Ο αμφιλεγόμενος Paul Kruger ήταν μια κυρίαρχη πολιτική και στρατιωτική φιγούρα του 19ου αιώνα στη Νότια Αφρική, Πρόεδρος της Νοτιοαφρικανικής Ένωσης και αρχηγός των Μπόερς.
Το 1937, μια αγγλική εφημερίδα δημοσίευσε αποκαλυπτικές πληροφορίες γύρω από το μυστήριο του περίφημου θησαυρού του Kruger, που παρέμενε εξαφανισμένος.
Κάπου στην επαρχία Τράνσβααλ, λοιπόν, στα νοτιοανατολικά της αφρικανικής ηπείρου και κοντά στον Ποταμό των Κροκοδείλων, τον Λιμπόπο, βαθιά μέσα στη ζούγκλα, υπήρχε ένας σιδερένιος πάσσαλος. Σύμφωνα με τις φήμες, εκεί βρισκόταν θαμμένος ο αμύθητος θησαυρός του Προέδρου Kruger.
Εκατοντάδες εξερευνητές τον αναζήτησαν διακαώς, άπειρα εκτάρια γης καθαρίστηκαν με τα χέρια, τεράστιες εκτάσεις ζούγκλας παραδόθηκαν στις φλόγες για να αποκαλυφθεί ο σιδερένιος πάσσαλος που σηματοδοτούσε την κρυψώνα. Αλλά κανείς δεν κατόρθωσε το παραμικρό. Ο μυστηριώδης αυτός πάσσαλος έκρυβε από κάτω του κιβώτια με χρυσό, αξίας πολλών εκατομμυρίων λιρών.
Το καλοκαίρι του 1900, οι Μπόερς βρίσκονταν σε σκληρό αγώνα εναντίον των Άγγλων και ο αρχηγός τους, ο Πρόεδρος Kruger, θεώρησε σκόπιμο να τοποθετήσει το θησαυροφυλάκιό του σε ασφαλέστερο μέρος. Έτσι, έδωσε διαταγές να συγκεντρωθεί σε ορισμένο σημείο ο χρυσός και από το Γιοχάνεσμπουργκ και από την Πρετόρια.
Κατόπιν, τον διαίρεσε σε τρία μέρη. Ένα μέρος φορτώθηκε σε πλοίο και μεταφέρθηκε με ασφάλεια στην Ευρώπη, ενώ τα άλλα δύο μέρη προορίζονταν να λάβουν άλλη μοίρα, κακή.
Το δεύτερο μέρος φορτώθηκε πάνω στο πλοίο “Δωροθέα Γκέραρντ”. Όμως, το καράβι αυτό ναυάγησε σχεδόν αμέσως μετά τον απόπλου του και εξώκειλε στη βραχώδη ακτή του κόλπου της Σάντα Λουτσία.
Επανειλημμένως επιχειρήθηκε η ανεύρεση του ναυαγίου. Αλλά οι κακοτράχαλες και απρόσιτες ακτές, η μακρά απόσταση της περιοχής αυτής από λιμάνια ανεφοδιασμού, η συχνότατη εκεί ταραχώδης και ιδιαιτέρως τρικυμιώδης θάλασσα, κατέστησαν αδύνατη την ανεύρεση του πλοίου “Δωροθέα Γκέραρντ”, του οποίου η αναζήτηση έγινε θρύλος.
Τελικά, το τρίτο μέρος του θησαυρού του Kruger φορτώθηκε σε βαγόνια και μεταφέρθηκε στο εσωτερικό της επαρχίας Τράνσβααλ, στη χώρα των Σουάτζι. Κάπου εκεί, στις όχθες του Ποταμού των Κροκοδείλων, μέσα στις αδιαπέραστες συστάδες δέντρων της πυκνής αφρικανικής ζούγκλας, φυλάχτηκε με άκρα μυστικότητα το στερνό μέρος του θησαυρού. Μόνο ο Πρόεδρος και ένας έμπιστός του γνώριζαν την ακριβή του θέση. Κανείς άλλος.
Όταν περατώθηκε ο Πόλεμος των Μπόερς, η βρετανική Κυβέρνηση κατέβαλε απέλπιδες προσπάθειες για να εντοπίσει τον αμύθητο θησαυρό. Χιλιάδες ιθαγενείς χρησιμοποιήθηκαν για να καθαρίσουν το έδαφος, προκειμένου να εμφανιστεί ο σιδερένιος πάσσαλος. Αλλά όλες οι έρευνες κατέληξαν στο κενό.
Πάντως, δύο εκδοχές υποστηρίζονταν σχετικά με τη δυσκολία ανεύρεσης του θησαυρού. Κατά την πρώτη εκδοχή, ο σιδερένιος πάσσαλος, που αποτελούσε ένδειξη της κρύπτης, ίσως αφαιρέθηκε τυχαίως από ιθαγενείς, οι οποίοι δε γνώριζαν τον σκοπό της ύπαρξής του.
Κατά τη δεύτερη εκδοχή, ο χρυσός του Kruger είχε ήδη ανακαλυφθεί από κάποιους, οι οποίοι φρόντισαν να κρατήσουν μυστικό το κατόρθωμά τους.
Ωστόσο, η δεύτερη εκδοχή θεωρήθηκε μάλλον απίθανη, διότι η ανεύρεση ενός τόσο μεγάλου θησαυρού δε θα μπορούσε να κρατηθεί μυστική. Πλήθος χρυσοθηρών ονειρεύονταν να βρουν τα ανυπολόγιστα πλούτη και περιφέρονταν στα βάθη της ζούγκλας του Τράνσβααλ.
Ο θησαυρός χρησιμοποιήθηκε, μάλιστα, ως δόλωμα για μια μεγάλη απάτη σε βάρος ενός πλουσιότατου κτηματία Μπόερ στο βόρειο Τράνσβααλ. Μια μέρα, λοιπόν, έφτασε στο αγρόκτημά του ένας παράξενος ξένος, ο οποίος ζητούσε επίμονα να το αγοράσει.
Ο κτηματίας, όπως ήταν φυσικό, αρνήθηκε να πουλήσει το αγρόκτημά του, αλλά ρώτησε τον ξένο να μάθει γιατί ήθελε πάση θυσία να το αγοράσει. Τότε, εκείνος τον όρκισε να τηρήσει τάχατες εχεμύθεια για το μυστικό που θα του αποκάλυπτε και εν συνεχεία, του είπε ότι γνώριζε πού βρισκόταν θαμμένος ο χρυσός του Προέδρου των Μπόερς, λέγοντας:
“Έχω τον χάρτη, ο οποίος μου δόθηκε από έναν στενό συνεργάτη του Kruger, λίγο πριν τον θάνατό του. Ο χάρτης δείχνει ότι ο χρυσός έχει τοποθετηθεί στο αγρόκτημά σας. Λοιπόν, σας προτείνω τα εξής: Να με αφήσετε να τον βρω και εγώ θα κρατήσω το μισό, ενώ το άλλο μισό θα είναι δικό σας”.
Ο ξένος έδειξε τον χάρτη και τα μυστικά διαγράμματα που τον συνόδευαν. Ο κτηματίας πίστεψε απολύτως στην αφήγησή του. Και ο ξένος τέθηκε επί το έργον. Για δυο-τρεις βδομάδες ανέσκαψε διάφορες γωνιές του κτήματος και τέλος, δήλωσε ότι βρήκε ένα από τα κιβώτια με το χρυσάφι.
Ο κτηματίας συμμετείχε και ο ίδιος στην ανασκαφή και η δική του η σκαπάνη χτύπησε τελικά ένα κιβώτιο. Η χαρά του υπήρξε απερίγραπτη, όταν βρέθηκε ενώπιον ενός ξύλινου κασονιού με σιδερένια ελάσματα. Με έκδηλη ανυπομονησία, το έσπασε και είδε ότι πράγματι περιείχε ράβδους χρυσού.
Με άκρα μυστικότητα, το βαρύτιμο περιεχόμενο μεταφέρθηκε στην κατοικία του κτηματία και μπήκε σε κρύπτη, κάτω από το πάτωμα.
-Τελικά, θα βρούμε κι άλλα κιβώτια; ρώτησε με αγωνία ο γλυκαμένος κτηματίας.
-Και βέβαια! Αφού βρήκαμε ένα, είναι εύκολο να εντοπίσουμε και τα υπόλοιπα. Αλλά, εγώ δεν έχω χρήματα. Και, κατά τη συμφωνία μας, έχω να λαμβάνω τον μισό θησαυρό. Αλλά, αφού τον έχετε εσείς στα χέρια σας, ως μεγαλοκτηματίας που είστε, θα μπορούσατε να πάρετε χρήματα από μια τράπεζα και να μου δώσετε, απάντησε ο μυστηριώδης ξένος.
Θαμβωμένος από την προσδοκία ενός αμύθητου πλούτου, ο ευκολόπιστος κτηματίας δε δίστασε διόλου να μεταβεί στην τράπεζα και να υποθηκεύσει το κτήμα του, προκειμένου να πάρει μερικές χιλιάδες λίρες, τις οποίες έδωσε χωρίς δεύτερη σκέψη στον ξένο.
Ο τελευταίος τον ευχαρίστησε βαθύτατα και του υποσχέθηκε να συνεχίσει τις έρευνες την επόμενη μέρα. Όμως, γύρω στα μεσάνυχτα, ο ξένος ίππευσε και εξαφανίστηκε μαζί με τον χάρτη του, χωρίς να επιστρέψει ποτέ.
Τέλος, ο κτηματίας, αφού βαρέθηκε να περιμένει την επάνοδο του ξένου, θέλησε να προβεί στην εκποίηση του χρυσού. Πήρε μαζί του μια ράβδο και την έδειξε σε χρυσοχόο της εμπιστοσύνης του. Μα, εκείνος του εξήγησε ότι δυστυχώς επρόκειτο για ένα μεγάλο τεμάχιο μολύβδου, που απλά είχε ελαφρώς επιχρυσωθεί.
Ο απατεώνας ξένος είχε επίτηδες κρύψει το κιβώτιο με τα επιχρυσωμένα τεμάχια μολύβδου στο κτήμα του μεγαλοκτηματία, πριν εμφανιστεί σ’ αυτόν, με σκοπό, φυσικά, να του αποσπάσει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό.
Η αναζήτηση του μυστικού θησαυρού του Kruger δε σταμάτησε ποτέ. Εκατοντάδες άνθρωποι συνεχίζουν εν μέσω μυρίων κόπων την εξερεύνηση των οχθών του Ποταμού των Κροκοδείλων, κυνηγώντας την υπέρκαλη ελπίδα του κρυμμένου αμύθητου χρυσού.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, στις 08/09/1937…
Η αναζήτηση του μυστικού θησαυρού του Kruger…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου