Την 6η Απριλίου 1914, ημέρα καταγεγραμμένη στη συλλογική μνήμη ως το Μαύρο Πάσχα για τους θρακιώτες, οι Νεότουρκοι εκδίωξαν τους Έλληνες πολλών χωριών των επαρχιών της Θράκης. Κατά το ίδιο έτος πραγματοποιήθηκαν διωγμοί, δολοφονίες, απελάσεις, διαρπαγές, εμπρησμοί και λεηλασίες κατά των Ελλήνων των περιοχών της Ηράκλειας, των\
Μαλγάρων και της Κεσσάνης. Μέχρι τον Απρίλιο του 1915 περί τους 150.000 θρακιώτες από τη Μακρά Γέφυρα, τη Μάδυτο, την Καλλίπολη, τις Σαράντα Εκκλησιές, τη Ραιδεστό, το Σκοπό και άλλες περιοχές της Ανατολικής Θράκης εκτοπίστηκαν από τους Νεότουρκους στη Μικρά Ασία και ελάχιστοι από αυτούς επέζησαν από τις πορείες και τις απάνθρωπες συνθήκες στα τάγματα εργασίας, όπως και χιλιάδες άλλοι Μικρασιάτες και Πόντιοι.
Ο συνολικός πληθυσμός των εξόριστων Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης που εκτοπίστηκαν μέχρι και το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου έφτασε τελικά τις 220.000 ψυχές, σύμφωνα με στοιχεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης. Μέσα σε αυτούς και δεκάδες εθνομάρτυρες που η Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία τους συγκαταλέγει στους Νεομάρτυρες του γένους. Ο ξεριζωμός των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης ολοκληρώθηκε το 1923 με την Ανταλλαγή των πληθυσμών.
Κρίνεται αναγκαίο να τονιστεί ότι η Θρακική Γενοκτονία είναι ιστορικά αποδεδειγμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη, αν και αποσιωπήθηκε και ελάχιστα μνημονεύθηκεστην ελληνική ιστοριογραφία, σύμφωνα με τον ιστορικό Κωνσταντίνο Βακαλόπουλο, Καθηγητή του Α.Π.Θ. Ο ίδιος,επισημαίνει με έμφαση «…η αφετηρία των διωγμών και της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Μ. Ασίας και αργότερα του Πόντου υπήρξε ο χώρος της Ανατολικής Θράκης. Εκεί δοκίμασαν και εφάρμοσαν για πρώτη φορά το μοντέλο των μετατοπίσεων (και διωγμών) των Ελληνικών πληθυσμών και των εθνικών εκκαθαρίσεων, εκεί επέβαλαν τη γενοκτονική τους συμπεριφορά και εκεί αξιοποίησαν τα θλιβερά αποτελέσματα των πειραμάτων τους, ώστε να τα επεκτείνουν σχεδόν αμέσως στη Δυτική Μικρασία και αργότερα στον Πόντο».
Με βίαια μέσα, εμπορικό αποκλεισμό, βαριά φορολογία, λεηλασίες περιουσιών, τρομοκρατικές και δολοφονικές επιθέσεις, υποχρεωτική στράτευση, ατιμώσεις, ομαδικές σφαγές, εκτοπισμούς καταναγκαστική εργασία (τάγματα εργασίας), επιβλήθηκεστους θρακιώτες να εγκαταλείψουν την Ανατολική Θράκη.
Συνεπεία των παραπάνω διακόπηκε μια,επί αιώνων, αδιάλειπτη παρουσίατου ελληνισμού στην περιοχή και κατά την περίοδο 1913 – 1917, 232.000 θρακιώτες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πανάρχαιες πατρογονικές τους εστίες και να καταφύγουν στην ελεύθερη Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού.
Οι απαρχές, βέβαια, των διωγμών του Θρακικού Ελληνισμού εντοπίζονται στο χώρο της Βόρειας Θράκης (Ανατολικής Ρωμυλίας) το 1906, χρονιά που οι Βούλγαροι με μανία οργάνωσαν και συντόνισαν τις σφαγές και τις διώξεις στην Αγχίαλο και σε άλλες πόλεις σε βάρος των Ελλήνων εξαναγκάζοντας πολλούς να καταφύγουν στην τουρκοκρατούμενη κατεχόμενη Ανατολική Θράκη, ενώ οι περισσότεροι από αυτούς κατέφυγαν στην ελεύθερη Ελλάδα.
Επειδή δεν έχουμε δικαίωμα στην λήθη,
Επειδή οι πρόγονοί μας ήταν οι πρώτοι που υπέστησαν τις απάνθρωπες πρακτικές του σχεδίου των Νεότουρκων,
οφείλουμε να συνεχίσουμε τους αγώνες μας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου