Μια από τις μεγαλύτερες ηθοποιούς μας που αγάπησε όλη η Ελλάδα, η ταλαντούχος πρωταγωνίστριά μας,Έλντα Αθανασάκη !

Γράφει ο  Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Από τις πολυαγαπημένες μας ενζενί του ελληνικού κινηματογράφου η Έλντα Αθανασάκη, με την στέρεα δραματική της παιδεία και την επίζηλη ομορφιά της, πρωταγωνίστησε σε πολλές ωραίες ασπρόμαυρες ταινίες μας και τις χρωμάτισε με την εμπνευσμένη υποκριτική της και την ωραία σκηνική της παρουσία.

Ποιος αλήθεια απο εμάς, μπορεί να ξεχάσει τις πολυδύναμες συμμετοχές της στα ωραία ασπρόμαυρα μελό μας : «Ας με κρίνουν οι ένορκοι» (1969) σε σκηνοθεσία Ανδρέα Κατσιμητσούλια, όπου πρωταγωνιστώντας με το κινηματογραφικό της alter ego τον επίσης πανέμορφο ζεν πρεμιέ μας Ερρίκο Μπριόλα, αλλά και τους σπουδαίους ηθοποιούς μας Λιβυκού Ίλυα, Μάτσα Αρτέμη, Μορίδη Θεόδωρο, Παπαχρήστο Κώστα, Διανέλλο Λαυρέντη κ.α. υποδύετο την «Μάρθα», την τραγική κόρη ενός εισαγγελέα – «Χρήστος», που την εξωθεί σε φυγή από το σπίτι, όταν αποφασίζει να παντρευτεί τον αγαπημένο της, ένα ταπεινό και φτωχό γιατρό τον Δημήτρη – ο οποίος την προστρέχει όταν θα πάθει αμνησία από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, αλλά κάποια στιγμή φεύγει από κοντά της – και αποκτούν ένα αγοράκι, που έχει συρθεί σε δίκη με εισαγγελέα τον παππού του, για δήθεν απόπειρα δολιοφθοράς στο σπίτι του.

Στην δίκη η Μάρθα αποκαλύπτεται ότι είναι η κόρη του εισαγγελέα, μέσα από την σπαραξικάρδια απολογία της και τελικά τα πράγματα αποκαθίσταται, γυρίζοντας η Μάρθα, ο Δημήτρης και ο μικρός στην θαλπωρή του σπιτιού τους, με τον εισαγγελέα πατέρα, παππού Χρήστο, να έχει μετανοήσει για την σκληρή και άκαρδη συμπεριφορά στην κόρη του, επίσης στο ποιμε-νικό δράμα «Δρόσω η αρχοντοπούλα» (1967) του Ανδρέα Κατσιμητσούλια, όπου και πάλι συμπρω-ταγωνιστεί με τον ζεν πρεμιέ μας Ερρίκο Μπριόλα και τους μεγάλους μας ηθοποιούς, Παντελή Ζερβό , Ίλυα Λιβυκού, Θόδωρο Μορίδη, Θάνο Μαρτίνο κ.α. και υποδύεται με ηθική ενάργεια, μια αρχοντική τσελιγγοπούλα, τη «Δρόσω», η οποία αντίπερα σε ένα οξύ κοινωνικό περιβάλλον αντεκδικήσεων, φθόνου και κακότητας, ερωτεύεται παράφορα ένα φτωχό τσελιγγόπουλο και εν τέλει η αγάπη τους βρίσκει τον δρόμο της και οδηγούνται στη ευτυχία, αλλά και στο  ιστορικοκοινωνικό δράμα «Κυνηγημένη προσφυγοπούλα» (1969) και πάλι του Ανδρέα Κατσιμη-τσούλια, συμπρωταγωνιστώντας για μια ακόμα φορά με το κινηματογραφικό δίδυμό της τον ωραίο Ερρίκο Μπριόλα, αλλά και τους καταξιωμένους ηθοποιούς μας Τασσώ Καββαδία, Λυκούργο Καλλέργη, Θεόδωρο Μορίδη, Λαυρέντη Διανέλλο, Νικήτα Πλατή, Θάνο Μαρτίνο, Μάνο Κατράκη, Κώστα Μπαλαδήμα, Χρήστο Νάτσιο κ.α. όπου υποδύεται παραστατικά την «Ελένη», μια τραγική ξενιτεμένη κοπέλα του Πόντου, που προσπαθεί απεγνωσμένα να ξαναβρεί τον χαμένο μέσα στο χαλασμό πατέρα της.

Ερχόμενη με το τραίνο στην Αθήνα – μετά τον θάνατο του πατριού της, που και αυτός είναι πρόσφυγας του Πόντου –  η Ελένη γνωρίζει σε αυτό έναν καλόκαρδο πλανόδιο ξεπεσμένο μουσικό, που αποζητά στα πανηγύρια τα προς το ζήν, ο οποίος την παίρνει κοντά του και της προσφέρει ηθική θαλπωρή, στέγη και δουλειά.

Η ωραία φωνή ωστόσο της Ελένης, αποσπά την προσοχή του ιδιοκτήτη μιας δισκογραφικής εταιρείας, που γρήγορα την καθιστά λαμπερό αστέρι του τραγουδιού. Την ερωτεύεται ο γιός του ιδιοκτήτη της εταιρείας ο «Ανδρέας» και ζει μια μεγάλη ευτυχία. Εν τω μεταξύ με την  αρωγή ενός ιδιοκτήτη κέντρου διασκεδάσεως, καταφέρνει να βρεί στην Κρήτη τον χαμένο πατέρα της και έτσι κλείνει ο κύκλος της ευτυχίας, για την κυνηγημένη προσφυγοπούλα. Αλλά και σε άλλα επίσης ενδιαφέροντα κοινωνικά μας δράματα.

Σε όλο αυτό το μήκος των δραματικών μας ταινιών, η αγαπημένη μας πρωταγωνίστρια ξεδίπλωσε το μεγάλο της δραματικό τάλαντο και λατρεύτηκε από το κινηματογραφόφιλο κοινό μας βαθιά, που την ξεχώρισε σαν ένα φωτεινό αστέρι της μεγάλης μας οθόνης. Η Έλντα Αθανασάκη είδε το φως της ζωής στην Αθήνα και με ιδιαίτερη αγάπη και έφεση για τον κινηματογράφο και την τέχνη, μετά την αποπεράτωση των γυμνασιακών της σπουδών,  ακολούθησε σπουδές υποκριτικής στην Δραματική Σχολή του Εθνικού μας Θεάτρου, πλάι στους μεγάλους του δασκάλους, μύστες της δραματικής μας τέχνης.  Ολοκληρώνοντας τις δραματικές της σπουδές και έχοντας σφυρηλατήσει το υποκριτικό της υπόβαθρο το 1965, ρίχτηκε στην αρένα του κινηματογράφου μας, που γνώριζε μέρες δόξης μεταπολεμικά και σύντομα βρήκε με το τάλαντο και την εργώδη της προσπάθεια, το δρόμο προς την επιτυχία. Απολαμβάνει σήμερα την αγάπη παλιών καλών της φίλων και παρακολουθεί διακριτικά και με αγάπη, τα θεατρικά – πολιτισμικά μας δρώμενα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:Ο ταλαντούχος εγγονός του Γιώργου Ζαμπετα χαράζει την δική του πετυχημένη πορεία

Φιλμογραφία

Δρόσω η αρχοντοπούλα (1967)

Η ώρα της δικαιοσύνης (1967)

Ας με κρίνουν οι ένορκοι   (1969)

Η λυγερή   (1968)

Κατηγορούμενη απολογήσου   (1968)

Κυνηγημένη προσφυγοπούλα   (1969)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:Αυτόματο πότισμα για κήπο και για γλάστρες

Το τελευταίο αντίο (1969)

Ο παιχνιδιάρης  (1970)

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π., μέλος ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ

www.panosavramopoulos.blogspot.gr

Adblock test (Why?)