Μετενσάρκωση – Το μεγάλο αίνιγμα της Επιστήμης… - ΠΕΡΙΕΡΓΑ

Το άρθρο που ακολουθεί είναι του πολυβραβευμένου Ελβετού δημοσιογράφου Otto C. Honegger:

Otto C. Honegger

Όλα ξεκίνησαν όπως στα παραμύθια, σ’ ένα παλάτι κάποιου πλούσιου Μαχαραγιά. Υπήρχαν ολόγυρα μας τα έντονα σημάδια μιας χλιδής, που έγινε θρύλος και συνδέθηκε με την ιστορία της Ινδίας.

Το 1968, αυτό το μεγαλοπρεπές παλάτι του Μαχαραγιά έγινε κέντρο επιστημονικών συνεδρίων. Και σ’ ένα τέτοιο συνέδριο έτυχε να παραβρεθώ. Ήταν το μοναδικό της δημοσιογραφικής μου καριέρας, που τόσο με συνάρπασε και με αναστάτωσε, αλλάζοντας τη ρότα της ζωής μου.

Επρόκειτο για μια συγκέντρωση επιστημόνων, που η βασική τους απασχόληση ήταν η έρευνα και η απόδειξη ότι υπάρχει ένας “κύκλος ζωής”, δηλαδή μετενσάρκωση! Ή αν δεν υπάρχει “κύκλος ζωής”, πώς μπορούν να εξηγηθούν διάφορα σχετικά φαινόμενα.

Μ’ άλλα λόγια, οι ειδικοί επιστήμονες ήθελαν να πείσουν ότι δεν υπάρχει θάνατος, με την έννοια της παντελούς εξαφάνισης του ανθρώπου! Κάτι από τον άνθρωπο δεν πεθαίνει. Κι αυτό είναι φυσικά η ψυχή. Όμως, δεν επέμεναν σ’ αυτή την άποψη παρά υπό ορισμένες προϋποθέσεις.

Υπάρχει πράγματι αυτός ο κύκλος ζωής; Περνάει άραγε ο άνθρωπος από τούτη τη ζωή σε κάποια άλλη; Στο ενδιάμεσο, χάνει την ανάμνηση του τωρινού του Εγώ και όταν επανέρχεται πάλι σε τούτη τη ζωή με μια άλλη μορφή, σαν ένα άλλο άτομο, δε διατηρεί καμιά απολύτως θύμηση από τον προηγούμενο εαυτό του; Ατελείωτα ερωτήματα…

Στο συγκλονιστικό συνέδριο που παρακολούθησα, ξεχώριζε ο έγκριτος Ινδός Καθηγητής Hemendra Nath Banerjee, Δόκτορας της Φιλοσοφίας και ένας από τους κυριότερους ερευνητές στον τομέα αυτό.

Ο Καθηγητής Banerjee ήταν καθισμένος σ’ ένα μικρό σκαλιστό τραπέζι. Αληθινό αριστούργημα τέχνης. Είχε πάνω του ανοιχτά τα χαρτιά και τα βιβλία του. Πάντοτε μόνος και αποτραβηγμένος. Έδινε την εντύπωση πως κινούνταν σ’ έναν δικό του κόσμο. Πως είναι διαρκώς βυθισμένος στις σκέψεις του.

Hemendra Nath Banerjee (1929 – 1985)

Όταν τον πλησίασα και αρχίσαμε να συνομιλούμε, κατάλαβα αμέσως το λάθος μου και το λάθος όλων: ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν διόλου βυθισμένος στις σκέψεις του. Η ζωντάνια του ήταν εκπληκτική. Η ζωηρότητα του μυαλού του ήταν αφάνταστη. Οι γνώσεις του ήταν συνταρακτικές.

Πρότυπά του στη Φιλοσοφία είχε τον Καντ και τον Χέγκελ. Και είχε την έδρα της Παραψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ραγιαστάν, στη βόρεια Ινδία.

-Ποιος είναι ο στόχος των ερευνών σας; Προσπαθείτε μήπως να ερμηνεύσετε τους θρύλους γύρω από τα ιπτάμενα χαλιά ή ίσως μελετάτε την παραψυχολογία όλων αυτών των τεχνασμάτων; ρώτησα τον Καθηγητή.

Δεν αποκρίθηκε αμέσως. Με κοίταξε με το διαπεραστικό του βλέμμα, που άστραφτε πίσω απ’ τα γυαλιά του με τον χοντρό σκελετό από ταρταρούγα. Ίσως να ζύγιζε την έννοια της ερώτησής μου. Μπορεί να ήθελε να ψυχολογήσει κι εμένα. Αφού κύλησε η σιωπή, απάντησε:

-Νομίζω ότι υπερβάλλετε κάπως για τις ικανότητές μας! Κανείς δε θα μπορούσε να καυχηθεί ότι είναι σε θέση να ερμηνεύσει θρύλους αιώνων! Ή να ερευνήσει τα μυστικά των διάφορων τεχνασμάτων! Αυτό που μελετούμε είναι εάν ο άνθρωπος επιστρέφει στη ζωή μετά τον θάνατό του. Κι αν πράγματι ξανάρχεται, ερευνούμε αν δύναται να διατηρεί κάποια ανάμνηση από την προηγούμενη ζωή του. Μας απασχόλησε ιδιαιτέρως, διότι πολλά παιδιά, ηλικίας μεταξύ τεσσάρων και οκτώ ετών αποκαλύπτουν ξαφνικά μερικά περιστατικά και μερικές λεπτομέρειες από μια προηγούμενη ζωή!

-Ομολογώ ότι δεν κατάλαβα απολύτως το πρόβλημα με το οποίο καταγίνεσθε. Θα επιθυμούσα και θα παρακαλούσα να το αναλύσετε περισσότερο, παρακαλώ.

-Ευχαρίστως! Αλλά δε θα μου ήταν δυνατόν αυτή τη στιγμή, δεδομένου ότι αρχίζει η συνεδρίαση και πρέπει να είμαι παρών. Ελάτε, όμως, σε μια συνεδρίασή μας.

-Μήπως του Πνευματιστικού Συλλόγου των Σπουδαστών του Πανεπιστημίου της Τζαϊπούρ; Εάν δεν απατώμαι, εσείς είστε ο επικεφαλής.

-Είναι μια δική μου ομάδα, που απαρτίζεται από δεκαπέντε βοηθούς μου. Μέχρι τώρα έχουμε κατορθώσει να συγκεντρώσουμε 500 περιστατικά μετενσάρκωσης, τα οποία έλαβαν χώρα σε διάφορα μέρη της Γης. Έχουμε φωτογραφίες των προσώπων, καταθέσεις μαρτύρων, εξακριβώσεις και άλλα. Εν γένει, είναι ένα “ζωντανό” αρχείο.

Ο Καθηγητής Banerjee κοίταξε το ρολόι του και μου είπε:

-Έχουμε καιρό μέχρι να ξεκινήσει η συνεδρίαση. Θα σας αναφέρω ένα χαρακτηριστικό περιστατικό, που πιστεύω ότι θα σας βοηθήσει να αντιληφθείτε πώς ακριβώς εργαζόμαστε, αλλά και τι συγκεκριμένα επιδιώκουμε. Θα δοκιμάσετε έκπληξη και ίσως να έχετε ορισμένες δυσπιστίες. Παρακαλώ, όμως, να μη με διακόψετε και να περιμένετε να ολοκληρώσω την ιστορία.

Βεβαίως, συμφώνησα και άκουσα την πιο απίθανη, την πιο συγκλονιστική ιστορία της ζωής μου. Ο Καθηγητής Hemendra Nath Banerjee άρχισε την αφήγησή του:

-Στα Άδανα, μια μικρή πόλη της Τουρκίας, γεννήθηκε το 1951, από φτωχούς γονείς, ένα αγόρι. Το όνομά του ήταν Necati Unlutaskiran. Ήταν ένα αγόρι υγιέστατο, ροδοκόκκινο, χαριτωμένο και ζωηρό. Δε διέφερε σε τίποτε από τα άλλα παιδιά που γεννήθηκαν εκείνη τη χρονιά.

Και ίσως να μην ξεχώριζε ποτέ, αν ο Necati δεν εντυπωσίαζε τους γονείς του. Μόλις άρχισε να μιλά, αναφερόταν λεπτομερέστατα σε γεγονότα, καταστάσεις και ανθρώπους, που ούτε και οι πιο ηλικιωμένοι δε γνώριζαν. Μιλούσε για αλλοτινές εποχές, για μια άλλη προγενέστερη ζωή.

Ο Necati, λοιπόν, επέμενε πως είχε ζήσει σε μια άλλη πόλη στα νότια της Τουρκίας, τη Μερσίνη, όχι μακριά από τα σύνορα με τη Συρία. Στη Μερσίνη, ισχυριζόταν πως είχε άλλοτε παντρευτεί μια γυναίκα, τη Ζεχρά, με την οποία είχε αποκτήσει πολλά παιδιά. Κάποτε, όμως, είχε έναν καυγά με κάποιον Αχμέτ Ρενκλί, ο οποίος και τον σκότωσε τελικά πάνω στη λογομαχία.

Ο Δόκτωρ της Φιλοσοφίας πληροφορήθηκε την περίπτωση του μικρού Necati και ταξίδεψε στα Άδανα, για να τον συναντήσει από κοντά. Δεν άργησε να τον ανακαλύψει. Ζήτησε και έλαβε την άδεια από τους γονείς του παιδιού να τον συνοδεύσει στη Μερσίνη, για να επιβεβαιωθεί ή να διαψευσθεί η ιστορία του.

Μόλις έφτασαν εκεί, ο Necati είπε στον Καθηγητή ότι θα τον οδηγούσε στο σπίτι του, όπου κάποτε έμενε μαζί με τη γυναίκα και τα παιδιά του. Ο Δόκτωρ Banerjee, έκπληκτος, είδε τον νεαρό να μπαίνει με περισσή άνεση σ’ ένα σπίτι, να αναγνωρίζει τη γυναίκα του, τη Ζεχρά και να φωνάζει τα παιδιά του με τα ονόματά τους! Θυμήθηκε ακόμα κι ένα σημάδι που είχε κάνει στη Ζεχρά κατά λάθος με μαχαίρι, κατά τη διάρκεια ενός διαπληκτισμού τους.

Ο Καθηγητής είχε μείνει εμβρόντητος. Παρ’ όλο που ήταν ο ειδικός επιστήμονας, δεν μπόρεσε να μη νιώσει ιδιαίτερη συγκίνηση μπροστά στο συνταρακτικό αυτό περιστατικό.

Το αγόρι από τα Άδανα δεν ήταν η μοναδική περίπτωση, καθώς ο εν λόγω επιστήμονας είχε να αφηγηθεί πάμπολλες. Στο τέλος, πρόσθεσε:

-Νομίζω ότι εξήγησα ικανοποιητικά με την ιστορία του νεαρού αυτού αγοριού τους σκοπούς ή μάλλον τον τομέα προς τον οποίο κινείται το Πνευματιστικό Τμήμα του Πανεπιστήμιου μου.

-Ποια είναι, όμως, η ερμηνεία του; Αποδεικνύει πως επανερχόμαστε στη ζωή; Ότι υπάρχει ο κύκλος της ζωής; Αποδεικνύεται έτσι η μετενσάρκωση; Ή μήπως είναι μια επίδραση, από οποιαδήποτε αιτία, πάνω στα παιδιά λόγω, ίσως, υπερβολικής ευαισθησίας;

-Το Ινστιτούτο Παραψυχολογίας προχωρεί προς τις απαντήσεις με περίσκεψη. Στα βήματά μας, για να συναντήσουμε τη λύση, συναντούμε διαρκώς άλλα ερωτήματα και άλλα προβλήματα.

Ο Καθηγητής διευκρίνισε πως τα περιστατικά που συγκεντρώνουν, τα ταξινομούσαν σε πέντε γενικές κατηγορίες:

1. Είναι τα παιδιά, που ενώ μιλούν για μια προγενέστερη ζωή, δεν είναι σε θέση να υποδείξουν πότε και πού ακριβώς έζησαν.

2. Είναι τα άτομα εκείνα, τα οποία, ύστερα από τον υπνωτισμό τους, μιλούν για μια προηγούμενη ζωή.

3. Είναι η κατηγορία του Necati, δηλαδή άτομα που μπορούν να υποδείξουν ακριβώς πού έζησαν και να το αποδείξουν, μάλιστα.

4. Είναι εκείνοι που αποκαλύπτουν αφύσικες σεξουαλικές σχέσεις με πρόσωπο μιας προηγούμενης ζωής.

5. Είναι οι Γιόγκι, που ασκούν μεταβίβαση σκέψης και που βρίσκουν πνεύματα νεκρών σε ζώντες ανθρώπους.

-Ελπίζετε κάποτε να αποδείξετε ότι ξαναγυρίζουμε στη ζωή;

-Ελπίζω! Αλλά μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι ίσως ένα φαινόμενο τηλεπάθειας. Πάντως, εμένα αυτό το πρόβλημα με έχει αιχμαλωτίσει σε τέτοιο βαθμό, ώστε μου είναι αδύνατον πλέον να ξεφύγω από αυτό.Η μετενσάρκωση, αυτό το μεγάλο αίνιγμα της Επιστήμης, παραμένει ένα μυστήριο, ενώ τα περιστατικά που την αποδεικνύουν ή έστω την καταδεικνύουν, είναι συνήθως συγκλονιστικά.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΜΠΡΟΣ”, στις 01/09/1968…