Οχι πολύ μακριά από την Ιερουσαλήμ, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια σορό του πέμπτου μ.Χ. αιώνα τυλιγμένη με βαριές μεταλλικές αλυσίδες. Ομως ο τάφος της βυζαντινής εποχής έκρυβε και μια άλλη έκπληξη: Το άτομο που είχε ασκήσει τη θρησκευτική σωματική αυτοτιμωρία ήταν γυναίκα.
Οι ανασκαφές σε μια σειρά από κρύπτες στο βυζαντινό μοναστήρι Khirbat el-Masani, περίπου 3 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Παλιάς Πόλης της Ιερουσαλήμ, αποκάλυψαν τους σκελετούς πολλών ανδρών, γυναικών και παιδιών.
Ενας από αυτούς τους τάφους περιείχε τα οστά ενός ατόμου δεμένου με αλυσίδες. Ομως, όπως υποστηρίζουν οι αρχαιολόγοι, οι αλυσίδες δεν έκρυβαν δόλο. Αντιθέτως, επρόκειτο για μέσα αυτοπεριορισμού του ατόμου, για λόγους θρησκευτικού ασκητισμού.
Οταν ο Χριστιανισμός έγινε η κυρίαρχη θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το 380 μ.Χ., υπήρξε ένα κύμα νέων μοναστηριών και ασκητισμού όπου οι μοναχοί απείχαν από τις κοσμικές απολαύσεις για πνευματικούς σκοπούς. Μια συνήθης πρακτική του ασκητισμού περιλάμβανε τη διαβίωση στην κορυφή ενός στύλου και την κατήχηση και προσευχή, συχνά με βαριές αλυσίδες γύρω από το σώμα τους.
Αρχικά, η Υπηρεσία Αρχαιοτήτων του Ισραήλ, που επιβλέπει το ανασκαφικό έργο, ανέφερε πως το άτομο που είχε ταφεί με τις αλυσίδες ήταν άνδρας. Ωστόσο, σε νέα έρευνα που δημοσιεύεται στο τεύχος Απριλίου του περιοδικού Journal of Archaeological Science: Reports, οι ερευνητές που εξέτασαν τα οστά του αλυσιδεμένου σκελετού με σκοπό να επιβεβαιώσουν ότι επρόκειτο για άνδρα, κατάπληκτοι συμπεραίνουν πως τελικά πιθανότητα ήταν γυναίκα.
«Η χρήση αλυσίδων από άνδρες ασκητές είναι ευρέως καταγεγραμμένη», δήλωσε στο Live Science η συνεπικεφαλής της μελέτης, Ελιζαμπέτα Μπορεάτο, αρχαιολόγος στο Ινστιτούτο Επιστήμης Weizmann στο Ισραήλ, αλλά «είναι πολύ σπάνιο να βρίσκουμε πειστήρια για γυναίκες που να χρησιμοποιούν αλυσίδες με τον ίδιο τρόπο».
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, κατά τη στιγμή του θανάτου του, το άτομο φέρεται να ήταν μεταξύ 30 και 60 ετών. Ωστόσο, επειδή τα οστά του δεν ήταν διατηρημένα, οι ερευνητές ανέλυσαν πεπτίδια –μικρές αλυσίδες αμινοξέων– στο σμάλτο των δοντιών του ατόμου για να προσδιορίσουν το φύλο του.
Βρήκαν την παρουσία του AMELX, ενός γονιδίου του χρωμοσώματος Χ που συμβάλλει στην ανάπτυξη της αδαμαντίνης, αλλά καμία ένδειξη του AMELY, του γονιδίου του χρωμοσώματος Υ που κωδικοποιεί το ίδιο πράγμα. Αυτό σήμαινε ότι το άτομο είχε πολύ πιθανόν δύο χρωμοσώματα Χ και ήταν γυναίκα.
«Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα αποτελέσματά μας καταδεικνύουν μόνο τη βιολογική ταυτοποίηση του φύλου και όχι την προτίμηση του φύλου», έγραψαν οι ερευνητές στη μελέτη.
Σύμφωνα με την Μπορεάτο, όπως μαρτυρούν τα ιστορικά αρχεία, οι γυναίκες ήταν επιρρεπείς στον ακραίο ασκητισμό, σε σχέση με τους άνδρες ασκητές, υποτάσσοντας τα κοσμικά τους ένστικτα συνήθως με προσευχή, νηστεία και διαλογισμό.
Οι αλυσίδες ήταν ένας από τους πιο ακραίους τρόπους άσκησης του ασκητισμού, σύμφωνα με την Μπορεάτο, και είχαν στόχο να κρατήσουν το σώμα και το πνεύμα υπό έλεγχο. «Περιορίζοντας τις σωματικές τους κινήσεις, άφηναν χώρο στο μυαλό και στην καρδιά τους να αφιερωθούν αποκλειστικά προς τον Θεό», εξηγεί η ίδια.
Πηγή: LiveScience
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου