Στην Αγία Ελεούσα της Καλλιθέας, οι ένοικοι του ταραγμένου σπιτιού εξακολουθούσαν να βασανίζονται από συγκλονιστικά φαινόμενα, που έμοιαζαν να τα προξενούν σατανικές δυνάμεις, αλλά, όπως αποδείχτηκε αργότερα, οφείλονταν στις μοναδικές τηλεκινητικές ιδιότητες ενός εφήβου, του 16χρονου Μιχάλη Ανδριανίτη.
Οι αυτόματες αναφλέξεις, οι αναίτιες ρίψεις και εκσφενδονισμοί αντικειμένων, οι λιθοβολισμοί, οι κρότοι, τα ανοιγοκλεισίματα θυρών και παραθύρων, οι καταστροφές και οι αιωρήσεις αποτελούσαν την εχθρική καθημερινότητα των ανθρώπων του σπιτιού εκείνου.
Μια μέρα, λοιπόν, η θεία του Μιχάλη, η Άννα Παρίση, ανέβαινε τη σκάλα της ταράτσας με τις δεσποινίδες Γερδένη, όταν τη χτύπησε στο κεφάλι, κοντά στο αυτί, ένας μεταλλικός δίσκος σερβιρίσματος. Από πού είχε εκτοξευθεί, έμειναν όλοι να απορούν άφωνοι και μουδιασμένοι.
Άλλοτε, ενώ τα μέλη της οικογένειας κάθονταν στην τραπεζαρία, άκουσαν από τη διπλανή μικρή κουζίνα έναν διαβολικό σαματά. Έτρεξαν μέσα και είδαν όλα τα έπιπλα αναποδογυρισμένα μέσα σε μια στιγμή. Τα συρτάρια των ντουλαπιών, όπως και τα φανάρια των τροφίμων, ήταν πεσμένα καταγής, ενώ τα πιάτα και όλα τα υπόλοιπα γυαλικά συνέχιζαν να πέφτουν και να σπάνε. Τα χαλκώματα και τα ταψιά έφευγαν μόνα τους από τα ράφια και δίνοντας ένα σάλτο, σαν να τα σήκωνε μέγας άνεμος, έσκαγαν στο πάτωμα. Μια δαιμονιώδης φασαρία είχε καλύψει κάθε άλλον ήχο, ακόμα και τις τρομαγμένες φωνές των ενοίκων.
Μετά από το αυτό, αποφάσισαν να κάνουν αγιασμό, καθώς μέσα τους ήταν πλέον πεπεισμένοι ότι στοιχειά, φαντάσματα και υποχθόνιες δυνάμεις ήταν οι υπεύθυνοι για το κακό που τους είχε βρει.
Ο παπάς, λοιπόν, έβαλε την εικόνα των Ταξιαρχών επάνω σε μια καρέκλα, άναψε μπροστά της ένα κερί και άρχισε να διαβάζει προσευχές, όταν μια κάλτσα από τη γωνιά της κουζίνας ανυψώθηκε μονάχη της και πήγε και σκέπασε το κερί, το οποίο κι έσβησε. Τότε, ο ιερέας δυσφόρησε και φώναξε προκλητικά:
-Μα, Άγιέ μου Ταξιάρχη, πώς επιτρέπεις να γίνονται μπροστά σου τέτοια διαβολικά πράγματα;
Αντί, όμως, να πάψουν τα φαινόμενα, σηκώθηκε πάνω το κανάτι του νερού, διέγραψε μια καμπύλη στον αέρα και πήγε και κοπάνησε στον τοίχο, ακριβώς πάνω από τη θέση της εικόνας. Το απίστευτο ήταν ότι το γυάλινο κανάτι δε διαλύθηκε, αλλά γύρισε πίσω, σαν να ήταν από λάστιχο, και χτύπησε τον παπά με ορμή στο στήθος, κόβοντάς του την ανάσα. Τον έκανε μούσκεμα και κατόπιν, σωριάστηκε στο πάτωμα και έγινε κομμάτια.
Τρόμος και πανικός τους κυρίευσε. Είχαν ήδη ειδοποιήσει την Αστυνομία, αλλά δεν περίμεναν και κάποια συγκεκριμένη βοήθεια, λόγω της ιδιαίτερης φύσης της κατάστασής τους. Δεν τολμούσαν ούτε βήμα να κάνουν μέσα στο σπιτικό τους, δίχως να βαστούν ευλαβικά έναν σταυρό στα χέρια τους, ως μόνο τους όπλο εναντίον των σκοτεινών δυνάμεων, που είχαν βαλθεί να τους ξεπαστρέψουν.
Μα, ένα βράδυ, που πήγε ο νεαρός Μιχάλης να πάρει φαγητό από το σπίτι του θείου του μαζί με έναν Αστυφύλακα του Τμήματος Καλλιθέας, όταν πήρε το δέμα με το φαγητό στα χέρια του και έδωσε τον σταυρό του να τον κρατήσει για λίγο ο Αστυφύλακας, το ανυποψίαστο Όργανο της Τάξης δέχτηκε κατακέφαλα ένα τούβλο.
Μια βραδιά, επίσης, οι οικογενειακοί φίλοι δεσποινίδες Γερδένη έφευγαν από το σπίτι του 16χρονου νεαρού για να επιστρέψουν στο δικό τους. Μόλις πρόβαλαν από την εξώπορτα, δέχτηκαν καταιγισμό από χωμάτινες ριπές και σφαιρούλες από τυλιγμένα χαρτιά. Τάχυναν το βήμα τους φοβισμένες, όταν άκουσαν τον κρότο που κάνει ένας αναπτήρας, χωρίς όμως να βλέπουν τίποτε. Όταν τελικά μετά από λίγα λεπτά έφτασαν στο σπίτι τους, είδαν τότε τον αόρατο αναπτήρα να πέφτει μπροστά στα πόδια τους.
Ύστερα από αυτό το γεγονός, άρχισαν στο σπίτι του Μιχάλη να σπάνε πόμολα από τις πόρτες και να χάνονται κλειδιά. Κάποτε, η θεία του μικρού έχασε το κλειδί του σπιτιού τους και δεν μπορούσε να το βρει πουθενά. Τότε, αγανακτισμένη, χτύπησε τα χέρια της και φώναξε:
-Για όνομα του Θεού, τι κακό είναι τούτο!
Και την ίδια στιγμή, άκουσε έναν θόρυβο και είδε το κλειδί της να πέφτει από το ταβάνι.
Μια Κυριακή, ο Μιχάλης κοιμόταν στην τραπεζαρία και οι υπόλοιποι σε άλλα δωμάτια του σπιτιού. Έξαφνα, ένας μανιασμένος θόρυβος τους πέταξε από τα κρεβάτια τους, σαν να είχε πέσει το μεγάλο κάδρο του σαλονιού στο πάτωμα και να διαλύεται. Ακολούθησαν χτυπήματα γροθιάς στην πόρτα, που στην αρχή ήταν ελαφρά και αργότερα πιο δυνατά, ώσπου στο τέλος οι κρότοι ετούτοι τράνταζαν όλους τους τοίχους του σπιτιού, σαν να είχε παραδοθεί ολόκληρη η οικία στο έλεος μιας ισχυρής σεισμικής δόνησης.
Όλοι τους έτρεξαν αλαφιασμένοι πάνω στην ταράτσα, περισσότερο από ένστικτο, για να νιώσουν έστω και λίγο ασφαλείς. Το πανδαιμόνιο επαναλήφθηκε για δεύτερη και τρίτη φορά, ώσπου ο ιδιοκτήτης φώναξε πια απηυδισμένος:
-Μα, επιτέλους, τι είσαι εσύ που χτυπάς; Θέλεις να προσευχηθούμε για σένα; Χτύπησέ μου μια φορά…
Ακούστηκαν, τότε, τέσσερις κρότοι, οι τρεις μαζί και ο τέταρτος χωριστά, σαν απάντηση. Μια απάντηση, πάντως, αδιευκρίνιστη, μετέωρη…
Όπως ήταν αναμενόμενο, τα καταπληκτικά φαινόμενα της Καλλιθέας προκάλεσαν το ενδιαφέρον διάφορων μορφωμένων κληρικών, οι οποίοι επισκέφτηκαν το μυστηριώδες σπίτι του 16χρονου Μιχάλη Ανδριανίτη, προκειμένου να εξακριβώσουν τι πραγματικά συνέβαινε.
Εν τούτοις, υπέστησαν τα πλέον παράδοξα παθήματα. Τοιουτοτρόπως, ο Επίσκοπος Βρεσθένης, που πήγε να τελέσει αγιασμό, απιστώντας για τα φαινόμενα και μη γνωρίζοντας πού να τα αποδώσει, είπε πως “είχαν όλοι τρελαθεί εκεί μέσα”.
Ενώ τα έλεγε αυτά, αίφνης μερικά χρυσωμένα χριστουγεννιάτικα καρύδια από το δέντρο των Χριστουγέννων που κοσμούσε την εξέδρα του επάνω πατώματος, ρίχνονταν με σφοδρότητα εναντίον του, χτυπώντας τον καταπρόσωπο. Συγχρόνως, εξαφανίστηκε μυστηριωδώς το μεταξωτό περιλαίμιό του, όπως και τα χρυσά γυαλιά του Επισκόπου Κυθήρων Δωροθέου, αλλά και το μπαστούνι του Αρχιμανδρίτη Ανδρέα Μαντούδη, το οποίο έγινε πολλά, μικρά κομμάτια.
Ο ιδιοκτήτης της οικίας παρακάλεσε τότε τον Αρχιμανδρίτη Μαντούδη να πάρει μια άλλη ράβδο, τη δική του, ως ιερέας που ήταν κι αυτός, καμωμένη από έβενο με ελεφάντινη λαβή, ως αποζημίωση. Τη στιγμή εκείνη, όμως, που την έπιασε στα χέρια του για να την προσφέρει, η κομψή ράβδος έσπασε κι αυτή.
Αργότερα, ο Μιχάλης, στον οποίο αποδόθηκαν όλα αυτά τα παράδοξα τηλεκινητικά φαινόμενα, ξεκίνησε να υπνοβατεί. Έτσι, ένα βράδυ, που όλοι κοιμούνταν,άκουσαν κατά τις 10 τη νύχτα κάτι παράξενους, απροσδιόριστους θορύβους. Ξύπνησαν και τον είδαν να υπνοβατεί και να φωνάζει, με το βλέμμα του καρφωμένο στο κενό, κοιτώντας μια αόρατη οντότητα, που μονάχα εκείνος διέκρινε:
-Δεν είναι κρίμα να κόβεις το καινούριο ρούχο του θείου;
Πράγματι, βρήκαν τα καινούρια ρούχα του θείου ψαλιδισμένα και εντελώς κατεστραμμένα, ενώ δεν υπήρχε κανείς κοντά.
Μετά από ένα σωρό παράξενα συμβάντα, ειδοποιήθηκε τελικά ο Πρόεδρος της Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών, Άγγελος Τανάγρας, ο οποίος επιφορτίστηκε με την ευθύνη του να ανακαλύψει με τρόπο επιστημονικό την αιτία όλου αυτού του ανεξέλεγκτου ολέθρου, που διέλυε συστηματικά το σπιτικό τους και την υγεία τους, ψυχική και σωματική.
Ο Άγγελος Τανάγρας αποφάνθηκε ότι ο Μιχάλης είχε μετατραπεί άθελά του σε παντοδύναμο τηλεκινητικό μέντιουμ. Οι καταπιεσμένες ορμές της ήβης και η κακή κληρονομικότητα από την πλευρά της μητέρας του, η οποία είχε πεθάνει φρενοβλαβής, συντέλεσαν στο να παράγει έντονο ψυχοδυναμισμό, ο οποίος εκδηλωνόταν με κάθε απίθανο τρόπο, σπείροντας συνήθως την καταστροφή.
Η Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών είχε αποφασίσει ήδη να παρακολουθήσει στενά την πορεία του νεαρού και τις αντιδράσεις του, που θα ήταν χρήσιμες, προκειμένου να αποσαφηνιστούν ύψιστα ζητήματα, που είχε μόλις αρχίσει να μελετά δειλά η Επιστήμη, σχετιζόμενα με τα λαβυρινθώδη μονοπάτια της ψυχής.
Συνεχίζεται…
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ”, στις 03/03/1931…
Το πόλτεργκαϊστ στην Αγία Ελεούσα της Καλλιθέας, το 1931 (Μέρος Β)…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου