Η απίστευτη ιστορία του Έλληνα που αποκάλυψε τη σφαγή 23.000 δελφινιών ετησίως και κέρδισε το Όσκαρ (βίντεο)

Η απίστευτη ιστορία του Έλληνα που αποκάλυψε τη σφαγή 23.000 δελφινιών ετησίως και κέρδισε το Όσκαρ

O Λούι Ψυχογιός γεννήθηκε στην Αμερική από γονείς μετανάστες με καταγωγή από τη Σπάρτη. Η μεγάλη του αγάπη υπήρξε ανέκαθεν η φωτογραφία, την οποία από χόμπι στην αρχή τη μετέτρεψε με μεγάλη επιτυχία σε επάγγελμα. Οι φωτογραφίες του φιλοξενούνται σε δεκάδες περιοδικά, μεταξύ αυτών τα «Τime», «Νewsweek», «Fortune» και «Sports Ιllustrated».

Ωστόσο, ένα μάλλον τυχαίο περιστατικό, άλλαξε άρδην τον τρόπο επαγγελματικής του σκέψης, αλλά και τη ζωή του γενικότερα. Υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας σε μια σφαγή ζώων σε σφαγείο το 1986 και αποφάσισε ότι δεν πρόκειται να ξαναδοκιμάσει κρέας στη ζωή του.
Αναπτύσσοντας την οικολογική του συνείδηση, σήμερα βρίσκεται να οδηγεί μόνο ηλεκτρικό αυτοκίνητο, έχει εγκαταστήσει στο σπίτι του δεκάδες φωτοβολταϊκά πάνελ που καλύπτουν τις ενεργειακές ανάγκες της οικογένειάς του και χρησιμοποιώντας τις γνώσεις του και την επαγγελματική του κατάρτιση, δημιούργησε την κινηματογραφική ταινία  ο  «Ορμος» (Τhe Cove), με την οποία παρουσίασε ένα τεράστιο οικολογικό έγκλημα.

Η πρώτη του κινηματογραφική δουλειά κατάφερε να αποσπάσει πάνω από 60 βραβεία και το 2010 του χάρισε το Οσκαρ στην κατηγορία καλύτερου ντοκιμαντέρ!
Όπως υποστηρίζει ο ίδιος, πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ, το οποίο δεν έχει να κάνει μόνο με τη σφαγή των δελφινιών, αλλά και με την υγεία των ανθρώπων, καθώς στην Ιαπωνία τρώνε το κρέας του δελφινιού, το οποίο έχει αποδειχθεί από ειδικές μετρήσεις, ότι είναι ιδιαιτέρως τοξικό, αφού περιέχει υδράργυρο σε ποσότητες που είναι επικίνδυνες για παιδιά και εγκύους.
Σύμφωνα με το Λ. Ψυχογιό, οι ετικέτες στην αγορά της Ιαπωνίας δεν αναγράφουν την τοξικότητά του, πολλές φορές το κρέας δελφινιού πωλείται ως κρέας φάλαινας που είναι πιο ακριβό, ενώ σε ορισμένες περιοχές, οι γονείς αναγκάζουν τα παιδιά τους να το τρώνε από μικρά, για να συνηθίζουν στη γεύση.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο κ. Ψυχογιός αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες κατά την κινηματογράφηση του ντοκιμαντέρ. Στο Ταϊτζί, ένα μικρό ψαροχώρι στον Ειρηνικό Ωκεανό, όπου κανείς δεν μπορεί να φανταστεί το οικολογικό έγκλημα που συντελείται, τα πράγματα μπορούν να γίνουν αρκτετά επικίνδυνα. Στον όρμο που για έξι μήνες οι ντόπιοι σφάζουν τα δελφίνια, δεν μπορεί να πλησιάσει κανείς, καθώς φρουρείται από την τοπική αστυνομία.
Ο Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης  και οι συνεργάτες του αναγκάστηκαν να μεταμφιεστούν προκειμένου να μη γίνουν αντιληπτοί κατά την περίοδο της κινηματογράφησης, χρησιμοποίησαν μεθόδους πολέμου, θερμικές και κρυφές κάμερες, δύτες και στολές παραλλαγής, προκειμένου να συλλέξει το απαραίτητο υλικό.

Σύμφωνα με ακτιβιστές, συνολικά κάθε χρόνο 23.000 δελφίνια σφάζονται στον όρμο του Ταϊτζί. Όσα δεν τα σκοτώνουν τα πουλάνε σε πάρκα αναψυχής σε όλο τον κόσμο, με τις τιμές να κυμαίνονται από 145.000 έως 200.000 δολάρια ανά θηλαστικό.

Το 2005 ο Ψυχογιός συνίδρυσε την «Κοινότητα για την διατήρηση των Ωκεανών», ένα Μη Κυβερνητικό Οργανισμό, που έχει ως σκοπό να ενημερώνει το κοινό για την κατάσταση στο 70% της γης, τους ωκεανούς και να βοηθά ανθρώπους να αποκτούν οικολογική συνείδηση.

Ακολουθεί συνέντευξη του Λούι Ψυχογιού στο περιοδικό Vita

Γιατί περάσετε από τη φωτογραφία στο ντοκιμαντέρ;
Ήμουν για καταδύσεις στα νησιά Γκαλαμπάγκος με τον φίλο μου και επιχειρηματία Jim Clark (Silicon Graphics, Netscape, WebMD), όταν είδαμε έναν ψαρά να αλιεύει παράνομα σε ένα θαλάσσιο καταφύγιο. «Κάποιος πρέπει να κάνει κάτι για αυτό», μου είπε, και εγώ απάντησα: «Γιατί όχι εγώ κι εσύ;». Τότε ξεκινήσαμε την Oceanic Preservation Society (Σύλλογος Προστασίας των Ωκεανών), έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που χρησιμοποιεί τη φωτογραφία και την κινηματογράφηση προκειμένου να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να ασχοληθούν με την προστασία των ωκεανών.
Τι σημαίνει «Ο Όρμος» για εσάς;
«Ο Όρμος» είναι ένας μικρόκοσμος των όσων προκαλεί η ανθρώπινη αλαζονεία στους ωκεανούς. Αιχμαλωτίζουμε πλάσματα με μεγαλύτερο εγκέφαλο και πιο κοινωνικά από εμάς, με νευρώνες που επεξεργάζονται περίπλοκα συναισθήματα, και τα χρησιμοποιούμε για την ψυχαγωγία μας ή το κρέας τους. Είναι παράλογο το ότι ο μόνος τρόπος για να πείσουμε τους ανθρώπους να μη σκοτώνουν δελφίνια είναι να αποδείξουμε ότι έχουμε μολύνει τόσο πολύ το περιβάλλον που το κρέας τους είναι τοξικό για τον οργανισμό μας. Ωστόσο, η ιστορία του «Όρμου» είναι αρκετά ελπιδοφόρα, γιατί αποδεικνύει αυτό που η ανθρωπολόγος Margaret Mead είπε, ότι δηλαδή «…μερικοί σκεπτόμενοι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο».
Πρόκειται για ντοκιμαντέρ, οικολογικό θρίλερ ή κάτι που αφορά την πολιτική, την οικονομία, την κοινωνία και την προσωπική ηθική;
«Ο Όρμος» είναι μια περίπλοκη ταινία, στην οποία πλέκονται ιστορίες που αφορούν την προσπάθειά μας να διεισδύσουμε σε έναν μυστικό όρμο. Πρόκειται για οικολογικό θρίλερ, αλλά η έκβαση αυτή βοηθάει στην εξέλιξη της κεντρικής ιστορίας, καθώς κάθε φορά που επιστρέφουμε για να δούμε πώς η ομάδα διεισδύει στον όρμο, η ένταση κλιμακώνεται. Από την άλλη, είναι και ντοκιμαντέρ, δηλαδή είναι ταινία, που με τη σειρά της πρέπει πρώτα από όλα να είναι ψυχαγωγική. Δυστυχώς, τα περισσότερα ντοκιμαντέρ για μένα είναι σαν εγκυκλοπαίδειες, έχουν πολλές πληροφορίες, αλλά δεν υπάρχει μια ιστορία που να σε κάνει να γυρίσεις στην επόμενη σελίδα. Παράλληλα, τα φιλμ μπορούν να γίνουν και ένα πολύ ισχυρό όπλο. Μια καλή ταινία μπορεί να σε ταξιδέψει και να σου αλλάξει για πάντα τη ζωή.
Γιατί διαλέξατε να πείτε την ιστορία των δελφινιών;
Αρχικά ξεκίνησα να κάνω μία ταινία για την εξαφάνιση των ειδών στους ωκεανούς, που τελικά είναι η ταινία που γυρίζω τώρα. Στην πορεία, όμως, συνάντησα τον Ric O’Barry, τον π­­­ρωταγωνιστή της ταινίας μας και εκπαιδευτή του Flipper (από τη γνωστή ταινία). Έτσι, παρέκκλινα από το αρχικό σχέδιο. Αλλά τα ντοκιμαντέρ είναι ένα ταξίδι εξερεύνησης και ένας καλός ντοκιμαντερίστας πρέπει να είναι ευέλικτος, για να μπορεί να αλλάζει κατευθύνσεις και να προσαρμόζεται στην πραγματικότητα που ανακαλύπτει.
Τι δυσκολίες συναντήσατε και πώς τις ξεπεράσατε;
Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα ξεκινώντας τον «Όρμο» ήταν ότι δεν είχα ιδέα για το πώς γυρίζεται μια ταινία. Έκανα ένα ταχύρρυθμο μάθημα τριών ημερών για το πώς να το κάνω και έπειτα μπήκα στο αεροπλάνο, πήγα στην Ιαπωνία και το έκανα. Πριν το ταξίδι μου είχα συναντήσει τον Steven Spielberg σε ένα σκάφος στην Καραϊβική, όπου ήμασταν διακοπές με την οικογένειά μας. Τον ρώτησα αν είχε καμια συμβουλή για έναν πρωτάρη και μου είπε: «Ποτέ μην κάνεις ταινίες με σκάφη ή ζώα». Θυμηθείτε ότι μόλις είχα ξεκινήσει την Oceanic Preservation Society και η ταινία μου θα περιλάμβανε -κατά το μεγαλύτερο μέρος- σκάφη και μεγάλα ζώα.
Επίσης, πολλοί ήταν εκείνοι (η ιαπωνική μαφία) που ήθελαν να σκοτώσουν τόσο το πλήρωμα όσο και εμένα και ταυτόχρονα η αστυνομία ήταν έτοιμη να μας συλλάβει κάθε φορά που προσπαθούσαμε να κάνουμε τη δουλειά μας. Τώρα, όμως, καταλαβαίνω ότι αυτός ήταν ο τέλειος τρόπος για να γίνει αυτή η ταινία, αθώος και αφελής. Ένα κανονικό κινηματογραφικό συνεργείο θα έφευγε εξαιτίας του κινδύνου. Στην περίπτωσή μας, λοιπόν, δεν χρειαζόμασταν κινηματογραφιστές, αλλά πειρατές. Ήμασταν μια ομάδα φίλων, ο καθένας επαγγελματίας στο είδος τους, που εμπιστευτήκαμε ο ένας τον άλλον, μαζευτήκαμε και μπήκαμε στη σπηλιά. Το αστείο είναι ότι όλοι ήμασταν επαγγελματίες, απλώς όχι σε αυτό που θα κάναμε.
Πέρα από τη δολοφονία των δελφινιών, ανακαλύψατε και ένα δεύτερο έγκλημα, την κατανάλωση μολυσμένου ψαριού. Ποιος ήταν ο αντίκτυπος της ανακάλυψης αυτής;
Το κρέας των δελφινιών έχει 5-5.000 φορές περισσότερο υδράργυρο από ό,τι επιτρέπει η ιαπωνική νομοθεσία και είναι άκρως επικίνδυνο για τα έμβρυα και τα μικρά παιδιά. Παρ’ όλα αυτά, η Ιαπωνία το έδινε για κατανάλωση στα σχολικά συσσίτια.
Από τη στιγμή που προβλήθηκε «Ο Όρμος» στην Ιαπωνία, ο δήμαρχος της Taiji δήλωσε ότι η ζήτηση για κρέας δελφινιού μειώθηκε περίπου κατά 50% και σταμάτησε η διάθεση μέσω των σχολικών γευμάτων. Όμως, το ιαπωνικό υπουργείο Υγείας ακόμα συστήνει το συγκεκριμένο κρέας ως πηγή πρωτεΐνης για τις εγκύους. Όπως στις περισσότερες βιομηχανικές χώρες, έτσι και εδώ, η κυβέρνηση προστατεύει τις διαφθαρμένες εταιρείες και το Fisheries Agency της Ιαπωνίας ίσως είναι από τις πιο διεφθαρμένες που υπάρχουν.
Στην Ευρώπη υπάρχουν παρόμοια προβλήματα;
Στα νησιά Φαρόες της Δανίας σκοτώνουν φάλαινες πιλότους με τον ίδιο απάνθρωπο τρόπο. Και στην περίπτωση της Ευρώπης θανατώνουν δελφίνια, που το κρέας τους όμως είναι μολυσμένο με υδράργυρο.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό πρόβλημα του πλανήτη;
Η χρήση ορυκτών καυσίμων, όπως ο άνθρακας και το πετρέλαιο, αποτελεί σημαντική πηγή ρύπανσης των ωκεανών, κάνοντας όχι μόνο τα δελφίνια και τις φάλαινες, αλλά και τα ψάρια τοξικά. Παλαιότερα το μόνο που έτρωγα για ζωική πρωτεΐνη ήταν ψάρι, μέχρι που ανακάλυψα ότι είχα πάθει δηλητηρίαση από υδράργυρο λόγω της μεγάλης κατανάλωσης. Πάντα πίστευα ότι τα ψάρια των ανοιχτών θαλασσών είναι πιο ασφαλή, αλλά τελικά φαίνεται ο τόνος, ο ξιφίας και τα marlin είναι μερικά από τα πιο βρόμικα στον κόσμο.
Επίσης, η χρήση ορυκτών καυσίμων οδηγεί στην αύξηση της οξύτητας των ωκεανών, σκοτώνοντας το πλαγκτόν, που πέρα από βάση της θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας είναι και η μεγαλύτερη πηγή οξυγόνου στον πλανήτη. Παράγει περισσότερο οξυγόνο από όλα τα τροπικά δάση και τα φυτά του πλανήτη και είναι υπεύθυνο για κάθε δεύτερη ανάσα που παίρνουμε.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;
Αυτή την περίοδο εργαζόμαστε πάνω σε ένα άλλο οικολογικό θρίλερ, αλλά δεν μπορώ να αποκαλύψω περισσότερα. Η παρέα μαζεύτηκε ξανά, έχοντας δύο νέες αποστολές. Έχουμε καινούργιο κατασκοπευτικό εξοπλισμό και μία ακόμα μεγαλύτερη ιστορία, ίσως την πιο σημαντική ιστορία στον κόσμο.

Δείτε το πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ στο βίντεο που ακολουθεί

Πληροφορίες: ellines, vita, dinfo.gr



Διαβάστε επίσης:

Συγκλονιστική ιστορία μαζικής δολοφονίας δελφινιών καταγράφεται...

Ξεκίνησε το ετήσιο ΑΙΣΧΟΣ σφαγής δελφινιών στην Ιαπωνία

Παγκόσμια αηδία για τη σφαγή των δελφινιών στην Ιαπωνία

Let's block ads! (Why?)

πηγη