ANCIENT ALIENS OF GREECE – ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΟΣ

ANCIENT ALIENS OF GREECE – ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΟΣ

Η παγκοσμίως διάσημη τηλεοπτική σειρά «Ancient Aliens» εξερευνά την αμφιλεγόμενη θεωρία ότι οι εξωγήινοι έχουν επισκεφθεί τη Γη εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Από την εποχή των δεινοσαύρων και την αρχαία Αίγυπτο, για να συνεχιστεί μέχρι σήμερα με τις μαζικές θεάσεις Α.Τ.Ι.Α/UFOs (αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων/unidentified flying saucers) και τις στενές επαφές. Το History Channel μέσα από τα επεισόδια της σειράς, αναζητά αποδείξεις ότι ευφυείς μορφές ζωής από άλλους πλανήτες επηρέασαν την πορεία της ιστορίας και την ανάπτυξη του ανθρώπου, με κάθε επεισόδιο να δίνει ιστορικό βάθος σε ερωτήματα, εικασίες, προκλητικές διαμάχες και θεωρίες που καταγράφουν ότι τα θεϊκά όντα που αναφέρονται σε όλες τις θρησκείες του κόσμου δεν ήταν παρά επισκέπτες από το Διάστημα!

Στην επιτυχημένη σειρά, που έχει γυρίσει περισσότερα από 150 επεισόδια, έχουν παρελάσει δεκάδες γνωστοί υποστηρικτές των «εξωγήινων της Αρχαιότητας», με σημαντικότερα ονόματα αυτά των Erich von Däniken, Robert Clotworthy, Jason Martell, David Wilcock, Mike Bara, Nick Pope, Richard M. Dolan, Steven M. Greer, Edgar D. Mitchell, David Icke, αλλά και του ελληνοαμερικανού ερευνητή Giorgio Tsoukalos.

Ο Γεώργιος Α. Τσούκαλος, όπως είναι το όνομά του, γεννήθηκε από Έλληνα πατέρα και Αυστριακή μητέρα στις 14 Μαρτίου 1978 στη μικρή πόλη Laufenburg της Ελβετίας, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη Βασιλεία. Πήρε το μικρό όνομα του παππού του που ζούσε πάνω από 60 χρόνια στο Μπρούκλιν και το Μπρονξ της Νέας Υόρκης, αλλά ο ίδιος έμεινε στην Ελβετία και πήγε σχολείο στο ινστιτούτο Μοντάνα, κοντά στις Άλπεις. Το ότι περνούσε σχεδόν όλα τα καλοκαίρια του στα ελληνικά νησιά, τον βοήθησε να γίνει άριστος χειριστής της ελληνικής γλώσσας, ενώ μιλάει επίσης άπταιστα αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά και λίγα ισπανικά! Υπήρξε αθλητής του bodybuilding, αλλά το σταμάτησε για να ασχοληθεί με την προώθηση του αθλήματος που ξεκίνησε το 1991 με την υποστήριξη του αντιπροέδρου της Διεθνούς Ομοσπονδίας (IFBB) Wayne Demilia.



Με την εγκατάστασή του στις ΗΠΑ φοίτησε στο κολέγιο Ithaca, από το οποίο πήρε μπάτσελορ το 1998 στην αθλητική επικοινωνία. Ταυτόχρονα οργάνωνε και παρουσίαζε μεγάλα αθλητικά γεγονότα, όπως το ετήσιο Pro Grand Prix, τη Νύχτα των Πρωταθλητών, το Arnold Classic μαζί με τον περιβόητο Σβαρτζενέγκερ και το Super Bowl του επαγγελματικού bodybuilding, το «Mr. Olympia». Όμως γρήγορα αντιλήφθηκε ότι το μέλλον του δεν βρισκόταν κοντά στα αστέρια του αθλητισμού, αλλά στα αστέρια του Διαστήματος! Οι θεωρίες του διάσημου κατά το ήμισυ συμπατριώτη του Έριχ φον Ντένικεν για τους αρχαίους θεούς που δεν ήταν παρά εξωγήινοι επισκέπτες είχαν συναρπάσει από μικρό τον Τζόρτζιο. Με την ικανότητά του να προμοτάρει ιδέες και γεγονότα, έγινε το δεξί χέρι του Ελβετού ερευνητή και παραμένει έως σήμερα επικεφαλής των ερευνών του οργανισμού AASRA (Archaeology, Astronautics and SETI Research Association) που δημιούργησε.

Επίσης, το 2005 ο Τζόρτζιο Τσούκαλος ιδρύει το Legendary Times, ένα έντυπο αφοσιωμένο στη θεωρία των «εξωγήινων της Αρχαιότητας» ή αλλιώς των «αρχαίων αστροναυτών». Αλλά δεν αρκείται μόνο στις ξένες μαρτυρίες. Ταξιδεύει σε όλα τα μυστηριώδη μέρη του πλανήτη, με το διαβατήριό του να έχει σφραγίδες από 54 χώρες στις οποίες πραγματοποιεί επιτόπιες έρευνες! Το «άστρο» του εκτοξεύεται το 2010, όταν γίνεται ο υπ’ αριθμόν ένα σταρ της επιτυχημένης σειράς «Ancient Aliens». Η επικοινωνιακή δυναμική του και η ασυνήθιστη κόμη του τον κάνουν παγκοσμίως γνωστό. Ταυτόχρονα με τη σειρά κάνει δεκάδες εμφανίσεις σε εκπομπές του Travel Channel, του National Geographic και του Sci-Fi Channel, αλλά και ραδιοφωνικές παρουσίες σε εκπομπές του διάσημου Coast to Coast. Ωστόσο δημιουργεί μερικές πραγματικά ανατρεπτικές θεωρίες σε σχέση με τους υπόλοιπους οπαδούς των «αρχαίων αστροναυτών». Ο Τσούκαλος υποστηρίζει με σθένος ότι εξωγήινοι επισκέπτες λατρεύτηκαν σαν θεοί από λαούς που ούτε την τεχνογνωσία τους διέθεταν, αλλά ούτε και το κατάλληλο λεξιλόγιο για να περιγράψουν αυτά που έβλεπαν. Κάτι τέτοιο συνέβη και στην Ελλάδα: «Οι θεοί της μυθολογίας ήταν διαστημικοί ταξιδιώτες οι οποίοι δημιούργησαν γενετικά μεταλλαγμένα όντα, όπως οι Κύκλωπες και οι Κένταυροι ή ρομπότ όπως ο Τάλως και κινούνταν με ιπτάμενες μηχανές» υποστηρίζει.

Ο Τζόρτζιο Τσούκαλος μπορεί να ήταν από τους πρώτους Έλληνες που θεώρησε ότι οι θεοί της αρχαίας Ελλάδας ήταν υπαρκτά πρόσωπα και προέρχονταν από τους ουρανούς, όμως δεν ήταν ο μοναδικός. Σημαντικές έρευνες πάνω στο θέμα έχουν να παρουσιάσουν: ο Γιώργος Βογιατζής στο βιβλίο του «Οι βραχογραφίες του Παγγαίου αποκαλύπτουν», o Αντώνης Αντωνιάδης στο βιβλίο του «Παράξενες διηγήσεις αρχαίων Ελλήνων», o Άγγελος Σακκέτος μέσα από τα δεκάδες άρθρα του, ο Στέλιος Παπανικολάου μέσα από αρχαιολογικές αποκαλύψεις ετών, αλλά και ο γραφών αυτού του άρθρου Χαράλαμπος Κουτσιαύτης μέσα από το βιβλίο μου «Ουράνιοι Αποικιστές» που κυκλοφορεί δωρεάν στο διαδίκτυο μέσα στην φιλόξενη ιστοσελίδα των αυτοεκδόσεων. Ειδικά για την αρχαία Ελλάδα , ο Τσούκαλος μπορεί να έκανε παγκοσμίως γνωστές τις έρευνες για εξωγήινους θεούς αποικιστές, όμως αδυνατούσε να εμβαθύνει στον λιγοστό τηλεοπτικό χρόνο που αφιερωνόταν, με δεκάδες σημαντικές πληροφορίες να παραμερίζονται και να παραμένουν άγνωστες. Πληροφορίες που αν έβγαιναν στο τηλεοπτικό φακό θα έφερναν την αρχαία Ελλάδα στη πρώτη θέση του ενδιαφέροντος για «αρχαίους εξωγήινους» και όχι την αρχαία Αίγυπτο…

Οι Αρχαίοι Εξωγήινοι της Ελλάδας.
Επεισόδιο των «Ancient Aliens» αποκλειστικά αφιερωμένο στην αρχαία Ελλάδα δεν υπάρχει. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι στη σειρά δεν γίνονται δεκάδες αποκαλύψεις για τον τόπο μας που προέρχονται από τα βιβλία του Έριχ φον Ντένικεν. Αν όμως μας δινόταν η ευκαιρία να ορίσουμε εμείς το σενάριο ενός εξ’ ολοκλήρου αρχαιοελληνικού ενδιαφέροντος επεισοδίου, θα βάζαμε ακόμα περισσότερα! Ξεκινώντας θα βλέπαμε τη Γη από ύψος δέκα χιλιάδων μέτρων, ενώ από κάτω μας θα βρισκόταν η αρχαία Ελλάδα. Ταυτόχρονα ένα αρχαιοελληνικό κείμενο θα φαινόταν στην οθόνη ενώ μία μεταφρασμένη αφήγηση θα ακουγόταν να λέει:

[κείμενο στην οθόνη:] [110b] λέγεται τοίνυν, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν εἶναι τοιαύτη ἡ γῆ αὐτὴ ἰδεῖν, εἴ τις ἄνωθεν θεῷτο, ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυτοι σφαῖραι, ποικίλη, χρώμασιν διειλημμένη, ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι χρώματα ὥσπερ δείγματα, οἷς δὴ οἱ γραφῆς
[110c] καταχρῶνται.

[μεταφρασμένη αφήγηση:] η Γη είναι, αν την έβλεπε κανείς από ψηλά, σαν τις σφαίρες που είναι από δώδεκα κομμάτια διαφορετικού δέρματος. Δηλαδή είναι μια πολύχρωμη σφαίρα με τα μέρη της να ξεχωρίζουν από τα χρώματα που έχει το καθένα, ενώ τα χρώματα που χρησιμοποιούν οι ζωγράφοι μας εδώ, δεν είναι παρά απομιμήσεις εκείνων των χρωμάτων.

[κείμενο στην οθόνη:] ἐκεῖ δὲ πᾶσαν τὴν γῆν ἐκ τοιούτων εἶναι, καὶ πολὺ ἔτι ἐκ λαμπροτέρων καὶ καθαρωτέρων ἢ τούτων∙ τὴν μὲν γὰρ ἁλουργῆ εἶναι [καὶ] θαυμαστὴν τὸ κάλλος, τὴν δὲ χρυσοειδῆ, τὴν δὲ ὅση λευκὴ γύψου ἢ χιόνος λευκοτέραν καὶ ἐκ τῶν ἄλλων χρωμάτων συγκειμένην ὡσαύτως, καὶ ἔτι πλειόνων καὶ καλλιόνων ἢ ὅσα ἡμεῖς ἑωράκαμεν.

[μεταφρασμένη αφήγηση:] Εκεί λοιπόν όλη η γη είναι χρωματισμένη με αυτά τα χρώματα, που είναι πιο λαμπερά και καθαρά απ’ τα εδώ. Κάποιο μέρος της είναι πορφυρό και καταπληκτικό στην ομορφιά, άλλο χρυσωπό, άλλο λευκότερο απ’το γύψο και το χιόνι, και έτσι είναι χρωματισμένη και με τα άλλα χρώματα, και ακόμα περισσότερα, και ωραιότερα από όσα εμείς έχουμε δει.

[κείμενο στην οθόνη:] καὶ γὰρ αὐτὰ ταῦτα τὰ κοῖλα αὐτῆς, ὕδατός τε καὶ ἀέρος ἔκπλεα
[110d] ὄντα, χρώματός τι εἶδος παρέχεσθαι στίλβοντα ἐν τῇ τῶν ἄλλων χρωμάτων ποικιλίᾳ, ὥστε ἕν τι αὐτῆς εἶδος συνεχὲς ποικίλον φαντάζεσθαι.

[μεταφρασμένη αφήγηση:] Γιατί ακόμα και οι κοιλότητες της που είναι γεμάτες αέρα και νερό, παίρνουν μια απόχρωση λαμπερή μέσα στην ποικιλία των άλλων χρωμάτων, ώστε να δίνει την εντύπωση μιας ενιαίας εικόνας πολύχρωμης. (Έργο «ΦΑΙΔΩΝ» ή «περί ψυχής», 386-367 π.Χ. .)

Μέσα στο κείμενο του Πλάτωνα που μόλις παρουσιάστηκε περιγράφονται οι αναφορές του Φαίδων για τον φίλο του, τον Σωκράτη. Ο Σωκράτης όσο παράξενο κι αν σας φαίνεται, περιέγραφε σωστά την ‘’σφαιρική’’ Γη τον 5ο αιώνα π.Χ. όπως φαίνεται από χιλιάδες μέτρα ψηλά. Πως όμως ήξερε χωρίς να έχει την τεχνολογία ή την ικανότητα να πετάξει; Μήπως αγνοείται σήμερα ότι είχε καταφέρει να πετάξει με την βοήθεια των Θεών; Οι ιστοριογράφοι της Ελληνιστικής περιόδου αλλά και της Εποχής του Χαλκού, μιλούν για προγενέστερες ιστορίες όπου οι Ολύμπιοι θεοί κατέβαιναν από τους ουρανούς ή μεταφέρονταν σε μεγάλες αποστάσεις με τη χρήση ιπτάμενων μηχανών. Ο Κρόνος «…ίπτατο αναπαυόμενος, και αναπαυόμενος ίπτατο…» (Ευσέβιος I 37). Ο Άρης ανέβαινε στο άρμα του και «πετούσε μέσα στα σύννεφα, προς τον απέραντο ουρανό» (Όμηρος, Ιλιάδα Ε 864-867). Η Ίριδα δανείστηκε το άρμα του Άρη και «μαστίγωσε τα άλογα για να τρέξουν κι αυτά πέταξαν πρόθυμα κι έφτασαν αμέσως στην κατοικία των θεών, τον Όλυμπο» (Όμηρος, Ιλιάδα Ε 363-366). Ο Απόλλωνας λέγεται ότι κάποιους χειμωνιάτικους μήνες άφηνε το μαντείο των Δελφών και ταξίδευε σε κάποια χώρα πολύ πιο βόρεια με το ολόχρυσο άρμα του. Μ’ ένα φτερωτό άρμα ο θνητός Ίδας (άρμα που του δώρισε ο Ποσειδώνας) έκλεψε τη βασιλοπούλα της Αιτωλίας και την οδήγησε στη Μεσσήνη. Ο Ίδμων ταξίδευε στη Σελήνη με το άρμα του που έμοιαζε με απαστράπτοντα κομήτη. Ο Φαέθων μαζί με άλλους ταξίδεψε στον ουρανό, με ένα όχημα που λεγόταν Εωσφόρος, προκειμένου να φτάσει στην Σελήνη όπου και έκανε τριάντα περιφορές γύρω από αυτή. Στη συνέχεια έφτασε στον πλανήτη Αφροδίτη και επέστρεψε πίσω στην Γη οπότε και κατακρημνίστηκε (διάσπαρτα αποσπάσματα: Λουκιανός: Περί Αστρολογίας, Παλαίφατος: Περί Φαέθονος ΧΙΙ, Νόννος: Διονυσιακά Β΄ τόμος 33-34). Η θεά Δήμητρα μετά από μία περιπλάνηση με το ιπτάμενο πύρινο άρμα της, που εσύρετο από φτερωτούς δράκοντες, προσγειώθηκε στην «αγέλαστο πέτρα» στην Ελευσίνα. Ύστερα παρέδωσε το ίδιο αυτό φτερωτό άρμα σε έναν από τους τέσσερις βασιλείς της Ελευσίνας, τον Τριπτόλεμο, ο οποίος έφυγε πετώντας, και απουσίασε για πολλά χρόνια με σκοπό να διδάξει και σε άλλους λαούς την τέχνη της σποράς του σίτου και του θερίσματος των χωραφιών. (Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, Α 32), (Ελευσίνια μυστήρια, Αισχύλος).

Οι ιστορίες για τις πτήσεις των θεών, δεν σταματούν μόνο στις περιγραφές των αρμάτων τους αλλά προχωρούν και σε πολλές ιστορίες που περιγράφουν ακόμα και διαστημικές οδούς προς τις ουράνιες πατρίδες του γένους τους. Ο θεός Διόνυσος αναφέρεται από τον Νόννο ότι όταν ήταν μωρό «παρατηρούσε το πατρικό μονοπάτι των άστρων» (Νόννος, Διονυσιακά Θ 35-36). «Για τον Άβαρι, που στο δρόμο του ουρανού τον ξεπροβόδιζε ο Φοίβος (Απόλλων) με ιπτάμενο περιπλανώμενο βέλος» (Νόννος, Διονυσιακά ΙΑ). Η Ήρα «ταξίδευε πέρα από τον ουρανό, τον στολισμένο με φωτεινά άστρα, διασχίζοντας αναρίθμητες πολιτείες […]» (Νόννος, Διονυσιακά Η 111-112). Ενώ σε πιο γνώριμες ιστορίες η αποκρυπτογράφηση των κειμένων του Αριστοτέλη, από τον Γεώργιο Λευκοφρύδη, μας αποκαλύπτουν με τι όχημα αλλά και από ποιά διαδρομή ταξίδεψε ο Νικόμαχος με τον 5χρονο Αριστοτέλη στη Χθώνα (Γη) από τον αστερισμό του Λαγού (μέσα στο ‘’Όργανον’’).



Όπως ανέφερα παραπάνω, οι ιστορίες των ιπτάμενων οχημάτων των θεών, προέρχονται από μία εποχή αρχαιότερη αυτής των ιστοριογράφων της αρχαίας Ελλάδας. Κάτι που αποδεικνύεται ιστορικά από κείμενα του Διογένη του Λαέρτιου, τη ”Θεογονία” του Ησίοδου, τα ”Αιγυπτιακά” του Μανέθωνα και το ”Ιστορίας απόδειξης βιβλίο β΄” του Ηρόδοτου. Και μιλάμε για ένα διάστημα ανάμεσα στο 30000-12000 π.Χ. που μπορεί να φτάνει και ως το 3500 π.Χ. αν λάβουμε υπόψη σκόρπιες πληροφορίες σε κείμενα του Ομήρου, του Πλάτωνα και του Διόδωρου Σικελιώτη, που αφορούν πληροφορίες -μόνο- για τους Ολύμπιους θεούς (θεούς αποικιστές στις μεταγενέστερες εποχές της προκατακλυσμιαίας Αιγηίδος, δηλαδή της εποχής πριν πλημμυρήσει η Μεσόγειος). Έτσι λοιπόν εξηγείται γιατί στα περισσότερα αγγεία, οι ιστοριογράφοι της Ελληνιστικής περιόδου και της Εποχής του Χαλκού, σχεδιάζουν ιπτάμενα άρματα και όχι διαστημικά σκάφη, αφού οι ίδιοι δεν είχαν οπτική των θεϊκών οχημάτων, μιας και όλες οι πληροφορίες που παρουσίαζαν έφτασαν σε αυτούς μετά από χιλιάδες χρόνια χάριν του μύθου και του προφορικού λόγου, (δύο λέξεις με ταυτόσημη έννοια, κάτι άγνωστο για πολλούς στην εποχή μας). Προφορικές ιστορίες που μπορεί να άλλαξαν λίγο ”οπτικά” στη πορεία τους στους αιώνες, κάτι όμως που δεν αναιρεί την πραγματική τους υπόσταση.

Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν οι πρώτοι που πίστευαν σε εξωγήινους κόσμους.

Συνεχίζοντας το ταξίδι μας μέσα στην άγνωστη και ομιχλώδη αρχαιοελληνική ιστορία, εξακολουθούμε να διαβάζουμε κείμενα που μπερδεύουν τους ιστορικούς του σήμερα, να αντικρίζουμε παραστάσεις σε αγγεία που προτιμούν να ξεχνούν θαμμένα σε υπόγεια μουσειακών χώρων και να επιβεβαιώνουμε διαρκώς ότι οι «ουράνιοι εξωγήινοι επισκέπτες» δεν είναι ένα σημερινό φαινόμενο. Ακόμα και στα νεότερα αρχαιοελληνικά χρόνια, που οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι δεν φαίνεται να είχαν καμία άμεση επαφή με ουράνιους θεούς που κατέβαιναν στη Γη, η εισαγωγή της έννοιας των αναρίθμητων κόσμων πέρα από τον δικό μας ήταν περιέργως Ριζοσπαστική (πριν ακολουθήσει ο σκοταδισμός του Μεσαίωνα που απομάκρυνε την ανθρωπότητα από οποιαδήποτε παρόμοια σκέψη)! Οι ”ατομικοί” ήταν οι πρώτοι στοχαστές, στους οποίους με απόλυτη βεβαιότητα αποδίδουμε την ιδέα των άπειρων κόσμων, που γεννιούνται και πεθαίνουν σε όλην την έκταση του κενού. Ο Ἀναξίμανδρος (611-547 π.Χ.), ο Λεύκιππος (5ος αιώνας π.Χ.), ο Αναξαγόρας (~500-428 π.Χ), ο Δημόκριτος (~460-370 π.Χ.), ο Ιππόλυτος (170-235 μ.Χ.), ο Διογένης Λαέρτιος (~180-240 μ.Χ.), ο Σιμπλίκιος (~490-560 μ.Χ.), πίστευαν ότι αφού υπάρχουν αναρίθμητα άτομα και ένα άπειρο κενό, δεν υπάρχει λόγος γιατί να σχηματίστηκε μόνον ένας τέτοιος κόσμος.

Όπως αναφέρει ο Διογένης Λαέρτιος, ο Λεύκιππος και ο Δημόκριτος υποστήριζαν πως οι συγκρούσεις των ατόμων δημιουργούν νέα σώματα αλλά και νέους “κόσμους” και μάλιστα ορισμένους κατοικημένους. Πίστευαν ότι υπάρχουν άπειροι Κόσμοι που δημιουργούνται από άπειρα σε πλήθος άτομα, με τυχαία μορφή. «Τα άτομα αυτά συνδυάζονται και διαμορφώνουν όλα τα σώματα του κόσμου, αδρανή και έμβια – ακόμη και τον άνθρωπο, το σώμα του οποίου είναι απλώς μια πολυπλοκότερη δομή ύλης.» Όπως αναφέρει ο Ιππόλυτος: «[Ελ. Ι, 13, 2 (ΔΚ 68α 40)] Ο Δημόκριτος υποστηρίζει τα ίδια με τον Λεύκιππο, δηλαδή ότι υπάρχουν άπειροι κόσμοι με διαφορετικά μεγέθη. Σε μερικούς από αυτούς δεν υπάρχει ούτε Ήλιος ούτε Σελήνη, σε άλλους τα δύο αυτά ουράνια αντικείμενα είναι μεγαλύτερα από όσο στον δικό μας κόσμο, και σε άλλους περισσότερα. Τα διαστήματα μεταξύ των κόσμων είναι άνισα, σε μερικά μέρη υπάρχουν περισσότεροι κόσμοι, σε άλλα λιγότεροι, μερικοί αναπτύσσονται, μερικοί είναι στο αποκορύφωμα της ανάπτυξης τους και μερικοί παρακμάζουν. Αλλού οι κόσμοι γίνονται και αλλού αποσυντίθενται. Η καταστροφή τους οφείλεται στην αμοιβαία τους σύγκρουση.»



Η ιδέα περί υπάρξεως πολλών κόσμων μέσα σε επάλληλους “ουρανούς” αποτελεί μια παλαιότερη προσωκρατική άποψη. Όπως αναφέρουν οι Σιμπλίκιος και Άγιος Αυγουστίνος, ο Αναξίμανδρος διατύπωνε την αυτή άποψη: «[Σιμπλίκιος, εις Φυσ. 24, 17] (ο Αναξιμένης πίστευε ότι) κάποια άλλη ουσία είναι το άπειρο, από την οποία έγιναν όλοι οι ουρανοί και οι κόσμοι που υπάρχουν σ’ αυτούς…», «[Αυγουστίνος, de civ. Dei VIII, 2] (Ο Αναξίμανδρος) πίστευε ότι αυτές οι αρχές των επιμέρους πραγμάτων είναι άπειρες, και ότι παράγουν αναρίθμητους κόσμους καθώς και όλα όσα εμφανίζονται μέσα σ’ αυτούς, και αυτοί οι κόσμοι, όπως πίστευε, πότε διαλύονται και πότε ξαναγεννιούνται…». Όμως και οι ιδέες του Αναξαγόρα ήταν παραπλήσιες: «[Σιμπλίκιος, εις Φυσικά 157, 9] Το ότι υπαινίσσεται (ο Αναξαγόρας) έναν άλλο κόσμο πλάι στο δικό μας φαίνεται από τη φράση “όπως ακριβώς εμείς”, που τη χρησιμοποιεί επανειλημμένα. Και ότι δεν θεωρεί αυτόν τον άλλο κόσμο έναν αισθητό κόσμο που προηγήθηκε χρονικά από το δικό μας φαίνεται από τα λόγια “από τα οποία μαζεύουν τα καλύτερα στα σπίτια τους και τα χρησιμοποιούν”. Γιατί δεν είπε χρησιμοποιούσαν, αλλά χρησιμοποιούν…».
Η ιδέα πως υπάρχει ζωή και σε πλανήτες εκτός της Γης, εμφανίστηκε και στο μυθιστόρημα «Ἀληθῆ διηγήματα» του Λουκιανού κατά τον 2ο αιώνα, που είναι ένα από τα πρώτα που διασώζονται και στηρίζονται σε μια τέτοια αφήγηση και ιστορικά αποτελούσε μέρος τόσο της φιλοσοφίας όσο και των φυσικών επιστημών.

Θεάσεις Α.Τ.Ι.Α. καταγεγραμμένες στην αρχαία Ελλάδα.

Η ιδέα πως υπάρχει ζωή και σε πλανήτες εκτός της Γης, ίσως όμως να προερχόταν και από τις θεάσεις Α.Τ.Ι.Α. που καταγράφονταν σε δεκάδες ιστορίες των νεότερων αρχαιοελληνικών χρόνων, και ο μόνος λόγος που δεν τις γνωρίζετε είναι γιατί οι σύγχρονοι ιστοριογράφοι δεν θεώρησαν σκόπιμο ή ωφέλιμο να τις συμπεριλάβουν στις μεταφράσεις τους.

Στο αντιπολεμικό δράμα ‘’Ελένη’’ ο Ευριπίδης (485 – 406 π.Χ.) σε κάποιο σημείο αναφέρει κάτι απόκοσμο στον ουρανό λέγοντας «κι ο μαγικός ο δίσκος, όταν γοργοπόδαρα στριφογυρνάει μέσα στον αιθέρα».
Ο μεγάλος φιλόσοφος Αριστοτέλης (384 – 322 π.Χ.), που λέγεται μάλιστα ότι είχε εξωγήινη καταγωγή, στο έργο του ‘’Περί Κόσμου’’ αναφερόμενος στη θεωρία του Ποσειδωνίου γράφει για τα αστέρια αλλά και άλλα περίεργα αντικείμενα που πετούν στον ουρανό, τα οποία ονομάζει ως δοκίδες, πίθους και βόθινους.

Ο Πλούταρχος (45 – 120 μ.Χ.) γραφεί, ότι τα έτη 74 – 66 π.Χ. ο Λεύκιος Λευκίνιος Λούκουλος (106 – 57 π.Χ.), διαπρεπής Ρωμαίος στρατηγός, την στιγμή που παρέταξε τα στρατεύματα σε θέση μάχης εναντίον του αποστάτη Μάριου που ηγούταν των στρατευμάτων του Μιθριδάτη, είδε να πέφτει με ορμή από τον ουρανό ένα μεγάλο φλεγόμενο αντικείμενο, που έμοιαζε με ανεστραμμένο πιθάρι στο σχήμα και με χρώμα σαν πυρωμένο ασήμι. (Βίοι Παράλληλοι: Λεύκολλος, κεφάλαιο 8, εδάφια 5-6). Σε ακόμα μια περιγραφή του, ο Πλούταρχος, αναφερόμενος στο πόλεμο των Ρωμαίων με την Κελτική φυλή των Ινσόβρων, στο ‘’Βίο του Μάρκελου’’, αναφέρει την εμφάνιση τριών φωτεινών δίσκων: «Όταν οι ύπατοι Φλαμίνιος και Φούριος εκστράτευσαν με μεγάλη δύναμη κατά των Ινσόμβρων, στο ποτάμι της Πικηνίδας φάνηκε ότι έρρεε αίμα. Ειπώθηκε μάλιστα ότι στην πόλη Αρίμινο φάνηκαν τρία φεγγάρια στον ουρανό». Αλλά η πιο εντυπωσιακή περιγραφή του Πλούταρχου ήταν γραμμένη στο ‘’Βίο του Μάριου’’ εκεί που αναφέρεται στην εισβολή των Τευτώνων στα εδάφη των Ρωμαίων, όπου ένα ανεξήγητο εναέριο φαινόμενο μοιάζει σαν αερομαχία! «Από τις πόλεις Αμερία και Τουδέρτο (Ιταλία) αναγγέλθηκε ότι τη νύχτα φάνηκαν στον ουρανό φλογοειδείς αιχμές και θυρεοί που συμπλέχτηκαν μεταξύ τους, πήραν σχήματα και κινούνταν όπως γίνεται όταν μάχονται άντρες. Στο τέλος άλλες υποχωρούσαν και άλλες επιτίθονταν, όλες όμως τράβηξαν προς τα δυτικά.»
Ο Διόδωρος Σικελιώτης (περ. 80 – 20 π.Χ.) γραφεί, ότι πριν από την ιστορική μάχη των Λεύκτρων της Βοιωτίας μεταξύ Σπαρτιατών και Θηβαίων το 371 π.Χ., παρουσιάστηκε στον ουρανό ένα θεϊκό σημάδι που προμήνυε την πρώτη ήττα του ανίκητου μέχρι τότε στρατού της Σπάρτης και την απώλεια της 500ετής ηγεμονίας των Λακεδαιμονίων στην Ελλάδα. Για πολλές νύχτες εμφανιζόταν στον ουρανό μια μεγάλη φλεγόμενη λαμπάδα που από το σχήμα της ονομάστηκε πύρινη δοκός. Μια ακόμα παρόμοια περιγραφή υπάρχει και στο 16ο βιβλίο της ‘’Ιστορικής Βιβλιοθήκης’’ του, στο θαλάσσιο ταξίδι του Κορίνθιου στρατηγού Τιμολέοντα προς τη Σικελία, που αναφέρει ότι όλη τη νύχτα στον ουρανό προηγούταν των πλοίων μια ιπτάμενη φλεγόμενη ράβδος, μέχρι που αυτά κατέπλευσαν στην Σικελία.

Ο Πτολεμαίος που ήταν στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αναφέρει στα γραπτά του ότι το 332 π.Χ. στον Υαξάρτη ποταμό δυο μεγάλες λαμπερές ασπίδες, που εκτόξευαν φωτιά γύρω από τις παρυφές τους, κατέβηκαν ξαφνικά από τον ουρανό και παρεμπόδισαν την διάβαση του στρατού του Μεγάλου Αλεξάνδρου, προκαλώντας τρόμο στους στρατιώτες, τα άλογα και τους πολεμικούς ελέφαντες. Μετά το τέλος του περιστατικού κι αφότου οι ασπίδες επέστρεψαν πίσω στον ουρανό, οι άντρες αρνήθηκαν να διασχίσουν τον ποταμό με τον φόβο μην ξανακατέβουν.

Άλλη μια περίπτωση εξωγήινης παρουσίας στην ιστορική εκστρατεία του Μ.Αλεξάνδρου είναι η βοήθεια που φαίνεται να έλαβε κατά την διάρκεια της κρίσιμης πολιορκίας της Τύρου το 333 π.Χ. . Στο Storia di Alessandro il Grande (Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου), ο πολυμαθής ιταλός Alberto Fenoglio, γράφει στο CLYPEUS Anno 111, No 2, μια αναπάντεχη αποκάλυψη από αρχαίες περιγραφές των Μεγασθένη και Πτολεμαίου: «Το φρούριο δεν έπεφτε, τα τείχη του 50 πόδια ύψος και τόσο συμπαγή που καμία πολιορκητική μηχανή δεν μπορούσε να τα καταστρέψει. Οι Τύριοι τοποθετώντας καταλλήλως τους μεγαλύτερους τεχνικούς και κατασκευαστές πολεμικών μηχανών της εποχής, αναχαιτούσαν στον αέρα τα βέλη και τα βλήματα που εκτοξεύονταν προς την πόλη από τους καταπέλτες. Όμως, μια μέρα, εμφανίστηκαν πάνω από το Μακεδονικό στρατόπεδο αυτές οι ιπτάμενες ασπίδες (όπως συγκεκριμένα τις αποκάλεσαν), που πετούσαν σε τριγωνικό σχηματισμό με μια διπλάσια να τις καθοδηγεί. Συνολικά ήταν πέντε. Έκαναν κύκλους αργά πάνω από την Τύρο, ενώ χιλιάδες πολεμιστές και των δύο πλευρών κάθονταν ακίνητοι και τις παρακολουθούσαν με δέος. Ξαφνικά από την μεγαλύτερη ασπίδα εξήλθε μια αστραπή σαν κεραυνός που χτύπησε τα τείχη. Αμέσως και οι άλλες ιπτάμενες ασπίδες ακολούθησαν με αστραπές, με αποτέλεσμα τα τείχη και οι πύργοι να διαλυθούν σαν να είχαν κτιστεί από λάσπη, αφήνοντας ανοιχτό το δρόμο για τους πολιορκητές που ξεχύθηκαν κατόπιν σαν χιονοστιβάδα. Οι ιπτάμενες ασπίδες αιωρήθηκαν πάνω από την πόλη μέχρι που αυτή ολοκληρωτικά κατελήφθη, κατόπιν γρήγορα εξαφανίστηκαν ψηλά, αφήνοντας πίσω τους καθαρό μπλε ουρανό». Αν και ο Alberto Fenoglio δεν αποκάλυψε ποτέ τις πηγές του, η παραπάνω περιγραφή του, συνδέεται με κάποιες περίεργες πληροφορίες που αναφέρονται στο ‘’Αλεξάνδρου Ανάβασις’’ του Αρριανού (2ος αιώνας μ.Χ.).
Η ιστορία με τα αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα μοιάζει να επαληθεύεται οπτικά και στον παρακάτω γαλλικό πίνακα του Jean Wauquelin από το 1438, που δείχνει τους στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου να παρατηρούν ένα ιπτάμενο όχημα να κινείται στον ουρανό με την καθοδήγηση του επιβάτη του και να ίπταται με την βοήθεια δύο γρυπών. Ο πίνακας εκτίθεται στην Εθνική βιβλιοθήκη της Γαλλίας.

Επίλογος.
Οι παραπάνω ιστορίες με Α.Τ.Ι.Α. που καταγράφηκαν από τους αρχαίους Έλληνες, η πίστη των μεταγεννέστερων γενιών για άλλους κόσμους, η μυθολογία των προγενέστερων γενιών για ουράνιους θεούς και πτητικές μηχανές, αλλά και η πτήση του Σωκράτη πάνω από τη Γη που σήμερα έχουν καταφέρει να βγουν στο φως, θα μπορούσαν περίτρανα να συμπεριληφθούν στο σενάριο και τα θέματα που παρουσιάζονται στην διάσημη τηλεοπτική σειρά του History Channel: Ancient Aliens και να δημιουργήσουν ακόμα ένα μοναδικό στο είδος του επεισόδιο, – γιατί όχι- με κεντρικό ομιλητή για ακόμα μία φορά τον ομογενή μας, Τζόρτζιο Τσούκαλος.

INFO: Ο Χάρης Κουτσιαύτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978, σπούδασε Ειδικός Μηχανογραφημένου Λογιστηρίου, Ηλεκτρονικός Εγκαταστάσεων και Αυτοματισμού, καθώς και Τεχνικός Οικιακών Υπολογιστικών Συστημάτων. Με τα UFO άρχισε να ασχολείται από την ηλικία των 10 ετών, συλλέγοντας αποκόμματα εφημερίδων και περιοδικών που αφορούσαν τέτοιου είδους συμβάντα. Έπειτα από μία «παράξενη» θέαση που κατέγραψε σε βίντεο το 2009, δημιούργησε τη διαδικτυακή σελίδα της ομάδας UFOs & ALIENS TRUTH (Greek community) και έκτοτε ασχολείται τακτικά με τις εμφανίσεις UFO. Περιστασιακά γράφει στα μεγαλύτερα περιοδικά μυστηρίου της χώρας, έχει εμφανιστεί σε τηλεοπτικές εκπομπές, είναι αρθρογράφος του διεθνή οργανισμού UFO-Hunters.com, ενώ από το 2012 υπογράφει με μία ομάδα νέων ερευνητών το μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα δωρεάν ηλεκτρονικό περιοδικό eT. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

*Συλλογή πληροφοριών/κειμενογραφία: Χάρης Κουτσιαύτης. Πηγές από αρθρογραφία των: Χάρη Κουτσιάυτη, Μάνου Τσαγκαράκη, Γεώργιου Τσούκαλου, Αντώνη Αντωνιάδη.



Χαράλαμπος Κουτσιαύτης, ερευνητής εξωγήινης επισκεψιμότητας & UFOs


eoeresearch.org

Let's block ads! (Why?)

πηγη