ΑργοΝαύτες... σαΛπάρουν...

 

Απόψε ο... 

ο ΜΑ... μα το κακό μας το χάλι... ρε Μιχάλη... 

κι όλοι όσοι τσι Μιχαλούς χρωστάγανε... 

πήραν εισηΤήριο τεράστιο... ίσαΜε το μπόΙ τους... 

ΜαΧα ΕΛΑ

για ένα Έργο νέο... μα και παλιό συνάΜα...

παλιό πιο πέρα από κάθε μύθο, μα και γνωστό... μέΧρι τις μέρες μας

στον κόσμο αυτό σαν κόσμημα... που έφτιαξε ο... ή Η...;

ή ήτανε ΜαΖει; πάνΩ σ' αυτό το Νόμισμα;

τέλος πάντΩΝ... ας αφήσουμε τα ΕΡΩτήματα

κι ας πάμε στο ΖΟΥμι...

Από τη μια Καράβι Ανδρώνεται... 

με ξύλο από το πιο ΙΕΡΟ... 

γερό σκαρί, γερό κουπί και πιο γερό ΠΗΔΑΛΙ... 

πυξίΔα Ιερή... και Τιμονιέρη από τους πιο Ικανούς...

ίσως και από τους ΜοΪκανούς...

Φτερό κι ΑΪτός στην Κεφαλή

Λιοντάρι στο τιΜΟΝΗ

Ασήμια έχει στο Θώρακα...

ΒοστρΊΧους στα μαΛΛιά του

ΚατάρτιΑ στα ΙσΤΙΑ τους

δεμένα τα κορΜΙΑ τους

βράχος εδώ, βράχος εκεί...

Κι όμως περΝΑΝε σφίνα

Io Sheep είπε ο γέροντας...

Ταλός στη Σικελία 

IΩ Schiff κατάΛΑΒΕ

γεραΜΑνός στην ΕΛευσΙΝΑ

Θύρες κλεισΤές στ΄ΑμπάΡια τους 

κλειΣΤά τα φιΝιστίρια

ΣΤαυΡούς γερούς ΤΡΙκάΤΑρτους 

ΑσΦΑληστρα γ@ΜΑτους...

ΣφαΛΙστΡΑ στα βλέφαΡΑ

Ήλιο στα ΜαΛΛΙΑ τους

είχαν αυτοί που ΔΙΑλεγαν 

το Τέλος στη γΩνιά τους...

Κι άλλοι μες στην ΟΜΙχλη τους

μ' ολόγιωμο ΦΕΓΓΑΡΙ...

βλέΠΑΝ το ΠΑΝυγήρι τους 

σε θάλασσες και ΛίΜνες

ΧΑΡΕΣ στεριές στερέΩναν... 

με Δέντρα ΦορτωΜένες

Φρούτα πολλά, σπαρτά ΚΑΛΑ

και ρόΔΙΑ στις ποΔΙΕΣ τους

Ρίχναν τους Σπόρους 

στις ΚΕφαΛΕΣ όσων δεν είχαν ΝΟΥ

ΔΙΑκρισή και Νόηση μες της σΟΦΙας την Κόρη

αντί για μηλα τις γρανιτιές... 

ΕΛεύΘερΑ επιΛΕγανε 

το σκόρδο ή το κρεμμύδι

μα κανΕΝΟΣ δεν πήγαινε 

εκεί το... ροκανίδι...

Κατάρτι ολόκληρο είχε μπει

και στέκα μές τη γκΛΑΒΑ

και πέτρΩσε και ΜαρΜάρωσε

η ορθή ΕπιΛοΓΗ τους

Κι όσο αυτοί μεθΟΥΣΑΝε

με τα χαΖΑ μυαλά τους

ΚοΡες, ΚοράΚια και Λολές

τους κλέβανε το ΒΙΟΣ τους

τους τάΖΑνε το ΡΙζικό 

στα ΖΑρια τους παιγμένο

στημένο το ΤΣαντίρι τους

ψηλό καλοβαλμμένο

Κι ήταν παΡΕΑ τους θαρρείς

ΥΙος σοφός και Ξύπνιος

που όσο οι άΛΛοι κλέβανε

μονά ζυγά δικά τους

Τους έστηνε το καλύβι τους

επάνω στα γκρεμνά τους

Κι είδαν αυτοί να τρέΜΜει η γης

να μην τους εχωΝεύει

να τους εΔιώΧνει να τους μισεί

να τους παραμονεύει...

Και τρέχανε και γυρεύανε

γυμνοί να κρατηθούνε

μα Νήματα κοβότανε

μαζί με τα λεπτά τους... και τα ΝοΗματά τους

Κι είδαν αυτοί αΛΛΑφιασμένοι

ν΄ανοίγουνε τα Τέρατα 

τα Τάρταρα στο ΧώΜα

να μη διαβαίνουν τον προθμό

λιΜΆΝi να μη βρίσκουν

Στα κύματα χανόντουσαν 

στις θάλασσες πελαγώναν...

Κι ήταν εκεί Κόρη Χρυσή

με κράνος στο κεΦάλι 

που τους αγνούς και τους σωστούς

στο δρόμο οδηγούσε...

Mείτε στις θάλασσες βοή

μείτε στους λιμώνες

ανθίΖΑΝΕ και λυγίΖΑΝΕ

παντού οι ΑΝΕΜΩΝΕΣ

YOU RA EL

Iα ΕΣΥ, ΙΑ κι εγώ...

λουλούδια στα μαλλιά μας

στεΦΑνωμένος ο κόρφος μας

Ιερά τα ΌνειΡΑ μας...

Ότι κι αν πει ο ψεύτΟΙκος...

εσύ πΙΣΤΟΣ να μείνεις

στο Φως του Ήλιου* να στραφείς

και της ΔικαιΩσύνης 

Ο Άργος ήδη τη γνώριΖε

Εκείνη που Μιλούσε

Ωραία ΜορΦή Πιστή ΣπαΘί

από την περιΠΛΑΝΗση 

σπίτι της σαν γυρνούσε...

Στης ΤΡΙΑδαΣ και στης ΤρΩάδας

τα αΣΤεα σαν ΑστυΝόΜη 

στους κάμπους τριγυρνούσε

Καφέ και κόκκινος ο Ίππος της

Γερος και γυμνασμένος

Με μια ματιά τα γνώριζε και τα σταχολογούσε

ποια απ' τα σπαρτά φέρναν καλό

και ποιά ήταν για το χώμα...

Ακόμη δεν τελειΏσαμε 

το Έπος της Οδυσσείας

αλλά να είσαι σίγουρος 

πως είναι της ΘΥΣΙΑΣ

Όλοι αυτοί που ΤΡΩγΑνε

και αισχρά κερδοΦορούσαν

Όλοι αυτοί που κλέΒανε

και ψεύτικα μιλούσαν...

στ΄αλέσματα του ΧΑρωντα 

άχρυρα σπασμένα...

Τα άλλα... τα λεβέντικα

λυγάνε γελασμένα...

κι όμορφα και αληθινά

ώμο με τον ώμο

χορό Ιερό,  χορό Στρωτό

στ΄αμπέλια θα χορεύουν

Χαρούλες Άνευ Λέξεων

Μόνο Ματιές γεμάτες

το ΝΑΙ Ιερό το ΟΧΙ στητό

και πάμε και στ΄Αμπελώνια...

μετά απ' τα ΤελΏνεια...

ΜέσΗ Οδός...

Ίση Οδος

ΖευΞΗ ΕΛ ΛΗ ΝΙΚΗ

GaBa Ri ELA 

*αυτόν που πρωί μονάχα βλέπεις...

στα ονείρατα... ανάΣΤροφα... το ρόδακα...

πρέπει να τον εστρέΦεις...

vickytoxotis