Μυστηριώδεις εξαφανίσεις προσώπων και οικογενειών στις ΗΠΑ

Κάθε τόσο εξαφανίζονται διάφοροι άνθρωποι στην Αμερική και η αστυνομία βρίσκει συχνά κάποιους από αυτούς, ζωντανούς ή νεκρούς. Μερικοί, όμως, εξαφανίζονται μυστηριωδώς, για να μην ξαναφανούν ποτέ πια και χωρίς να αφήνουν πίσω τους το παραμικρό ίχνος.

Μια τέτοια περίπτωση ήταν η εξαφάνιση της οικογένειας Brook, τον Αύγουστο του 1952, που θορύβησε ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο. Ο Tom Brook, που ήταν έμπορος, η σύζυγός του και ο μικρός γιος τους απολάμβαναν τις διακοπές τους στο σπίτι ενός φίλου τους, μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά από το Μαϊάμι της Φλόριντα. Με το αυτοκίνητό τους έκαναν εκδρομές στην ευρύτερη περιοχή, για να γνωρίσουν τις ομορφιές του τόπου.

Ξαφνικά, στις 24 Αυγούστου του 1952, η αστυνομία εντόπισε το αυτοκίνητο της οικογένειας Brook εγκαταλελειμμένο στο δρόμο, σε απόσταση οκτώ χιλιομέτρων από ένα εξοχικό κέντρο, του οποίου ο ιδιοκτήτης ήταν ο φίλος της εξαφανισμένης οικογένειας.Φλόριντα, 1952

Το παράδοξο ήταν ότι τα φανάρια του αυτοκινήτου ήταν ακόμη αναμμένα από τη νύχτα, καθώς η ανεύρεση του οχήματος έγινε το πρωί. Η μία πόρτα είχε παραμείνει ανοιχτή και στο πίσω κάθισμα βρέθηκε η τσάντα της συζύγου με μερικά χρήματα μέσα. Επίσης, τα ίχνη τους οδηγούσαν σ’ ένα στενό δρομάκι καταμεσής ενός λιβαδιού κι εκεί πια, χάνονταν μονομιάς, σαν να τους είχε καταπιεί η γη.

Σε απόσταση δώδεκα χιλιομέτρων από το σημείο βρισκόταν ένα εστιατόριο. Εκείνη τη νύχτα εξαφανίστηκε, με τον ίδιο μυστηριώδη τρόπο, μια σερβιτόρα, η νεαρή Mable Twinn. Έκτοτε, κανένα στοιχείο δεν μπόρεσε να διαφωτίσει το τι απέγιναν εκείνοι οι τέσσερις άνθρωποι.

Ολόκληρη η αστυνομική δύναμη της Φλόριντα κινητοποιήθηκε, για να διαλευκανθεί το μυστήριο. Εν τούτοις, οι έρευνες δεν κατέληξαν πουθενά και η υπόθεση, έως και σήμερα, θεωρείται άλυτη και ανεξήγητη. Αξιωματικός του FBI, που ασχολήθηκε ενδελεχώς, αλλά μάταια, με την υπόθεση της εξαφάνισης των τεσσάρων αυτών ανθρώπων, δήλωσε: «Έχουμε ελέγξει όλα τα ενδεχόμενα και δεν καταλήξαμε απολύτως πουθενά. Τα ίχνη τους χάνονταν ως δια μαγείας. Θα έλεγε κανείς ότι απήχθησαν από ιπτάμενους δίσκους…»

Άλλωστε, ήταν η εποχή που στους ουρανούς της Αμερικής έκαναν συχνά την εμφάνισή τους ιπτάμενοι δίσκοι, προκαλώντας τρόμο, αλλά και πολλές συζητήσεις σχετικά με την ύπαρξη ζωής σε άλλους πλανήτες.

Δυστυχώς, οι μυστηριώδεις εξαφανίσεις συνεχίστηκαν. Στις 7 Δεκεμβρίου του 1958, ο Kenneth Martin, η σύζυγός του Barbara και οι τρεις κόρες τους, Barbie, Susan και Virginia, εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς από το Πόρτλαντ του Όρεγκον. Είχαν πει στους γείτονές τους ότι θα πήγαιναν στο δάσος να κόψουν ένα έλατο ως χριστουγεννιάτικο δέντρο. Η αστυνομία τους έψαχνε για καιρό, όμως κανένα σημάδι δεν καταδείκνυε τι απέγιναν. Τα ίχνη τους είχαν απλώς σβήσει μέσα στο απόμερο δάσος.

Τον ίδιο Δεκέμβριο, ένας εργολάβος από το Σίλβερ Λέικ της Μινεσότα, ο Erl Zratt, η γυναίκα του και τα τέσσερα παιδιά του χάθηκαν από το σπίτι τους, χωρίς ποτέ να μάθει το πώς και το γιατί.

Στις 11 Ιανουαρίου του 1959, ο Caroll Jackson, μαζί με τα παιδιά και τη γυναίκα του, εξαφανίστηκαν από προσώπου γης, στη Λουΐζα της Βιρτζίνια. Και σ’ αυτήν την περίπτωση, επίσης, το αυτοκίνητό τους βρέθηκε εγκαταλελειμμένο στην άκρη του δρόμου κι έκτοτε, κανείς δεν έμαθε ποτέ νέα τους, αλλά ούτε κι εντοπίστηκαν ποτέ τα πτώματά τους.Σίλβερ Λέικ, 1952

Περισσότερες μυστηριώδεις εξαφανίσεις σημειώθηκαν στις δυσπρόσιτες περιοχές της Νοτίου Αμερικής. Τον Απρίλιο του 1960, τρεις εξερευνητικές ομάδες, 40 άτομα εν συνόλω, χάθηκαν στα παρθένα δάση της Κολομβίας. Οι ομάδες αυτές είχαν σκοπό την εξερεύνηση των δασών του Αμαζονίου. Πρώτη εξαφανίστηκε η μια ομάδα. Εστάλη και δεύτερη, προς ανεύρεση της πρώτης, αλλά χάθηκε κι εκείνη μυστηριωδώς. Επομένως, όταν χάθηκε και η τρίτη ομάδα, κανείς δεν αποτόλμησε να ξαναστείλει ανθρώπους προς εντοπισμό όλων εκείνων, που είχαν ήδη εξαφανιστεί χωρίς ίχνη.

Φυσικά, εξαφανίσεις ερευνητικών ομάδων δεν αποκλείονται σε περιοχές τόσο απάτητες και μάλιστα, κατεσπαρμένες με παγίδες θανάτου, όπως άγριες φυλές, θηρία, ερπετά, έλη και τόσα άλλα. Ίσως σε αυτήν την περίπτωση, οι άγρυπνοι φύλακες των μύθων εκείνων, οι οποίοι μιλούσαν για έναν κρυμμένο αρχαίο πολιτισμό και για μια χαμένη χρυσή πόλη, να τιμώρησαν σκληρά όσους τόλμησαν να βεβηλώσουν τα εδάφη τους.

Το άρθρο, όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», στις 28/08/1961