Η Κύπρος βρίσκεται στο μέσο της άγριας σύγκρουσης του Ερντογάν με το Νετανιάχου

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Η σύγκρουση του ...

πρωθυπουργού του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου με τον ισλαμιστή πρόεδρο της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, έχει φτάσει πλέον σε άλλα επίπεδα, πιο επικίνδυνα παρά ποτέ.

Παρά το γεγονός ότι η εμπειρία έχει αποδείξει πως στις πολύ μεγάλες κρίσεις κάποιος κάπου παρεμβαίνει σαν ο από μηχανής …Θεός, εδώ φαίνεται πως δεν ισχύει. Διότι είναι πολλές οι δυνάμεις που θέλουν να βλέπουν χώρες, όπως η Τουρκία και το Ισραήλ, να φτάνουν ακόμα και σε …πόλεμο, που σε τούτη την περίπτωση δεν βλέπω να συμβαίνει, επειδή θα μπορούσε να εξελιχθεί σε Παγκόσμιο Πόλεμο…
Εκτός, βέβαια, εάν πλέον ο Ταγίπ Ερντογάν είναι όντως σχιζοφρενής…
Εκτός και εάν προσπαθήσει να παίξει αυτό το περίεργο παιγνίδι με τη Γάζα… Και με τη δικαιολογία ότι θα προμηθεύσει με ανθρωπιστική βοήθεια τους Παλαιστίνιους, στο τέλος να βάλει φωτιά στην περιοχή.
Προς το παρόν ο πόλεμος είναι φραστικός, αν και ο πρόεδρος της Τουρκίας πιστεύει πως πίσω από τα προβλήματα της τουρκικής οικονομίας βρίσκεται το Ισραήλ και οι Οίκοι, οι οποίοι -όπως διατείνεται- ελέγχονται από Εβραίους της Διασποράς.
Η αλήθεια είναι ότι η οικονομία της κατοχικής δύναμης δεινοπαθεί το τελευταίο διάστημα και οι εξελίξεις μπορεί να είναι καταιγιστικές εάν επιβεβαιωθούν στο ελάχιστο τα δημοσιεύματα του ξένου οικονομικού Τύπου. Ο Ερντογάν αισθάνεται και το φωνάζει ότι διεξάγεται εναντίον του ένας άνευ προηγουμένου οικονομικός πόλεμος -και μπορεί και να έχει δίκιο, και να γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα, καθώς υπήρξε στενός σύμμαχος του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών για πολλά χρόνια.
Έχω να λέω -και πάντα θα καταγράφω αυτή τη πτυχή και ας ενοχλούνται οι φίλοι μας οι Εβραίοι- ότι:
Το εμπάργκο όπλων εναντίον της Τουρκίας, τη δεκαετία του ’70- χάθηκε όχι από τη «μαγκιά» των Τούρκων που νικήθηκαν κατά κράτος από το «Ελληνικό Λόμπι», αλλά από τη δραστηριοποίηση του «Εβραϊκού Λόμπι» που έπεισε την τότε κυβέρνηση του Τζίμι Κάρτερ.
Επίσης: Όταν η τουρκική οικονομία πήγαινε στην κυριολεξία κατά …διαόλου, και χρειάστηκε ο κ. Ερντογάν να καταφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μετά από ένα χρόνο έγινε το …θαύμα! Η τουρκική οικονομία σώθηκε! Και όχι μόνο …σώθηκε αλλά οι οικονομικοί κύκλοι και οίκοι, που τώρα κατηγορεί ο κ. Ερντογάν, μίλησαν για «θαύμα». Μόνο που πίσω από το «θαύμα» βρίσκονταν το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες, και το έκαναν για στρατηγικούς και πολιτικούς σκοπούς και μόνο. Ήταν οι εποχές του μεγάλου έρωτα μεταξύ της Άγκυρας και του Τελ Αβίβ, ήταν βασικά ένας ανάρμοστος γάμος, που τον διέλυσε ο πρόεδρος της Τουρκίας τον Μάιο του 2010, όταν αποφάσισε να αναδειχθεί στον ηγέτη των όπου γης μουσουλμάνων.
Τώρα, οι πρώην φίλοι είναι θανάσιμοι εχθροί και με τα σημερινά δεδομένα ούτε προσέγγιση προβλέπεται ούτε οτιδήποτε άλλο. Ναι, το γνωρίζω ότι στην πολιτική και τη διπλωματία όλα είναι πιθανά και όσοι ασχολούνται με αυτές δεν έχουν την παραμικρή μπέσα. Αλλά, οι κ. Ερντογάν και Νετανιάχου, δεν αντάλλαξαν μόνο βαριές κουβέντες, δεν έμπλεξαν και τα γυναικόπαιδα… Έχουν προχωρήσει και παρακάτω. Επίσημα, και στα μυαλά των δύο ηγετών, είναι εχθρικές χώρες.
Η Κύπρος βρίσκεται στη θάλασσα μεν, αλλά είναι μεταξύ των δύο χωρών, οι οποίες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν σχέση με το νησί:
Η Τουρκία είναι η κατοχική δύναμη. Διατηρεί 30 και πλέον χιλιάδες κατοχικούς στρατιώτες και έχει κουβαλήσει στο νησί χιλιάδες εποίκους, οι οποίοι μαζί με την πλειοψηφία των αχάριστων Τουρκοκυπρίων αποτελούν την εμπροσθοφυλακή της Τουρκίας.
Το Ισραήλ διατηρεί εξαιρετικές διπλωματικές σχέσεις με την Κυπριακή Δημοκρατία, ο πρωθυπουργός Νετανιάχου πηγαινοέρχεται στη Λευκωσία, και εσχάτως έχει και στρατηγική σχέση με την Κύπρο. Το Ισραήλ, λοιπόν, έχει και στρατηγικά συμφέροντα καθώς έχει κοινή ΑΟΖ με την Κύπρο και εάν προχωρήσουν οι ενεργειακοί σχεδιασμοί θα έχει και οικονομικά συμφέροντα. Δεν διατηρεί στρατό στο νησί, αλλά εάν π.χ. κατασκευαστεί ο αγωγός East Med, και επειδή το Ισραήλ θα αναλάβει και τα θέματα ασφάλειας, θα μπορούσε να στείλει δυνάμεις του σε κυπριακές περιοχές, π.χ. στην Πάφου όπου βρίσκεται και η αεροπορική βάση του Ανδρέα Παπανδρέου.
Τα παραπάνω δεν είναι ασκήσεις επί χάρτη ούτε μία πρόβλεψη. Πρόκειται για την περιγραφή της σημερινής κατάστασης. Δηλαδή, και εάν προχωρήσει στους ίδιους ρυθμούς η σύγκρουση του Ισραήλ της Τουρκίας, θα μπορούσε λόγω των πολλών συμφερόντων και συμμαχιών να εμπλακούν και άλλες χώρες, ηθελημένα και άθελά τους. Και σίγουρα οι Κύπριοι ηγέτες είναι κάτι που απεύχονται αλλά αναγκαστικά το συζητούν υπό καθεστώς απόλυτης εχεμύθειας, διότι λόγω της επιθετικότητας της Τουρκίας θα μπορούσε να συμβεί.
Ο κ. Ερντογάν είναι ένας άνθρωπος που έχει ένα κρανίο υπό μόνιμη τρικυμία. Τα είπαμε, τα αποδείξαμε, ας μην επανερχόμαστε. Είπε την Τετάρτη, με την ευκαιρία του Ραμαζανιού, ότι θα μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα. Κομπάζει και απειλεί. Αλλά για να το πράξει, ειδικά η Τουρκία πρέπει να βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ. «Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα», λέει μία παροιμία και είναι ως να γράφτηκε για τον Ταγίπ Ερντογάν.
Το άλλο πεδίο πρόκλησης της Τουρκίας στο Ισραήλ είναι η ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο. Ως γνωστόν απειλεί μονίμως την Κύπρο στην ΑΟΖ της. Τι θα συμβεί εάν ένα τουρκικό πλοίο περνούσε στην ΑΟΖ του Ισραήλ; Θα μου πείτε ότι δεν θα το τολμήσει. Το ίδιο πιστεύω και εγώ. Αλλά ο πρόεδρος της Τουρκίας κάνει συνέχεια «λάθη» και προκαλεί συνέχεια «ατυχήματα».
Καταλήγοντας έχουμε ενώπιον μας κάποια σοβαρά στοιχεία:
Ο Ερντογάν θέλει να γίνει ηγέτης των όπου γης μουσουλμάνων και αυτό περνά οπωσδήποτε από την Ιερουσαλήμ εν πρώτοις και από τη Γάζα στη συνέχεια.
Και ο Νετανιάχου, με τη βοήθεια του Ντόναλντ Τραμπ, έχει σηκώσει ψηλά τον πήχη. Έλαβε στρατηγική απόφαση ότι δεν θα συνεργαστεί ούτε ενεργειακά με την Τουρκία, οπότε κατέληξε στην ανάγκη κατασκευής του East Med. Ονειρεύεται να έχει τον πρώτο ρόλο στην ανατολική Μεσόγειο και γενικά στην περιοχή του. Και είναι αποφασισμένος να προχωρήσει στην επιχείρηση εναντίον του Ιράν. Περιττό να αναφέρουμε ότι στην περίπτωση αυτή, θα σπεύσει στο πλευρό της Τεχεράνης ο κ. Ερντογάν.
Πρόκειται για ένα πολύπλοκο σκηνικό, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επηρεάζει και την Κύπρο. Στις πλείστες των περιπτώσεων δεν σημαίνει τίποτα το τι θέλεις εσύ. Αλλά το τι θα σου επιβάλουν.
Ενώ καίγεται λοιπόν η περιοχή, και οι συμμαχίες αλλάζουν όπως τα πουκάμισα, ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης και οι αρχηγοί του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ, εκλιπαρούν την Τουρκία να προσέλθει στο τραπέζι για να αποφασιστεί ο θάνατος της Κυπριακής Δημοκρατίας… Τι άλλο να πούμε;
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Οι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί, ζουν μεν στον μικρόκοσμο της Κύπρου αλλά νομίζουν πως το νησί μας είναι …υπερδύναμη. Το χειρότερο που συμβαίνει ειδικά σε ότι αφορά τα «λυκόπουλα» του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ, που συνεργάζονται σε πολλά θέματα κοροϊδεύοντας τους οπαδούς τους, είναι πως νομίζουν ότι θα επιβάλουν στην …Τουρκία να καθίσει στο τραπέζι των συνομιλιών. Είναι το πιο …ευχάριστο παραμύθι που έχω ακούσει στη ζωή μου! Πρόκειται για το είδος των ανθρώπων και των πολιτικών που στην αφέλειά τους γίνονται εξαιρετικά επικίνδυνοι…
ΠΗΓΗ