Περιπτώσεις άγριων παιδιών, που ανατράφηκαν από αρκούδες, λύκους και πιθήκους…

Τον Σεπτέμβριο του 1937, κυνηγοί στην Τουρκία είδαν να ορμά από ένα σπήλαιο ένα άγριο κορίτσι, να βρυχάται σαν αρκούδα, να είναι ολόγυμνο και να επιχειρεί επίθεση με τα δόντια και τα νύχια του.

Οι κυνηγοί, κατάπληκτοι, χρησιμοποίησαν αρχικά τα τουφέκια τους για να αμυνθούν. Αλλά, το άγριο κορίτσι έτρεξε εγκαίρως να κρυφτεί μέσα στη σπηλιά της. Κατόπιν, οι κυνηγοί αποφάσισαν να συλλάβουν ζωντανό το παράδοξο τούτο πλάσμα.

Καραδοκούσαν για κάμποση ώρα στο στόμιο της σπηλιάς, μέχρι που κατόρθωσαν να τη συλλάβουν μετά από σκληρή πάλη και να την πάρουν μαζί τους.

Το άγριο κορίτσι ήταν μόλις 9 ετών και είχε προφανώς απαχθεί σε πολύ μικρή ηλικία από αρκούδες, μία εκ των οποίων ανέλαβε τα χρέη μητρός.

Το ανθρώπινο τούτο πλάσμα βαθμιαία απέκτησε τις συνήθειες και τους τρόπους μιας αρκούδας. Όταν το πλησίαζε κάποιος, ωρυόταν αγρίως και ετοιμαζόταν να επιτεθεί.

Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε σ’ ένα νοσοκομείο της Κωνσταντινούπολης, όπου υπομονετικές δασκάλες προσπαθούσαν να τη μάθουν να μιλά και γενικώς, να την κάνουν να αποκτήσει ανθρώπινες συνήθειες και να καταπνίξει τα ζωώδη ένστικτά της.

Υπάρχουν καταγεγραμμένα κι άλλα παρόμοια περιστατικά, όπου άνθρωποι είχαν μεταμορφωθεί σε ζώα, καθώς είχαν γαλουχηθεί από αρκούδες, λύκους ή πιθήκους.

Στην Αφρική και στην Ινδία είχε αποκτήσει σάρκα και οστά η φανταστική ιστορία του Μόγλη, του λυκανθρώπου, που τόσο αριστοτεχνικά μας είχε αφηγηθεί ο Άγγλος Νομπελίστας συγγραφέας Τζόζεφ Ράντγιαρντ στο περίφημο βιβλίο του “Βιβλίο της Ζούγκλας”, που εκδόθηκε το 1894.

Παιδιά ιθαγενών είχαν απαχθεί από αγρίμια και έζησαν μαζί τους, μεγαλώνοντας σύμφωνα με τις συνήθειες των θηρίων.

Ένας πραγματικός “Μόγλη” υπήρξε ο μικρούλης, που ανακαλύφθηκε στο Γκάλιορ των Ινδιών το 1934. Το παιδί αυτό ήταν μόλις 5 ετών. Βρέθηκε στα βάθη της ζούγκλας από κάποιον Άγγλο Αξιωματικό, ο οποίος, όταν συνάντησε μια αγέλη λύκων, αντιλήφθηκε να τρέχει μαζί τους με τα τέσσερα άκρα κι ένα παράξενο ανθρώπινο πλάσμα.

Ο Αξιωματικός, μετά από πολλούς κόπους, κατάφερε να πιάσει τον μικρό λυκάνθρωπο και να τον επαναφέρει στο γένος των ανθρώπων. Οι τρόποι του παιδιού ήταν ακριβώς οι ίδιοι των λύκων. Δε θύμιζε καθόλου αγόρι.

Μάλιστα, την ίδια χρονιά, ένας άλλος μικρός λυκάνθρωπος, ηλικίας 7 ετών αυτή τη φορά, εντοπίστηκε να τριγυρνά αμέριμνος με την αγέλη του στα βουνά της Γιουγκοσλαβίας. Η μητέρα του το είχε εγκαταλείψει στο δάσος και επέζησε χάριν στη ζεστασιά και τη φροντίδα μιας οικογένειας λύκων.

Ο 7χρονος λυκάνθρωπος ζούσε ισότιμα με τους άλλους λύκους της αγέλης του, τρώγοντας φρούτα, χόρτα και μέρος από τις τροφές που του έφερναν οι λύκοι. Όπως εξακριβώθηκε αργότερα, είχε μετάσχει σε επιδρομές εναντίον αιγοπροβάτων.

Περισσότερο περίεργες ήταν οι περιπτώσεις παιδιών που ανατράφηκαν από πιθήκους. Στη Νότια Αφρική, δύο κυνηγοί συνάντησαν ομάδα κυνοκεφάλων πιθήκων, ευρέως γνωστών ως μανδρίλλοι.

Οι κυνηγοί πυροβόλησαν εναντίον των πιθήκων, οι οποίοι έσπευσαν να διασκορπιστούν. Αλλά ένας από αυτούς φάνηκε πως είχε τραυματιστεί. Τότε, έτρεξαν προς το μέρος του για να τον παραλάβουν. Μόλις τον πλησίασαν, συνειδητοποίησαν ότι επρόκειτο για ένα μικρό ιθαγενές παιδί, το οποίο βάδιζε με τα τέσσερα άκρα. Τον πήραν μαζί τους με μεγάλη δυσκολία.

Όπως πιστοποίησαν, ο μικρός πιθηκάνθρωπος είχε απαχθεί από πιθήκους σε πολύ μικρή ηλικία. Ένας θηλυκός πίθηκος υιοθέτησε το αγόρι και του δίδαξε πώς να γίνει μέλος της φυλής τους.

Όπως αφηγήθηκε εκ των υστέρων το παιδί, η θετή του μητέρα φρόντιζε να τον βάζει να κοιμάται σε ζεστό μέρος, όταν η νύχτα ήταν ψυχρή και του έφερνε καρπούς κι άλλα φαγώσιμα από το δάσος, ενώ τον γέμιζε αγκαλιές.

Ο νεαρός πιθηκάνθρωπος της Νότιας Αφρικής κρατήθηκε για έναν χρόνο σε νοσοκομείο, όπου του δόθηκε το όνομα Λούκας. Εκεί έδειξε την άγρια προτίμησή του προς τα ωμά φρούτα και τα χόρτα, αλλά και την αποστροφή του προς τα μαγειρεμένα φαγητά.

Στην αρχή, ήταν πολύ δύσκολο να τον πείσουν να βαδίζει όρθιος. Εξάλλου, έδειχνε μεγάλη δυσπιστία σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Αλλά, συν τω χρόνω, εξελίχθηκε σε έναν πειθαρχημένο νεαρό, μολονότι διατήρησε πολλές από τις συνήθειες, τις οποίες είχε διδαχθεί από την οικογένεια πιθήκων που τον ανάθρεψε.

Ο Λούκας προσελήφθη από έναν κτηματία της περιοχής, στον οποίο επέδειξε εξαιρετική αφοσίωση. Εργαζόταν για αυτόν υπεράνθρωπα, ενώ ο καθημερινός του κάματος του φαινόταν παιχνιδάκι. Η σωματική του αντοχή ήταν απίστευτη, καθώς μπορούσε να τρέχει για 20 χιλιόμετρα χωρίς να σταματήσει ή να κουραστεί.

Αυτές οι περιπτώσεις άγριων παιδιών, που ανατράφηκαν από αρκούδες, λύκους και πιθήκους, είναι μόνο μερικές από όσες έχουν σημειωθεί παγκοσμίως. Στη φύση, λοιπόν, συναντά κανείς πράγματα, που διαβάζει σε φανταστικές ιστορίες και τα θεωρεί αδιανόητα και απίθανα.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, στις 20/09/1937…