ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΙΜΩΣ ΝΙΩΘΩ ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ;
Πιθανόν η μεγαλύτερη δυσκολία στο να νιώσεις ελευθερία στον τρόπο με τον οποίο σκέφτεσαι να βρίσκεται στην ιδέα πως συνεχώς νιώθεις ανεπαρκής να κάνεις αυτά που πραγματικά επιθυμείς. Όταν νιώθουμε ανεπαρκείς πρέπει να σκεφτόμαστε μόνο θετικά πράγματα. Σωστά; Λάθος!
Ας είμαστε ρεαλιστές. Οι δυσκολίες που έχεις να αντιμετωπίσεις καθημερινά, δεν είναι πάντα ίδιες. Το να νιώθεις ανεπάρκεια μπορεί να πηγάζει από πράγματα που ίσως άκουσες, είδες, βίωσες ή ακόμη επανέφερες από τις αναμνήσεις. Αναμνήσεις που ήταν καλά φυλαγμένες στο υποσυνείδητό σου. Κάτι τέτοιο είναι ευχάριστο; Σίγουρα όχι! Είναι λογικό; Xωρίς δεύτερη σκέψη! Το να θεωρείς πως χρειάζεσαι περισσότερη γνώση και εμπειρία είναι φυσιολογικό και άκρως ρεαλιστικό στην όλη του προσέγγιση. Είτε πρόκειται για κάτι μικρό είτε για κάτι πιο απαιτητικό, οι προκλήσεις και τα όρια που θέτεις στον εαυτό σου αφορούν αποκλειστικά εσένα. Συνεπώς εάν πιστεύεις πως αξίζει να προσπαθήσεις για οτιδήποτε έχεις πραγματικά ονειρευτεί, τότε συνέχισε να αγωνίζεσαι δίχως να σε περιορίζουν οι αρνητικές σου σκέψεις.
ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΑΨΟΥΝ ΤΑ “ΠΡΕΠΕΙ” ΝΑ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΑ “ΘΕΛΩ” ΜΟΥ;
Η καταπίεση μιας επιθυμίας σου με σκοπό την ικανοποίηση ενός άλλου ατόμου ή ακόμη και μιας δικής σου προσωπικής αξίας, που δεν ερευνά την αλήθεια, αυτομάτως μπορεί να μεταφραστεί και σε αυτοθυσία. Μια τέτοια πεποίθηση είναι επιβλαβής για εσένα. Μιας και εκείνη τη δεδομένη στιγμή παράγεται αυτόματα ένα δυσάρεστο μείγμα συναισθημάτων. Αυτό στόχο έχει να δηλητηριάσει την προσωπικότητά σου. Είσαι διατεθειμένος να παραμερίσεις τις δικές σου επιθυμίες στο βωμό της ηθικολογίας των πεποιθήσεων των άλλων; Δεν το νομίζω! Αν ναι, αναθεώρησε τον τρόπο σκέψης σου το συντομότερο δυνατό.
Είναι ανούσιο τα “θέλω” του κόσμου να πρέπει να γίνουν αυτομάτως και δικά σου. Στις επιθυμίες δεν υπάρχουν πρέπει. Υπάρχουν μόνο ΠΡΕΠΕΙ επειδή ΘΕΛΩ. Και αυτό είναι σίγουρα συνώνυμο της ελευθερίας.
ΤΙ ΘΑ ΠΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ;
Τελικά μάθαμε τι θα πουν οι άλλοι; Η μήπως είναι καιρός να σκεφτούν οι άλλοι τι θα πεις εσύ; Η μήπως σε τελική ανάλυση είναι καλύτερα να επικεντρωθεί ο καθένας στις δικές του προσωπικές ανάγκες;
Αρκετά κοινότυπο αλλά καλό θα ήταν να ειπωθεί και εδώ: Δεν ήρθες στον κόσμο αυτό για να ικανοποιείς τα θέλω και τις επιθυμίες των άλλων. Ούτε για να αποδέχεσαι και να υπακούς τα στερεότυπα της μάζας, αδιαφορώντας για την ατομικότητά σου. Εάν ωστόσο σε απασχολεί υπερβολικά το ‘’κουτί’’ μέσα στο οποίο προσπαθούν να σε χωρέσουν, τότε δεν έχεις παρά να βγεις από αυτό.
Το πρώτο βήμα είναι να απελευθερώσεις την αυθεντικότητά σου, αδιαφορώντας για το εάν θα καταφέρεις να γίνεις αποδεκτός.
Το δεύτερο; Nα εκφράζεις την γνώμη και τα συναισθήματα σου ανεξάρτητα από το πώς θα ακουστούν! Εάν είναι να σε τοποθετήσει κάποιος στη black list του επειδή επιλέγεις να απολαμβάνεις τον εαυτό σου όπως ακριβώς είναι, τότε με τη σειρά σου δείξε τη δική σου πολύχρωμη λίστα. Αποχαιρέτα πανηγυρικά εκείνον που πασχίζει για το αντίθετο!
ΣΤΑ ΠΟΣΑ “LIKE” ΓΙΝΟΜΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΡΕΣΤΟΣ;
Aκολουθείς την τάση των social media; Αν ναι, πιθανόν ήδη γνωρίζεις πως δημιουργήθηκαν με σκοπό να μας διασκεδάζουν αλλά και για να καλύπτουν την ανάγκη μας για επικοινωνία. Ωστόσο, η ένταση, η συχνότητα και η διάρκεια έχουν καταφέρει να επιφέρουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Άραγε στα πόσα like έρχεται η ολοκληρωτική ικανοποίηση; Στους πόσους “followers” συνειδητοποιούμε πως τελικά μόνοι μας πορευόμαστε στη ζωή;
Στην πραγματικότητα, γνωρίζεις πως μόνος βαδίζεις στην αλήθεια σου και πως η κοινωνική δικτύωση είναι μια “φούσκα”. Στην πιο ρεαλιστική της μορφή, ένας καινοτόμος τρόπος ανάπτυξης. Ανεξάρτητα από το πόσο καλά διαχειρίζεσαι τα όσα προβάλλεις, πάντα θα υπάρχουν κάποιοι άλλοι που θα κάνουν ακριβώς το ίδιο και αυτό το επαναλαμβανόμενο παιχνίδι προβολής δεν σταματάει εδώ. Ίσως μετέπειτα να αρχίσεις να συγκρίνεις τη ζωή που προβάλλεις με τις ζωές των άλλων. Με αποτέλεσμα να ανησυχείς για πράγματα εντελώς διαφορετικά από αυτά που πρεσβεύει η αληθινή ζωή εκεί έξω.
Εάν πιάνεις τον εαυτό σου να συγκρίνεται με άλλους ανθρώπους στα social media, επικεντρώσου στη δημιουργική διάσταση που επιλέγεις εσύ να δίνεις. Αντιμετωπίζοντας έτσι με κριτικό πνεύμα καθετί που παρουσιάζεται μέσα από αυτά.
ΣΤΙΣ ΠΟΣΕΣ ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ ΦΤΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ;
Εάν αποδεχθείς την αποτυχία, ανησυχώντας λιγότερο για αυτή, θα διαπιστώσεις πως αυτομάτως κερδίζεις. Εάν απέτυχες και ξανά προσπάθησες για μια επόμενη ενδεχόμενη επιτυχία ή αποτυχία, αυτό σημαίνει πως έχεις επιμονή και θέληση. Συνέχισε να αποτυγχάνεις. Συνέχισε να δημιουργείς. Συνέχισε να αναγνωρίζεις τι είναι αυτό που σε οδεύει στην ευτυχία και τι είναι αυτό που στέκεται εμπόδιο προς αυτήν. Υιοθέτησε τη λογική της εξέλιξης και παραδειγματίσου από τα παιδιά, τα οποία δεν αποθαρρύνονται από αυτήν. Μιας και αδιαφορούν πλήρως για την ύπαρξή της.
Συνέχισε χωρίς δεύτερη σκέψη να αναβιώνεις την παιδικότητά σου. Μπορεί να μεγάλωσες και να ωρίμασες, όμως αυτό δεν σημαίνει πως εξαφανίστηκε το παιδί που κρύβεις μέσα σου. Συνέχισε να εκπληρώνεις τις επιθυμίες σου. Συνέχισε να μαθαίνεις από το παρελθόν και να επιμένεις στο παρόν. Απλά συνέχισε. Για το ταξίδι, όχι για κάποιον προορισμό.
“Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, συνειδητοποίησα ότι η σκέψη μου μπορεί να με κάνει μίζερο και άρρωστο. Όταν όμως επικαλέστηκα τις δυνάμεις της καρδιάς μου, η λογική απέκτησε ένα πολύτιμο σύντροφο.”
“When I loved myself enough! “Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου που φέρει τα παραπάνω λόγια και στόχο έχει να μας προβληματίσει και ύστερα να μας βοηθήσει να παλέψουμε για ένα καλύτερο ‘’εγώ’’. Δημοσιεύθηκε από τους Kim & Alison McMillen και αποτελεί έως και σήμερα ένα από τα πιο σπουδαία γραφήματα για την αυτοαγάπη και την ουσιαστική ολοκλήρωση του εαυτού. Πηγή; tromaktiko.gr
Reviewed by olablogs
on
14:41
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου