Κι αν… η Ατλαντίδα Δεν Βυθίστηκε Ποτέ;… Αν η Ατλαντίδα Απογειώθηκε;

Γράφει ο Σπύρος Μακρής

Κι αν… η Ατλαντίδα Δεν Βυθίστηκε Ποτέ;… Αν η Ατλαντίδα Απογειώθηκε;

Λίγο ή πολύ, οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ακούσει ή διαβάσει για την Χαμένη Ατλαντίδα στην οποία αναφέρεταιο Πλάτωνας, κυρίως, αλλά και ο Θεόφραστος, μα και αρκετοί άλλοι αρχαίοι και νεότεροι συγγραφείς. Ένα μεγάλο νησί πέρα από τις Στήλες του Ηρακλή, κάπου στον Ατλαντικό Ωκεανό, κάποια μέρα αποφάσισε να επιτεθεί στους Αθηναίους, αλλά ένας σεισμός την βύθισε.

Τι γίνεται, όμως, αν δεν βυθίστηκε ποτέ; Αν παρερμηνεύτηκαν τα λόγια του Πλάτωνα, ή αν ο Σόλωνας ή ο Αιγύπτιος Ιερέας που πρωτοείπε την συγκεκριμένη ιστορία, δεν την είπε ολόκληρη, αν άλλαξε κάποια πράγματα, ή αν απέκρυψε κάποια άλλα;

Τι γίνεται αν πράγματι υπήρξε η Ατλαντίδα αλλά δεν βυθίστηκε ποτέ;
Αν κοιτάξουμε στους αρχαίους χρόνους, μπορούμε να παρατηρήσουμε έναν τεράστιο αριθμό γεγονότων που έχουν καταγραφεί σε ολόκληρο τον πλανήτη, που θα μπορούσαν να είναι αυτό που πολλοί συγγραφείς αποκαλούν σήμερα ως παρατηρήσεις ή καταγραφές UFOs.
Η ιδέα ότι πριν από χιλιάδες χρόνια οι αρχαίοι πολιτισμοί ήρθαν σε επαφή με πολιτισμούς πέρα και μακριά από τη Γη, είναι ιδιαίτερα δημοφιλής και οι υποστηρικτές της θεωρίας των «Αρχαίων Αστροναυτών» προσφέρουν αρκετά στοιχεία που ολοένα και περισσότερο ενισχύουν αυτή την ιδέα, όλα αυτά τα χρόνια.
Οι Άτλαντες εμφανίζονται σε πολλές περιπτώσεις ως αιμοβόρος πολιτισμός. Ο στόχος τους, σύμφωνα με μερικούς μελετητές, ήταν η παγκόσμια κυριαρχία. Χάρη στην προηγμένη τεχνολογία τους στον οπλισμό, την ναυτιλία και τον πόλεμο, ήταν σε θέση να κερδίσουν με μεγάλη ευκολία σπουδαίες μάχες και να οδηγήσουν τον λαό των κατακτημένων εδαφών στη δουλεία.
Αν ρίξουμε μια ματιά στην αρχαία αιγυπτιακή ιστορία, θα συναντήσουμε ένα έγγραφο με τίτλο «The Tulli Papyrus», ο Πάπυρος Τούλι.
Στην πραγματικότητα, ο Πάπυρος Τούλι, είναι μια μετάφραση μιας σύγχρονης μεταγραφής ενός αρχαίου αιγυπτιακού εγγράφου που καταγράφει εκείνα που ερμηνεύεονται ως «φλογερά ΑΤΙΑ» και αναφέρθηκε από πολλούς ως ένα από τα σημαντικότερα αρχαία αιγυπτιακά κείμενα που τεκμηριώνουν την επίσκεψη Αρχαίων Αστροναυτών στην Αίγυπτο πριν από χιλιάδες χρόνια. Βρίσκεται στο μουσείο του Καΐρου.
Ας δούμε τι γράφει σύμφωνα με την μετάφραση του πρίγκιπα Boris de Rachewiltz:
Το 22ο έτος, τον τρίτο μήνα του χειμώνα, την έκτη ώρα της ημέρας (… 2 …) οι γραφιάδες της Βουλής της Ζωής βρήκαν ότι ήταν ένας κύκλος φωτιάς που έφτανε στον ουρανό. (Αν και) δεν είχε κεφάλι, το πλάτος του στόματός του (είχε) μια άσχημη οσμή. Το σώμα του 1 ράβδος μακρύ (περίπου 150 πόδια ή 46 μέτρα) και 1 ράβδος μεγάλο. Δεν είχε φωνή … Οι καρδιές τους έπαθαν μία σύγχυση μέσα από αυτό. Μετά, στάθηκαν στις κοιλιές τους. (… 3 …) Πήγαν στο βασιλιά ..;) για να το αναφέρουν. Η εντολή του Ανωτάτου Μεγάλου (… 4 …) εξετάστηκε (… 5) ως προς όλα όσα γράφτηκαν στους παπύρους του Σώματος της Ζωής η Μεγαλειότητα υου εξέταζε τι συνέβη. Τώρα, μετά από μερικές μέρες πέρασαν αυτά τα πράγματα, Λω! Ήταν πιο πολυάριθμοι από οτιδήποτε άλλο. Έλαμπαν στον ουρανό περισσότερο από τον ήλιο μέχρι τα όρια των τεσσάρων στηριγμάτων του ουρανού. (… 6 …) Πανίσχυρη ήταν η θέση των κύκλων την φωτιάς. Ο στρατός του βασιλιά κοίταξε και η Μεγαλειότητα του βρισκόταν στη μέση του. Ήταν μετά το δείπνο. Στη συνέχεια, αυτοί (δηλαδή οι κύκλοι της φωτιάς) ανέβηκαν υψηλότερα κατευθυνόμενοι προς τον Νότο. Ψάρια και πτηνά έπεσαν από τον ουρανό. (Ήταν) ένα θαύμα που δεν συνέβη ποτέ από την ίδρυση αυτής της γης! Προκάλεσε την Αυτού Μεγαλειότητα να φέρει θυμίαμα για να ηρεμήσει την εστία (… 9 … να γράψει;) τι συνέβη στο βιβλίο του Σώματος της Ζωής (… 10 … για να το θυμόμαστε;) στην Αιωνιότητα. (Πηγή: de Rachewiltz, Boris, Doubt Magazine, αρ. 41, επίσημο περιοδικό της Fortean Society, σελ. 214-15, Arlington, 1953.)
Η παραπάνω μετάφραση είναι μόνο ένα από τα πολλά αρχαία έγγραφα που προσφέρουν «αποδεικτικά στοιχεία» αρχαίας εξωγήινης επαφής, πριν από χιλιάδες χρόνια. Ωστόσο Jacques Vallee & Chris Aubeck έχουν πολλές αμφιβολίες ως προς την μετάφραση καθώς υποστηρίζουν ότι ο de Rachewiltz δεν διάβασε ποτέ το πρωτότυπο κείμενο.
Εάν ρίξουμε μια ματιά στη Μεσοποταμία, θα βρούμε τον Αρχαίο Κατάλογο των Βασιλέων της Σουμερίας, ένα άλλο ιστορικό έγγραφο που προσφέρει περισσότερες «αποδείξεις» για εκείνο που πολλοί αναφέρουν ως εξωγήινη επαφή:
«… ο Αλουλιμ έγινε βασιλιάς. Κυβερνούσε για 28.800 χρόνια. Ο Alaljar για 36.000 χρόνια. Και οι δύο βασιλιάδες κυβερνούσαν για 64.800 χρόνια. Στη συνέχεια έπεσε το Eridug και η βασιλεία μεταφέρθηκε στο Bad-tibira. Εκεί, ο En-men-lu-ana κυβέρνησε για 43.200 χρόνια…»
Σύμφωνα με όσα καταγράφηκαν στη λίστα των βασιλέων του Σουμερίων, οκτώ αρχαίοι βασιλιάδες κυριάρχησαν πάνω στην αρχαία Μεσοποταμία για μια περίοδο 241.200 ετών, πριν από τη μεγάλη πλημμύρα.
Έτσι, αν υπάρχουν ιστορικά στοιχεία που δείχνουν πώς πριν από χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι είδαν κάτι εκπληκτικό στη Γη, και ότι κάποιοι βασιλιάδες ζούσαν για χιλιάδες χρόνια… γιατί να φαίνεται παράλογη η υπόθεση ότι η Ατλαντίδα, η μυθική ήπειρος, θα μπορούσε να μην ήταν από τη Γη, αλλά από κάποιο άλλο μέρος του διαστήματος;
Κι αν… χιλιάδες χρόνια πριν από τον Πλάτωνα, υπήρχε προηγμένος αρχαίος εξωγήινος πολιτισμός στη Γη… και εάν ο πολιτισμός αυτός ήταν η Ατλαντίδα;
Μόνο που για αυτή την εκδοχή δεν υπάρχει καμία ένδειξη… εκτός… Εκτός από μία πτυχή της ελληνική μυθολογίας σε συνδυασμό με σύγχρονες έρευνες και σκέψεις, τα οποία όλα μαζί αποτελούν τροφή για σκέψη:
Για το που μπορεί να βρίσκεται η Ατλαντίδα, υπάρχουν αρκετές υποθέσεις. Η πλειοψηφία την θέλει να ήταν στον Ατλαντικό Ωκεανό. Ανάμεσα σε άλλες εκδοχές υπάρχουν αρκετές που τοποθετούν την Ατλαντίδα στην Ελλάδα, στο Αιγαίο, με επίκεντρο τα νησιά των Κυκλάδων και ιδιαίτερα την αρχαία Θήρα, την σημερινή Σαντορίνη. Όμως, στο κέντρο του «αμφιθέατρου» που σχηματίζουν οι Κυκλάδες -αν τις κοιτάξει κάποιος από ψηλά- βρίσκεται η Δήλος!

Στο κέντρο του «αμφιθέατρου» που σχηματίζουν οι Κυκλάδες -αν τις κοιτάξει κάποιος από ψηλά- βρίσκεται η Δήλος!

Παλιά, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Δήλος ονομαζόταν «Αστερία» και ήταν το νησί που περιπλανιόταν και έπλεε στους ουρανούς, μέχρι που ο Ποσειδώνας την στερέωσε με τέσσερις κολώνες από αλυσίδες φτιαγμένες από διαμαντένιους κρίκους σκληρούς σαν πέτρα.

Με αυτή την λογική των σκέψεων η Ατλαντίδα θα μπορούσε να είναι ένα τεράστιο, υποθετικό διαστημικό σκάφος το οποίο, ίσως, δεν βυθίστηκε ποτέ, τουλάχιστον κάποιο μέρος του, αλλά μπορεί να ανυψώθηκε στα αστέρια…
ΠΗΓΗ