Οι άνθρωποι που δεν ζητούν ποτέ βοήθεια, ακόμα και όταν τη χρειάζονται, συνήθως είχαν αυτές τις 7 εμπειρίες στην παιδική ηλικία

Όλοι γνωρίζουμε κάποιον που καταφέρνει τα πάντα μόνος του και δεν ζητάει ποτέ τη βοήθεια των άλλων.  Ένας συνάδελφος που βγάζει όλη τη δουλειά αδιαμαρτύρητα, ένας γείτονας που κάνει ολομόναχος μια μετακόμιση.
Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, η υπερβολική ανεξαρτησία δεν είναι μόνο ένδειξη δύναμης και αυτονομίας. Είναι μια συμπεριφορά που έχει τις ρίζες της στην παιδική ηλικία, όταν οι άνθρωποι αυτοί ενδεχομένως διαπίστωσαν ότι, το να ζητάς βοήθεια, μπορεί να είναι ακόμη και επικίνδυνο.

7 εμπειρίες της παιδικής ηλικίας των ανθρώπων που δεν ζητούν ποτέ βοήθεια

• Οι ανάγκες τους αντιμετωπίζονταν ως ενοχλητικές
• Τιμωρήθηκαν λόγω ευαλωτότητας
• Είδαν τους γονείς τους να θυσιάζονται
• Αναλάμβαναν τη συναισθηματική ευθύνη της οικογένειας
• Έμαθαν πως η εμπιστοσύνη δημιουργεί προβλήματα
• Άκουγαν συνεχώς πως κάνουν λάθος
• Μεγάλωσαν σε περιβάλλον αβεβαιότητας

Οι ανάγκες τους αντιμετωπίζονταν ως ενοχλητικές

Όταν ένα παιδί εκφράζει τον πόνο, τις ανάγκες και τις επιθυμίες του και δεν βλέπει ανταπόκριση, κάποια στιγμή σταματά να παραπονιέται. Αυτό δεν σημαίνει σκόπιμη παραμέληση. Οι γονείς μπορεί πράγματι, δεν μην έχουν χρόνο, να αντιμετωπίζουν προβλήματα, και να μην ανταποκρίνονται πάντα στις ανάγκες του παιδιού.

Ως αποτέλεσμα, το παιδί σταματά να ζητά – έχοντας διαπιστώσει ότι η αναζήτηση βοήθειας, είναι μάταιη. Μελέτες σχετικά με την συναισθηματική παραμέληση στην παιδική ηλικία αποκαλύπτουν πώς ουσιαστικά ξεχνάμε ότι έχουμε ανάγκες.

Το μοτίβο αυτό, εκφράζεται και στην ενήλικη ζωή και οι άνθρωποι, προτιμούν να υποφέρουν μόνοι, παρά να ζητήσουν στήριξη, καθώς νιώθουν ντροπή.

Τιμωρήθηκαν λόγω ευαλωτότητας

“Σταμάτα να κλαις”. Κάποια παιδιά, αντιμετώπισαν άσχημες συμπεριφορές επειδή εξέφρασαν την ευάλωτη πλευρά τους. Όταν η αναζήτηση βοήθειας, καταλήγει στην ειρωνεία ή την τιμωρία, τα παιδιά αντιλαμβάνονται την ευαλωτότητα ως πρόβλημα.

Ακόμη και στην ενήλικη ζωή τους, δυσκολεύονται να ζητήσουν βοήθεια. Η αναζήτηση στήριξης, πυροδοτεί άγχος – το σώμα θυμάται, ακόμη και αν το μυαλό έχει ξεχάσει. Σχετικές έρευνες έχουν δείξει ότι, οι άνθρωποι που έχουν αυτά τα βιώματα, δεν καταλαβαίνουν πόσο πρόθυμοι είναι οι άνθρωποι γύρω τους να τους στηρίξουν.

Είδαν τους γονείς τους να θυσιάζονται

Το να βλέπεις έναν γονέα να θυσιάζει τον εαυτό του. Φανταστείτε έναν γονέα που θυσιάζει συνεχώς τον εαυτό του — που δουλεύει ενώ είναι άρρωστος, που στερείται για να έχουν τα παιδιά του, που ποτέ δεν ζητά βοήθεια. Από μικρός, το παιδί βλέπει αυτό το παράδειγμα και μαθαίνει ότι “οι καλοί άνθρωποι αντέχουν τα πάντα μόνοι τους”.

Όταν μεγαλώσει, δεν ξέρει να ξεχωρίσει πότε είναι δυνατός και πότε απλώς αγνοεί τις ανάγκες του. Πιστεύει ότι το να δείχνει ευαλωτότητα ή να ζητά στήριξη είναι αδυναμία — σαν να προδίδει το πρότυπο που του έδειξαν οι γονείς του. Έτσι, κουβαλά μέσα του αυτή την ψευδαίσθηση ότι η δύναμη σημαίνει να καταρρέεις αργά, σιωπηλά και μόνος.

Αντιλαμβάνονται την αυτονομία σαν αυτοκαταστροφή. Γι’ αυτό θεωρούν ότι δεν πρέπει να ζητούν ποτέ βοήθεια.

Αναλάμβαναν τη συναισθηματική ευθύνη της οικογένειας

Οι ψυχολόγοι το ονομάζουν γονεϊκότητα—όταν ένα παιδί γίνεται υπεύθυνο για τη συναισθηματική σταθερότητα των γονέων του. Δεν μπορείς να μάθεις να δέχεσαι αυτό που δεν βίωσες ποτέ.  Μελέτες για παιδιά με τέτοιες εμπειρίες, δείχνουν ότι ως ενήλικες δυσκολεύονται να δεχτούν βοήθεια, γιατί πραγματικά δεν ξέρουν πώς.

Όπως οι επαγγελματίες που πάντα δίνουν αλλά δεν ξέρουν να παίρνουν — ο «διακόπτης» για να δεχτούν δεν γύρισε ποτέ. Η αντιστροφή ρόλων είναι πολύ ξένη, πολύ άβολη, πολύ λάθος.

Έμαθαν πως η εμπιστοσύνη δημιουργεί προβλήματα

Μπορεί κάποιος από τους γονείς να μην τηρούσε τις υποσχέσεις του.  Ή η βοήθεια που δέχονταν, να είχε την μορφή παραβίασης. Μπορεί να εκμυστηρεύτηκαν τα μυστικά τους σε κάποιον ενήλικα και εκείνος να τα χρησιμοποίησε εναντίον τους.

Όταν η εμπιστοσύνη προδίδεται – αρχίζει να θεωρείται επικίνδυνη. Κάθε προδοσία της παιδικής ηλικίας, διαμορφώνει το σύστημα της αντίληψης. Οι άνθρωποι που δεν ζητούν ποτέ βοήθεια, ουσιαστικά προστατεύουν τον εαυτό τους.

Κάθε άνθρωπος που είναι πρόθυμος να βοηθήσει, είναι ένας εν δυνάμει εχθρός. Αυτό το έμαθαν επειδή κάποια κοντινά τους άτομα, πρόδωσαν την εμπιστοσύνη τους.

Άκουγαν συνεχώς πως κάνουν λάθος

Φράσεις όπως «είσαι πολύ ευαίσθητος», «σταμάτα να είσαι δύσκολο παιδί» ή «γιατί δεν μπορείς να είσαι φυσιολογικός;» μπορούν να κάνουν τα παιδιά να νιώθουν ότι κάτι κάνουν λάθος. Μαθαίνουν να κρύβουν ποιοι πραγματικά είναι για να αποφύγουν την κριτική.

Ως ενήλικες, η συνήθεια να δείχνουν ότι «είναι καλά» γίνεται δεύτερη φύση τους. Το να ζητήσουν βοήθεια ή να δείξουν τις αδυναμίες τους μοιάζει τρομακτικό, γιατί φοβούνται ότι οι άλλοι θα δουν κάτι που ήδη υποψιάζονταν: ότι ίσως όντως έχουν κάποιο πρόβλημα ή δεν είναι αρκετά καλοί.

Μεγάλωσαν σε περιβάλλον αβεβαιότητας

Οι άνθρωποι αυτοί, άκουγαν αντιφατικούς και ασταθείς κανόνες. Η αγάπη προσφερόταν υπό προϋποθέσεις, η ασφάλεια ήταν μόνο παροδική– δεν μπορούσαν να βασιστούν σε κανένα και τίποτα δεν ήταν δεδομένο. Οι διαθέσεις των γονέων τους, ήταν απρόβλεπτες.

Η υποστήριξη που βίωναν την μία μέρα, δεν υπήρχε την επόμενη. Το χάος ήταν το μόνο σταθερό στοιχείο. Τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει σε ασταθή περιβάλλοντα, καταφέρνουν να επιβιώνουν, μαθαίνοντας πως δεν έχουν ανάγκη κανέναν και τίποτα, γιατί ποτέ δεν ήταν σίγουρο ότι θα το είχαν.

Αν, αργότερα στη ζωή τους, βρεθούν σε περιβάλλοντα σταθερότητας και ασφάλειας, νιώθουν άβολα. Νιώθουν πως αν βασιστούν σε κάποιον άλλο πέρα από τον εαυτό τους, μπορεί να απογοητευτούν. Η αυτονομία φαίνεται πιο ασφαλής από την απογοήτευση, ακόμη κι αν αυτό τους βλάπτει.

Tip

Οι παραπάνω εμπειρίες, δεν σημαίνουν ότι η αλλαγή είναι αδύνατη. Έχετε μάθει να προσαρμόζεστε στις συνθήκες της ζωής, αποκτώντας συγκεκριμένα μοτίβα. Η έντονη ανεξαρτησία σας, κάποτε σας έδινε ασφάλεια.
Οι συνθήκες της ζωής ωστόσο, αλλάζουν. Οι άνθρωποι που δεν ζητούν ποτέ βοήθεια ως ενήλικες, ένιωθαν την απόρριψη ως παιδιά. Η αναζήτηση υποστήριξης, μπορεί πράγματι να μην αποφέρει αποτελέσματα.

Μπορεί ωστόσο, να οδηγήσει στην ανθρώπινη σύνδεση. Μην τιμωρείτε τον εαυτό σας για την ευαλωτότητα. Οι άνθρωποι νιώθουν μεγάλη χαρά όταν τους δείχνετε πως τους εμπιστεύεστε.

Adblock test (Why?)

via enikos