Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Η επίμονη του Τραμπ να ανθίσταται στο αμερικανικό κογκρέσο και στην αμερικανική βουλή που ζητούν να επιβληθούν αμέσως βαριές κυρώσεις στην Τουρκία για την υπόθεση των ρωσικών πυραύλων, έχει μια σοβαρή εξήγηση από στρατηγικής απόψεως.
Το μεγάλο πρόβλημα που απασχολεί εδώ και μήνες το επιτελείο του Τραμπ είναι τι θα γίνει με το Ιράν, καθώς εβραϊκοί κύκλοι πιέζουν συνεχώς για μια στρατιωτική επέμβαση που όμως θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου.
Για τον λόγο αυτό υποστηρίζεται πως δεν είναι η κατάλληλη συγκυρία να τα σπάσουν τελείως με τον Ερντογάν, γιατί μια αποσταθεροποίηση της Τουρκίας θα είχε ανεξέλεγκτες επιπτώσεις στην όλη υπόθεση με συνέπεια όμως να χρεώνεται η Ελλάδα και η Κύπρος την ολοένα και μεγαλύτερη και ανενόχλητη τουρκική προκλητικότητα.
Για να γίνει μια επέμβαση κατά της Τεχεράνης χρειάζεται μια μεγάλη αφορμή. Μια βίαιη (αναγκαστική) καταστολή των δήθεν δυνάμεων της «δημοκρατικής αντιπολίτευσης» ή των «μαχητών της ελευθερίας» (κάποιων ποιητικό τίτλο θα βρει η Ουάσιγκτον να προσδώσει) θα είναι το ιδανικό για να χρησιμοποιηθεί για αυτόν τον σκοπό.
Μία τέτοια επέμβαση όμως θα ήταν πάρα πολύ φιλόδοξη. Σίγουρα την ζητάει το Ισραήλ το οποίο μόνο την Τεχεράνη φοβάται στην περιοχή. Το Ισραήλ πολύ θα ήθελε μια αλλαγή καθεστώτος στην Τεχεράνη και μια άμεση αποδυνάμωση του Ιράν, αλλά αυτό είναι περισσότερο ευκταίο για το Τελ Αβίβ παρά εφικτό.
Άλλωστε η Ρωσία δεν θα άφηνε το Ιράν στην τύχη του για πολλούς λόγους.
Πρώτα απ όλα υπήρξαν σύμμαχοι στην Συρία και μαζί ακύρωσαν τους αμερικανικούς σχεδιασμούς.
Δεύτερον η Rosneft εκμεταλλεύεται και πουλάει το ιρανικό πετρέλαιο για λογαριασμό της Τεχεράνης
Τρίτον όμως και πολύ σπουδαιότερο: Το Ιράν προστατεύει εκ του νότου την ρωσική επικράτεια, αποτελεί ανάχωμα και δεν επιτρέπει την ολική της περικύκλωση από τις δυνάμεις του «νυν κακού» στην σημερινή εποχή του νέου Ψυχρού Πολέμου όπου οι όροι έχουν αντιστραφεί.
Συνεπώς η Μόσχα δεν μπορεί και δεν δύναται να αφήσει το Ιράν στην μοίρα του. Οι δε «Φρουροί της Επανάστασης» είναι πάρα πολύ ισχυροί για να μην καταστείλουν την «εξέγερση» αυτή. Μια «εξέγερση» η οποία λαμβάνει χώρα σε μια εποχή που οικονομικά είναι πολύ καλύτερη από πριν.
Το πρόβλημα με όλη αυτή την ιστορία είναι ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την «πληρώνει» η Ελλάδα κι η Κυπριακή Δημοκρατία που βλέπουν την τουρκική προκλητικότητα να παραβιάζει κατάφωρα την νομιμότητα της ευρύτερης περιοχής, χωρίς να υπάρχει κάποιος δυναμικός παράγοντας ανάσχεσης της.
Και το ερώτημα είναι μέχρι που θα συνεχιστεί αυτή η προκλητικότητα και αν καταρρίψει όλες τις κόκκινες γραμμές, οπότε και θα πρέπει αναγκαστικά να υπάρξει κάποια θερμή αντίδραση.
Ίδωμεν.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου