Το ανεξέλεγκτο πόλτεργκαϊστ στο Μπελφόρ της Γαλλίας, το 1939…

Το ζεύγος Ραμονί κατοικούσε σε μια απλοϊκή εργατική οικία σ’ ένα προάστιο του Μπελφόρ, στη Γαλλία. Τον χειμώνα του 1939, το ταπεινό τούτο σπιτάκι είχε παραδοθεί στα άγρια χέρια μιας παράδοξης υπερφυσικής ενέργειας, που οι ειδικοί θεωρούσαν ότι την προκαλούσε άθελά του ένα από τα παιδιά της οικογένειας, ο 14χρονος Πωλ.

Βροντερά χτυπήματα αντηχούσαν στις εξώπορτες, ενώ ήταν ανοιχτές και δεν υπήρχε κανένας τριγύρω. Πόρτες και παράθυρα έτριζαν ανατριχιαστικά και κατόπιν, ανοιγόκλειναν με εκκωφαντικό πάταγο, έτοιμα να αποκολληθούν από τη θέση τους.

Ένα βράδυ, λοιπόν, ενώ στην κουζίνα του σπιτιού είχαν συγκεντρωθεί περίπου δέκα άνθρωποι, οι ηλεκτρικές λάμπες άρχισαν να τρεμοπαίζουν και στο τέλος, έσπασαν ξαφνικά, μοιράζοντας τα θρύψαλά τους ολόγυρα. Ταυτοχρόνως, δυο καπάκια από κατσαρόλες, αφού αναπηδούσαν προηγουμένως αφηνιασμένα, λες και έβραζαν σε δυνατότατη φωτιά, όρμησαν πάνω στα τζάμια των παραθύρων και τα συνέτριψαν με έναν κρότο διαβολικό.

Ακολούθησε πηχτό σκοτάδι και άκρατη ησυχία. Αλλά όταν άναψαν τα κεριά, τα ποτήρια ξεκίνησαν να σείονται και ύστερα, έπεφταν ένα-ένα από την πιατοθήκη και σμπαραλιάζονταν καταγής.

Υπήρξαν στιγμές που συνέβησαν κι άλλα φοβερότερα. Ο Πωλ, κάποια στιγμή, κρατούσε στα χέρια του κι έτρωγε κουφέτα, ενώ πλησίαζε η ώρα του φαγητού. Ο πατέρας του, εξοργισμένος, του τα πήρε και τα πέταξε στη φωτιά, μαλώνοντάς τον. Τότε, ο 14χρονος νεαρός θύμωσε πραγματικά πολύ. Αμέσως, διάφορα αντικείμενα άρχισαν να ταλαντεύονται, να αιωρούνται και να αλλάζουν θέσεις, προξενώντας έναν ορυμαγδό κρότων, που έμοιαζε λες και κάποιο τρένο διέσχιζε το σπιτικό τους.

Κάδρα, μπουκάλια, μελανοδοχεία, ανθοδοχεία, καθίσματα, κρεβάτια, κουβάδες, ρούχα και παπούτσια δημιούργησαν ένα πολύχρωμο σύννεφο, καθώς περιδινίζονταν τρελά πάνω από τα κεφάλια τους. Ένα παπούτσι, μάλιστα, εκσφενδονίστηκε έξω από το ανοιχτό παράθυρο και στροβιλιζόταν σ’ έναν παράξενο χορό για κάμποση ώρα.

Τη νύχτα, μυστηριώδεις γδούποι μέσα από τους τοίχους βασάνιζαν τον ύπνο τους, ενώ τρανταχτά χτυπήματα έπλητταν με σφοδρότητα τα σίδερα των κρεβατιών τους. Σεντόνια ανυψώνονταν, κόβονταν στον αέρα σε λεπτές λωρίδες και κατέπεφταν στο πάτωμα.

Ο νεαρός Πωλ δεχόταν συχνά ραπίσματα από αόρατα χέρια και το κορμί του είχε γεμίσει μελανιές. Ένα βράδυ, που τα μέλη της οικογένειας πετάχτηκαν με τα νυχτικά στον δρόμο, για να γλιτώσουν από τη μανία των υπερφυσικών φαινομένων, τους περίμενε στην αυλή ένας καταιγισμός λιθοβολισμών και οι δύσμοιροι δεν ήξεραν πού να κρυφτούν και πώς να προστατευθούν.

Κάποτε, το 14χρονο αγόρι αισθάνθηκε να ακινητοποιείται από μια αόρατη δύναμη και να καρφώνεται στη θέση του. Μάταια πάσχιζε να ελευθερωθεί. Οι γονείς του τον τραβούσαν φρενιασμένα για να τον μετακινήσουν, αλλά στάθηκε αδύνατον. Εκείνη τη στιγμή, ενώ έκλαιγαν και φώναζαν και οι τρεις μαζί, καθηλώθηκαν από έναν πρωτόγνωρο θόρυβο.

Κοιτώντας από το παράθυρο, είδαν κατάπληκτοι πάνω από είκοσι μεγάλα κεραμίδια, τα οποία είχαν ξεκολλήσει από τη στέγη, να στέκονται μετέωρα στον αέρα, παρατεταγμένα άρτια, όπως ένας απειλητικός στρατός. Ένα από αυτά έδωσε ένα σάλτο και πήδησε μέσα και χτύπησε τη μητέρα του αγοριού κατάστηθα, κόβοντάς της την ανάσα.

Το ανεξέλεγκτο πόλτεργκαϊστ στο Μπελφόρ της Γαλλίας προσέλκυσε το ζωηρό ενδιαφέρον των ειδικών, που αποφάνθηκαν πως γενεσιουργός αιτία των εξαιρετικά σφοδρών και αμείωτων φαινομένων ήταν ο 14χρονος Πωλ.

Ο νεαρός αυτός, πάντως, ήταν πάντοτε χαμογελαστός, πράος, ευγενικός, προσηνής και καλότροπος και ουδέποτε είχε προβληματίσει την οικογένειά του με τη συμπεριφορά του.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ”, στις 05/02/1939…