγμές το αεροπλάνο τρέμει ελαφρά και αρχίζει κάθοδο αμέσως σαν να έχει πιαστεί σε κάποιο μεγάλο αόρατο ανελκυστήρα. Η καθοδική κίνηση είναι αμελητέα και αγγίζουμε το έδαφος με ένα μικρό τράνταγμα!

1145 ώρες – κάνω μία βιαστική τελευταία καταχώρηση στο ημερολόγιο πτήσης. Αρκετοί άνδρες πλησιάζουν με τα πόδια προς το αεροσκάφος μας. Είναι ψηλοί με ξανθιά μαλλιά. Στο βάθος βρίσκεται μία μεγάλη αστραφτερή πόλη που πάλλεται με τις αποχρώσεις των χρωμάτων του ουρανίου τόξου. Δεν ξέρω τι πρόκειται να συμβεί τώρα αλλά δεν βλέπω κανένα σημάδι από όπλα σε όσους πλησιάζουν. Ακούω τώρα μία φωνή να με διατάζει με το όνομά μου να ανοίξω την πόρτα του φορτίου. Υπακούω.

Ο ναύαρχος Byrd συνεχίζει:

Από αυτό το σημείο γράφω όλα τα ακόλουθα γεγονότα από τη μνήμη. Αψηφούν κάθε φαντασία και φαίνονται όλα τρελά εάν δεν είχαν συμβεί.

Ο ασυρματιστής και εγώ φύγαμε από το σκάφος με έναν πολύ φιλόξενο τρόπο. Επιβιβαστήκαμε στη συνέχεια σε μία μικρή πλατφόρμα με μεταφορά δίχως τροχούς. Μας πήγε προς την λαμπερή πόλη με μεγάλη ταχύτητα. Καθώς πλησιάζουμε , η πόλη φαίνεται να είναι φτιαγμένη από ένα κρυσταλλικό υλικό. Σύντομα φτάνουμε σε ένα μεγάλο κτίριο που είναι ένα είδος που δεν έχω ξαναδεί. Μας προσφέρεται κάποιο είδος ζεστού ροφήματος που τη γεύση του δεν είχα ξαναδοκιμάσει ποτέ. Είναι νόστιμο. Μετά από περίπου δέκα λεπτά, δύο από τους θαυμαστούς οικοδεσπότες μας εμφανίζονται να μας ανακοινώσουν πως πρέπει να τους συνοδεύσω.

Δεν έχω άλλη επιλογή από το να ακολουθήσω. Αφήνω τον ασυρματιστή μου πίσω και περπατάμε σε μικρή απόσταση μπαίνοντας σε κάτι που μοιάζει με ανελκυστήρα. Κατηφορίζουμε προς τα κάτω για μερικές στιγμές, το μηχανήμα σταματάει και η πόρτα σηκώνεται αθόρυβα. Έπειτα προχωρούμε σε έναν μακρύ διάδρομο που φωτίζεται από ένα φως τριανταφυλλί που φαίνεται να προέρχεται από τους ίδιους τους τοίχους! Ένας από τους 2 προτάσσει να σταματήσουμε μπροστά από μία μεγάλη πόρτα. Πάνω στην πόρτα υπάρχει μία επιγραφή που δεν μπορώ να διαβάσω. Η μεγάλη πόρτα γλυστρά αθόρυβα και εισέρχομαι. «Μην έχετε κανένα φόβο ναύαρχε, είστε σε ακρόαση με τον αφέντη…» περπατώ μέσα και τα μάτια μου προσαρμόζονται στον όμορφο χρωματισμό που φαίνεται να γεμίζει τον χώρο. Τότε αρχίζω να βλέπω το περιβάλλον μου.

Το τι αντίκρυσαν τα μάτια μου είναι πράγματι το ομορφότερο θέαμα από όλη την ύπαρξή μου. Είναι πράγματι πολύ όμορφο και θαυμαστό να το περιγράψω. Δεν νομίζω πως υπάρχει ανθρώπινος όρος που μπορεί να περιγράψει με κάθε λεπτομέρεια. Οι σκέψεις μου διακόπτονται με εγκάρδιο τρόπο από μία ζεστή πλούσια μελωδική φωνή. «σας καλωσορίζω στην περιοχή μας , ναύαρχε». Βλέπω έναν άνθρωπο με εκλεπτυσμένα χαρακτηριστικά και με τα σημάδια ετών στο πρόσωπό του. Κάθεται σε ένα μακρύ τραπέζι. Μου κάνει νόημα να καθίσω σε μία από τις καρέκλες. Αφού είμαι καθισμένος , σταυρώνει τα δάχτυλά του και γελά. Μιλάει σιγά και πάλι και μεταφέρει το εξής «έχουμε αφήσει να εισέλθετε εδώ επειδή είστε ευγενής και γνωστός στον κόσμο της επιφάνειας , ναύαρχε» , απαντάω κάτω από την αναπνοή μου «Ναι!». Ο αφέντης απαντά με ένα χαμόγελο, «είστε στον τομέα της Arianni, στον εσωτερικό κόσμο της Γης. Δεν πρέπει να καθυστερήσει η αποστολή σας και θα σας συνοδεύσουμε με ασφάλεια στην επιφάνεια και για μία απόσταση πιο πέρα. Αλλά τώρα ναύαρχε, θα σας πω γιατί έχετε κληθεί εδώ».

«το ενδιαφέρον μας αρχίζει αμέσως μετά την έκρηξη των πρώτων ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι στην Ιαπωνία. Εκείνη την ανησυχητική στιγμή στείλαμε τις ιπτάμενες μηχανές μας στην επιφάνεια για να εξερευνήσει τι είχε κάνει η φυλή σας. Αυτό φυσικά είναι περασμένη ιστορία αλλά πρέπει να συνεχίσω. Βλέπετε ποτέ δεν είχαμε παρέμβει σε πολέμους της φυλής σας, στη βαρβαρότητα αλλά τώρα πρέπει γιατί έχετε μάθει να παρεμβαίνετε σε μία συγκεκριμένη δύναμη που δεν προορίζεται για τον άνθρωπο, την ατομική. Απεσταλμένοι μας έχουν ήδη αφήσει μηνύματα στις κυβερνήσεις σας σε όλο τον κόσμο αλλά δεν τα λαμβάνουν σοβαρά υπόψη. Τώρα έχετε επιλεγεί να είστε μάρτυρας της ύπαρξης του κόσμου μας.

«βλέπετε , η κουλτούρα και η επιστήμη μας είναι πολλές χιλιάδες χρόνια μπροστά από τη φυλή σας, ναύαρχε.» Διέκοψα «αλλά γιατί έχει να κάνει αυτό με μένα κύριε;» τα μάτια του εισχώρησαν βαθιά μέσα στο μυαλό μου και έπειτα από κάποια σκέψη μου απάντησε «η φυλή σου έχει φτάσει σε έναν δρόμο δίχως γυρισμό, αφού υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά σας που θα καταστρέψουν τον κόσμο σας παρά να εγκαταλείψουν την εξουσία όπως την ξέρουν..» Κούνησα το κεφάλι μου και ο δάσκαλος συνέχισε «Το 1945 και μετά προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με τη φυλή σας αλλά οι προσπάθειές μας αντιμετωπίστηκαν με εχθρότητα και τα σκάφη μας δέχθηκαν επίθεση. Ναι ακόμα καταδιώκονται με κακία και εχθρότητα από τα μαχητικά σας. Έτσι τώρα μπορώ να σου πω πως μαίνεται μία θύελλα στον κόσμο σας, μία σκοτεινή λαίλαπα που δε θα εξαντληθεί για χρόνια. Δεν θα υπάρξει καμία απάντηση στα χέρια σας , δεν υπάρχει ασφάλεια στην επιστήμη σας. Θα κρατήσει μέχρι κάθε άνθος της κουλτούρας σας καταπατηθεί και όλα τα ανθρώπινα πράγματα έχουν αποσταθεροποιηθεί σε ένα τεράστιο χάος. Ο πρόσφατος πόλεμός σας ήταν μόνο ένα προοίμιο για το τι θα συμβεί στη φυλή σας. Εμείς εδώ το βλέπουμε πιο καθαρά κάθε ώρα που περνάει. Λες να κάνω λάθος;»

«Όχι», απάντησα. «Αυτό συνέβη μία φορά πριν, οι σκοτεινές εποχές ήρθαν και διήρκεσαν για περισσότερα από 500 χρόνια». «Ναι παιδί μου» απάντησε ο δάσκαλος. «οι σκοτεινές εποχές θα έρθουν για τη φυλή σου και θα καλύψουν τη Γη σαν πέπλο αλλά πιστεύω πως κάποια από τη φυλή σας θα ζήσει μέσα από την καταιγίδα, πέρα από αυτό, δεν μπορώ να πω. Βλέπουμε σε μεγάλη απόσταση έναν νέο κόσμο από τα ερείπια του αγώνα σας, αναζητώντας τους χαμένους και θρυλικούς θησαυρούς και θα είναι εδώ παιδί μου, ασφαλείς στην διατήρησή μας. Όταν φτάσει εκείνη η ώρα, θα έρθουμε στο προσκήνιο και θα βοηθήσουμε να επαναφέρετε τον πολιτισμό σας.»

«Ίσως μέχρι τότε να έχετε μάθει την ματαιότητα του πολέμου και των συγκρούσεων…και μετά από εκείνη την στιγμή ορισμένες από τις κουλτούρες και τις επιστήμες σας θα επιστραφούν στη φυλή σας για να ξεκινήσετε από την αρχή. Εσύ παιδί μου πρέπει να επιστρέψεις στην επιφάνεια με αυτό το μήνυμα» με αυτά τα λόγια κλείνει η συνάντησή μας. Στάθηκα για μία στιγμή όπως σαν ένα όνειρο….αλλά ήξερα πως αυτό ήταν πραγματικότητα και για κάποιο περίεργο λόγο έσκυψα λίγο είτε από σεβασμό ή ταπεινότητα , δεν ξέρω ακριβώς. Ξαφνικά αντιλήφθηκα και πάλι πως οι 2 οικοδεσπότες που με έφεραν εδώ ήταν και πάλι στο πλευρό μου. «Από εδώ ναύαρχε, « έκαναν νεύμα. Γύρισα για άλλη μια φορά πριν την αναχώρηση και κοίταξα τον δάσκαλο. Ένα απαλό χαμόγελο ήταν χαραγμένο στο λεπτό και αρχαίο πρόσωπό του.

«Αντίο παιδί μου», είπε και στη συνέχεια έκανε νόημα με ένα υπέροχο λεπτό χέρι , μία κίνηση ειρήνης και της συνάντησής μας που πραγματικά έληξε.

Γρήγορα, περπατήσαμε πίσω από τη μεγάλη πόρτα του θαλάμου του δωματίου του δασκάλου και μπήκαμε στον ανελκυστήρα. Η πόρτα γλίστρησε σιωπηλά προς τα κάτω και ταυτόχρονα ανεβαίναμε πάνω. Ένας από τους οικοδεσπότες μου μίλησε και πάλι «θα πρέπει τώρα να βιαστούμε ναύαρχε, ο δάσκαλος επιθυμεί να μην καθυστερήσετε άλλο με το χρονοδιάγραμμά σας και θα πρέπει να επιστρέψετε το μήνυμα του για τη φυλή σας». Δεν είπα τίποτα. Όλα αυτά ήταν πέρα από κάθε πίστη και για άλλη μια φορά οι σκέψεις μου διεκόπησαν καθώς σταματήσαμε. Μπήκα στο δωμάτιο και βρέθηκα ξανά με τον ασυρματιστή μου. Είχε μία ανήσυχη έκφραση στο πρόσωπό του.

Καθώς πλησίασα , είπα «είναι εντάξει Howie, όλα καλά». Οι 2 υπάρξεις μας έκαναν νεύμα προς την αναμονή μεταφοράς, επιβιβαστήκαμε και σύντομα φτάσαμε πίσω στο αεροσκάφος. Οι κινητήρες μπήκαν στο ρελαντί και επιβιβαστήκαμε αμέσως. Η όλη ατμόσφαιρα έμοιαζε φορτισμένη με έναν αέρα του επείγοντος. Αφού έκλεισε η πόρτα του φορτίου, το αεροσκάφος ανυψώθηκε από την αόρατη δύναμη μέχρι που φτάσαμε σε 2700 μέτρα υψόμτερο. Δύο από τα αεροσκάφη ήταν μαζί μας για κάποια απόσταση για καθοδήγηση στον δρόμο της επιστροφής. Πρέπει να δηλώσω εδώ πως ο δείκτης ταχύτητας του αέρα δεν σημείωσε ανάγνωση αλλά κινούμασταν με έναν ταχύτατο ρυθμό.

215 ώρες – ένα ραδιοφωνικό μήνυμα έρχεται. «Σας αφήνουμε τώρα ναύαρχε. Έχε πλήρη ελευθερία χειρισμών. Παρακολουθήσαμε για μία στιγμή καθώς οι δίσκοι εξαφανίστηκαν στο γαλάζιο του ουρανού.

Το αεροσκάφος ξαφνικά αισθάνθηκε σαν να αλιεύθηκε σε μία απότομη πτώση για μία στιγμή. Ανακτήσαμε γρήγορα τον έλεγχο, δεν μιλήσαμε για κάποιο διάστημα. Κάθε άνθρωπος έχει τις σκέψεις του…

Οι εγγραφές στο αρχείο πτήσεων συνεχίζονται:

220 ώρες – είμαστε και πάλι πάνω από τεράστιες εκτάσεις πάγου και χιονιού και περίπου 27 λεπτά από την βάση. Τους μιλάμε, ανταποκρίνονται.

Αναφέρουμε όλες συνθήκες κανονικές…. Η βάση εκφράζει την ανακούφισή της για την επιτυχημένη επικοινωνία.

300 ώρες – προσγειωνόμαστε ομαλά στην βάση. Έχω μια αποστολή….

Τέλος εγγραφών

11 Μαρτίου του 1947. Έχω παρακολουθήσει μία συνάντηση με το προσωπικό στο Πεντάγωνο. Έχω δηλώσει πλήρως την ανακάλυψή μου και το μήνυμα του δασκάλου. Όλα σημειώθηκαν. Ο πρόεδρος έχει ενημερωθεί. Είμαι υπό κράτηση για αρκετές ώρες (6 ώρες και 39 λεπτά). Ανακρίνομαι από τις κορυφαίες δυνάμεις ασφαλείας και μία ιατρική ομάδα. Ήταν μια δοκιμασία!!! Έχω τεθεί υπό αυστηρό έλεγχο μέσω των διατάξεων των ΗΠΑ. Έλαβα εντολές να παραμείνω σιωπηλός για όσα έμαθα για λογαριασμό του HUMANITY1111. Απίστευτο! Μου υπενθύμισαν πως είμαι στρατιωτικός και πρέπει να υπακούω σε εντολές.

30/12/56 τελευταία εγγραφή:

Αυτά τα τελευταία χρόνια που έχουν παρέλθει από το 1947 δεν ήταν ήρεμα. Κάνω τώρα την τελική μου προσθήκη σε αυτό το μοναδικό ημερολόγιο. Κλείνοντας, οφείλω να δηλώσω πως έχω πιστά κρατήσει μυστικό το θέμα σύμφωνα με τις οδηγίες όλα αυτά τα χρόνια. Είναι σε πλήρη αντίθεση με τις αξίες και το ήθος μου. Τώρα φαίνεται να νιώθω την μακρά νύχτα που έρχεται και αυτό το μυστικό δε θα πεθάνει μαζί μου, αλλά όλη η αλήθεια πρέπει και θα θριαμβεύσει όπως πρέπει.

Αυτό μπορεί να είναι η μόνη ελπίδα για την ανθρωπότητα. Έχω δει την αλήθεια και έχει επιταχυνθεί το πνεύμα μου και έχω ελευθερωθεί! Έχω κάνει το καθήκον μου προς το τερατώδες στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα. Τώρα η μεγάλη νύχτα αρχίζει να πλησιάζει , αλλά δε θα υπάρξει τέλος. Ακριβώς όπως η μακρά νύχτα της Αρκτικής τελειώνει, ο λαμπρός ήλιος της αλήθειας θα έρθει και πάλι….και εκείνοι που είναι σκοτεινοί θα πέσουν σε αυτό το φως. ΓΙΑ ΟΤΙ ΕΧΩ ΔΕΙ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΟ, ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ.

Ναύαρχος Richard E. Byrd, Ναυτικό Ηνωμένων Πολιτειών, 24 Δεκεμβρίου 1956.

ΠΗΓΗ