PROJECT BLUE BOOK OF GREECE – ΠΑΥΛΟΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ

PROJECT BLUE BOOK OF GREECE – ΠΑΥΛΟΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ

Άκρως επιτυχημένη μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς τη νέα σειρά του History Channel με τίτλο Project Blue Book, η οποία βασίζεται στις πραγματικές, απόρρητες έρευνες σχετικά με τα αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα (Α.Τ.Ι.Α .- UFOs) και συναφή φαινόμενα που διεξήγαγε η Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών από το 1952 έως το 1969. Κάθε επεισόδιο βασίζεται στα πραγματικά αρχεία του Project Blue Book και συνδυάζει θεωρίες UFO με αυθεντικά ιστορικά γεγονότα από μια από τις πιο μυστηριώδεις εποχές στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Βέβαια κι εδώ στην Ελλάδα, δεν στερούμαστε περιστατικών Α.Τ.Ι.Α. εξίσου σημαντικών που θα μπορούσαν να σταθούν αντάξια αυτών στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, τόσο σε πλοκή όσο και σε μυστήριο. Άραγε, αν φτιάχναμε ένα Ελληνικό αντίγραφο της τόσο επιτυχημένης σειράς του History Channel, ποιες ιστορίες θα γίνονταν τα δικά μας Ελληνικά επεισόδια;

Σίγουρα θα μέναμε στις ίδιες δεκαετίες, και σίγουρα στη θέση του Δρ. Άλλεν Χάινεκ, που ανέλαβε τη διερεύνηση και επίλυση των αμερικανικών υποθέσεων, δεν θα μπορούσαμε να βάζαμε άλλον εκτός από τον αείμνηστο κ. Παύλο Σαντορίνη. (Μην μου πείτε πως δεν ξέρετε ποιος είναι;)

Ο Παύλος Σαντορίνης ήταν Έλληνας πολιτικός μηχανικός, φυσικός, ομότιμος καθηγητής του Ε. Μ. Πολυτεχνείου και σπουδαίος σύγχρονος εφευρέτης. Γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1893 στην Οδησσό της Ρωσίας και τα περισσότερα χρόνια της ζωής του τα έζησε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ελβετία (το διάστημα 1905-1919) στο Πολυτεχνείο και στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης και στη συνέχεια αναδείχθηκε τακτικός καθηγητής και διευθυντής των εργαστηρίων της Φυσικής ΙΙ του Ε. Μ. Πολυτεχνείου, καθώς και της Ανωτάτης Γεωπονικής Σχολής. Μιλούσε, εκτός των ελληνικών, αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά και ρωσικά. Η διεθνής αναγνώριση του Παύλου Σαντορίνη αποδείχθηκε από το γεγονός ότι υπήρξε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας των Επιστημών της Τουλούζης (το 1961), ενεργό μέλος της Ακαδημίας των Επιστημών της Ν. Υόρκης (το 1961) και εταίρος της ίδιας από το 1965.

Επίσης εταίρος της Royal Society of Arts του Λονδίνου (το 1972) καθώς και επίτιμος Πρόεδρος του 7ου Φιλοσοφικού Συνεδρίου της Νίκαιας Γαλλίας (το 1969). Έλαβε πλείστα επιστημονικά Βραβεία μεταξύ των οποίων, το Μετάλλιο Fermat της Ακαδημίας Επιστημών της Τουλούζης (το 1961), το Μετάλλιο Vermeil Ερευνών και Εφευρέσεων (στο Παρίσι το 1968), το Μετάλλιο Vermeil της Προόδου (στο Παρίσι το 1969) κ.ά. Επίσης παρασημοφορήθηκε από τρεις Βασιλείς των Ελλήνων (τον Γεώργιο Β΄, τον Παύλο και τον Κωνσταντίνο Β΄) με τον Ταξιάρχη Γεωργίου Α΄, του Φοίνικα κ.ά. Έγινε διεθνώς γνωστός κατά τις παραμονές του Β΄ παγκοσμίου πολέμου ως συνεργάτης του Ελληνικού στρατού για την προσπάθειά του σε πολλές επινοήσεις και κατασκευές, σημαντικότερες των οποίων ήταν ο απορροφομικρομετρικός ζυγός, το πρώτο μικροκυματικό ραντάρ, ο ραδιοπυροσωλήνας, ο ηλεκτρονικός εγκέφαλος «Η» ως αυτόματος πιλότος πυραύλου, ενώ διατύπωσε τη θεωρία των «πολλαπλών διαδοχικών μικροεκρήξεων του Σύμπαντος» και μια νέα αρχή της «Φθίνουσα εντροπίας του Σύμπαντος».

Κατά τον Έλληνα Καθηγητή, οι ιπτάμενοι δίσκοι αποτελούσαν πραγματικότητα, βασιζόμενη σε αδιαμφισβήτητα περιστατικά και μαρτυρίες, και μάλιστα, από ανθρώπους που βρίσκονταν σε διαφορετικούς τόπους, σε μαρτυρίες πιλότων της Αμερικανικής Αεροπορίας και σε άλλα επιστημονικά στοιχεία. Ο Σαντορίνης, αναφερόμενος στο βιβλίο του Γάλλου ερευνητή των Α.Τ.Ι.Α. Aime Michel, «Μυστηριώδη Ουράνια Αντικείμενα», που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1958, κατέληγε στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο περί οχημάτων, οδηγούμενων από όντα, προερχόμενα από άλλα ουράνια σώματα.

Η αρχή του κακού: Οι πύραυλοι φαντάσματα.
Στις 26 Φεβρουαρίου του 1946, μία αναφορά από Φινλανδούς παρατηρητές για «κάτι» που πετούσε στον ουρανό σε μεγάλο υψόμετρο, θα αποτελέσει την απαρχή ενός φαινομένου που θα γίνει παγκοσμίως γνωστό με την ονομασία Ghost Rockets (πύραυλοι φαντάσματα). Σύντομα περισσότερες από 2000 παρατηρήσεις καταγράφηκαν μεταξύ Μαΐου και Δεκεμβρίου εκείνου του έτους, σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, με την προέλευση των πυραύλων να παραμένει άγνωστη. Στην Ελλάδα, οι πρώτες εμφανίσεις Ghost Rockets καταγράφηκαν την 1η Σεπτεμβρίου του 1946. Η κατάσταση ήταν γενικά έκρυθμη εκείνη τη μέρα λόγο και του δημοψηφίσματος που διενεργούσε η νέα κυβέρνηση. Οι πρώτοι πύραυλοι που άρχιζαν να κάνουν την εμφάνιση τους από το απόγευμα, όπως ο πύραυλοι φαντάσματα της Θεσσαλονίκης (εφημερίδα Εμπρός, 6/9/1946) και των Σερρών (εφημερίδα Ακρόπολη, 2/9/1946), δεν τρομοκράτησαν τους πολίτες σαν απόκοσμη θέα, αλλά σαν πιθανή αεροπορική στρατιωτική εχθροπραξία (εφημερίδα Καθημερινή, 1/9/1946?).

Ο πύραυλος φάντασμα της Θεσσαλονίκης παρατηρήθηκε στις 19:15 ερχόμενος από ΒΑ, σε υψόμετρο πάνω από 2.000 μέτρα, ενώ κανένας ήχος από κάποια έκρηξη δεν ακούστηκε μετά την εξαφάνισή του. Όπως και οι φωτεινές ρουκέτες που παρατηρήθηκαν από τρεις Βρετανούς αξιωματικούς, σύμφωνα με τον ανταποκριτή του Reuters στην Αθήνα, και διέσχισαν τον ουρανό πάνω από Σέρρες στις 19:20 ακολουθώντας την ίδια διαδρομή.
Όμως, σύμφωνα με τη συνοπτική έκθεση της ”Καθημερινής”, πάνω από τις Σέρρες στις 19:20, πετούσε και ένα αεροσκάφος που άφηνε πίσω του ένα ίχνος καπνού (εφημερίδα Καθημερινή, 1/9/1946?), μία έκθεση που συμπλήρωσε η ”Βραδινή”, γράφοντας για ένα ελληνικό πολεμικό αεροσκάφος, που εντόπισε και άνοιξε πυρ σε έναν από αυτούς τους εχθρικούς πυραύλους (εφημερίδα Βραδινή, 6/9/1946). Μία είδηση που ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε ή διαψεύσθηκε από την ελληνική Πολεμική Αεροπορία.

Γενικά εκείνες τις μέρες, υπήρχαν φόβοι ότι στη Μακεδονία επρόκειτο να εισβάλουν κομμουνιστές από τη Γιουγκοσλαβία (το συγκεκριμένο βράδυ ειδικά) όταν κατέστη σαφές ότι οι βασιλόφρονες είχαν κερδίσει το δημοψήφισμα. Ένας ανταποκριτής ανέφερε ακόμα μια παράξενη ρουκέτα πριν το δημοψήφισμα, που εντοπίστηκε από την Κατερίνη προς τα Γιαννιτσά, από νότο προς βορρά, κάτι που φάνηκε περίεργο, μιας και πιστευόταν ότι όλα αυτά ήταν κομμουνιστικές ενέργειες (εφημερίδα Εμπρός, 09/06/1946). Στην ίδια εφημερίδα αναφέρθηκε επίσης ότι κατά τη διάρκεια της ημέρας του δημοψηφίσματος πάνω από 300 πύραυλοι ξεκίνησαν από την περιοχή της Καστοριάς, ενώ όταν τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος έγιναν γνωστά, υπήρξε αναφορά για ακόμα ένα πύραυλο και ένα αεροπλάνο μας που καταρρίφθηκε στη γείτονα Γιουγκοσλαβία.

Παρ ‘όλα αυτά, η Βρετανική Πρεσβεία στην Αθήνα εξέδωσε ένα δελτίο τύπου ότι αυτά τα αντικείμενα ήταν ένα είδος φωτοβολίδας, όπως και εντοπίστηκαν στη δυτική Μακεδονία (στις περιοχές των Γρεβενών, Καστοριάς, Νεστορίου, Πτολεμαΐδα, και σε 1-2 χωριά της Φλώρινας), μιας και η εκτόξευση ενός πυραύλου απαιτούσε ειδική υποδομή που -πιθανότατα- απουσίαζε από χώρες που συνόρευαν με την Ελλάδα. Η πρεσβεία επιβεβαίωσε σαν φωτοβολίδες και ότι εμφανίστηκε πάνω από το Όρος Μπέλες, το Όρος Πάικο, τη Κατερίνη και τη Θεσσαλονίκη, άσχετα αν η εξήγηση αυτή δεν ανταποκρινόταν στο ύψος πτήσης και στη ταχύτητα των αντικειμένων.

Σύμφωνα με τον ειδικό απεσταλμένο της Guardian, ακόμα και ο Βρετανός πρόξενος είχε δει ένα περίεργο φως στον ουρανό εκείνο το βράδυ, το οποίο θεώρησε πιθανό πυροτέχνημα, μιας και ήταν αρκετά κοντά στο έδαφος (Ακαθάριστο σελ. 25). Στις 7 Σεπτεμβρίου, η εφημερίδα ”Εμπρός” έγραψε και για 4εις ακόμα «ρουκέτες» που παρατηρήθηκαν, κατά τη διάρκεια της νύχτας της 1ης Σεπτεμβρίου, πάνω από την Θεσσαλονίκη, το Σιδηρόκαστρο, τα Γιαννιτσά και τη Κατερίνη. Παρόμοιες ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες γράφτηκαν και για παρόμοιες εμφανίσεις την ίδια μέρα πάνω από τη Σταυρούπολη, το Παρανέστι, τη Δράμα, τη Ποντοκερασιά, τον Ασκό και την Έδεσσα (Gross σ.25, Ελευθερία 7/9/1946, Ακρόπολη 7/9/1946). Μετά τις μαζικές εμφανίσεις εκείνης της μέρας, ο Ελληνικός Στρατός μη μπορώντας να αιτιολογήσει τα παράξενα εναέρια φαινόμενα, παρά τις επιβεβαιώσεις της Βρετανικής Πρεσβείας ότι δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας, κάλεσε για τη διαλεύκανση της υπόθεσης τον καθηγητή Παύλο Σαντορίνη, θεωρώντας τον ως τον ειδικότερο, αφού από το 1936 ως το 1940 υπήρξε ερευνητής ηλεκτρονικών όπλων στην Ανώτατη Διοίκηση Αντιαεροπορικής Αμύνης (που υπαγόταν στο Γ.Ε.Σ.). Το επιτελείο θεωρούσε ότι υπήρχαν βάσιμες υποψίες και έπρεπε να επιβεβαιωθεί άμεσα για το αν πρόκειται για ρωσικούς πυραύλους που πετούσαν πάνω από την Ελλάδα.

Χαμός στους ουρανούς τις επόμενες μέρες!
Έως το βράδυ της 1ης Σεπτεμβρίου του 1946, δεκάδες αδιευκρίνιστα ιπτάμενα αντικείμενα εμφανίστηκαν πάνω από τον Ελληνικό ουρανό σε 32 διαφορετικές τοποθεσίες! Τα περιστατικά έλαβαν χώρα κυρίως στη βόρειο Ελλάδα σε: Θεσσαλονίκη, Σταυρούπολη, Θερμαϊκό κόλπο, Παρανέστι, Καστοριά, Νεστόριο, Σέρρες, Δράμα, Ποντοκερασιά, Ασκό, Καβάλα, Θάσο, Παγγαίο, Δοξάτο, Νευροκόπι, Βελεσά, Πάικο, Φλώρινα, Πτολεμαϊδα, Κοζάνη, Σέρβια Κοζάνης, Γρεβενά, Έδεσσα, Βέροια, Γιανιτσά, Αριδαία, Σιδηρόκαστρο, και στην υπόλοιπη χώρα σε: Σάμο, Όλυμπο, Λάρισα, Φάρσαλα και Αθήνα.

Στις 7 Σεπτεμβρίου του 1946, η εφημερίδα Ακρόπολη ανέφερε ότι «πριν από τρεις νύχτες» (πιθανότατα στις 4 Σεπτεμβρίου), ιπτάμενα φωτεινά αντικείμενα που αναβόσβηναν, παρατηρήθηκαν σε μεγάλο υψόμετρο πάνω από μια περιοχή κοντά στην πόλη της Καστοριάς. Το δημοσίευμα με τον τίτλο «Επιτείνεται το μυστήριο του πυραύλου» θεωρούσε ότι τα εναέρια φώτα ήταν φωτοβολίδες (όπως και τα περιστατικά της 1ης Σεπτεμβρίου) που χρησιμοποιούνταν από κομμουνιστές αντάρτες για να επικοινωνούν μεταξύ τους. Την επόμενη μέρα οι εφημερίδες Ακρόπολη και Εμπρός, έγραψαν για την εμφάνιση ενός «πυραύλου» που κινούταν από βορειοανατολικά προς τα δυτικά και εξερράγη πάνω από το Θερμαϊκό Κόλπο βγάζοντας πράσινες φλόγες. Βέβαια αναφέρθηκαν και πολλές άλλες «ρουκέτες» την ίδια νύχτα, πάνω από τα Φάρσαλα και τη Λάρισα στις 4:30πμ, πάνω από την Κοζάνη και τις Σερβιές σε υψόμετρο 500 μέτρων γύρο στις 5:00πμ, πάνω από τη Θεσσαλονίκη στις 5:15πμ, και πάνω από τα χωριά Νικηφόρο Δράμας, Άγιο Αθανάσιο & Πολύκαρπο στις 5:30πμ (εφημερίδα Ελευθερία, 8/11/46). Οι καταγραφές εκείνης της μέρας συνεχίστηκαν με ένα τηλεγράφημα από Καβάλα, που ανέφερε ότι δύο «πύραυλοι» πέρασαν πάνω από τη συγκεκριμένη πόλη (όπως πάντα από βορρά προς νότο) μεταξύ 6 και 7 το πρωί, ενώ η εφημερίδα ‘’Εμπρός’’ μιλούσε και για μια πρόσκρουση ενός πυραύλου -προερχόμενου από τη Γιουγκοσλαβία- κοντά στο χωριό Νίκη στα Ελληνικό-Γιουγκοσλαβικά σύνορα. Την ίδια ημέρα, η εφημερίδα ”το Έθνος” ανέφερε ότι ειδικές ομάδες αξιωματικών είχαν αρχίσει έρευνες σχετικά με τις προελεύσεις των ρουκετών των τελευταίων ημερών και ειδικά για τα συντρίμμια δύο που είχαν εκραγεί, η μία πάνω από την πόλη της Αριδαίας κοντά στα σύνορα με Γιουγκοσλαβία (με εκκωφαντικό θόρυβο) και η άλλη βόρεια του Ολύμπου.

Οι ρουκέτες φαντάσματα, 8 μέρες μετά την πρώτη τους εμφάνιση, δεν έλεγαν να σταματήσουν τις διελεύσεις τους από τον Ελληνικό ουρανό. Η εφημερίδα ‘’Βραδινή’’ της 9ης Σεπτεμβρίου του 1946 ανέφερε ότι την προηγούμενη μέρα (8 Σεπτεμβρίου), στις 5 το πρωί, ακόμα ένας μυστηριώδης πύραυλος πέρασε πάνω από τις πόλεις του κάτω Νευροκοπίου και του Δοξάτου, συνέχισε πάνω από τη Θάσο και χάθηκε στον ορίζοντα κατευθυνόμενος νότια. Η εφημερίδα μιλούσε και για ακόμα έναν «πύραυλο» εκείνη τη μέρα, που πέρασε στις 4:30 π.μ, πάνω από τη κωμόπολη των Φαρσάλων στη Λάρισα. Στις 11 Σεπτεμβρίου, η εφημερίδα ”Ακρόπολη” ανέφερε ότι την προηγούμενη ημέρα στις 10:00 μ.μ, τρεις «ρουκέτες» που άφηναν κόκκινο καπνό εθεάθησαν πάνω από την Θεσσαλονίκη. Το απόγευμα της ίδιας μέρας στις 7:40 μ.μ μια ακόμα φωτεινή βολίδα παρατηρήθηκε να κινείται νότια κοντά στο βουνό Παγγαίο της Ανατολικής Μακεδονίας. Για ακόμα μία φορά, η εφημερίδα ”Ακρόπολη” έγραψε ότι κατά τις πρώτες πρωινές ώρες της 11ης Σεπτεμβρίου, εθεάθησαν πάνω από την Αθήνα και άλλοι παρόμοιοι «πύραυλοι» που έβγαζαν κόκκινο καπνό, και αυτοί με κίνηση από βορρά προς νότο. Την συγκεκριμένη μέρα η εφημερίδα ”Εμπρός” περιελάμβανε μία συνέντευξη ενός υψηλόβαθμου αξιωματικού του στρατού (χωρίς να αναφέρει το όνομα του) που δήλωνε ότι υπάρχουν τρεις θεωρίες όσον αφορά την προέλευση των μυστηριωδών «ρουκετών». Είτε ξεκίνησαν από κομμουνιστές αντάρτες που λάμβαναν στρατιωτική βοήθεια από τις γειτονικές χώρες, ή από στρατιωτικές εγκαταστάσεις κοντά στα ελληνικά σύνορα, ή από αεροσκάφη που πετούσαν σε μεγάλα υψόμετρα και δεν φαίνονταν με γυμνό μάτι. Χωρίς, βέβαια, σε καμία περίπτωση από τις παραπάνω να αναφέρεται και ο τελικός προορισμός.

Με το θέμα δεν ασχολήθηκαν μόνο οι εφημερίδες της εποχής αλλά και ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Τσαλδάρης που σε συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της 5ης Σεπτεμβρίου, δήλωσε: «Δεν γνωρίζουμε ούτε ποιος στέλνει τις ρουκέτες, ούτε από ποια κατεύθυνση έρχονται! Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι εμφανίστηκαν και σε άλλες χώρες, ενώ υψηλά στελέχη της Βρετανίας τις χαρακτηρίζουν αδιευκρίνιστες!»
Το φαινόμενο των Ελληνικών Ghost Rockets, μετά την 11ήμερη αναστάτωση που προκάλεσε το Σεπτέμβριο του 1946, τελικά αποσιωπήθηκε άμεσα και έμεινε θαμμένο για πολλά χρόνια στα σεντούκια της άγνωστης Ελληνικής ιστορίας.

Το 1967, σε μια διάλεξη της Ελληνικής Αστρονομικής Εταιρείας, που μεταδόθηκε στο Αθηναϊκό Ραδιόφωνο, ο Παύλος Σαντορίνης για πρώτη φορά δημοσίως αποκάλυψε το τελικό πόρισμα της έρευνάς του: «Σύντομα διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν πύραυλοι. Αλλά, προτού ολοκληρώσουμε την έρευνα, ο στρατός, μετά από παρέμβαση ξένων αξιωματούχων (πιθανώς από κάποιο τμήμα άμυνας των ΗΠΑ), διέταξε η έρευνα να σταματήσει. Τότε, μίλησα με κάποιους επιστήμονες που ταξίδεψαν από την Ουάσιγκτον για να μάθουν τα αποτελέσματα της έρευνας μου. Μετά τις μυστικές συνομιλίες έγινε επίκληση του απορρήτου, μάλλον γιατί φοβούνταν να παραδεχτούν μια ανώτερη τεχνολογία, κατά την οποία δεν έχουμε καμία δυνατότητα άμυνας.»

Το τέλος μιας εποχής, η αρχή της ιδιωτικότητας.
Τον Μάιο του 1948, ενάμιση χρόνο μετά τις πρώτες εμφανίσεις των Ghost Rockets η εφημερίδα ‘’Ελευθερία’’ σε μια πολύ σύντομη αναφορά παρουσίασε την ανησυχία του Ελληνικού Στρατού για μερικές ακόμα φωτεινές «ρουκέτες» που εμφανίστηκαν τότε στις περιοχές του Χέρσου, της Δοϊράνης, της Καλλινδρίας και της Κατερίνης (εφημερίδα Ελευθερία, 8/5/1948). Όμως, δεν πραγματοποιήθηκε κάποια περαιτέρω επίσημη έρευνα ή ανάλυση από κλιμάκια του Στρατού, αφού δεν υπήρχε κανένας βαθμός επικινδυνότητας όπως αναφέρθηκε εκ των έσω.

Το 1948, παράλληλα με τη δημιουργία του ειδικού φακέλου επίσημων αναφορών UFOs της USAF (της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας), παρόμοιους φακέλους τήρησαν με λιγότερες όμως αναφορές η Αγγλία, η Σουηδία, η Δανία, η Αυστραλία και η Ελλάδα, με την εντολή όμως να καταστρέφονται μετά πενταετίας. Αυτή η απόφαση μας στέρησε πολλά από τα πρώτα πλούσια αρχεία UFOs που συνέλεγε ο Ελληνικός στρατός και δεν διέρρεαν στις εφημερίδες της εποχής.

Την ίδια χρονιά, ο Σαντορίνης συνέχιζε σε ιδιωτικό πλέον επίπεδο τις έρευνες για την φύση και προέλευση αυτών των άγνωστων ιπτάμενων αντικειμένων , ενώ μέρος των αποτελεσμάτων των ερευνών του τα απoκάλυψε σε μια συνέντευξη που παραχώρησε τον Φεβρουάριο του 1966, στον Κωστή Μεραναίο, της κρατικής ραδιοφωνίας. Αν και στην ραδιοφωνική εκπομπή ανέφερε μόνο ξένα περιστατικά μεταγενέστεροι ερευνητές μιλούν και για το ενδιαφέρον που έδειξε για πολλές εν Ελλάδι εμφανίσεις των επόμενων δυο δεκαετιών, ειδικότερα για αυτές που εμφανίζονταν αντικείμενα που ομοίαζαν με τα Ghost Rochets.

Τα σημαντικότερα περιστατικά των δύο επόμενων δεκαετιών.
Την 8η Σεπτεμβρίου του 1950, μεταξύ 7 και 10 το βράδυ, ακόμα δύο «πύραυλοι» φαντάσματα εθεάθησαν στον ελληνικό ουρανό και συγκεκριμένα στο νοτιοανατολικό Αιγαίο, πάνω από το νησί της Ρόδου, κινούμενοι βορειοδυτικά με εκτιμώμενη ταχύτητα 800 mph. Όπως γράφτηκε στο τύπο της εποχής, οι «πύραυλοι» διέσχιζαν τον ουρανό αφήνοντας μια φωτεινή ουρά καπνού και εκπέμποντας ένα απαλό θόρυβο. Πλήθος κόσμου που καθόταν σε δύο παραθαλάσσια εστιατόρια εκείνη τη στιγμή, εντυπωσιάστηκε από την τεράστια ταχύτητα και το φως των πυραύλων (εφημερίδα Ακρόπολις, 21/09/1950).

Στις 10 Απριλίου του 1952 και ώρα 10:35 μ.μ, μία μπλε(!) φωτεινή «ρουκέτα» καταγράφηκε να κινείται από τα δυτικά προς τα ανατολικά για 10 δευτερόλεπτα πάνω από την Κόρινθο. Αν και έμοιαζε με τις ρουκέτες φαντάσματα του παρελθόντος, λόγο χρώματος θεωρήθηκε (ίσως για πρώτη φορά) ως ιπτάμενος δίσκος (εφημερίδα Αθηναϊκή, 04/11/1952).

Στις 9 Οκτωβρίου του 1954, ο μάρτυρας Σ. Χωριατέλης και ο 12χρονος γιος του, καθώς κυνηγούσαν στο χωριό Στύψη της Λέσβου, είδαν ένα φωτεινό αντικείμενο σε μορφή πούρου να κινείται στον ορίζοντα. Μετά από λίγο άρχισε να κινείται κατακόρυφα και χωρίστηκε στα δύο. Τα τμήματα που χωρίστηκαν ήταν επίσης σε σχήμα πούρου και κινούνταν σε μία σταθερή παράλληλη απόσταση το ένα από το άλλο, μέχρι που χάθηκαν από το οπτικό τους πεδίο (εφημερίδα Ελληνικός Βόρρας, 10/10/1954).

Περίπου ένα μήνα μετά, στις 11 Νοεμβρίου του 1954 και ώρα 17:03 μ.μ, ο τότε 19χρονος φοιτητής Φαρμακολογίας Νικόλαος Κοβαβέσης και ο φίλος του Αντώνης Ανδρεουλάκης εντόπισαν από τη περιοχή του Ζωγράφου (Αθήνα) ένα «ιπτάμενο πούρο» να πετά σε υψόμετρο 10.000 μέτρων, περίπου. Το αντικείμενο φαινόταν μεταλλικό, λόγο του εκτυφλωτικού ασημί χρώματός του, και έβγαζε από πίσω ένα λευκό καπνό που διαλυόταν αμέσως. Εξαφανίστηκε μετά από 85 δευτερόλεπτα, ενώ δεκαπέντε λεπτά αργότερα ένας αθόρυβος μεταλλικός ιπτάμενος δίσκος εμφανίστηκε βορειοανατολικά να κινείται στο ίδιο ύψος με το «πούρο». Και αυτός τελικά εξαφανίστηκε ξαφνικά, μετά από 5 λεπτά και 17 δευτερόλεπτα. Αν και το περιστατικό εθεάθη από δυο ακόμα μάρτυρες που το παρατήρησαν μάλιστα και με κιάλια… η καταγραφή διασώθηκε χάριν στη λεπτομερή περιγραφή που έστειλε ο φοιτητής στις εφημερίδες (εφημερίδα Απογευματινή, 11/12/1954).

Ακόμα μία εμφάνιση Α.Τ.Ι.Α. είχαμε την 9η Δεκεμβρίου του 1959, στις 20:30 μ.μ όταν μετά από μια ισχυρή λάμψη φωτός αρκετών δευτερολέπτων στον ουρανό της Καλύμνου στα Δωδεκάνησα, εμφανίστηκε σε μεγάλο υψόμετρο ένα ιπτάμενο αντικείμενο σε σχήμα πούρου, με κίνηση από τα ανατολικά προς τα δυτικά. Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας ‘’Απογευματινή’’ ο ήχος και το φλασάρισμα είχαν παρατηρηθεί και στη γείτονα Τουρκία (εφημερίδα Απογευματινή, 12/10/1959).

Ο Σαντορίνης και τα UFOs.
Είναι αξιοσημείωτο ότι στις ελάχιστες βιογραφίες που υπάρχουν για τον Παύλο Σαντορίνη, αποκρύπτεται με επιμέλεια αυτή η σημαντική του ενασχόληση με το φαινόμενο των UFO, και δίκαια μπορεί κάποιος ν’ αναρωτηθεί σε τι αποσκοπεί η απόκρυψη αυτής της σημαντικής πληροφορίας. Στη διασωθέντα ύλη που συλλέξαμε στα χέρια μας, ο ίδιος ήταν κατηγορηματικός στις απόψεις του, με απόλυτη πεποίθηση για τη βεβαιωμένη ύπαρξη των Α.Τ.Ι.Α., για τα οποία είχε δηλώσει σχετικώς: «Οι ιπτάμενοι δίσκοι υπάρχουν! Έχουν φωτογραφηθεί και παρατηρηθεί από αξιόπιστους μάρτυρες πάρα πολλές φορές! Οτιδήποτε μας ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή είναι τα όντα που βρίσκονται μέσα στους ιπτάμενους δίσκους, που πιθανότατα είναι διαπλανητικά σκάφη. Τα όντα αυτά, είναι ανθρωποειδή, έχουν ήδη εμφανιστεί, και από τις έως τώρα παρατηρήσεις έχουν ήδη καθοριστεί 21 χαρακτηριστικά τους. Είναι μικρού αναστήματος, με μεγάλη ευκολία κινήσεων. Η έρευνα για τα ακριβή χαρακτηριστικά των ανθρωποειδών αυτών συνεχίζεται απρόσκοπτα. Αυτή τη στιγμή, άλλωστε, πάρα πολλοί επιστήμονες ασχολούνται με την ενδελεχή έρευνα των ιπτάμενων δίσκων, που είναι βέβαιο πλέον ότι προέρχονται από το Διάστημα» (εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 31/07/1967).

Μάλιστα, το Φεβρουάριο του 1967, στα πλαίσια του 4ου Σεμιναρίου Αστροναυτικής και Διαστήματος, προηγήθηκε ομιλία του Σαντορίνη που υπήρξε πιο συγκεκριμένος για την ύπαρξη του φαινομένου των UFOs. Κατά την διάρκεια της διάλεξης ανακοίνωσε δύο υποθέσεις για την προέλευση των εξωγήινων όντων που πιθανώς επανδρώνουν τους ιπταμένους δίσκους. Δήλωσε ότι εάν πρόκειται για ανθρώπινα όντα της δικής μας περίπου βιολογικής κατασκευής, θα είναι περιορισμένης διαρκείας ζωής και κατά συνέπεια μας επισκέπτονται από πλανήτη του ηλιακού συστήματος και όχι πέραν αυτού. Εάν πρόκειται για επισκέπτες από πλανήτες απομακρυσμένων περιοχών του σύμπαντος , σημαίνει ότι τα όντα αυτά παρέτειναν την ζωή τους πολύ περισσότερο της δικής μας. Ο ομιλητής επέστησε την προσοχή των παρισταμένων επιστημόνων στις δημοσιεύσεις του περί των Ιπταμένων Δίσκων και τόνισε ότι οι αμερικανικές αρχές συγκέντρωσαν 27.000 εκθέσεις και από αυτές δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν ούτε τις 700. Παρ’ όλα αυτά χρειάζεται επιφυλακτικότητα και παραμερισμός των επιπόλαιων εκθέσεων. Χρειάζεται επίσης μεγάλη προσοχή στην ανάλυση των διαφόρων περιπτώσεων, επειδή η παρατήρηση αυτών γίνεται συνήθως από αμόρφωτους ανθρώπους. Μετά το τέλος της διαλέξεως του κ. καθηγητού επακολούθησε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης, την όποια διεύθυνε ο καθηγητής του Πολυτεχνείου κ. Σπύρος Κατράκης. Έλαβαν μέρος ο πολιτικός μηχανικός κ. Β. Πιττακός, ο χημικός κ. Ν. Βαμακάς, οι οποίοι ανέπτυξαν ενδιαφέρουσες απόψεις (εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, 3-2-1967, σελ. 4).

Το Ελληνικό περιστατικό στο Τρίγωνο των Βερμούδων.
Σαν επίλογο των περιπτώσεων που απασχόλησαν τον Παύλο Σαντορίνη, ήταν και το περιστατικό που βίωσε ο ασυρματιστής του Εμπορικού Ναυτικού Πολύκαρπος Σπέτζας, κατά τη πλεύση του πλοίου «Ποθητή» στα νερά του Τριγώνου των Βερμούδων, τον Νοέμβριο του 1978, όπως ο ίδιος δηλώνει.
Σύμφωνα με πληροφορίες που συλλέξαμε από τις εφημερίδες ‘’Αδέσμευτος’’ και ‘’Το Μήλο’’, τη μέρα εκείνη το πλοίο μετέφερε ζάχαρη από την Κούβα στην Αλγερία, και δεν ήταν πολλές ώρες που είχαν φύγει από το λιμάνι Porto-Matatzas με προορισμό τη Μεσόγειο. Ο κος Σπέτζας, ανέφερε στη συγκλονιστική μαρτυρία του: «Το πρώτο σύμπτωμα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά το κατάλαβα νωρίς το πρωί, γύρω στις 09:30, όταν άκουγα ανεξήγητα γρήγορα τα σήματα Μορς, τόσο που δεν μπορούσα να τα καταγράψω. Ανέβηκα για λίγο στη Γέφυρα, την ίδια ώρα ανεβαίνει ο ηλεκτρολόγος από το μηχανοστάσιο, και μας λέει ότι τα ρολόγια εκεί πήγαιναν δύο ώρες μπροστά. Κοιτάμε το ρολόι της Γέφυρας, κι εκείνο πήγαινε μπροστά. Όλοι στο καράβι μιλούσαν για κενό χρόνου. Τα ρολόγια είχαν τρελαθεί.»

Εκτός, όμως από τα παραπάνω συμπτώματα μιας πιθανής διαστρέβλωσης του χωροχρόνου, ο ασυρματιστής, είδε και κάτι πολύ παράξενο στον ουρανό δίπλα από το πλοίο. Όπως δήλωσε: «Καθόμασταν με τον μάγειρα στο καπνιστήριο, όταν ξαφνικά είδαμε πίσω και αριστερά του πλοίου, στη βορειοδυτική πλευρά και σε απόσταση περίπου τεσσάρων μιλίων κάτι σαν μπαλόνι, σαν αυτά που χρησιμοποιεί η μετεωρολογία. Θυμήθηκα κάποια πράγματα που διάβαζα στις εφημερίδες της εποχής για άγνωστα ιπτάμενα αντικείμενα. Ξανακοίταξα και είδα άλλες δύο μικρότερες σφαίρες που πλησίαζαν τη μεγάλη. Ήταν λευκές, σαν σύννεφα. Αν και δεν τρόμαξα, τα χέρια μου δεν μπορούσαν να χειριστούν ούτε πέντε γράμματα το λεπτό στον τηλέγραφο, ενώ κανονικά χειριζόμουν εκατό ανά λεπτό. Ήμουν βέβαιος ότι κάτι συνέβαινε με τον χρόνο, ‘’τα χέρια μας δεν πάνε, δεν μας ακούνε’’ φώναξα στον καπετάνιο, και εκείνος διέταξε να μην πειράξει κανείς τον αυτόματο πιλότο του πλοίου. Όλοι μας είχαμε βραδυκαρδία και υποθερμία. Είμαι σίγουρος ότι εκείνα τα μπαλόνια ήταν UFO και ότι η βραδυκαρδία και η μείωση των αντανακλαστικών του πληρώματος οφείλονταν στη βαρυτική διαστολή του χρόνου που δημιουργούσαν αυτά» (σ.σ.: εδώ ο κ. Σπέντζας αναφέρεται στη θεωρία του Αϊνστάιν την οποία έχει υποστηρίξει και ο Παύλος Σαντορίνης).
Ο επίλογος.

Ο Παύλος Σαντορίνης απεβίωσε στις 19 Οκτωβρίου του 1986 στην Αθήνα, ενώ το τεράστιο αρχείο που είχε συλλέξει για τα UFOs «φυγαδεύτηκε» γι’ άγνωστους λόγους, στο εξωτερικό. Αρκετές πρωτοποριακές απόψεις του σχετικά με το θέμα των UFOs που αποκρύφτηκαν από την βιογραφία του, αποκαλύφθηκαν 10 χρόνια μετά το θάνατό του, το 1996, στο πρώτο βιβλίο του Σωκράτη Αικατερινίδη «Εξωγήινα όντα στην Ελλάδα», τόμος Α’. Ένα βιβλίο που με την έκδοσή του, ο Αικατερινίδης θεώρησε ως υποχρέωσή να το δωρίσει στην γυναίκα του καθηγητή.
Όμως για ακόμα μία φορά τα πράγματα δεν ακολούθησαν την τροπή που θα έπρεπε. Σύμφωνα με την παρακάτω δήλωση του Σωκράτη Αικατερινίδη, που αλιεύσαμε από το διαδίκτυο, συνέβησαν τα εξής: «Στην πρώτη μας τηλεφωνική επαφή με τη γυναίκα του Σαντορίνη, αφού της ανέφερα για το βιβλίο μου και για το κεφάλαιο που αφορούσε τον άνδρα της, της ζήτησα να συναντηθούμε, για να της δωρίσω το βιβλίο και φυσικά αν το επιθυμούσε, να μου δώσει και άλλα στοιχεία για τις έρευνες του για τα UFO. Απάντησε θετικά. Όταν όμως, την ημέρα του ραντεβού μας, της τηλεφώνησα για να της το υπενθυμίσω, δοκίμασα αρκετή έκπληξη, γιατί όχι μόνο μου ακύρωσε το ραντεβού, αλλά με παρακάλεσε με έντονο ύφος να μην την ενοχλήσω άλλη φορά και πριν προλάβω να απαντήσω, μου έκλεισε αμέσως το τηλέφωνο. Όπως φάνηκε από αυτή την απότομη συμπεριφορά της, ίσως κάποια άτομα, δεν ήθελαν να γίνουν γνωστές όλες οι πτυχές της έρευνας του Παύλου Σαντορίνη για τα UFOs». Μία έρευνα δεκαετιών όμως, που σήμερα βγαίνει λίγο περισσότερο στο φως από κάθε άλλη φορά και θα μπορούσε περίτρανα να αντικαταστήσει το σενάριο και τις ιστορίες που παρουσιάζονται στην εκπληκτική σειρά του History Channel: Project Blue Book με κεντρικό χαρακτήρα τον Δρ. Άλλεν Χάινεκ.

INFO: Ο Χάρης Κουτσιαύτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978, σπούδασε Ειδικός Μηχανογραφημένου Λογιστηρίου, Ηλεκτρονικός Εγκαταστάσεων και Αυτοματισμού, καθώς και Τεχνικός Οικιακών Υπολογιστικών Συστημάτων. Με τα UFO άρχισε να ασχολείται από την ηλικία των 10 ετών, συλλέγοντας αποκόμματα εφημερίδων και περιοδικών που αφορούσαν τέτοιου είδους συμβάντα. Έπειτα από μία «παράξενη» θέαση που κατέγραψε σε βίντεο το 2009, δημιούργησε τη διαδικτυακή σελίδα της ομάδας UFOs & ALIENS TRUTH (Greek community) και έκτοτε ασχολείται τακτικά με τις εμφανίσεις UFO. Περιστασιακά γράφει στα μεγαλύτερα περιοδικά μυστηρίου της χώρας, έχει εμφανιστεί σε τηλεοπτικές εκπομπές, είναι αρθρογράφος του διεθνή οργανισμού UFO-Hunters.com, ενώ από το 2012 υπογράφει με μία ομάδα νέων ερευνητών το μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα δωρεάν ηλεκτρονικό περιοδικό eT. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

*Συλλογή πληροφοριών/κειμενογραφία: Χάρης Κουτσιαύτης. Πηγές από αρθρογραφία των: Νίκου Αποστολόπουλου, Θανάση Βέμπου, Πολύκαρπου Σπέτζα, Κωστή Μεραναίου, Σωκράτη Αικατερινίδη.

Χαράλαμπος Κουτσιαύτης, ερευνητής εξωγήινης επισκεψιμότητας & UFOs


eoeresearch

Let's block ads! (Why?)

πηγη