Κάποτε, θα έρθει η ώρα που θα μείνεις μόνος σου, σαν την Αλίκη στο Ένα αστείο κορίτσι, έξω από ενα θέατρο που έκανες πολύ πετυχημένα τον κλόουν για χρόνια ολόκληρα!
Σε χειροκρότημα, σε χλεύασαν, σε έκαναν να δακρύσεις, να γελάσεις, μα εσύ δεν ήθελες τίποτε άλλο από το να κάνεις τους ανθρώπους να είναι χαρούμενοι.
Και ήρθε η στιγμή που έξω από αυτό το θέατρο, ντυμένος κλόουν θα πατάς στα λασπόνερα,ζητώντας μόνο να σε αφήσουνε στην ησυχία σου, αφού δεν μπορέσανε να σε κάνουνε ευτυχισμένο.
Ούτε καν να σου χαρίσουνε ένα τόσο δα χαμόγελο, από την χαρά που σκορπούσες εσύ τόσα χρόνια.
Θα κρατάς την κούκλα σου αγκαλιά και θα μετράς τις ρυτίδες του προσώπου σου με τα χεράκια της. Τόσες πολλές ρυτίδες, όσες και οι αδικίες που σε κατάβρεξαν.
Θα είναι οι στιγμές που ο κλόουν που παρίστανες θα αρχίσει να ξεβάφει και θα καταλάβεις οτι έχεις πολύ λίγο χρόνο να σώσεις την ψυχή σου απο τα αγρίμια γύρω σου.
Η σωτηρία της ψυχής σου θα ακούει σε ένα μονάχα όνομα, μιας και οι πολλοί θα έχουνε εξαφανιστεί στις άνετες ζωές τους αφού πρώτα κατατρόπωσαν εσένα.
Θα έχουνε βάλει μέσα τις τεράστιες γλοιώδης γλώσσες τους ή θα έχουνε πνιγεί απο την ίδια τους την χολή.
Θα έρθει η στιγμή που όλοι αυτοί που έπαιξαν τόσο καλά τον ρόλο τους σαν αναπληρωματικοί και θέλανε να σου πάρουνε την θέση θα πνιγούνε μέσα στα δικά τους κρίματα και ένοχες.
Οι στιγμές που σε γλείφανε με την διχαλωτή γλώσσα τους για να επιβιώσουμε στην πλάτη σου εκείνοι, λέγοντας σου τον μεγαλύτερο μύθο του » πόσο καλό παιδί είσαι» θα έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Δεν ήσουνα καλό παιδί.
Ήσουνα καλός βλακας.
Τους βόλευε, τους κούμπωνες την ανεπάρκεια τους.
Τους έκανες τα χατίρια γιατί ένας κλόουν ήσουν, τι στο καλό, δεν θα μπορούσες να φέρεις αντίσταση.
Θα έρθει η στιγμή που έξω από αυτό το θέατρο του παραλόγου κρατώντας την πάνινη κούκλα σου στα χέρια, θα καταλάβεις ότι το μάγουλο σου δεν θα χρειαστεί να το δώσεις για φίλημα σε άλλους Ιούδες για να τους ταΐσεις με τις αρετές σου.
Θα καταλάβεις ότι την ψυχή σου θα την δώσεις σε έναν μόνο άνθρωπο που θα έρθει κοντά και θα δει την αλήθεια σου πίσω από τα βαμμένα σου μάτια.
Θα σε πάρει αγκαλιά λέγοντας σου σ’ αγαπώ αληθινά, θα σε κρατήσει σφιχτά..
Όχι για να σώσεις εσύ εκείνον, μα για να σώσει εκείνος εσένα από τα αγρίμια .
Και τότε όταν θα κλάψεις από ευτυχία, θα καταλάβεις την ελάχιστη διάφορα του κλόουν από τον παλιάτσο που σε έκαναν.
Ένας κλοουν κλαίει και απο ευτυχία, ένας παλιάτσος μόνο από ντροπή και δυστυχία.
Γιατί στο κάτω κάτω ένας κλόουν ήσουνα..
Με ψυχή..
Έστω και εάν το πρόσωπο σου ήταν ζωγραφισμένο για να γελάνε οι άλλοι..
Η ψυχή σου όμως παραμένει λευκή, αγνή, ελεύθερη, σαν δέκα περιστέρια στον γαλάζιο ουρανό που ονειρεύτηκες να ζήσεις.
Μπέττυ Κούτσιου
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου