Τα «Παιδικά Όσκαρ»: όταν βραβεύονταν ξεχωριστά τα παιδιά-θαύματα της υποκριτικής -Οι πιο σκοτεινές ιστορίες

Για σχεδόν τρεις δεκαετίες, η Ακαδημία Τεχνών των ΗΠΑ απένειμε Παιδικά Όσκαρ σε ηθοποιούς ηλικίας από έξι έως δεκαοκτώ ετών.

Στην ιστορία των Όσκαρ υπάρχει ένα κεφάλαιο που σήμερα μοιάζει σχεδόν ξεχασμένο, αλλά κάποτε θεωρήθηκε απαραίτητο για να αποδοθεί δικαιοσύνη: τα λεγόμενα Juvenile Oscars, τα Παιδικά Όσκαρ.

Ο όρος μπορεί σήμερα να ακούγεται σαν αστείο ή παρεξήγηση, όμως για περισσότερες από δύο δεκαετίες αποτέλεσε έναν ξεχωριστό θεσμό της Ακαδημίας, σχεδιασμένο να αναγνωρίζει εξαιρετικές ερμηνείες παιδιών χωρίς να τα υποχρεώνει να ανταγωνιστούν ενήλικες ηθοποιούς.

Το 1934 είχε πρωταγωνιστήσει σε δέκα ταινίες!

Η αρχή έγινε το 1935, στην έβδομη τελετή απονομής των Όσκαρ, όταν η μόλις έξι ετών Σίρλεϊ Τεμπλ τιμήθηκε με το πρώτο Academy Juvenile Award για τις εμφανίσεις της την προηγούμενη χρονιά.

Η Τεμπλ δεν ήταν απλώς ένα χαριτωμένο παιδί-θαύμα· το 1934 είχε πρωταγωνιστήσει σε δέκα ταινίες, ανάμεσά τους τα Bright Eyes, Stand Up and Cheer! και Baby Take a Bow, λειτουργώντας ουσιαστικά ως ακούραστος κινηματογραφικός εργάτης της εποχής των στούντιο. Το ειδικό της αγαλματίδιο, ύψους περίπου επτά ιντσών – σχεδόν το μισό από το κανονικό Όσκαρ – εγκαινίασε έναν θεσμό που θα διαρκούσε μέχρι το 1961.

Από εκείνη τη χρονιά και για σχεδόν τρεις δεκαετίες, η Ακαδημία απένειμε Παιδικά Όσκαρ σε ηθοποιούς ηλικίας από έξι έως δεκαοκτώ ετών. Τα βραβεία μπορούσαν να δοθούν είτε για μια συγκεκριμένη ερμηνεία είτε για συνολική δουλειά μέσα σε ένα ημερολογιακό έτος.

Τυπικά, τα παιδιά μπορούσαν να προταθούν και στις κανονικές κατηγορίες Α΄ και Β΄ Ανδρικού ή Γυναικείου Ρόλου, όμως στις περισσότερες περιπτώσεις έχαναν από τους ενήλικες συνυποψηφίους τους. Το Juvenile Oscar λειτουργούσε ως ένας τρόπος αναγνώρισης χωρίς την άνιση σύγκριση.

Στη λίστα των βραβευμένων συναντά κανείς ονόματα που αργότερα έγιναν θρύλοι. Η Τζούντι Γκάρλαντ ήταν μόλις 16 ετών όταν τιμήθηκε για τη δουλειά της το 1939, συμπεριλαμβανομένου του Ο Μάγος του Οζ και του Babes in Arms.

Ο Μίκι Ρούνεϊ, στα 18 του, βραβεύτηκε για οκτώ ταινίες μέσα στο 1938, ενώ η οκτάχρονη Μάργκαρετ Ο’Μπράιεν κέρδισε το Παιδικό Όσκαρ για την ερμηνεία της δίπλα στη Γκάρλαντ στο Meet Me in St. Louis το 1944. Ήταν περιπτώσεις όπου το ταλέντο συνδυαζόταν με εμπορική επιτυχία και την πλήρη στήριξη του στούντιο.

Οι πιο σκοτεινές ιστορίες

Υπήρχαν όμως και βραβεύσεις που προήλθαν από σκοτεινότερα, πιο απρόβλεπτα μονοπάτια. Μία από τις πιο συγκλονιστικές είναι εκείνη του Τσέχου παιδιού-ηθοποιού Ίβαν Γιάντλ. Το 1948, σε ηλικία 11 ετών, πρωταγωνίστησε στην ταινία The Search δίπλα στον Μοντγκόμερι Κλιφτ.

Η ταινία, τοποθετημένη στο μεταπολεμικό χάος της Ευρώπης, αφηγείται την ιστορία ενός παιδιού που χάνει την οικογένειά του, περνά από το Άουσβιτς και καταλήγει σε αμερικανικό ορφανοτροφείο, ανίκανο σχεδόν να μιλήσει από το τραύμα. Πολλές σκηνές γυρίστηκαν στα πραγματικά ερείπια γερμανικών πόλεων, προσδίδοντας ωμή αλήθεια στην ερμηνεία του Γιάντλ.

Το 1949, η Ακαδημία τίμησε τον Γιάντλ με Παιδικό Όσκαρ, όμως εκείνος δεν μπόρεσε ποτέ να το παραλάβει. Το κομμουνιστικό καθεστώς της Τσεχοσλοβακίας δεν του επέτρεψε να ταξιδέψει στις ΗΠΑ και, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη Φρεντ Τσίνεμαν, το βραβείο αποδείχθηκε τελικά κατάρα. Το καθεστώς τον τιμώρησε για τη διάκριση από τη «καπιταλιστική Δύση», απαγορεύοντάς του να εργαστεί ξανά στον κινηματογράφο ή να δεχτεί συμβόλαια από το εξωτερικό.

Έναν χρόνο αργότερα, το 1950, το Παιδικό Όσκαρ απονεμήθηκε στον 13χρονο Μπόμπι Ντρίσκολ για τις ερμηνείες του στο So Dear to My Heart της Disney και στο σκοτεινό φιλμ νουάρ The Window. Στη δεύτερη ταινία, ο Ντρίσκολ υποδύεται ένα αγόρι που γίνεται μάρτυρας φόνου, αλλά κανείς δεν τον πιστεύει, επειδή έχει τη φήμη του ψεύτη. Η ερμηνεία του τρόμου και της απόγνωσης εντυπωσίασε κοινό και κριτικούς.

Ωστόσο, η μετέπειτα ζωή του ακολούθησε τραγική πορεία. Χλευασμένος στο σχολείο για το παρελθόν του ως παιδί-σταρ, οδηγήθηκε στην ηρωίνη και, όπως και η Τζούντι Γκάρλαντ, σε χρόνια εξάρτηση. Το 1968, λίγες εβδομάδες μετά τα 31α γενέθλιά του, βρέθηκε νεκρός σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο στη Νέα Υόρκη, θαμμένος αρχικά ως αγνώστων στοιχείων.

Στον αντίποδα αυτών των σκοτεινών ιστοριών, το τελευταίο Παιδικό Όσκαρ απονεμήθηκε το 1961 στη Χέιλι Μιλς για το Pollyanna, έναν ρόλο που ενσάρκωνε την απόλυτη αισιοδοξία. Δύο χρόνια αργότερα, το 1963, η 16χρονη Πάτι Ντιουκ κέρδισε κανονικό Όσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου για το The Miracle Worker. Η νίκη αυτή θεωρήθηκε απόδειξη ότι ο ξεχωριστός θεσμός δεν ήταν πλέον απαραίτητος και τα Juvenile Oscars καταργήθηκαν.

Έκτοτε, μόνο δύο παιδιά έχουν κερδίσει Όσκαρ σε κανονικές κατηγορίες: η Τέιτουμ Ο’Νιλ, σε ηλικία 10 ετών, το 1974 για το Paper Moon, και η Άννα Πάκουιν, 11 ετών, το 1994 για το The Piano. Άλλοι δέκα ανήλικοι έχουν προταθεί στις κατηγορίες Β΄ Ρόλων από το 1962 και μετά, αποδεικνύοντας ότι το παιδικό ταλέντο δεν εξαφανίστηκε – απλώς έπαψε να έχει το δικό του, ξεχωριστό αγαλματίδιο.

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr

iefimerida