Τα φυσικά και υπερφυσικά προμηνύματα της Επανάστασης του 1821…

Οι Έλληνες, για τετρακόσια ολόκληρα χρόνια, οραματίζονταν τη στιγμή της απελευθέρωσής τους από τους Τούρκους. Ονειρεύονταν την Επανάσταση, που θα τους λύτρωνε επιτέλους από τον βαρύ οθωμανικό ζυγό και τις επιταγές της Υψηλής Πύλης.

Ήξεραν βαθιά μέσα τους πως θα ερχόταν κάποτε η πολυπόθητη μέρα, που θα ανακτούσαν τη λευτεριά τους. Μα, ποια θα ήταν άραγε εκείνη η μέρα; Κανένας δεν το γνώριζε. Κανένας δεν μπορούσε να το προφητεύσει, ούτε και οι ίδιοι οι αρχηγοί της Φιλικής Εταιρείας.
Όταν, όμως, έφτασε το 1820, πολλά πρωτόγνωρα φυσικά φαινόμενα, μεγάλης σφοδρότητας, που παρουσιάστηκαν σε διάφορες επαρχίες της Ελλάδας, θεωρήθηκαν από τους σκλαβωμένους Έλληνες ως σημάδια της μελλοντικής τους ελευθερίας, ως ειδοποιήσεις σταλμένες από τον Θεό για την Ανάσταση του Γένους.
Σε ένα βιβλίο ιστορίας για την ελληνική επανάσταση, που κυκλοφόρησε στην Ισπανία κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, γινόταν εκτεταμένος λόγος για τους οιωνούς αυτούς, φυσικούς και υπερφυσικούς, που προμηνούσαν τη Μεγάλη Επανάσταση του Γένους.
Έτσι, λοιπόν, τον Δεκέμβριο του 1820, έγινε στην Πελοπόννησο ένας τρομερός σεισμός. Η Πάτρα, η Ζάκυνθος και άλλα μέρη υπέστησαν τεράστιες ζημιές. Σε μερικά χωριά της Ηλείας ανέβλυσαν από τη γη άφθονα νερά, σχεδόν σε κατάσταση βρασμού! Πίδακες ζεματιστού ύδατος ξεπηδούσαν στον αέρα, ενώ συγχρόνως πολλές από τις γύρω πηγές και πηγάδια ξεράθηκαν εξ ολοκλήρου.
Στην Αρκαδία, υπήρξαν βουνά που σκίστηκαν στα δυο και τα φαράγγια τους ξεχείλισαν από κατάμαυρο μολυσμένο νερό, που σκόρπιζε τριγύρω πνιγηρές αναθυμιάσεις. Αποτέλεσμα αυτών ήταν πολλοί άνθρωποι και ζώα να αρρωστήσουν από μολυσματικές ασθένειες, ενώ συντελέστηκαν και μεγάλες ζημιές στις περιουσίες τους.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά τα φοβερά, άρχισε να θερίζει τους κατοίκους της Πελοποννήσου και η πανούκλα. Στον καιρό του ανηλεούς θανατικού, συνέβη στα παράλια της Αχαΐας κάτι το τρομερό και το αφάνταστο.
Μια μέρα, τα νερά της θάλασσας φούσκωσαν ξαφνικά κι απότομα και χίμηξαν με απερίγραπτη βουή εναντίον της ακτής, την οποία κατέκλυσαν και εξαφάνισαν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Μάλιστα, ήταν τόση η ορμή και ο όγκος των υδάτων, ώστε πολλά σπίτια γκρεμίστηκαν, δέντρα ξεριζώθηκαν και καλλιεργημένες εκτάσεις σκεπάστηκαν από χώμα!
Ενώ η θάλασσα ορμούσε μανιασμένη εναντίον της στεριάς, ένα συνταρακτικό μούγκρισμα εξαπολύθηκε από τα κατάβαθα. Δηλητηριώδη αέρια εκλύθηκαν στον αέρα και σε πολλά σημεία η θάλασσα έβραζε και κόχλαζε!
Ανήμποροι μπροστά σε αυτά τα τρομερά φυσικά φαινόμενα, σε αυτόν τον χαλασμό, οι υπόδουλοι Έλληνες έδωσαν εξήγηση ανάλογη με τους προαιώνιους πόθους τους. Και έλεγαν, λοιπόν, με περισσή σιγουριά, πως με τον τρόπο που αγρίεψαν τα στοιχειά και εφρενίασε η πλάση, θα αγρίευε και θα ξεσηκωνόταν εναντίον του τυράννου της και το ταλαιπωρημένο ελληνικό γένος. Όπως κι έγινε, άλλωστε…
Στα ισχυρά αυτά φυσικά φαινόμενα προστέθηκαν λίγο πριν τη Μεγάλη Επανάσταση και τα υπερφυσικά, τα οποία εδραίωσαν στον ελληνικό λαό την ιδέα του λυτρωμού.
Και πρώτα-πρώτα διαδόθηκε αστραπιαία σε όλο τον Μοριά, σε όλη τη Ρούμελη και στα νησιά πως η εικόνα της Μεγάλης Κυράς στο Μέγα Σπήλαιο Καλαβρύτων δάκρυσε! Γιατί έκλαιγε η Παναγία; Γιατί άλλο, παρά για τη σκλαβιά των Χριστιανών, της οποίας πλησίαζε ωστόσο το τέλος.
Τον ίδιο καιρό συνέβη κι ένα ακόμη παράδοξο περιστατικό. Οι μοναχοί της Μονής του Οσίου Λουκά στο Στείρι Βοιωτίας άκουσαν ξαφνικά μια νύχτα, κοντά στο ξημέρωμα, μια φωνή, όμοια με πρόσταγμα, να βγαίνει από τον Ναό και να τους λέει:

-Θάρρος! Η μέρα του λυτρωμού πλησιάζει!

Συγχρόνως με όλα αυτά, ένα ακόμη υπερφυσικό φαινόμενο διαδραματίστηκε στο Άγιο Όρος, πελώριας σημασίας για τους σκλαβωμένους Έλληνες. Οι μοναχοί είδαν στην κορυφή του Όρους Άθω έναν φεγγοβόλο Σταυρό, που κατάγαυζε το θεϊκό του φως.
Τι άλλο θα μπορούσε να προμηνύει αυτό το θεόσταλτο σημάδι, αν όχι την Ανάσταση του Γένους και την απελευθέρωσή του από τα κάτεργα της πολυετούς υποδούλωσης από τους αλλόθρησκους;
Την ίδια εποχή, μερικοί προσκυνητές που επέστρεφαν από τα Ιεροσόλυμα, άκουσαν, έξαφνα, τέσσερις φορές μέσα στο βουητό των κυμάτων, μια φωνή βροντερή και υπερκόσμια να τους λέει:

-Χριστός νικά! Χριστός θριαμβεύει!

Όλα αυτά διαδίδονταν γοργά ανάμεσα στους υπερήφανους Έλληνες. Και όλοι πια πίστευαν πως πράγματι η μεγάλη ώρα του ξεσηκωμού ολοένα και πλησίαζε.
Έτσι, ελάχιστο καιρό μετά, στις 25 Μαρτίου του 1821, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της λευτεριάς στη Μονή της Αγίας Λαύρας, στα Καλάβρυτα. Το Γένος επαναστάτησε σύσσωμο εναντίον των τυράννων του. Το τουφέκι βρόντηξε παντού. Η πυρκαγιά του δίκαιου αγώνα είχε ανάψει το φιτίλι της από τη μια άκρη της Ελλάδας έως την άλλη.
Αυτά τα φυσικά και υπερφυσικά προμηνύματα της Επανάστασης του 1821 θωράκισαν τους Έλληνες απανταχού, τους όπλισαν, δίνοντάς τους την απαραίτητη ορμή και πίστη για να κατανικήσουν τους εχθρούς. Για να γευτούν την ελευθερία με “αρετή και τόλμη”!
Η είδηση δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “ΜΠΟΥΚΕΤΟ”, στις 07/08/1930…