Η κατάρα του δακρυσμένου αγοριού - Α μέρος

Ο πίνακας με το δακρυσμένο αγόρι

Φαίνεται πως κάποιες φορές, οι φήμες και οι ιστορίες, άπαξ και δημιουργηθούνε αποκτούνε τη δική τους ζωή και υπόσταση. Μια ζωή που εξελίσσεται και ίσως κάποιες φορές μπορεί να μετατρέψει μια φανταστική ιστορία σε πραγματικότητα. Κάτι τέτοιο μοιάζει να έγινε με την ιστορία του
δακρυσμένου αγοριού που απεικονίζονταν σε μερικές χιλιάδες πίνακες, συνηθισμένους πίνακες που μπορούσε να δει κανείς κρεμασμένους στους τοίχους πολλών εργατικών οικογενειών της Αγγλίας. Μια λίγο ασυνήθιστη πυρκαγιά που άφησε έναν τέτοιο πίνακα ανέπαφο και μια εφημερίδα που έψαχνε επίμονα για ένα φλέγον θέμα για να αυξήσει την κυκλοφορία της, ήταν αρκετά για να πυροδοτήσουν έναν αστικό θρύλο που σύντομα θα άρχιζε να αποκτά διαστάσεις... πραγματικότητας!

Αρχαίες κατάρες που έχουν τεθεί σε ενέργεια από τυμβωρύχους παραμένουν δημοφιλές θέμα στη μυθιστοριογραφία και την λαϊκή παράδοση. Ωστόσο η πίστη σε καταραμένα αντικείμενα δεν περιορίζεται γύρω από αιγυπτιακά λείψανα ή σε ιστορίες για φαντάσματα όπως αυτές που έγραφε ο γνωστός μυθιστοριογράφος Montague Rhodes James. Στο σύγχρονο κόσμο υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι έχουν προσωπικά βιώσει αλλόκοτα φαινόμενα ως αποτέλεσμα επαφής μ' ένα καταραμένο αντικείμενο.
Πορτραίτα ή ανθρώπινες μορφές σε γλυπτά ή ζωγραφιές, είναι συχνά το επίκεντρο αυτού του τύπου θρύλων. Στα πρόσφατα χρόνια, αναπτύχθηκαν ιστορίες κακής τύχης ή δυστυχίας γύρω από συγκεκριμένα αντικείμενα που θεωρούνται ότι έχουν τελετουργική ή μαγική λειτουργία, μερικά απ' αυτά μάλιστα έχουν εμφανώς αρκετά πρόσφατη προέλευση.
Στη λαϊκή πίστη, η ιδέα ότι ένας πίνακας που πέφτει από τον τοίχο είναι οιωνός επικείμενου θανάτου ειδικά αν είναι πορτραίτο- παραμένει μία από τις πιο διαδεδομένες σύγχρονες δεισιδαιμονίες. Παρομοίως, απόκοσμα πορτραίτα των οποίων τα μάτια φαίνονται να σε ακλουθούν όπου κι αν πας, έχουν γίνει μια βασική εικονογραφική διακόσμηση αναρίθμητων ταινιών τρόμου. Η λαϊκή παράδοση δεν είναι στατική αλλά ενεργή και δυναμική- ειδικά όταν επικαλείται λανθάνουσες αντιλήψεις ριζωμένες σε παλαιότερες δεισιδαιμονίες.
Έτσι λοιπόν, φόβος και ανησυχία εξακολουθούν να περιβάλλουν ένα απόκοσμο πορτραίτο το οποίο κυριολεκτικά έχει χαράξει την πορεία του στα βρετανικά νησιά και τον υπόλοιπο κόσμο στο διάστημα δύο δεκαετιών.

Η ΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΑΣ

Η κατάρα του δακρυσμένου αγοριού εμφανίστηκε ξαφνικά ένα πρωινό του 1985. Η εφημερίδα Sun, η δημοφιλέστερη εφημερίδα στον αγγλόφωνο κόσμο εκείνη την εποχή, εξέδωσε στην σελίδα 13 της έκδοσης της 4ης Σεπτεμβρίου μία ιστορία με τίτλο: «Η Φλεγόμενη Κατάρα του Δακρυσμένου Αγοριού». Ανέφερε πώς ο Ron και η May Hall κατηγόρησαν για πυρκαγιά που κατέστρεψε το εσωτερικό της κατοικίας τους στο Rotherham (μια μεταλλευτική πόλη στο νότιο Yorkshire) ένα φτηνό πίνακα που απεικόνιζε ένα νήπιο με δάκρυα να κυλούν στο πρόσωπό του. Η φωτιά ξέσπασε από ένα μαγειρικό τηγάνι στην κουζίνα της 27χρονης κατοικίας τους και εξαπλώθηκε ταχύτατα. Όμως, παρά τη μεγάλη ζημιά στα δωμάτια του κάτω ορόφου, η κορνιζαρισμένη εικόνα του Δακρυσμένου Αγοριού παρέμεινε άθικτη. Συνέχισε να κρέμεται εκεί, περιστοιχισμένη από μια εικόνα καταστροφής.
Κανονικά, μια φωτιά από τηγάνι δεν θα δικαιούνταν περισσότερο από δύο παραγράφους σε μια τοπική εφημερίδα. Αυτό που μεταμόρφωσε την ιστορία σε πρώτη σελίδα στην επιφανέστερη βρετανική εφημερίδα, ήταν η παρεμβολή του αδερφού του Ron Hall, Peter, πυροσβέστη στο Rotherham. Ένας συνάδελφος του Peter, ο αξιωματικός του πυροσβεστικού σταθμού Alan Wilkinson, ανέφερε ότι γνώριζε πολυάριθμες άλλες περιπτώσεις όπου απεικονίσεις του Δακρυσμένου Αγοριού είχαν εμφανιστεί άθικτες στα ερείπια σπιτιών κατεστραμμένων από πυρκαγιά.
Μια φωτογραφία του «Δακρυσμένου Αγοριού» συνόδευε το άρθρο με τη λεζάντα να γράφει: «Δάκρυα για φόβο...το πορτραίτο που οι πυροσβέστες θεωρούν καταραμένο». Οι σχετικοί πυροσβέστες δεν είχαν στην πραγματικότητα χρησιμοποιήσει τη λέξη «καταραμένος», παρόλ' αυτά η αναφορά της εφημερίδας είχε συμβάλλει στο να αποκτήσει η ιστορία εξασφαλισμένη αξιοπιστία. Η εφημερίδα πρόσθετε ότι είχαν πουληθεί περίπου 50.000 πίνακες με την εικόνα του δακρυσμένου αγοριού και με την υπογραφή 'G Bragolin' σε υποκαταστήματα βρετανικών πολυκαταστημάτων, συγκεκριμένα στις εργατικές περιοχές της βόρειας Αγγλίας. Θα μπορούσε να δει κανείς παραδείγματα κρεμασμένων πινάκων στα μπροστινά δωμάτια οικογενειακών σπιτιών σε όλο το έθνος, και μια ιστορία πρότεινε ότι είχαν πουληθεί γύρω στα 250.000 πίνακες.

Ο ΤΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης παίζουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο στη δημιουργία και τη διάδοση της σύγχρονης λαογραφίας. Ιστορίες σαν αυτή του «Δακρυσμένου Αγοριού» συμπεριφέρονται όπως ένας ιός όταν ριζώσουν στην λαϊκή φαντασία. Επιπλέον οι ειδήσεις των εφημερίδων εκτιμώνται και η προτεραιότητα που δίνεται για να παραχθεί μια «καλή ιστορία» συχνά παραμερίζει την ακρίβεια και τον σκεπτικισμό, ειδικότερα όσον αφορά αλλόκοτα και υπερφυσικά περιστατικά.
Οι Peter Chippindale και Chris Horrie στην ανεξαρτήτως ελαττωμάτων ιστορία της Sun με τίτλο «Stick it up your Punter! (1990)» αναγνωρίζουν τον θρυλικό εκδότη Kelvin MacKenzie ως πατέρα της ιστορίας του «Δακρυσμένου Αγοριού». Η Sun μπλέχτηκε σε μια μάχη για αναγνώστες με την αντίπαλο εφημερίδα του Λονδίνου την Daily Mirror. Ήταν επίσης υπεύθυνη για την έκδοση μιας σειράς τρομακτικών και παράξενων ιστοριών χαλαρής προέλευσης, μερικές από τις οποίες όπως η «Ο Freddie Starr έφαγε το χάμστερ μου» (Freddie Starr Ate My Hamster) κέρδισαν ένα μόνιμο χώρο στη λαϊκή κουλτούρα. Το «Δακρυσμένο Αγόρι» προέκυψε μια χρονική περίοδο που ο MacKenzie αναζητούσε αυτό που οι δημοσιογράφοι αποκαλούν «μεγάλο μπαμ» για τον οποίο σήμαινε μια αποκλειστική ιστορία την οποία κανένας από τους ανταγωνιστές του δεν θα φανταζόταν ότι θα μπορούσε να εκδώσει πρώτος. Η μεγαλοφυής ιδέα του MacKenzie ήταν να εντοπίσει το «μπαμ» θαμμένο στην αναπαραγωγή ρουτίνας από ένα τοπικό πρακτορείο ειδήσεων. Ανακοίνωσε εμπιστευτικά στο προσωπικό του το εξής: «Αυτό εδώ έχει πόδια», εννοώντας ότι η ιστορία αυτή θα κρατούσε το ενδιαφέρον για πολύ καιρό.
Στις 5 Σεπτέμβρη του 1985, η Sun παρουσίασε τη συνέχεια της ιστορίας αναφέροντας ότι πολυάριθμοι τρομαγμένοι αναγνώστες, θύματα της κατάρας του Δακρυσμένου Αγοριού, είχαν πλημμυρίσει τα τηλέφωνα της εφημερίδας... Όλοι φοβούνταν ότι η κατοχή ενός πίνακα του αγοριού που κλαίει θα τους φέρει γρουσουζιά. Οι αναγνώστες έμειναν με μια συντριπτική εντύπωση ενός υπερφυσικού δεσμού που ενισχυόταν από τη χρήση λέξεων όπως «κατάρα», «γρουσουζιά», «φοβισμένοι», «τρομοκρατημένοι».
Τυπική των πρόσθετων ιστοριών ήταν αυτή που ειπώθηκε από την Dora Mann, από το Mitcham του Surrey η οποία ισχυρίστηκε ότι το σπίτι της καταστράφηκε μόλις έξι μήνες αφότου αγόρασε ένα αντίτυπο του πίνακα. «Όλοι οι πίνακές μου καταστράφηκαν, εκτός από αυτόν με το Δακρυσμένο Αγόρι», ισχυρίστηκε. Η Sandra Kaske από το Kilburn στο βόρειο Yorkshire ανέφερε ότι αυτή, η κουνιάδα της και ένας φίλος είχαν βιώσει καταστρεπτικές πυρκαγιές αφού απέκτησαν αντίγραφα. Μια άλλη οικογένεια από το Nottingham κατηγόρησε το αντίτυπο για μια φωτιά που τους άφησε άστεγους. Ο Brian Parks του οποίου η σύζυγος και τα τρία παιδιά χρειάστηκαν θεραπεία λόγω εισπνοής καπνού, ανέφερε ότι είχε καταστρέψει το αντίγραφο επιστρέφοντας από το νοσοκομείο όπου το βρήκε κρεμασμένο -άθικτο φυσικά- στους μαυρισμένους τοίχους του σαλονιού του.
Όσο οι ιστορίες συσσωρεύονταν, προέκυψαν νέες λεπτομέρειες που ενθάρρυναν την ιδέα ότι μια κατοχή αντιγράφου του πίνακα έβαζε τους ιδιοκτήτες σε κίνδυνο πυρκαγιάς ή σοβαρού τραυματισμού. Μια γυναίκα από το Λονδίνο ισχυρίστηκε ότι είδε τον πίνακα να ταλαντεύεται από πλευρά σε πλευρά στον τοίχο, ενώ μια άλλη από το Paignton ανέφερε ότι αφού αγόρασε τον πίνακα ο 11χρονος γιός της έπιασε τα προσωπικά του μέρη σε γάντζο. Η κυρία Rose Farrington από το Preston έγραψε σ' ένα γράμμα που δημοσιεύτηκε στη Sun το εξής: «Από τότε που αγόρασα τον πίνακα το 1959, οι τρεις γιοί μου και ο σύζυγός μου έχουν πεθάνει. Συχνά αναρωτήθηκα αν ήταν καταραμένος».
Κάποια άλλη αναγνώστρια ανέφερε ότι επιχείρησε να καταστρέψει δύο από τα αντίτυπα με φωτιά για να ανακαλύψει έντρομη ότι δεν καίγονταν. Η προσπάθειά της δοκιμάστηκε από έναν φύλακα ασφαλείας τον Paul Collier ο οποίος έριξε ένα από τα δύο αντίτυπα στην πυρά. Παρότι έμεινε στις φλόγες για μία ώρα, ούτε καν καψαλίστηκε. «Ήταν τρομακτικό, η φωτιά ούτε καν το άγγιξε» δήλωσε στη Sun. «Πραγματικά πιστεύω ότι φέρνει γρουσουζιά». Αισθανόμαστε διπλό κίνδυνο με δύο απ' αυτά στο σπίτι και αποφασίσαμε να τα ξεφορτωθούμε».
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ: Εδώ






http://santosight.blogspot.com