Ο χρόνος ως χώρος και η υπέρβαση της ευκλείδιας γεωμετρίας - O METANΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ INTERSTELLAR - ΠΕΡΙΕΡΓΑ

Το διαστημόπλοιο “Endurance” μπαίνοντας στη σκουληκότρυπα. © Paramount Pictures

Ο χρόνος ως χώρος και η υπέρβαση της ευκλείδιας γεωμετρίας - O METANΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ INTERSTELLAR

Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα

Πολλοί από εσάς πιθανότατα γνωρίζετε την ταινία Interstellar του Κρίστοφερ Νόλαν, η οποία θίγει πολυάριθμα ηθικά, φιλοσοφικά και επιστημονικά ζητήματα, ώστε η ανάλυσή της να καθίσταται αρκετά περίπλοκη και δύσκολη.

Παρ’ όλα αυτά θα την επιχειρήσουμε, καθ’ ότι θεωρούμε ότι αξίζει τον κόπο, δεδομένου ότι, κατά την άποψή μας, το Interstellar μαζί με το Matrix 1, συνιστούν τους δύο κινηματογραφικούς φάρους στο πέρασμα των στενών της ανθρωπότητας προς την επίγνωση των πρόσθετων διαστάσεων του χώρου και του πολυσύμπαντος μέσα στο οποίο εμπεριεχόμεθα.

Διαβάσαμε διάφορες αναλύσεις Ελλήνων και ξένων κριτικών κινηματογράφου που το μόνο που κατάλαβαν ήταν ο συσχετισμός του Interstellar με την αντίστοιχη 2001, Η Οδύσσεια του διαστήματος του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, η σχέση κόρης-πατέρα και η παιδική εγκατάλειψη!

Όπως συμβαίνει συχνά, οι αναλύσεις των κριτικών κινηματογράφου εκλαϊκευμένων μέσων ενημέρωσης δεν κατανοούν το πραγματικό νόημα μιας ταινίας. Ο Νόλαν όμως δεν είχε καθόλου σκοπό να προσβάλλει τη νοημοσύνη του κοινού, σε αντίθεση με τις περισσότερες ταινίες του Χόλιγουντ.

Αντιθέτως, η εννοιολογική του προσέγγιση είναι τόσο προηγμένη και περίπλοκη, σαν να θέλει απεγνωσμένα να μας δώσει κωδικοποιημένα προειδοποιητικά μηνύματα, που μόνο κάποιοι δυνατοί λύτες θα μπορέσουν να κατανοήσουν.

Παραθέτουμε λοιπόν το σενάριο, για όσους δεν έχουν δει την ταινία, αλλά και για όσους την έχουν δει, προκειμένου να σας φρεσκάρουμε κάπως τη μνήμη και κατόπιν την ανάλυσή μας σε σχέση με τον μετανθρωπισμό τον οποίο τελικά επαγγέλεται η ταινία.

Η υπόθεση

[Πρωταγωνιστούν οι Matthew McConaughey, Anne Hathaway, Jessica Chastain, Michael Caine, Casey Affleck και Matt Damon. H ταινία έκανε πρεμιέρα το 2014].

Στο εγγύς μέλλον, η Γη έχει γίνει αφιλόξενη για την ανθρωπότητα και βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σοβαρότατη επισιτιστική και περιβαλλοντική κρίση. Μια τρομαχτική σιτοδεία έχει ρημάξει τα σπαρτά, εξ αιτίας της έλλειψης επαρκούς οξυγόνου, του περονόσπορου και των γιγαντιαίων θυελλών σκόνης [1]. Το στάρι έχει πάψει να φυτρώνει προ πολλού, και μετά τις τελευταίες μπάμιες που εξαφανίστηκαν κι αυτές, το μόνο που αντέχει ακόμα είναι το καλαμπόκι.

Γιγαντιαία σκονοθύελλα στο Τέξας το 1935, ακριβώς σαν κι αυτές που ενσκήπτουν στην ταινία

Πρόκειται για μια ανθρωπότητα τόσο λυγισμένη από τη μοίρα της, ώστε τα σχολεία διδάσκουν ότι το διαστημικό πρόγραμμα «Απόλλων» δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ και χρησίμευσε μόνο για να ωθήσει την ΕΣΣΔ να καταστραφεί οικονομικά σε διαστημικά εξοπλιστικά προγράμματα.

Ο Τζότζεφ Κούπερ (Matthew McConaughey), ένας πρώην πιλότος και μηχανικός της NASA, έχει αποσυρθεί και ζει σε ένα αγρόκτημα με τον πεθερό, τον έφηβο γιο και τη δεκάχρονη κόρη του που ονομάζεται Μέρφι. Ο Κούπερ, πάσχει από εφιάλτες μετά το θάνατο της συζύγου του που χάθηκε άδικα επειδή το υποτυπώδες ιατρικό σύστημα στάθηκε ανίκανο να τη σώσει και εξ αιτίας ενός ατυχήματος λόγω βαρυτικών ανωμαλιών που είχε ο ίδιος στο παρελθόν κατά τη διάρκεια μιας πτήσης.

Επίσης μαθαίνουμε ότι η Mέρφι μοιράζεται με τον πατέρα της την ίδια φλόγα για την περιπέτεια και την εξερεύνηση, αφιερώνοντας το χρόνο της στο να καταβροχθίζει βιβλία και να κοντράρει τους δασκάλους της στο σχολείο, το οποίο περιέργως ακόμα υφίσταται, αλλά σε υποτυπώδη μορφή.

Κάποια στιγμή ο Κούπερ καλείται από τους δασκάλους του σχολείου της μικρής για να του ανακοινωθεί ότι η Μέρφι αποβλήθηκε και δεν μπορεί να συνεχίσει στο γυμνάσιο επειδή κουβάλησε μια μινιατούρα της σεληνακάτου του προγράμματος «Απόλλων», κάτι που θέτει υπό αμβισβήτηση όσα δίδασκε το σχολείο!

Ο Κούπερ μαθαίνοντας την αποβολή, εξανίσταται λέγοντας ότι αν το διαστημικό πρόγραμμα είναι ψέμμα, τότε πού πάνε τα λεφτά του, που πάνε οι φόροι όλων των πολιτών, εφ’ όσον ο στρατός έχει καταργηθεί, και το ιατρικό και εκπαιδευτικό σύστημα έχει καταρρεύσει;

Όταν επιστρέφουν στο αγρόκτημα, η Μέρφι πιστεύει ότι είναι στοιχειωμένο από ένα poltergeist, από ένα «φάντασμα» που προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί της.

Στη συνέχεια πατέρας και κόρη ανακαλύπτουν ότι αυτό το «φάντασμα», είναι στην πραγματικότητα μια άγνωστη μορφή νοημοσύνης που τελικά τους στέλνει ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα, χρησιμοποιώντας βαρυτικά κύματα που δημιουργούν σχηματισμούς στη σκόνη του πατώματος.

Ο Κούπερ αντιλαμβάνεται ότι το μήνυμα είναι σε δυαδικό σύστημα (στη γλώσσα των υπολογιστών), και ότι πρόκειται για γεωγραφικές συντεταγμένες ενός τόπου, στον οποίο αποφασίζουν να πάνε.

Στη συνέχεια φτάνοντας στο μέρος όπου οδηγούν οι συντεταγμένες, ανακαλύπτουν μια μυστική βάση. Συλλαμβάνονται και οδηγούνται ενώπιον του επικεφαλής της ομάδας των επιστημόνων που εργάζονται μέσα στη βάση, τον διάσημο δόκτορα Τζον Μπραντ (Michael Caine), ο οποίος εξηγεί ότι πρόκειται για βάση της NASA, της ίδιας NASA όπου δούλευε ο Κούπερ, και η οποία, παρά τις κυβερνητικές διαψεύσεις περί διάλυσής της, εξακολουθεί να υφίσταται.

Ο Κούπερ που είχε ακουστά γι’ αυτόν τον διάσημο φυσικό, εκπλήσσεται και του λέει πως όλος ο κόσμος πιστεύει ότι η ομάδα του καταργήθηκε, διότι αρνήθηκε να ρίξει βόμβες από τη στρατόσφαιρα σε ανθρώπους που πεινούσαν (!).

Στο σημείο αυτό ο Μπραντ συμπληρώνει ότι όταν κατάλαβαν (προφανώς η κυβέρνηση των ΗΠΑ;) ότι μακροπρόθεσμα οι δολοφονίες δεν ήταν λύση, τους κάλεσαν μυστικά πίσω για να συνεχίσουν, καθ’ ότι ο κόσμος δεν θα δεχόταν δαπάνες για αξιοποίηση του διαστήματος, εφ’όσον δεν είχαν να φάνε ούτε ψωμί.

Εν συνεχεία του ανακοινώνει ότι ανακάλυψαν μια σκουληκότρυπα [2] κοντά στον πλανήτη Κρόνο, η οποία σχηματίστηκε πριν από 48 χρόνια.

Αναπαράσταση μιας σκουληκότρυπας που ενώνει δύο σημεία του ίδιου σύμπαντος. Μια σκουληκότρυπα μπορεί επίσης να ενώνει δύο σύμπαντα μεταξύ τους

Έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι επειδή μια σκουληκότρυπα τέτοιων διαστάσεων η οποία υφίσταται για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα είναι επιστημονικά αδύνατον να σχηματιστεί με φυσικό τρόπο, έχει αναγκαστικά δημιουργηθεί από μια μορφή υπέρ-νοημοσύνης, από κάποια «όντα», από «εκείνους», τα ίδια με αυτά που υπέδειξαν τις γεωγραφικές συντεταγμένες της κρυφής βάσης της ΝΑSΑ στον Κούπερ.

Ο Μπραντ και άλλοι κυβερνητικοί εκπρόσωποι που βρίσκονται εκεί, του προτείνουν να σώσει την ανθρωπότητα από τη βέβαιη εξαφάνισή της, διαφορετικά η γενιά της κόρης του, θα είναι η τελευταία που θα επιβιώσει επί της Γης.

O Koύπερ διστάζει, και αντιπροτάσσει πως ναι μεν ήταν πιλότος, αλλά δεν βγήκε ποτέ από τη στρατόσφαιρα και δεν έχει εμπειρία σε διαστημικές πτήσεις, οπότε ο Μπραντ τελικά του ομολογεί τι κάνει η NASA σ’ αυτή τη βάση: προσπαθεί να σώσει την ανθρωπότητα, κάνοντας την ν’ αφήσει τη Γη και να πάει σε άλλον πλανήτη που θα είναι κατοικήσιμος, καθώς σε λίγο η Γη δεν θα είναι κατοικίσημη λόγω ελλείψεως οξυγόνου. Το πράγμα επείγει.

Ωστόσο, επειδή δεν υπάρχουν πλανήτες σαν τη Γη στο ηλιακό μας σύστημα, η σκουληκότρυπα του Κρόνου θα είναι η λύση, διότι επιτυγχάνει γρήγορα την πρόσβαση σε άλλους εξωπλανήτες, (δηλαδή πλανήτες άλλων ηλιακών συστημάτων ή άλλων γαλαξιών), χωρίς να χρειάζονται διαστημικά ταξίδια που μπορεί να διαρκέσουν χιλιάδες χρόνια.

Επεξηγηματικά σχέδια για το πώς λειτουργούν οι σκουληκότρυπες. © Space.com / Προσαρμογή & μετάφραση στα ελληνικά: «Απεροπία»

Έτσι ο Κούπερ πείθεται ότι τα ίδια «όντα» που τον οδήγησαν προς τη βάση, τον επέλεξαν για να πιλοτάρει και το Endurance, ένα πειραματικό διαστημόπλοιο, αποστολή του οποίου θα είναι να βρεί τους εξερευνητές του «Σχεδίου Λάζαρος», δηλαδή τους δώδεκα επιστήμονες που στάλθηκαν με ρέιντζερς (μικρά διαστημικά οχήματα) πριν δέκα χρόνια μέσω της σκουληκότρυπας, προκειμένου να μελετήσουν ισάριθμους πλανήτες ενός άλλου γαλαξία, και να διαπιστώσουν αν θα μπορούσαν να είναι κατοικήσιμοι.

Από τους δώδεκα επιστήμονες μόνο οι τρεις έστειλαν στοιχεία πίσω στη Γη. Αυτά αφορούσαν τους πλανήτες Μίλλερ, Μαν και Έντμουντς, οι οποίοι ανήκουν στο ίδιο πλανητικό σύστημα. Οι υπόλοιποι σίγησαν και προφανώς χάθηκαν για πάντα στα σκοτάδια του μακρινού γαλαξία…

Ωστόσο, πέραν από την εύρεση της Γης νο 2, θα πρέπει και να βρεθεί ένας τρόπος ώστε να γίνει η γενική εκκένωση της Γης. Και αυτό δηλώνει ότι ψάχνει ο καθηγητής Μπραντ, ο οποίος, μετά την ανακάλυψη της σκουληκότρυπας και πολλαπλές βαρυτικές ανωμαλίες που σημειώθηκαν τα προηγούμενα 48 χρόνια, αντιλήφθηκε ότι ο χειρισμός της βαρύτητας είναι εφικτός.

Τη στιγμή λοιπόν της συνάντησής τους προσπαθεί να λύσει μια εξίσωση που θα επιτρέπει στο ίδιο το ανθρώπινο είδος να χειριστεί τη βαρύτητα, βρίσκοντας έναν τρόπο να φτάσει μέχρι τον Κρόνο και από κει να περάσει στη Νέα Γη.

Έτσι θα μπορέσουν να στείλουν χωρίς πρόβλημα όλη την ανθρωπότητα στο συγκρότημα που θα ετοιμάσουν σε έναν από αυτούς τους πλανήτες, αφού πρώτα αποδειχθεί ότι είναι κατοικίσιμος.

Στο σημείο αυτό θα κάνουμε μια αναγκαστική παρένθεση για να μιλήσουμε εν συντομία για το ζήτημα της βαρύτητας που θίγει ο καθηγητής και το οποίο είναι πολύ σημαντικό.

Η θεωρία των βρανών

Για να καταλάβετε κάπως σε τι αναφέρεται ο καθηγητής Μπραντ, η σύγχρονη φυσική θεωρεί ότι το σύμπαν μας είτε είναι μια τετραδιάστατη πεπλατυσμένη βράνη (μεμβράνη), ένα τεσσεράκτιο [3], είτε ένα σύμπαν-φυσαλίδα.

Και στις δύο περιπτώσεις το σύμπαν μας βρίσκεται μέσα σ’ ένα χώρο πέρα από τις διαστάσεις (στα αγγλικά περιγράφεται με τον όρο Βulk). Ο χώρος πέραν των διαστάσεων μπορεί να εμπεριέχει κι άλλες διαστάσεις, έως έντεκα.

Το σύμπαν μας παρομοιάζεται με την κρούστα που σχηματίζεται πάνω σε μια σούπα όταν κρυώσει. Όπως συμβαίνει και στο στερεοποιημένο λίπος της σούπας ή στα μεμονωμένα μακαρόνια, είμαστε παγιδευμένοι στη βράνη μας. Μόνο η βαρύτητα μπορεί να διαφύγει έξω από την βράνη μας και να διασχίσει το χώρο πέραν των διαστάσεων.

Εφ’ όσον λοιπόν ζούμε παγιδευμένοι στο τετραδιάστατο σύμπαν μας, το οποίο όμως αντιλαμβανόμαστε λόγω του περιορισμού των αισθήσεων ως τρισδιάστατο, κανένα από τα γνωστά μας αντικείμενα δεν μπορεί να κινηθεί μέσα στο χώρο έξω από το σύμπαν μας –ούτε τα ηλεκτρόνια, ούτε τα κουάρκς, ούτε κανένας άλλος– εκτός από τη βαρύτητα και τα βαρυτόνια.

Το σύμπαν μας είναι είτε μια τετραδιάστατη πεπλατυσμένη βράνη, είτε ένα σύμπαν-φυσαλίδα, κομμάτι ενός πολυσύμπαντος, ενός κοσμικού αφρού που εμπεριέχεται σε έναν χώρο πέραν των διαστάσεων (Προσαρμογή στα ελληνικά: «Απεροπία»)

Συνεχίζοντας την ανάλυσή του, ο καθηγητής Μπραντ εκθέτει δύο πιθανά σενάρια εποικισμού: το Σχέδιο Α, το οποίο αποτελείται από την επίλυση της εξίσωσης διαχείρισης της βαρύτητας, από μια εκκένωση όλων των κατοίκων της Γης και τη μεταφορά τους σε έναν από αυτούς τους πλανήτες, και το Σχέδιο Β, το οποίο θα προκύψει αν ο Μπραντ ή άλλος επιστήμων δεν μπορέσει να λύσει αυτή την εξίσωση, και το οποίο συνίσταται σε έναν εποικισμό βασιζόμενο στην ανάπτυξη 5.000 in vitro γονιμοποιημένων κατεψυγμένων ανθρώπινων ωαρίων!

Αυτό το δεύτερο σχέδιο δεν θα σώσει φυσικά όλον τον πληθυσμό της Γης, αλλά θα προσφέρει μια δεύτερη ευκαιρία να σωθεί το ανθρώπινο είδος. Ωστόσο, ο καθηγητής Μπραντ είναι σίγουρος ότι θα μπορέσει να λύσει αυτή την εξίσωση κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.

Τότε ο Κούπερ δέχεται να κάνει μαζί με άλλους επιστήμονες – αστροναύτες το ταξίδι πέρα από τη σκουληκότρυπα, απόφαση που ραγίζει τη καρδιά της κόρης του, γιατί κανείς δεν ξέρει αν θα επιστρέψουν μια μέρα, ούτε πότε θα μπορέσουν να επιστρέψουν.

Η Μέρφι του λέει τότε για να τον πείσει να μείνει, ότι το φάντασμα της έστειλε μήνυμα σε μορς που σημαίνει «μείνε». Ο Κούπερ αποφασίζει να φύγει, αλλά της ορκίζεται να επιστρέψει μια μέρα.

Η αναχώρηση προγραμματίζεται και ο Κούπερ απογειώνει το πειραματικό διαστημόπλοιο Endurance έχοντας πλάι του εκπαιδευμένο πλήρωμα την βιολόγο Αμέλια Μπραντ (Anne Hathaway) και κόρη του καθηγητή, τον φυσικό Ρόμιλυ, τον γεωλόγο Ντόιλ, και τους TARS και CASE (πρώην στρατιωτικά υπέρ-ρομπότ/τεχνητές νοημοσύνες) σε διαστημική πτήση διάρκειας δύο ετών προκειμένου να φτάσουν στη σκουληκότρυπα, εν συνεχεία να τη διασχίσουν και από κει να προωθηθούν στους τρεις επικρατέστερους για «γεωπλασία» πλανήτες.

Η διέλευση της σκουληκότρυπας και η επίσκεψη στον πλανήτη Μίλλερ

Μετά από δύο χρόνια κρυογονικού ύπνου, φτάνουν τελικά στη σκουληκότρυπα, ένας είδος χοάνης, την οποία διασχίζουν χωρίς να χάσουν χρόνο. Διασχίζοντάς την εμφανίζονται μερικά παράξενα φαινόμενα: η Αμέλια αντιλαμβάνεται μια παραμόρφωση του χωροχρόνου μέσα στο ίδιο το διαστημόπλοιό τους, και καθώς απλώνει το χέρι της περιγράφει μια αίσθηση σαν να έσφιξε το χέρι κάποιου «όντος».

Όταν βγουν από τη σκουληκότρυπα, θέτουν το Endurance σε τροχιά γύρω από τον Γαργαντούα, μια τεράστια μαύρη τρύπα [4] που υπάρχει σε αυτό το πλανητικό σύστημα, εν συνεχεία αφήνουν τον Ρόμιλυ με τον ΤΑRS και κατεβαίνουν με ένα Ρέιντζερ (μικρό διαστημικό όχημα) για να εξερευνήσουν τον πλανήτη της ερευνήτριας Λόρα Μίλλερ, ο οποίος αποδεικνύεται ότι βρίσκεται πολύ κοντύτερα στη μαύρη τρύπα απ’ όσο υπολόγιζαν.

Η βαρυτική έλξη της μαύρης τρύπας πάνω στον πλανήτη, δημιουργεί μια ροή του χρόνου πιο γρήγορη από ό, τι στη Γη, ούτως ώστε μία ώρα εκεί να ισοδυναμεί με επτά γήινα χρόνια!

Το διαστημόπλοιο Endurance σε τροχιά γύρω από τη μαύρη τρύπα Γαργαντούα. Στο βάθος διακρίνεται ο πλανήτης Μίλλερ, υπερβολικά κοντά στη μαύρη τρύπα, σχεδόν στο όριο του Ορίζοντα Συμβάντων. © Paramount Pictures

Όταν κατεβαίνουν στην επιφάνεια του πλανήτη, συνειδητοποιούν ότι πρόκειται για έναν πλανήτη-ωκεανό (που παραπέμπει ευθέως στην άλλη κορυφαία ταινία επιστημονικής φαντασίας, το Σολάρις του Αντρέι Ταρκόφσκι), στον οποίο δεν υπάρχει ξηρά. Η βαρύτητα σ’ αυτόν τον πλανήτη είναι 130% της γήινης και οι αστροναύτες με δυσκολία μπορούν να κινηθούν. Ψάχνοντας μάταια για ίχνη του ρέιντζερ της ερευνήτριας Μίλλερ, συνειδητοποιούν ότι έρχονται κατά πάνω τους κολοσσιαία κύματα ύψους 1200 μέτρων!

Οι αστροναύτες πάνω στον πλανήτη Μίλλερ, που αποδεικνύεται ένας απέραντος ωκεανός που σαρώνεται από γιγαντιαία κύματα. © Paramount Pictures

Πάνω στην ώρα βρίσκουν το σκελετό του ρέιντζερ, το οποίο είχε καταστραφεί από ένα κύμα, προφανώς λίγη ώρα πριν την άφιξή τους, λόγω χρονικής συστολής, παρ’ ότι είχε σταλεί πριν από 10 γήινα χρόνια. Η Αμέλια προσπαθεί να συλλέξει το καταγραφικό μηχάνημα της Μίλλερ, ο CASE τη σώζει τελευταία στιγμή από το γιγαντιαίο κύμα, ενώ μόλις καταφέρνουν να γυρίσουν στο ρέιντζερ, ο Ντόιλ δεν προλαβαίνει να μπει μέσα, τον παρασέρνει το επόμενο τερατώδες κύμα και πεθαίνει.

Το γιγαντιαίο κύμα που χτύπησε το όχημά τους, αλλά ευτυχώς δεν το κατέστρεψε, τους αναγκάζει να κωλυσιεργήσουν για 45 περίπου λεπτά σ’ αυτόν τον πλανήτη, μέχρι να στεγνώσουν οι κινητήρες του, ώστε να μπορέσουν να επιστρέψουν στο διαστημόπλοιο Endurance που βρίσκεται σε τροχιά πάνω από τον πλανήτη και αναμένει.

Αφού επισκεύασαν τις βλάβες, η Αμέλια, ο Κούπερ και ο CASE, γλυτώνουν στο παραπέντε από ένα άλλο γιγάντιο κύμα, αλλά επιστρέφοντας στο διαστημόπλοιο-μητέρα, ανακαλύπτουν ότι ο αστροναύτης που είχαν αφήσει εκεί, ο Ρόμιλυ, έχει γεράσει κατά 24 χρόνια!

Επίσκεψη στον πλανήτη Μαν

Το πλήρωμα διστάζει μεταξύ του πλανήτη που διερευνάτο από τον καθηγητή Μαν, ο οποίος εξακολουθούσε να στέλνει σήματα, και μεταξύ του πλανήτη που διερευνάτο από τον καθηγητή Έντμουντς, ο οποίος είχε στείλει πιο ενδιαφέροντα δεδομένα, αλλά είχε πάψει πλέον να εκπέμπει.

Η Αμέλια που είναι ερωτευμένη με τον Έντμουντς, επιμένει να πάει στον πλανήτη του και προσπαθεί να πείσει τους Κούπερ και Ρόμιλυ αναπτύσσοντάς τους μια θεωρία για την αγάπη, η οποία υπερβαίνει το χρόνο και το χώρο. Ωστόσο ο Κούπερ και ο Ρόμιλυ είναι σκεπτικοί και το διαστημόπλοιο Endurance τελικά κατευθύνεται προς τον πλανήτη Μαν.

Φτάνοντας στον πλανήτη, ανακαλύπτουν ότι πρόκειται για ένα παγωμένο κόσμο. Οι αστροναύτες ανακαλύπτουν και τον καθηγητή Μαν (Matt Damon), ο οποίος ζει προς ώρας στην κάψουλα της χειμερίας νάρκης του.

Εικόνα από τον εφιαλτικό πλανήτη Μαν, στον οποίο ακόμα και τα σύννεφα είναι παγωμένα. © Paramount Pictures

Μόλις συνέρχεται από τον κρυογονικό του λήθαργο, τους δηλώνει ότι σύμφωνα με τις έρευνές του, ο πλανήτης διαθέτει επιφάνεια (επί του παρόντος βρίσκονται πάνω σε ένα παγωμένο σύννεφο), επάνω στην οποία κανονικά η αμμωνία που υπάρχει πάνω στο σύννεφο όπου βρίσκονται εκείνη τη στιγμή διαλύεται, καθιστώντας το μέρος βιώσιμο, και ως εκ τούτου, η ζωή είναι δυνατή.

Στο μεταξύ στη Γη, έχουν περάσει πάνω από 25 χρόνια, η Μέρφι έχει φυσικά μεγαλώσει και ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα της, έχει ενταχθεί στην ομάδα του καθηγητή Μπραντ. Τον βοηθά στο έργο του σχετικά με την εξίσωση, η οποία δεν έχει ακόμη επιλυθεί. Ανακαλύπτει κάποιες αντιφάσεις στις εξισώσεις του Μπραντ, τον στριμώχνει, αλλά εκείνος δεν θέλει να τις παραδεχτεί, οπότε η Μέρφι καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με όλη αυτή την ιστορία.

Ο Μπραντ έχει πλέον γεράσει πάρα πολύ και πεθαίνοντας της ομολογεί ότι έχει λύσει από δεκαετίες την περίφημη εξίσωση, όμως δεν το αποκάλυψε, γιατί κανένας δεν θα έφευγε σε ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή, γνωρίζοντας ότι όλοι οι γήινοι θα πεθάνουν.

Της λέει ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και το σχέδιο της δήθεν ολικής εκκένωσης της Γης το είπε μόνο και μόνο για να παρακινήσει όλους τους εμπλεκομένους στο εγχείρημα, ενώ στην πραγματικότητα το βασικό σχέδιο είναι ο εποικισμός από κατεψυγμένα έμβρυα καθ’ ότι θεωρούσε όλη την ανθρωπότητα καταδικασμένη. Μετά από αυτή την ομολογία, ο καθηγητής Μπραντ πεθαίνει χωρίς να δώσει τη λύση της εξίσωσης.

Η Μέρφι εξοργισμένη από την αλαζονεία του καθηγητή να θεωρήσει όλη την ανθρωπότητα χαμένη, στέλνει μήνυμα στο διαστημόπλοιο Endurance, αποκαλύπτοντας σε όλα τα μέλη του πληρώματος την απάτη του καθηγητή.

Να σημειωθεί ότι όλα αυτά τα χρόνια οι αστροναύτες μπορούν μόνο να λαμβάνουν μηνύματα από τη Γη, ενώ δεν μπορούν να στέλνουν.

Η Αμέλια συντετριμμένη από τις αποκαλύψεις του πατέρα της, δηλώνει ότι θέλει να πάει στον πλανήτη Έντμουντς, ενώ ο Κούπερ έξαλλος, αποφασίζει να οδηγήσει το Endurance αμέσως πίσω στη Γη, όταν ο Ρόμιλυ του προτείνει μια εναλλακτική: κατά τη διάρκεια του ταξιδιού επιστροφής του, να προωθήσει τον TARS στον Ορίζοντα Συμβάντων (Event Horizon) του Γαργαντούα, κάτι που είναι εφικτό, εφ’ όσον ο Γαργαντούας φαίνεται να είναι μια ήπια παραδοξότητα, μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα δηλαδή που επιτρέπει σε ένα όχημα αν κινηθεί πολύ γρήγορα να μπορέσει να διαφύγει απ’ αυτήν.

Αυτό το προτείνει προκειμένου ο TARS να συλλέξει κβαντικά δεδομένα σχετικά με την παραδοξότητα της μαύρης τρύπας, από εκεί να τα στείλει στη Γη (εφ’ όσον από εκεί που είναι δεν μπορούν να στείλουν μηνύματα στη Γη), επιτρέποντας στους επιστήμονές της να λύσουν την εξίσωση της βαρύτητας.

Στη συνέχεια ο Ρόμιλυ, προκειμένου να εξοπλιστεί καλύτερα ο TARS πηγαίνει μαζί του στην κατασκήνωση του Μαν, ώστε να ανακτήσει τα δεδομένα του ΚΙPΡ, του ρομπότ του Μαν, το οποίο είχε ξηλώσει ο Μαν προκειμένου να χρησιμοποιήσει την ενέργειά του για τον κρυογονικό του θάλαμο και για να μην ανακαλύψουν ότι έλεγε ψέμματα.

Όταν ο ΚΙΡΡ ξαναλειτουργεί, ο Ρόμιλυ ανακαλύπτει έκπληκτος ότι ο καθηγητής Μαν αλλοίωσε τα πραγματικά δεδομένα που συνέλεξε, προκειμένου να τους προσελκύσει στον πλανήτη του, ελπίζοντας να τον διασώσουν, γιατί στην πραγματικότητα ο πλανήτης είναι μη κατοικήσιμος και δεν διαθέτει επιφάνεια! Mόλις ο Ρόμιλυ προλαβαίνει να διαβάσει τα πραγματικά δεδομένα και να τα μεταφέρει στον TARS, το κουφάρι του KIPP εκρήγνυται, σκοτώνοντάς τον. Ο καθηγητής Μαν τον είχε προγραμματίσει ώστε να καταστραφεί μόλις τεθεί σε λειτουργία, αλλά τελικά με τη βοήθεια του TARS η αυτοκαταστροφή καθυστέρησε.

Στο μεταξύ, πάνω σε κάποιο άλλο παγωμένο σύννεφο, ο παρανοϊκός Μαν αφού αποκαλύψει την αλήθεια στον Κούπερ του λέει ότι δεν θέλει να πεθάνει και ότι πρέπει να συνεχίσουν προς τον πλανήτη Έντμουντς. Μια και ο Κούπερ είχε δηλώσει την πρόθεσή του να επιστρέψουν στη Γη, ο Μαν προσπαθεί να τον σκοτώσει ραγίζοντάς του την κάσκα οξυγόνου, αφαιρώντας του τον πομπό επικοινωνίας και εγκαταλείποντάς τον πάνω στο παγωμένο σύννεφο.

Η Αμέλια καταφέρνει τελικά να τον εντοπίσει, να τον περιμαζέψει μαζί με τον TARS και να τον συνεφέρει.

Τότε ο Μαν προκειμένου να συνεχίσει προς τον πλανήτη Έντμουντς, παίρνει τον έλεγχο του άλλου οχήματος, ενός Λάντερ, και κατευθύνεται προς το διαστημόπλοιο – μητέρα Endurance, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη,

Ο Κούπερ και η Αμέλια καταφέρνουν κι αυτοί να φτάσουν στο Endurance και μετά από διάφορες προσπάθειες του μισότρελλου Μαν να συνδεθεί μ’ αυτό, οι οποίες προξενούν τελικά τον βίαιο θάνατό του, αλλά και βλάβη του συστήματος πέδησης, καταφέρνουν να το σώσουν. Όμως μετά απ’ όλα αυτά, η τροχιά του διαστημοπλοίου έχει διαταραχθεί σοβαρά και έλκεται πια επικίνδυνα από τον Γαργαντούα.

Μέσα από το χρόνο και το χώρο

Λόγω των ζημιών που προκλήθηκαν στο Endurance και της απώλειας ενός σημαντικού τμήματός του από τον παρανοϊκό Μαν, ο Κούπερ και η Αμέλια δεν έχουν αρκετά καύσιμα για να επιστρέψουν πίσω στη Γη και περιορίζονται στο να κατευθυνθούν προς τον τρίτο πλανήτη, τον πλανήτη Έντμουντς, προκειμένου να πραγματοποιήσουν το σχέδιο Β.

Για να το πετύχουν αυτό, θα χρησιμοποιήσουν την έλξη της μαύρης τρύπας ώστε να προκαλέσουν ένα φαινόμενο «καταπέλτη» και να αποκτήσουν την απαιτούμενη προώθηση προκειμένου να φτάσουν στον πλανήτη, ουσιαστικά βαρυτικά αυτοτροφοδοτούμενοι.

Για να επιτευχθεί όμως αυτή η προώθηση πρέπει να διπλασιάσουν την ισχύ όλων των κινητήρων τους και να ξεφορτωθούν όσο το δυνατόν περισσότερο έρμα (φορτίο), ώστε να μπορέσουν να ξεφύγουν από την έλξη της μαύρης τρύπας.

Πρώτη κίνηση είναι να «αδειάσουν» έναν από τους Landers (προσεδαφιστές) που οδηγείται από τον καημένο τον TARS, ώστε ούτως ή άλλως να συλλέξει κβαντικά δεδομένα και να τα στείλει πίσω στη Γη.

Μόλις γίνει αυτό, ο Κούπερ μπαίνει σ’ ένα άλλο όχημα και το αποσυνδέει από το μητρικό σκάφος χωρίς να προειδοποιήσει την Αμέλια, αποκαλύπτοντάς της ότι της είπε ψέματα ότι αρκούσε να ξεφορτωθούν τον TARS για να ξεφύγουν από την έλξη της μαύρης τρύπας. Στην πραγματικότητα, θα έπρεπε ν’ αφήσουν κι άλλο έρμα, έτσι αποφάσισε να θυσιαστεί ο ίδιος.

Ο Κούπερ στη συνέχεια αποφασίζει πριν να πεθάνει να κατευθύνει κι αυτός το όχημά του στον Ορίζοντα Συμβάντων όπως και ο TARS με τον οποίο προσπαθεί μάταια να επικοινωνήσει.

Είναι ο πρώτος άνθρωπος που μπαίνει σε μια πραγματικότητα που κανείς άλλος δεν γνώρισε ποτέ, γιατί κανείς ποτέ δεν πήγε σε μια μαύρη τρύπα. Τελικά το όχημά του καταστρέφεται από την τρομακτική έλξη, οπότε είναι υποχρεωμένος να εκτιναχθεί έξω απ’ αυτό και να βρεθεί αιωρούμενος στο διαστημικό χάος, φορώντας μόνο τη διαστημική του στολή!

Περιμένοντας πια έναν σίγουρο θάνατο μόλις τελειώσει το οξυγόνο της στολής του, ξαφνικά βρίσκεται έκθαμβος σε έναν παράξενο χώρο, μια νέα και ασύλληπτη διάσταση που έχει τη μορφή ενός είδους γιγαντιαίου τεσσεράκτιου.

Το τεσσεράκτιο όπως εμφανίζεται στην ταινία. © Paramount Pictures

Μέσα από τους νηματοειδείς «τοίχους» του τεσσεράκτιου, βλέπει το δωμάτιο της κόρης του, και τη Μέρφι μέσα σ’ αυτό να κλαίει. Καταλαβαίνει ότι μπορεί να επικοινωνεί μαζί της μέσω των χορδών-νημάτων των τοίχων. Βλέπει τον ίδιο του τον εαυτό, τον Κούπερ εκείνης της εποχής, να μπαίνει στο δωμάτιο της κόρης του, και να της ανακοινώνει την πρόθεσή του να φύγει.

Στη συνέχεια, προσπαθεί να στείλει μήνυμα στο παρελθόν, στον ίδιο του τον εαυτό αποτρέποντάς τον να κάνει αυτό το ταξίδι, στερώντας τον για πάντα από την κόρη του. Μεταδίδει σε κώδικα Μορς τη λέξη «μείνε», ώστε να γίνει κατανοητό από την δεκάχρονη κόρη του που δεν ήξερε να διαβάζει δυαδικό σύστημα. Ο τότε εαυτός του δεν δίνει όμως σημασία και φεύγει για το ταξίδι.

Τότε καταλαβαίνει ότι ο ίδιος ήταν το φάντασμα της κόρης του από την αρχή και ότι το τεσσεράκτιο (μέσα στο οποίο βρίσκεται ένας άπειρος αριθμός δωματίων της κόρης του, αλλά με διαφορετική χρονικότητα) του επιτρέπει να επικοινωνεί με το δωμάτιό της τη στιγμή που θέλει μέσω βαρύτητας, τη μόνη δύναμη που μπορεί να διασχίζει τις δύο βράνες, όπως εξηγήσαμε προτύτερα.

Στο μεταξύ ο TARS, ο οποίος επίσης είχε πέσει μέσα στη μαύρη τρύπα, επικοινωνεί μαζί του. Ο TARS του λέει ότι «εκείνοι» έβαλαν ένα τρισδιάστατο χώρο μέσα σε μια πενταδιάστατη πραγματικότητα, προφανώς έξω από το σύμπαν-βράνη του, αλλά μέσα στο bulk, γιατί θέλουν να τους σώσουν και ότι ο χρόνος εκεί είναι μια χωρική πραγματικότητα.

Συμπεραίνει ότι γίνεται να ασκηθεί δύναμη στο χωροχρόνο, δηλαδή βαρύτητα, ώστε μέσω αυτής να σταλεί μήνυμα σε άλλο χρόνο.

Ο Κούπερ ρωτάει τον TARS αν έχει συλλέξει κβαντικά δεδομένα (πληροφορίες). Ο TARS απαντά ότι έχει πολλά, τα μεταδίδει σε κάθε μήκος κύματος, αλλά δεν μπορούν να βγουν από τη διάσταση στην οποία βρίσκεται. Ο Κούπερ αναρωτιέται πώς θα μεταδώσει τόσο πολύπλοκα δεδομένα σ’ ένα παιδί. Ο TARS του λέει ότι η Μέρφι θα καταλάβει τη σημασία των δεδομένων όταν θα έχει μεγαλώσει, και ότι «εκείνοι» δεν τους έφεραν εκεί για να αλλάξουν το παρελθόν.

Εκείνη τη στιγμή ο Κούπερ αντιλαμβάνεται ότι «εκείνοι» δεν μπορούν από μόνοι τους να εντοπίσουν ένα συγκεκριμένο σημείο στον χρόνο-χώρο, ώστε να επικοινωνήσουν με τη Μέρφι και ότι το ανθρώπινο είδος είναι η «γέφυρα» ανάμεσα στον πενταδιάστατο (ή στο άλλο σύμπαν) και στον τρισδιάστατο κόσμο.

Εν συνεχεία ζητά από τον TARS να του μετατρέψει τα κβαντικά δεδομένα σε σήματα Μορς, έπειτα μέσα από τις χορδές του τεσσερακτιακού χώρου μετακινεί απαλά τους δείκτες του ρολογιού του, το οποίο είχε αφήσει ενθύμιο στην κόρη του πριν να φύγει.

Η κόρη του αφού έχει παιδευτεί χρόνια αδυνατώντας να λύσει την εξίσωση, μετά από πολλά χρόνια αποφασίζει να πάει στην πατρική φάρμα και να πείσει τον αδελφό της που μένει εκεί με την οικογένεια που έχει κάνει στο μεταξύ, να την εγκαταλείψει λόγω της αφόρητης σκόνης που έχει καλύψει όλη την περιοχή.

Εκείνος αρνείται και όταν η Μέρφι πάει να επισκεφθεί το δωμάτιό της, πιάνει στα χέρια της το ρολόι του πατέρα της, και προσέχει ξαφνικά ότι οι δείκτες του κινούνται μόνοι τους, οπότε καταλαβαίνει ότι εκείνος προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί της, στέλνοντάς της δεδομένα από μία άλλη διάσταση μέσω της βαρύτητας.

Η Τζέσικα Τσαστέιν ως Μέρφι σε ώριμη ηλικία, προσπαθώντας να λύση την εξίσωση που θα επέτρεπε σε όλη την ανθρωπότητα να αποδράσει από τη γήινη βαρύτητα, και να εγκατασταθεί σ’ έναν πλανήτη σαν τη Γη. Δυστυχώς μόνο μια μικρή ομάδα ατόμων διέφυγε τελικά…

Τα δεδομένα αυτά θα της επιτρέψουν να λύσει επιτέλους την εξίσωση που θα την οδηγήσει στη χειραγώγηση της βαρυτικής δύναμης και θα κάνουν εφικτό το σχέδιο για την εκκένωση κάποιων γήινων και τη μεταφορά τους σε τροχιακό σταθμό.

Μόλις γίνεται αυτό, το τεσσεράκτιο φαίνεται σταδιακά να συρρικνώνεται και να εξαφανίζεται, ενώ ο TARS καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα όντα του μέλλοντος πρόκειται να το «κλείσουν». Ο Κούπερ δηλώνει ότι αυτά τα όντα είναι στην πραγματικότητα οι μετάνθρωποι-τεχνητές νοημοσύνες του μέλλοντος που έχουν ξεπεράσει τις τρεις και τις τέσσερις διαστάσεις, και έχουν μεταλλαχθεί σε έναν πολύ προηγμένο πολιτισμό.

Αυτοί τοποθέτησαν τη σκουληκότρυπα κοντά στον Κρόνο και το τεσσεράκτιο σε άλλο σύμπαν, σε μια πεπερασμένη γι’ αυτούς εποχή, στην οποία ο ανθρώπινος πολιτισμός πέθαινε πάνω στη Γη, προκειμένου να σώσουν την ανθρωπότητα, εξασφαλίζοντας έτσι την ίδια την ύπαρξή τους, μέσω ενός στιγμιαίου βρόχου [6].

Η λύση

Μόλις διαλύεται το τεσσεράκτιο, ο Κούπερ χάνει την επικοινωνία με τον TARS καθώς και τις αισθήσεις του γλυστρώντας στο δίαυλο της σκουληκότρυπας, ενώ σε μια αλληλεπίδραση με το παρελθόν, σφίγγει το χέρι της Αμέλιας μέσα στο διαστημόπλοιο Endurance, όταν αυτό πρωτομπήκε στη σκουληκότρυπα. Στη συνέχεια τον βρίσκουμε να περιφέρεται αναίσθητος στο διαστημικό κενό κοντά στον πλανήτη Κρόνο.

Στη Γη έχουν περάσει δεκαετίες από την εκτέλεση της αποστολής του. Οι γήινοι που έχουν καταφέρει να διαφύγουν ως τον Κρόνο, και έχουν φτιάξει έναν τροχιακό σταθμό, που έχουν ονομάσει προς τιμήν της κόρης του Σταθμό Κούπερ, τον μαζεύουν με τα Ρέιντζερ που περιπολούν στα πέριξ και τον φέρνουν στο νοσοκομείο του σταθμού.

Φανταστική απεικόνιση τροχιακού σταθμού ή αλλιώς κυλίνδρου O’Neill. Πρόκειται για θεωρητικό σχέδιο διαστημικής αποικίας που προτάθηκε από τον Αμερικανό φυσικό Gerard K. O’Neill στο βιβλίο του «Οι πόλεις του διαστήματος» (1978), και που υποτίθεται ότι θα επιτρέπει την πραγματοποίηση διαστημικών προγραμμάτων μεγάλης διάρκειας

Όταν ξυπνάει επί του τροχιακού σταθμού, μαθαίνει ότι η κόρη του, είναι πλέον πολύ γριά και ετοιμοθάνατη, αφού καθυστέρησε το θάνατό της πέφτοντας τα δύο τελευταία χρόνια σε κρυογονικό ύπνο. Την επισκέπτεται στο νεκροκρέββατό της, και η γριά Μέρφι υπερσυγκινημένη που βλέπει τον πατέρα της για τελευταία φορά, του λέει ότι δεν είναι σωστό ένας γονιός να βλέπει το παιδί του να πεθαίνει, γι’ αυτό του προτείνει να φύγει και να πάει να βρει την Αμέλια στήνοντας ένα νέο κόσμο.

Εδώ πρέπει να πούμε ότι δεν αναφέρεται πουθενά η ύπαρξη άλλων σταθμών, οπότε ευλόγως συμπεραίνουμε ότι μόνο ελάχιστοι γήινοι διασώθηκαν.

Στο μεταξύ, ο Κούπερ ανακαλύπτει και τον TARS ο οποίος έχει κι αυτός περισυλλεχθεί από τις περιπόλους, και έχει φυλαχθεί κάπου. Τον ξαναπρογραμματίζει και τον θέτει σε λειτουργία.

Μη αντέχοντας να δει τον θάνατο της κόρης του, και μη μπορώντας να ζήσει πια χωρίς τον πλανήτη Γη, κλέβει από τον σταθμό ένα νέας κοπής μικρό διαστημικό όχημα, και παίρνοντας και τον TARS μαζί του φεύγει πάλι μέσω της σκουληκότρυπας για να πάει να βρει την Αμέλια στον πλανήτη Έντμουντς, τον μόνο που ήταν κατοικίσημος.

H Aμέλια θάβει τον αγαπημένο της στον πλανήτη Έντμουντς

Στο μεταξύ η Αμέλια που έχει καταφέρει να πάει στον πλανήτη Έντμουντς, αγνοώντας την επιτυχία του Κούπερ και την ύπαρξη του τροχιακού σταθμού, υλοποιεί το σχέδιο Β. Αφού θάψει την παλιά της αγάπη, τον καθηγητή Έντμουντς που έχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια, στη συνέχεια βγάζει το κράνος της: η ατμόσφαιρα του πλανήτη είναι επιτέλους η κατάλληλη για τον άνθρωπο!

Μηνύματα της ταινίας:

Η αλόγιστη γεωμηχανική και οι γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες προετοιμάζουν τον αφανισμό της γεωργίας με επιπτώσεις διάβρωσης του εδάφους

Στο έργο βλέπουμε τις κολοσσιαίες θύελλες σκόνης να καταστρέφουν τα χωράφια και τους πνεύμονες των ανθρώπων, γεμίζοντας τα πάντα με σκόνη. Δεν αναφέρεται όμως ευθέως η αιτία: ότι προφανώς τροποποιώντας γενετικά τις καλλιέργειες, κάνοντας κατάχρηση εντομοκτόνων και παρασιτοκτόνων, εφαρμόζοντας τη γεωμηχανική στην ατμόσφαιρα, και πειράζοντας το βαρυτικό πεδίο της Γης, ο περονόσπορος και άλλες ασθένειες των φυτών έγιναν ανεξέλεγκτες, ενώ οι πολυκαλλιέργειες εξαφανίστηκαν προκαλώντας λιμό. Και μαζί με τις καλλιέργειες εξαφανίστηκε και το χώμα λόγω διάβρωσης, εφ’ όσον δεν υπήρχαν πλέον φυτά να το συγκρατήσουν και το παράσερναν και διέσπειραν οι άνεμοι παντού με τη μορφή σκόνης.

Το αληθινό διαστημικό πρόγραμμα της ΝΑSΑ σκοπεύει στη διαφυγή ενός πολύ μικρού μέρους της ανθρωπότητας

Στην ταινία υπονοείται ότι η ΝΑSΑ ήταν προφανώς για πολλά χρόνια ένα προκάλυμμα που αποσπούσε τη προσοχή των μαζών από τα πραγματικά διαστημικά προγράμματα. Έτσι λοιπόν, πολλά από τα λεγόμενα «φαινόμενα UFO» δεν έχουν να κάνουν με εξωγήινους, αλλά είναι ακριβώς η προηγμένη τεχνολογία αυτού του πολύ μυστικού προγράμματος. Tα διάφορα λαϊκίστικα προκαλύμματα τύπου Αlien λειτούργησαν ως πέπλο κάλυψης των ΜΜΕ για αυτά τα «μαύρα» προγράμματα.

Άλλωστε γι’ αυτό πετάει ο Κούπερ τη σπόντα ότι αν δεν υπάρχει NASA και διαστημικό πρόγραμμα πού πάνε τα λεφτά μας εφ’ όσον ο στρατός έχει καταργηθεί, και το ιατρικό και εκπαιδευτικό σύστημα έχει καταρρεύσει;

Ευνόητα δε δημιουργείται στον θεατή της ταινίας το ερώτημα ΠΟΥ ΒΡΗΚΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ Η «ΚΡΥΦΗ» ΝΑSΑ ΝΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΑΦΥΓΗΣ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ; ΠΟΥ ΒΡΗΚΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΕΙ, ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ, ΕΞΟΠΛΙΣΜΕΝΑ ΜΕ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΚΑΘΕ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΥΠΕΡΣΥΓΧΡΟΝΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΦΑΡΑΩΝΙΚΑ ΠΕΔΙΑ ΕΚΤΟΞΕΥΣΕΩΝ ΔΙΑΣΤΗΜΟΠΛΟΙΩΝ ΥΨΗΛΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ, ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟ 99% ΛΙΜΟΚΤΟΝΕΙ ΚΑΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙ;

Μπορεί κανείς να υποθέσει από τα «μαύρα» έσοδα προηγούμενων ετών, το «γονάτισμα» και τη καταχρέωση κρατών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, αλλά και των ίδιων των Αμερικανών πολιτών, την ιδιοποίηση φυσικών πόρων κρατών του Τρίτου Κόσμου, το άτυπο εμπόριο φυσικών πόρων κρατών στα οποία έχουν επέμβει οι ΗΠΑ εμπλεκόμενες σε πολεμικές «ανθρωπιστικές» επεμβάσεις διάσωσης, όλα τα παραπάνω σε αγαστή συνέργεια με τα λοιπά «ευαγή» ιδρύματα: τράπεζες, ΔΝΤ, εταιρείες οικονομικής αξιολόγησης, καρτέλ ναρκωτικών, μυστικές εταιρείες πρόκλησης επαναστάσεων και διασποράς βιολογικού πολέμου, επενδυτικά funds, πετρελαϊκές εταιρείες κλπ.

Και ακριβώς όπως και στο Interstellar, το μέτωπο αυτό χρησιμοποιεί μαζική εξαπάτηση: το δικό μας επινοεί την δήθεν «κλιματική αλλαγή», την «αειφορία», και την «πράσινη οικολογία» (όπως λέμε πράσινα άλογα), την έλλειψη διαθέσιμων πόρων, τους σφιχτούς προϋπολογισμούς κλπ, ενώ πρόκειται για καθαρά σκηνοθετημένες κρίσεις προκειμένου να κουκουλώσει ένα από τα μεγαλύτερα μυστικά του: την εξοικονόμηση πόρων για τη χρηματοδότηση σχεδίου απόδρασης κάποιων εκλεκτών από τον πλανήτη Γη.

Στην ταινία διατυπώνεται η άποψη ότι το πρόγραμμα «Απόλλων» δεν ήταν πραγματικό, και ότι πάντως σίγουρα δεν ήταν αυτό που φαινόταν

Εάν κάνουμε την υπόθεση ότι η τεχνολογία που διαθέτουμε σήμερα, όπως, για παράδειγμα το ίδιο το διαδίκτυο, δημιουργήθηκε στη δεκαετία του ’50 και του ’60, είναι δύσκολο να εκτιμήσουμε πόσο προχωρημένη είναι σήμερα η μυστική τεχνολογία των ΗΠΑ και οι τοποθεσίες της DARPA [7] ή οι διάφορες υπόγειες βάσεις.

Στην ταινία ανακαλύπτουμε ότι τελικά και η NORAD [8] εξακολουθεί να υφίσταται με δόξα και τιμή και ότι τα διαστημικά ταξίδια στην πραγματικότητα δε σταμάτησαν ποτέ, παρά το παραμύθι που πουλούσαν στα σχολεία και στους πολίτες.

Διαφαίνεται επίσης ότι πριν την κατάρρευση προφανώς είχε δημιουργηθεί ένας πολυπολικός κόσμος, καθώς δεν γίνεται αντιληπτή η μονοκρατορία των ΗΠΑ (πλην του διαστήματος φυσικά), ενώ το μόνο άλλο κράτος που αναφέρεται είναι η Ινδία, μέσω ενός drone της Ινδικής Πολεμικής Αεροπορίας που περιφέρεται αδέσποτο στον ουρανό και το οποίο κάποια στιγμή περισυλλέγει ο Κούπερ προκειμένου να αφαιρέσει το φωτοβολταϊκό του σύστημα, κάτι πολύτιμο εκείνη την εποχή.

Είναι αξιοπερίεργο το ότι δεν αναφέρεται πουθενά η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ρωσία, η Κίνα, η Μεγάλη Βρετανία, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Γαλλία, η Βραζιλία, η Γερμανία κλπ για να μιλήσουμε για τις πιο προηγμένες χώρες, και γενικότερα κανένα άλλο κράτος πλην των ΗΠΑ, ενώ στον τροχιακό σταθμό είναι εμφανής μόνο η NASA και ως διασωθέντες εμφανίζονται μόνο Αμερικανοί πολίτες.

Αυτό συνάγεται διότι η γλώσσα που ομιλούν οι ηλικιωμένοι αφηγητές στα βίντεο που προβάλλονται παντού μέσα στον τροχιακό σταθμό, η γλώσσα που είναι γραμμένη στις διάφορες επιγραφές είναι μόνο τα αγγλικά, ενώ από το στυλ των σπιτιών, το γκαζόν και το ότι κάποιοι παίζουν ράγκμπι, αντιλαμβανόμαστε ότι είναι πρώην κάτοικοι των ΗΠΑ. Ποιο μήνυμα μεταφέρουν άραγε οι παγκοσμιοποιητές για την τύχη της υπόλοιπης ανθρωπότητας;

Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν χρειάζεται στους πληβείους

Η Μέρφι αποβλήθηκε από το σχολείο επειδή αμφισβητούσε τα λεγόμενά του! Σας θυμίζει κάτι; Μήπως όσα βιώνουμε πρώτοι στα ελληνικά σχολεία, σαν πειραματόζωα της Νέας Τάξης Πραγμάτων; Μήπως τα σημερινά ελληνικά σχολεία, σας θυμίζουν κρεματόρια παιδιών με προσόντα, τα οποία περιθωριοποιούνται de facto, για να μη θέσουν στο μέλλον επικίνδυνα ερωτήματα;

Η ταινία μεταφέρει το μήνυμα, ειδικά στους νεώτερους, ότι στο κοντινό μέλλον οι μαθητές των πλεοναζόντων μαζών θα πηγαίνουν στα σχολεία μόνο για να εκπαιδεύονται σαν αγρότες (υπονοώντας μ’ αυτόν τον όρο προφανώς όλα τα «χρηστικά» επαγγέλματα), και πολύ τους είναι.

Όποιος έχει άλλες δεξιότητες ή ανησυχίες δεν θα συνεχίζει. Όσο προχωρά η ταινία όμως και βλέπουμε τη βάση της NORAD, αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουν επιστήμονες κάθε ειδικότητας, όπως γιατροί, θεωρητικοί φυσικοί, μηχανικοί, μοριακοί βιολόγοι, και ένα σωρό άλλοι, οι οποίοι προφανώς ζουν και σπουδάζουν σε εγκαταστάσεις και σχολεία που βρίσκονται ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ, τα οποία δεν θίγονται από την έλλειψη οξυγόνου και τις ασθένειες των πνευμόνων που προκαλούν οι σκονοθύελλες.

M’ άλλα λόγια μας γίνεται σαφές ότι ναι μεν κι αυτοί δεν ζουν σε άριστες συνθήκες, αλλά ως την τελευταία στιγμή καταφέρνουν να ζουν οπωσδήποτε καλύτερα από τις μάζες.

Το μήνυμα του αποκλεισμού των μαζών από την τριτοβάθμια ακαδημαϊκή εκπαίδευση, άπτεται του ποσοστού 80:20 στο οποίο αναφέρθηκε το 1995 ωμότατα ο Ζμπίγκνιεφ Μπρζεζίνσκι, μέλος της Τριμερούς Επιτροπής και σύμβουλος ασφαλείας του πρώην Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζίμι Κάρτερ, κατά τη διάρκεια του πρώτου Παγκόσμιου Φόρουμ, στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ.

Ποιο είναι αυτό το περίφημο ποσοστό; Οι «εγκέφαλοι» των υπερελίτ, κατόπιν διάφορων υπολογισμών που έκαναν μόνοι τους, απεφάνθησαν ότι λόγω της ιλλιγιώδους αύξησης της τεχνολογίας, αρκεί για την παγκόσμια παραγωγή να εργάζεται μόνο το 20% του πληθυσμού, ενώ το υπόλοιπο 80% περισσεύει.

Επομένως, σ’ αυτά τα πλαίσια δεν υπάρχει ανάγκη για σχολεία, εφ’ όσον οι μάζες θα κρατούνται σε κατάσταση καταστολής σε μεγαπόλεις, ώστε να μην εξεγείρονται, εξ’ ου και οι σχετικά πρόσφατες προτάσεις που ακούμε τελευταία περί παγκόσμιου ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος, και ιδιαίτερα στην Ελλάδα η οποία αποτελεί πρώτο πειραματόζωο των υπέρ-ελίτ, την υποχρεωτική επιβολή του πλαστικού χρήματος, εφ’ όσον όταν δεν υπάρχει υλικό χρήμα, δεν υπάρχει αυτοδιάθεση και ελευθερία κινήσεων των ατόμων.

Το κράτος πρόνοιας δεν χρειάζεται στους πληβείους

Σε κάποια σκηνή μαθαίνουμε ότι η μάνα της Μέρφι, Έριν Κούπερ, πέθανε από όγκο στον εγκέφαλο, εφ’ όσον στην κοινωνία που διαδραματίζεται το Interstellar, το σύστημα υγείας έχει καταρρεύσει και δεν υπάρχουν από καιρό αξονικοί τομογράφοι, ώστε να διαγνώσουν τις ασθένειες εγκαίρως. Στο δυστοπικό κοντινό μέλλον δεν υπάρχουν γιατροί, φάρμακα και νοσοκομεία για το πόπολο, οι άνθρωποι βήχουν και πεθαίνουν σαν τα ποντίκια, ενώ δεν υφίσταταικράτος πρόνοιας.

Γιατί όμως έχει καταρρεύσει το σύστημα στις ΗΠΑ; Διότι δεν υπάρχουν χρήματα, επειδή έχει προηγηθεί παγκόσμια οικονομική καταστροφή συνεπεία πολέμου.

Η ταινία καθιστά σαφές ότι ο πληθυσμός της Γης έχει ήδη μειωθεί αισθητά, προφανώς από μαζικές δολοφονίες με ρίψεις βομβών, από διαδοχικούς εξοντωτικούς πολέμους, όχι απαραίτητα πυρηνικούς, [διότι διαφορετικά δεν θα είχε μείνει τίποτε όρθιο], καθώς και από τη διάδοση επιδημιών (όπως θα δούμε παρακάτω).

Η εξολόθρευση των μαζών είναι αναπόφευκτη

Ένας μαζικός αποπληθυσμός, ένα ελεήμον «ολοκαύτωμα», επιβάλλεται πριν τη μεταφορά των ολίγων σε εξωπλανητική ουτοπική διαστημική βάση στην οποία όπως αποκάλυψε και ο καθηγητής Μπραντ, θα πάνε μόνο ελάχιστοι εκλεκτοί παρέα με γονιμοποιημένα έμβρυα. Τελικά στον τροχιακό σταθμό ΠΟΣΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ έχουν καταφέρει να διαφύγουν;

Τι απέγιναν οι άλλοι; Γιατί υπάρχει μόνο ένας σταθμός και δεν αναφέρονται άλλοι; Η απάντηση είναι ευνόητη…

Ακόμα μια ένδειξη για τον αποπληθυσμό δίνεται επίσης σε ένα βιβλίο που εμφανίζεται στο ράφι του δωματίου της Μέρφι, το The stand (στα ελληνικά κυκλοφορεί με τον τίλο To κοράκι), του Στίβεν Κινγκ, το οποίο περιγράφει ότι απελευθερώνεται ένα βιολογικό όπλο που αφανίζει τον παγκόσμιο πληθυσμό και προκαλεί την κατάρρευση των ΗΠΑ.

Το εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης της δυστοπίας του Στίβεν Κινγκ «Το κοράκι». Το βιβλίο δεν έχει τοποθετηθεί τυχαία στην ταινία, αλλά επίτηδες, αφήνοντας μήνυμα για ενδεχόμενο μαζικό αποπληθυσμό

Θεωρούμε μείζονος σημασίας για την αποκωδικοποίηση και την κατανόηση της συνολικής εικόνας, το ποια βιβλία έχουν επιλεγεί. Χρειάζεται να προσέξει κανείς πάρα πολύ ώστε να μπορέσει να τα εντοπίσει. Κανένα βιβλίο δεν μπαίνει τυχαία στις ταινίες του Νόλαν.

Πάνω στο θέμα του αποπληθυσμού έχουν γυριστεί ένα σωρό δυστοπίες, που αποτελούν μετάλλαξη του παλαιότερου κινήματος ευγονικής που μεταμορφώθηκε σε τεχνοκρατικό βιο-μηχανισμό και σε μετανθρωπισμό, κι αυτό ακριβώς αποκαλύπτεται στο Interstellar.

Η Νέα Κιβωτός του Νώε είναι τα κατεψυγμένα έμβρυα

Στην ταινία θίγεται σαφώς και το θέμα της απώλειας του ομηρικού Πατριάρχη, καθώς δανείζεται από την ομηρική «Οδύσσεια» και τον Οδυσσέα, ο οποίος πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στην αγάπη του για την οικογένεια και σ’ ένα μεγαλύτερο και υψηλότερο σκοπό.

Ο Κούπερ σαν άλλος Οδυσσέας, πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στην αγάπη για την οικογένεια και σ’ έναν μεγαλύτερο σκοπό

Δεν μπορούμε όμως να μην κάνουμε και τον παραλληλισμό ότι η αποστολή «γεωπλασίας» (terraform) ενός άλλου πλανήτη, θυμίζει και την ιστορία ενός άλλου Πατριάρχη, του βιβλικού Νώε, εφ’ όσον το διαστημόπλοιο που οδηγεί ο Κούπερ και μεταφέρει τα κατεψυγμένα έμβρυα θα μετατραπεί σε μια Νέα Κιβωτό!

Πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος σχετίζονται με Ερμητικές παραδόσεις

Το σενάριο σκόπιμα παραπέμπει σε βαθείς, και αρχαιότατους συσχετισμούς σχετικά με τα ουράνια σώματα και ιδιαίτερα με τον Δία και τον Κρόνο. Απόκρυφες παραδόσεις του Ερμή του Τρισμέγιστου σχετίζονται με αυτούς τους πλανήτες, αλλά ο Κρόνος συνδέεται κλασικά με το βασίλειο του χρόνου και του θανάτου.

Ο Κρόνος υπονοείται ως Χρόνος, ως θεός του χρόνου, και είναι επίσης ο παγωμένος και ανηλεής Χάρος, όπως ο Κρόνος που κρατά ένα δρεπάνι (που το σχετίζουμε με τους δακτύλιους του Κρόνου). Πολύ έξυπνο, πρέπει να το ομολογήσουμε!

Η Γη παρουσιάζεται ως θνήσκον σώμα με οξυγόνο που καταστρέφεται, επομένως ο χρόνος είναι ζωτικής σημασίας, καθώς οι αστροναύτες κάνουν αγώνες ταχύτητας για να φτάσουν σε εξωπλανήτες ώστε να εξασφαλίσουν «κβαντικά δεδομένα» – τεράστιο όγκο πληροφοριών δηλαδή, όπου τεράστιες βαρυτικές δυνάμεις προκαλούν ποικίλες χρονικές εμπειρίες.

Η αθανασία των υπέρ-ελίτ θα επιτευχθεί με την υπέρβαση του θανάτου

Το πραγματικό μήνυμα της ταινίας αποκαλύπτεται σταδιακά, και αυτό δεν αναφέρεται παρά στα μέσα με τα οποία οι ελίτ θα εξαπατήσουν τον θάνατο.

Ο συμβολισμός του θανάτου προεξάρχει, τη στιγμή που οι αστροναύτες-ερευνητές εισάγονται σε κρυογονικό λήθαργο μέσα σε κλωβούς που θυμίζουν φέρετρα για όλη τη διάρκεια του ταξιδιού τους προς τους υποψήφιους πλανήτες, επιτηρούμενοι από υπερυπολογιστές.

To όνομα Σχέδιο Λάζαρος (Lazarus Project), καταλαβαίνουμε ότι αναφέρεται στην Ανάσταση από το θάνατο, στοχεύοντας επίσης να κινητοποιήσει το θεατή σχετικά με τα στάδια της κυκλικής διαδικασίας: τη κίνηση, το θάνατο, την ανάσταση, και εκ νέου την κίνηση, το θάνατο, την ανάσταση κοκ.

Η κυκλικότητα του χρόνου και του χώρου είναι η αιτία πολυάριθμων αναφορών περιστροφής: τα πλοία χάνονται στον ορίζοντα διότι η Γη γυρίζει, ο Κρόνος γυρίζει, η σκουληκότρυπα περιστρέφεται (κύλινδρος Τίπλερ;), η μαύρη τρύπα περιστρέφεται, ο τροχιακός σταθμός περιστρέφεται κλπ, διαδικασίες οι οποίες συμβολίζουν τη μη γραμμική μορφή της αφήγησης που προτιμά ο Νόλαν.

Το δόγμα του Τροχού του Χρόνου που εγκλωβίζει τον άνθρωπο σε αυτή τη πρόσκαιρη ζωή αποτελεί, κατά τη γνώμη μας, ό,τι συνιστά την αποστολή του Σχεδίου Λάζαρος, δηλαδή την υπέρβαση των ατελείωτων κύκλων Χρόνου – Θανάτου.

Η ύβρις, είναι το αδύνατο σημείο των υπέρ-ελίτ

Τα ονόματα Μαν (Άνθρωπος) και Μπραντ (Μάρκα) δεν επιλέχθηκαν τυχαία, καθ’ ότι τόσο ο δόκτωρ Μαν, όσο και ο δόκτωρ Μπραντ έχουν εμπλακεί σε κολοσσιαία ψέματα. Ο Μαν είπε ψέματα για να προσελκύσει το πλήρωμα ώστε να έλθει να τον σώσει, ενώ και ο Μπραντ είπε ψέματα ότι το πρόβλημα της βαρύτητας θα μπορούσε να λυθεί και να σωθεί έτσι το σύνολο του πληθυσμού.

Τόσο ο καθηγητής Μπραντ, όσο και ο δρ Μαν είναι ο ένας καθρέφτης του άλλου, έχοντας κάνει τεράστια λάθη που τα δικαιολογούν με περίεργες κολλεκτιβίστικες δηλώσεις, επιμένοντας ότι πρέπει να γίνουν ανθρωποκτονίες των πολλών εις όφελος της διαιώνισης του είδους, στην πραγματικότητα της διαιώνισης των ολίγων, ανυψώνοντας την ύβρη των υπέρ-ελίτ σε δυσθεώρητα ύψη.

Το μήνυμα της γενικευμένης ανθρωποκτονίας είναι σαφέστατο όταν ο καθηγητής Μπραντ δηλώνει ότι όταν μακροπρόθεσμα οι δολοφονίες δεν ήταν λύση, τους κάλεσαν μυστικά πίσω για να συνεχίσουν…

Ατομισμός über alles

Ο Νόλαν, δουλεύοντας πάντα αρχετυπικά, μετά την έκθεση στο κοινό μιας τέτοιας άθλιας συμπεριφοράς εκ μέρους των «σοφών», του δημιουργεί εξοργιστικά συναισθήματα, φτιάχνοντας έτσι την παρακάτω παγίδα: ενώ οι κοινωνικές δραστηριότητες είναι θεμελιώδεις για την αρμονική ανάπτυξη του συνόλου, εντούτοις το κλειδί για μια παραδειγματική πρόοδο είναι η δράση ΕΝΟΣ γενναίου ατόμου (όπως ο Κούπερ), ο ατομισμός δηλαδή, και όχι ο ριζοσπαστικός κολλεκτιβισμός.

Έτσι, ο Νόλαν υποστηρίζει σαφέστατα ότι τόσο ο Μπραντ, όσο και ο Μαν απέτυχαν, ενώ οι ονοματοδοσίες τους, υπονοούν την αποτυχία αυτών των αρχετυπικών τρόπων απρόσωπης σκέψης (μάρκα-άνθρωπος), εξωθώντας το κοινό προς τη γραμμή βούλησης των παγκοσμιοποιητών: τη λατρεία του ατομισμού, εις βάρος της συλλογικότητας.

Προβάλλεται η ιδέα ότι ο «άνθρωπος – μάρκα» ή αλλιώς homo economicus, και ο νέος άνθρωπος του κομμουνισμού δεν λειτουργούν, αλλά ξεπεράστηκαν με τη δύναμη και το μεγαλείο ενός ανθρώπου ενάντια στο χρόνο. Ο καθηγητής Μπραντ ομολόγησε ωμά ότι δεν υπήρχε Σχέδιο Α, παρά μόνο ένα Σχέδιο Β που θα φύτευε μια αποικία εκλεκτών σε κάποιον εξωπλανήτη του αχανούς σύμπαντος.

Η άποψή μας είναι πως δεν πρέπει να υιοθετήσουμε καμμία από τις δύο αυτές παγίδες, και ότι το κλειδί είναι η ισορροπία ανάμεσα στις δύο δράσεις, την ατομική και τη συλλογική.

Οι μελλοντικοί μετάνθρωποι θα έχουν συναισθήματα, και θα είναι ανυπερβλήτως «καλοί» και υποταγμένοι στον άνθρωπο

Η χρήση τεχνητής νοημοσύνης/ρομπότ από τον Νόλαν είναι το κλειδί για το ξεκλείδωμα του κώδικα, με τα υπέρ-ρομπότ να σώζουν τους ανθρώπους αρκετές φορές.

Στο έργο του Κιούμπρικ, εξοικειωθήκαμε με τη φημισμένη μάχη του ανθρώπου ενάντια στον HAL 9000, ο οποίος επιδιώκει να αντικαταστήσει την εξελικτική ανάβαση του ανθρώπου.

Μουσειακό αντίγραφο του HΑL 9000 (Heuristically programmed ALgorithmic computer), o υπερ-υπολογιστής της ταινίας «2001, η Οδύσσεια του διαστήματος» βασισμένης στα βιβλία του Άρθουρ Κλαρκ

Στο έργο όμως του Νόλαν, η τεχνητή νοημοσύνη, είτε σαν TARS, CASE, ή ΚΙΡΡ, είναι υποταγμένη στον άνθρωπο. Τα bots [9] που ταξιδεύουν κι αυτά πάνω σε διαστημόπλοια, έχουν σώσει πολλές φορές τους ανθρώπους, ενώ η όψη τους παραπέμπει στο μονόλιθο του Κιούμπρικ!

Η ταινία σαφώς υποστηρίζει τον μετανθρωπισμό, όπου οι μυστηριώδεις «αυτοί», δεν είναι οι άνθρωποι του μέλλοντος, όπως δηλώνει ο Κούπερ, αλλά προηγμένες υπερ-ευφυείς τεχνητές νοημοσύνες, δηλαδή μετάνθρωποι, ενώ άνθρωποι όπως τους ξέρουμε σήμερα δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα, εφ’ όσον δεν μπόρεσαν να μεταβούν σ’ ένα άλλο σύμπαν για να επιβιώσουν (;;)

Έχουμε αρκετά στοιχεία για να υποστηρίξουμε την υπόθεση του μετανθρωπισμού όπως τα παρακάτω:

Όταν προσγειώθηκε το ινδικό drone και ο Κούπερ και η Μέρφι συζητούσαν πώς θα το πιάσουν, η Μέρφι πέταξε μια φοβερή ιδέα που κανείς δεν φαινόταν να έχει αντιληφθεί, λέγοντας: δεν βλάπτει κανέναν, γιατί δεν το αφήνουμε να φύγει; Η Μέρφι μιλάει για το παλιό drone του Ινδικού Κέντρου Αποστολών σαν να ήταν ζωντανό! Και γενικά η όλη στάση και των δύο είναι σαν να πρόκειται για ζωντανό πλάσμα.
Όταν ο Κούπερ περνά στον Ορίζοντα Συμβάντων της μαύρης τρύπας, έχοντας ταξιδέψει πέρα από το χώρο και το χρόνο, τα ρομπότ-τεχνητές νοημοσύνες αποκαλύπτονται ως αγγελικοί κηδεμόνες οι οποίοι σε όλη τη διάρκεια της ταινίας σώζουν διαρκώς τους ανθρώπους.

Ο CASE σώζοντας σαν καλός φύλακας άγγελος την Αμέλια Μπραντ, στον υγρό πλανήτη-ωκεανό Μίλλερ

Ακριβώς όπως η λύση στο πρόβλημα της βαρύτητας επιτεύχθηκε μόνο και από τους δύο μαζί, δηλαδή από τον άνθρωπο και από τον TARS που διασχίζουν τον Ορίζοντα Συμβάντων και εργάζονται μαζί για να αναμεταδώσουν τις πληροφορίες, έτσι επίσης η υπέρβαση του χώρου και του χρόνου επιτεύχθηκε μέσω μελλοντικών ανθρώπων που συγχωνεύθηκαν με μηχανές. Αυτό ερμηνεύει γιατί δεν βλέπουμε τον TΑRS στο τεσσεράκτιο – παρά μόνο τον ακούμε να μιλάει με τον Κούπερ. Ως θεατές δεν μπορούμε να τον δούμε, αλλά ούτε και ο Κούπερ μπορεί να τον δει, εφ’ όσον είμαστε όλοι άνθρωποι και όχι μετάνθρωποι.

Οι ΤARS, CASE και ΚΙΡΡ, oι τρεις τεχνητές νοημοσύνες της ταινίας, σαφέστατα μοιάζουν στον μονόλιθο του Κιούμπρικ

Τα ρομπότ στο Interstellar έχουν την εμφάνιση του μονόλιθου του Κιούμπρικ. Ο Νόλαν επέλεξε πολύ συνειδητά να παρουσιάσει τα ρομπότ όπως το μονόλιθο, καθώς η ταινία είναι γεμάτη από αναφορές του 2001, η Οδύσσεια του διαστήματος. Μόνο που εδώ τα ρομπότ δεν είναι ο HAL 9000: είναι τα μέσα με τα οποία ο άνθρωπος θα τον ξεπεράσει.
Ενώ στο 2001, ο μυστηριώδης μονόλιθος οδηγεί τον άνθρωπο στην εξέλιξή του, στο Interstellar αντικαθίσταται με το μονολιθικό αγαθό TΑRS. Aν καταλάβουμε τη θέση του μονόλιθου στο 2001, έχουμε το κλειδί για την επίλυση του γρίφου που μας παρουσιάζει ο Νόλαν.

Ο περίφημος μονόλιθος της ταινίας «2001, η Οδύσσεια του διαστήματος» του Κιούμπρικ, έχει την ίδια φόρμα με τα ρομπότ του Interstellar

Την άποψή μας αυτή ενισχύουν οι εικόνες που χρησιμοποιούνται όταν ο Κούπερ διασχίζει την άβυσσο. Το τέλος του γνωστού μας σύμπαντος και η είσοδος στο τεσσεράκτιο φαίνεται να έχει μια δομή πλέγματος η οποία όπως εξηγεί ο ΤΑRS δημιουργήθηκε από αυτούς (them) προκειμένου να δώσουν ένα σταθερό σημείο στο χώρο και το χρόνο για να αποκαλύψει αυτές τις αλήθειες.

Μόνο η τεχνητή νοημοσύνη θα μπορέσει να επιβιώσει στο μέλλον

H κοσμοθεωρία της ταινίας υποστηρίζει ότι η αντίληψη της δομής του σύμπαντος είναι γραφτό να ξεπεραστεί μέσα από έναν εξελιγμένο, αναδυόμενο από μηχανής θεό (deus ex machina).

Από την άποψη αυτή, το φέρνει ως φυσικό να αναμένουμε ότι το μόνο μέσον με το οποίο ο άνθρωπος μπορεί να υπερβεί τα όριά του είναι η τεχνολογία που οδηγεί στον μετανθρωπισμό, δηλαδή η υπερ-ευφυής τεχνητή νοημοσύνη, ενώ παραλείπεται παντελώς ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι υπέρβασης των φυσικών ορίων του ανθρώπου.

Μια άλλη λεπτή ένδειξη βρίσκεται στο γραφείο του καθηγητή Μπραντ, ειδικού στην τεχνητή νοημοσύνη, όπου μόλις και μετά βίας μπορούμε να διακρίνουμε τη ράχη της αγγλικής έκδοσης του βιβλίου του Ντάγκλας Χοφστάντερ (Douglas R. Hofstadter), με τίτλο Metamagical Themas [10] (Μεταμαγικά θέματα) το οποίο καταφέραμε να ξεχωρίσουμε σε αργό replay (είπαμε, κανένα βιβλίο δεν τοποθετείται τυχαία στις ταινίες του Νόλαν, έτσι ψάξαμε όσα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε και θεωρήσαμε άξια αναφοράς).

Το εξώφυλλο του βιβλίου του Χoφστάντερ «Μetamagical Themas» που εμφανίζεται σε κάποια σκηνή πάνω στο γραφείο του καθηγητή Μπραντ

To έργο του Χοφστάντερ εστιάζει στους παράδοξους βρόχους [11] και στον μεγαλοφυή μαθηματικό Kurt Gödel (Κουρτ Γκέντελ) [12], ενώ στην αμέσως επόμενη σκηνή βλέπουμε μια πιο γερασμένη Μέρφι που υπαινίσσεται τον Γκέντελ λέγοντας ότι τα μοντέλα που χρησιμοποιεί ο καθηγητής Μπραντ δεν πρόκειται να λειτουργήσουν ποτέ, επειδή πρόκειται για αυτο-αναφορά!

Με άλλα λόγια, ο εύστροφος αναγνώστης υποτίθεται ότι πρέπει να κάνει τη σύνδεση πως ο τύπος των παράδοξων βρόχων στον οποίο αναφέρεται ο Χοφστάντερ καταδεικνύει ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να λύσουν την εξίσωση, επειδή αντιλαμβάνονται μόνον το τρισδιάστατο σύμπαν, όμως μια προηγμένη τεχνητή νοημοσύνη μπορεί!

Ωστόσο, ακόμα κι ένας προηγμένος TARS κάποια στιγμή παγιδεύεται σε έναν άπειρο παράδοξο βρόχο, χωρίς μια γέφυρα σε ένα πεπερασμένο σημείο στο χώρο και το χρόνο. Εδώ εισέρχεται ο Κούπερ, το ανθρώπινο στοιχείο στο τεσσεράκτιο, καθ’ ότι όπως αναφωνεί και ο ίδιος: «Είμαστε η γέφυρα»!

Σ’ αυτή τη φάση, η Μέρφι συνειδητοποιεί επί τέλους ότι το «φάντασμά» της, είναι ο πατέρας της που προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί της, δίνοντάς της τη λύση από μια άλλη διάσταση του χώρου.

Οι μελλοντικοί μετάνθρωποι-τεχνητές νοημοσύνες είναι εκείνοι που τοποθέτησαν τη σκουληκότρυπα εκεί που βρισκόταν. Η ερμηνεία αυτή εξηγεί γιατί ο Κούπερ νεκρανασταίνει τον «νεκρό» TARS στο Σταθμό Κούπερ – υποθέτουμε για να συνδέσει το ανθρώπινο Σχέδιο Λάζαρος με την Ανάσταση της τεχνητής νοημοσύνης.

Εν κατακλείδι, σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, η τεχνητή νοημοσύνη αντιμετωπίζεται συστηματικά ως ζωντανός οργανισμός, οπότε σύμφωνα με τον Νόλαν, η υπέρβαση του θανάτου, είναι η μοναδικότητα της συγχώνευσης ανθρώπου και μηχανής.

Ενώ οι περισσότεροι θεατές και κριτικοί επικεντρώθηκαν στην ιστορία του Κούπερ και της Μέρφι (διαβάσαμε –και καταφέραμε να μην αυτοκτονήσουμε– ότι ο Νόλαν έκανε αυτήν την ταινία για να μας δείξει την τρυφερή σχέση πατέρας-κόρης, τί μπορεί να προκαλέσει η εγκατάλειψη ενός παιδιού, καθώς και το δρόμο του καθήκοντος ανάμεσα στο προσωπικό και στο δημόσιο συμφέρον!), η ουσία της ταινίας είναι ο μετανθρωπισμός ως μέσο κατανίκησης του θανάτου, μέσα από έναν χώρο που υπερβαίνει την ευκλείδια γεωμετρία.

Περιττό να πούμε ότι δεν συμμεριζόμαστε την κοσμοθεωρία της ταινίας σχετικά με τον μετανθρωπισμό. Ναι, είμαστε αιχμάλωτοι των αισθήσεών μας, αντιλαμβανόμαστε μόνο ως τρισδιάστατο το σύμπαν μας και δεν μπορούμε να αντιληφθούμε περεταίρω διαστάσεις με τη παρούσα φυσιολογία μας.

Αν όμως προκειμένου να αντιληφθούμε τις άλλες χωρικές διαστάσεις πρέπει να πάψουμε να είμαστε Άνθρωποι, για μας δεν αξίζει τον κόπο. Πιστεύουμε βαθύτατα ότι μπορούμε να προσεγγίσουμε το τετραδιάστατο σύμπαν παραμένοντας άνθρωποι, υπερβαίνοντας την αντιληπτικότητά μας με μη τεχνολογικούς τρόπους, δια της νοήσεως, διαδικασία που άλλωστε πραγμάτωσαν από την αρχαιότητα πολλά φιλοσοφικά και εσωτεριστικά συστήματα.

Η γνώση είναι κληρονομική

Τέλος, το άλλο ελιτίστικο νόημα που εκπέμπεται από πλευράς κοινωνικής ανθρωπολογίας είναι η κληρονομικότητα της γνώσης (πατέρες-κόρες/ δόκτωρ Μπραντ/Αμέλια, Κούπερ/Μέρφι), η όλη ιδέα ότι η γνώση ανήκει δικαιωματικά μόνο σε κάποιους εκλεκτούς και ότι η ανθρωπότητα πρέπει να παραδοθεί σ’ αυτούς διότι μόνο αυτοί έχουν την γνώση/ικανότητα να τη σώσουν!

Συμπεράσματα

Βέβαιο είναι πως πρόκειται για ένα μεγαλειώδες έργο-σταθμό στην ιστορία του κινηματογράφου.

Ο Νόλαν, μας προειδοποιεί και μέσω της ταινίας μεταδίδει τη σαφή βούληση των υπέρ-ελίτ να καταστρέψουν τις βέβηλες και περιττές μάζες, που οι ίδιες όμως περιθωριοποιούν εξ αιτίας της επιβολής όλο και μεγαλύτερων οικονομικών ανισοτήτων, αδικίας και εκμετάλλευσης, της επιδίωξης να θέλουν να γίνουν αθάνατοι και, κατά συνέπειαν, να εξισωθούν με αυτό που εννοούν Θεό, αδιαφορώντας για τη βελτίωση των επί της Γης κοινωνικών συνθηκών.

Εναπόκειται στην κρίση του θεατή να αντιληφθεί ότι κατά συνέπειαν το μείζον ηθικό ζήτημα που τίθεται είναι ο διαμοιρασμός των πόρων αυτού του πλανήτη με ισόνομο τρόπο. Βεβαίως και πρέπει να αποφευχθεί ο υπερπληθυσμός, όμως το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν φτάνουν οι πόροι της Γης για να θρέψουν τις «μάζες» που ανέρχονται σε δισεκατομμύρια, αλλά η παντελώς άνιση χρήση αυτών των πόρων.

Όταν αυτό το ζήτημα τακτοποιηθεί, οι μελλοντικές γενιές θα ξανασυζητήσουν αν αξίζει τον κόπο να μετατραπούν σε υπερ-ευφυείς μηχανές προκειμένου να γλυτώσουν από ενδεχόμενη κοσμική καταστροφή της Γης και να διατηρήσουν το είδος μετάνθρωπος στην αιώνια ακινησία, αχρονικότητα, και α-τοπία του τεσσεράκτιου.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Ο Νόλαν κάνει σαφή αναφορά στις γιγάντιες σκονοθύελλες που σάρωσαν τις πεδιάδες των ΗΠΑ και του Καναδά τη δεκαετία του 1930, επαυξάνοντας την ήδη τραγική οικονομική κρίση. Υπολογίζεται ότι περίπου 3 εκατομμύρια άτομα προερχόμενα κυρίως από την Οκλαχόμα και το Αρκάνσας, αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν προς άλλες περιοχές των ΗΠΑ, περιπλανώμενα στον περίφημο δρόμο Route 66 που από τότε απετέλεσε αμερικανικό σύμβολο περιπλάνησης.

[2] Υποθετική τοπολογική ιδιότητα του χωροχρόνου που σχηματίζει ένα είδος «τούνελ» που συνδέει δύο απομακρυσμένα σημεία του, ένα «πέρασμα», το οποίο προβλέπεται από τη θεωρία της σχετικότητας. Σύμφωνα με τη θεωρία του κοσμικού αφρού και των συμπάντων-φυσαλίδων η οποία είναι η επικρατέστερη σήμερα, οι σκουληκότρυπες είναι οι σήραγγες επικοινωνίας μεταξύ δύο συμπάντων.

[3] Δείτε στο τέλος του άρθρου το λήμμα: Τι είναι το τεσσεράκτιο.

[4] Μία μαύρη τρύπα είναι το σημείο εκείνο του διαστήματος, όπου κάποτε υπήρχε ο πυρήνας ενός ή δύο γιγάντιων άστρων, ένας πυρήνας που περιείχε υλικά από μία ή πολλαπλάσιες ηλιακές μάζες και ο οποίος στην τελική φάση της εξέλιξης του άστρου έχασε την πάλη του ενάντια στη βαρύτητα, με αποτέλεσμα τα υλικά του να καταρρεύσουν και να συμπιεστούν περισσότερο ακόμα και από τα υλικά ενός αστέρα νετρονίων. Ο μικρός χώρος μέσα στον οποίον έχει συγκεντρωθεί η μάζα της, λέγεται «μοναδικότητα» (singularity), ώστε η δύναμη της βαρύτητας να μην επιτρέπει σε οτιδήποτε να ξεφεύγει από αυτή. Το βαρυτικό πεδίο είναι τόσο δυνατό, ώστε η ταχύτητα διαφυγής κοντά της ξεπερνά την ταχύτητα του φωτός. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ότι τίποτα, ούτε καν το φως, δεν μπορεί να ξεφύγει από τη βαρύτητα της μαύρης τρύπας, εξ ου και η λέξη «μαύρη».

[5] Ορίζοντας Συμβάντων ονομάζεται η οριακή περιοχή μιας μαύρης τρύπας στην οποία μόλις που ξεφεύγει το φως, δηλαδή η ταχύτητα διαφυγής είναι ίση με την ταχύτητα του φωτός.

[6] Βρόχος: μαθηματική έννοια που ορίζει ένα κλειστό πεδίο, έναν κύκλο, μια επανάληψη.

[7] DARPA: Defense Advanced Research Projects Agency – Υπηρεσία Προηγμένης Τεχνολογίας που υπάγεται στο Πεντάγωνο των ΗΠΑ.

[8] NORAD: North American Aerospace Defense Command – Διοίκηση Αεροδιαστημικής Άμυνας Βορείου Αμερικής.

[9] Βot: πρόγραμμα-μηχανισμός το οποίο ενεργοποιεί κάποιες διαδικασίς με αυτοματοποιημένο τρόπο, χωρίς να χρειαστεί ο άνθρωπος να παρέμβει. Για παράδειγμα, ένα bot μπορεί να λειτουργεί για να γίνονται αποστολές μέιλ χωρίς την παρουσία ανθρώπου.

[10] Douglas R. Hofstadter, Metamagical Themas. Αναγραμματισμός του Mathematical Games, δηλαδή των δημοσιεύσεων στην επιστημονική επιθεώρηση Scientific American.

[11] Παράδοξος βρόχος (strange loop): Μαθηματική έννοια. Το φαινόμενο του παράδοξου βρόχου εμφανίζεται όταν κινούμαστε μόνο πάνω ή κάτω σε ένα ιεραρχημένο σύστημα, όπου κάποιος συναντά τον εαυτό του στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησε. Η έννοια του παράδοξου βρόχου σχετίζεται με την αυτο-αναφορά και την παραδοξότητα.

[12] Κουρτ Γκέντελ: Αυστρο-Αμερικανός μαθηματικός, φιλόσοφος και επιστήμων υπολογιστών. Έγινε γνωστός κυρίως για τα δύο του θεωρήματα της μη-πληρότητας, ήτοι:
α. Αν το σύστημα είναι συνεπές, δεν μπορεί να είναι και πλήρες.
β. Η συνέπεια των αξιωμάτων δεν μπορεί να αποδειχθεί μέσα στο ίδιο το σύστημα (αυτο-αναφορά).

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΣΣΕΡΑΚΤΙΟ

Στην ταινία το τεσσεράκτιο είναι ένα μέσο επικοινωνίας των όντων του χώρου πέραν από τις διαστάσεις (Bulk). Τα όντα του χώρου αυτού μπορούν να αντιληφθούν πολλές διαστάσεις, να δουν ταυτόχρονα κάθε στιγμή στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον, καθώς και την επιρροή της βαρύτητας σε κάθε ένα από αυτά τα χρονικά πλαίσια.

Στην γεωμετρία τεσσεράκτιο ονομάζουμε έναν υπερκύβο, δηλαδή ένα τετραδιάστατο (4d) γεωμετρικό στερεό σε σχήμα κύβου του οποίου όλες οι γωνίες είναι ορθές και που περιέχει άλλους κύβους μέσα του οι οποίοι κινούνται ανεξάρτητα από την κίνηση του εξωτερικού κύβου. Συνολικά, πρόκειται για ένα στερεό που αποτελείται από 8 τρισδιάστατους κύβους, 24 όψεις, 32 ακμές και 16 κορυφές.

Δείτε εδώ ένα υπέροχο βίντεο αναπαράστασης τεσσεράκτιου:

<span style="background-color: white;"><br /></span>

Επίπεδη απεικόνιση τρισδιάστατου κύβου

Άλλο παράδειγμα τετρασδιάστατου στερεού είναι ένα τρίγωνο. Αν το απεικονίσουμε πάνω σ’ έναν μαυροπίνακα και αρχίσουμε να το κινούμε με τεχνικές 3d θα διαπιστώσουμε ότι αποκτά 10 όψεις.

Επίπεδη απεικόνιση τρισδιάστατου τριγώνου

Για να το αντιληφθούμε αυτό πρέπει να μπορούμε να βλέπουμε την προβολή του στην 4^η διάσταση, κάτι που μας είναι αδύνατον μέσω των αισθητηρίων οργάνων που διαθέτουμε, διαφορετικά βλέπουμε μόνο την προβολή των γωνιών του στον μαυροπίνακα. Μόνο χάρη στην απεικόνιση μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή, μπορέσαμε να πάρουμε κάπως μια ιδέα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα διάφορα πολύεδρα (12εδρα, 24εδρα) – υπερπολύεδρα κλπ.

Επίπεδη απεικόνιση πολυέδρου

Aντίστοιχα, στο Interstellar ο Κούπερ εγκλωβίστηκε στο τεσσεράκτιο από το οποίο μπόρεσε να βγει με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης.

Ούτως ή άλλως αυτό που χαρακτηρίζουμε ως «πραγματικότητα» είναι μόνο μια στρεβλωμένη ΠΡΟΒΟΛΗ όσων υπάρχουν στο τετραδιάστατο σύμπαν μας, στο οποίο ο χρόνος δεν υπάρχει.

Η αίσθηση της κίνησης που έχουμε είναι αυταπάτη του ανθρώπινου εγκεφάλου ο οποίος αντιλαμβάνεται ένα σημείο του σύμπαντος κάθε φορά, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ενός συνεχώς μεταβαλλόμενου παρόντος.

Σήμερα η Θεωρία του Όλου ή θεωρία-Μ που θεωρείται η επικρατέστερη, υποθέτει ότι ο υπερχώρος έχει τουλάχιστον έντεκα διαστάσεις, όμως τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να αντιληφθούν παρά μόνον τρεις: μήκος, πλάτος, ύψος.

Οι τρεις διαστάσεις που αντιλαμβανόμαστε μπορούν να παρομοιαστούν ως εξής: μήκος: γραμμή x, πλάτος: γραμμή z, ύψος: γραμμή y.

Ποια είναι η τέταρτη; Αυτή που ονομάζουμε χρόνο. Όταν δίδονται λοιπόν οι συντεταγμένες, x, y, z και t (=time), τότε έχουμε τη ψευδαίσθηση ότι «δημιουργείται» κίνηση. Η κάθε συντεταγμένη δίνει τη θέση του αντικειμένου ή του υποκειμένου στο χώρο ανά πάσα στιγμή και αποτελεί μια «φέτα χώρου», δηλαδή μια διαδοχική στιγμή, όπως απεικονίζει και το Interstellar, εν είδει άπειρων τμημάτων χώρου (προσπαθούμε να το διατυπώσουμε όσο καλύτερα μπορούμε γιατί είναι κάτι δύσκολα κατανοητό).

Από τη στιγμή που ο χρόνος είναι χωρική διάσταση, στο τετραδιάστατο σύμπαν που δεν αντιλαμβανόμαστε, όλα απλώς συνυπάρχουν την ίδια στιγμή. Στην ταινία αυτό δείχνεται ως άπειρα νηματοειδή καρέ από το «φιλμ της ζωής» της Μέρφι.

Κατά συνέπειαν, η συνείδησή μας ζωντανεύει ένα τμήμα αυτού του κόσμου σαν φευγαλέο είδωλο, αναπηδώντας από το ένα καρέ στο άλλο πολλές φορές ανά δευτερόλεπτο, προς όλες τις κατευθύνσεις, δηλαδή οριζόντια, κάθετα, δεξιά, αριστερά, κυκλικά και διαγώνια, ούτως ώστε να μας δημιουργείται η ψευδαίσθηση της κίνησης.

Επομένως το «βέλος» του χρόνου δεν έχει κατεύθυνση μόνο προς το μέλλον, αλλά και προς το παρελθόν, αφού στο πραγματικό σύμπαν δεν υπάρχουμε με τον τρόπο που νομίζουμε ότι υπάρχουμε.

Αν δεχτούμε δε την υπόθεση του ολογραφικού σύμπαντος για το οποίο οι ενδείξεις πληθαίνουν ανησυχητικά, δεν είμαστε παρά μπιτ πληροφορίας, στο πρόγραμμα ενός πανίσχυρου κβαντικού υπολογιστή που “τρέχουν” οι μακρυνοί μας μετανθρωπισμένοι απόγονοι (ή άλλες οντότητες) σε ένα άλλο σύμπαν, ενώ το δικό μας δεν είναι παρά η τρισδιάστατη προβολή ενός δισδιάστατου ολογράμματος που κάποιοι προβάλλουν με πανίσχυρες δέσμες λέιζερ.

Ορμώμενος προφανώς απ’ αυτές τις υποθέσεις, ο Έλον Μασκ (Elon Musk, μηχανικός, εφευρέτης και δισεκατομμυριούχος επενδυτής) τις διατύπωσε πιο …περιφραστικά, δηλώνοντας πρόσφατα ότι υπάρχουν 50% πιθανότητες να ζούμε μέσα σε μια προσομοίωση ενός γιγαντιαίου ηλεκτρονικού υπολογιστή…

Πηγές: