Σάλος με την διαπίστωση του Νίκου Καρανικα: Από τη συζήτηση με τον Γιάννη Μπεζο κατάλαβα ότι ο κύριος Μητσοτάκης έχει ενδιαφέρον ως άνθρωπος, είναι έξυπνος και έχει μια κουλτούρα

Μια πολιτισμένη συζήτηση για τον έλληνα με τον Μητσοτάκη και τον Μπεζο. (σε 2’)

Μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση αλλά προσωπικά για έναν διαφορετικό λόγο πέραν του αυταπόδεικτου.
Παρακολουθησα την συζήτηση και θέλω να επισημάνω ότι αν δεν είχε γίνει στο διαδίκτυο η αρνητική παρουσίαση από κάτι φανατικούς αριστερούς της εχθρολαγνειας, του μίσους και της δήθεν σοβαρότητας γράφοντας τα χειρότερα για τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Γιάννη Μπεζο και για τον πολύ καλό και έγκριτο δημοσιογράφο Σρόιτερ δεν θα την είχα παρακολουθήσει.
Έγραψαν κάποιοι αριστεροί της μπουρδολογίας και φανατισμένοι γεμάτο μίσος επειδή τόλμησαν να συνομιλήσουν πολιτισμένα με τον πρωθυπουργό για ένα θέμα που δεν είχε να κάνει άμεσα με την κυβερνητική πολιτική αλλά κάπως πιο γενικά και δίχως να τον πετροβολούν και μας προέτρεψαν να μην παρακολουθήσουμε την συζήτηση προσπαθώντας να αποδομήσουν τον Μπεζο.

Ελεος ρε φανατισμένοι. Χαλαρώστε. Αράξετε στην φορολογική σας δήλωση και στον μεσοαστισμό σας. Δεν χρειαζόμαστε νταβατζιδες της πολιτικής.

Να είναι καλά οι φανατισμένοι που με έκαναν να την παρακολουθήσω

Λοιπον από αυτή τη συζήτηση αυτό που μου έμεινε αρχικά και θέλω να το συζητήσω – καταθέσω δημόσια είναι ότι πολιτική δεν σημαίνει συμφωνία ή διαφωνία καθολική με τον πρωθυπουργό ή τους ανθρώπους που χαράζουν την πολιτική της κυβέρνησης αλλά συμφωνία και διαφωνία μόνο στα ζήτημα κυβερνητικής πολιτικής δίχως να συμπαρασύρει και τον άνθρωπο καθολικά.

Από την συζήτηση κατάλαβα ότι ο κύριος Μητσοτάκης έχει ενδιαφέρον ως άνθρωπος, είναι έξυπνος και έχει μια κουλτούρα που ως συνομιλητής ή φίλος μπορεί να αξίζει να φας και να πιεις μαζί του ανεξάρτητα από την πολιτική του άποψη για την κοινωνία.

Αλλά μέχρι εκεί.

Δυστυχώς η πολιτική του άποψη για την κοινωνία με βρίσκει σχεδόν απέναντι στον πυρήνα της και στην στρατηγική της

Ο κύριος Μητσοτάκης αποθεώνει την ατομικότητα και τον ανταγωνισμό λατρεύοντας την υπερσυσσώρευση πλούτου εξουσίας διαχωρίζοντας τους ανθρώπους σε άξιους και ανάξιους στο ζήτημα της οργάνωσης της κοινωνίας, ενώ εγώ βρίσκω ενδιαφέρον στην συνεργασία, την συλλογικότητα, την αμοιβαιότητα και το μοίρασμα πλούτου εξουσίας ως τρόπο κοινωνικής οργάνωσης.

Αυτή η διαφορά δεν μας κάνει εχθρούς, δεν πρέπει να μας φανατίζει θολώνοντας την λογική σκέψη και συμπεριφορά.

Αυτός ξεκίνησε φιλελεύθερος και με το πέρασμα των χρόνων έγινε Νεοφιλελεύθερος και ακραία ανταγωνιστικός.

Εγώ ξεκίνησα ως κομμουνιστής φανατικός σε βαθμό ακραίο θεωρώντας την ένοπλη επανάσταση και την δικτατορία του προλεταριάτου ως αγώνα μονόδρομο για τον Σοσιαλισμό και σήμερα θα μπορούσα να πω ότι είμαι φιλελεύθερος σοσιαλιστής και δημοκράτης με όρους ειρηνικής εθελοντικής άμεσης συμμετοχής όλων των πολιτών που ενδιαφέρονται στην διακυβέρνηση και κυβέρνηση του τόπου.

Σήμερα είναι με την διαβούλευση ενώ χθες ήμουν με την ηγεμονία ένας αντιδημοκράτης αντιδιαλεκτικος

Στα ζητήματα κυριαρχίας και εξουσίας δικαιώθηκαν οι αντιεξουσιαστές και οι αναρχικοί και έχω επηρεαστεί διαχωρίζοντας την εξουσία σε δυνατότητα και κυριαρχία διαφωνώντας με την κυριαρχία και το κράτος που συσσωρεύει εξουσία βία.
Αυτό δεν με κάνει εχθρό με αυτούς που είναι με τα αξιώματα, τον διαχωρισμό και τον ανταγωνισμό.

Το θέμα είναι ότι μια τέτοια συζήτηση πρέπει να γίνει μαζί με τον έλληνα αλλά πολύ φοβάμαι ότι ο έλληνας δε την αντέχει και προτιμάει την εχθρομανία και εχθρολαγνεία με το μίσος να τον κυριεύει γιατί δεν έχει κάτι άλλο να τον κάνει κύριο του εαυτού του.

Στην πολιτική έχουμε αντιπάλους ενώ στον πόλεμο έχουμε εχθρους. Στη δημοκρατία, ακόμα και σ αυτή την αντιπροσωπευτική με τα τόσα προβλήματα έχουμε αντιπάλους και όχι εχθρούς.

Εχθρός είναι ο φασίστας, ο φασισμός, ο σωβινισμός, ο ρατσισμός, η φαλλοκρατικά που κακοποιεί γυναίκες και παιδιά, ο συζυγοκτόνος και γυναικοκτόνος

Εχθρός και φασίστας είναι αυτός ή αυτή η ομάδα που κάνει face control και με ρόπαλα και διώχνει κόσμο από μια εκδήλωση γιατί διαχωρίζει ιδεολογικά και πολιτικά το κόσμο και θεωρεί την ιστορία και την εκδήλωση ιδιοκτησία του και τον εαυτό του ανώτερο. Αυτή η συζήτηση δεν έγινε για να συμπαθήσουμε την πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη αλλά για να διαχωρίσουμε τον προσωπικό χαρακτήρα από τον εξαναγκασμό και την επιλογή της κυβερνητικής και ιδεολογικής άποψης.

Ο Μητσοτάκης είναι νεοφιλευθερος στα ζητήματα διακυβέρνησης και κυβέρνησης του τόπου.

Δεν χρειάζεται να τον συμπαθήσουμε ή να αντιπαθήσουμε τον ίδιο αρκεί να σταθούμε σοβαρά και λογικά απέναντι στην πολιτική του.

Την πολιτική του να κρίνουμε και προσωπικά διαφωνώ με την πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ- Μητσοτάκη σε πάρα πολλά ζήτημα και θέλω να πέσει αλλά αυτό δεν αρκεί.

Γιατί άμα πέσει στα κεφάλια μας είναι κακό ενώ αυτό που θέλω είναι να πέσει στα χέρια μας και εμείς ως λαός κυρίαρχος να αποφασίσουμε δημοκρατικά & συλλογικά πως θα σώσουμε το μέλλον από τους ολιγάρχες της πολιτικής εξουσίας και της συσσώρευσης πλούτου.

Σήμερα όπως βλέπουμε αρκετοί ολιγάρχες στηρίζουν και χορηγούν τα λεφτά τους σε ινστιτούτα και κόμματα προς κατασκευή για να κυριαρχήσουν επάνω μας στ όνομα του αντιμητσοτακισμου και όχι ενάντια στην υπερσυσσώρευση και τα φέουδα τους. Απλα προσπαθούν να το κάνουν με μεταλλαγμένους αριστερούς και με την βοήθεια των ΜΜΕ που ελέγχουν.

Λοιπον ο έλληνας και η ελληνίδα θα πρότεινα να σταθούν πολιτικά και όχι φανατισμένα και ιδεοληπτικά και ως ετσι να κρίνουμε τις πολιτικές που εκφράζονται και προτείνονται.

Ο φανατισμός και ο συναισθηματισμός αλλοιώνει την λογική και μας κάνει να μη πράττουμε πολιτικά.

Είπαμε να μετατρέψουμε τα συναισθήματα σε πολιτική και όχι το αντίθετο.

ΥΓ
Δηλαδή άμα κάποιος είναι πολύ καλός άνθρωπος είναι και φιλολαϊκός και καλός πολιτικός;
Ας σοβαρευτούμε και αν γίνουμε άνθρωποι που σημαίνει πολιτισμός και όχι θηλαστικά.
#θεωρία_ιδεολογία_πολιτική

Adblock test (Why?)