Θα αντέξει η κυβέρνηση;

Αναμφίβολα το ερώτημα αν θα αντέξει η κυβέρνηση να υλοποιήσει το πρόγραμμά της -του οποίου μια γεύση πήραμε την Τετάρτη και την υπόλοιπη κατά το διαρρέον τριήμερο με τη συζήτηση και ψηφοφορία επί του Προϋπολογισμού- θα έρχεται στα χείλη όλων μας, άλλη με την ελπίδα να το κατορθώσει, άλλοι ευχόμενοι και επιδιώκοντας την αποτυχία της.


Η αλήθεια είναι, ότι οι δυο μικροί συνεταίροι -που έγιναν και θα γίνονται στην πορεία, ολοένα και μικρότεροι αριθμητικά και υποδεέστεροι σε κύρος- έδωσαν δείγματα αδυναμίας παραμονής στο κυβερνητικό σχήμα. Δέσμιοι προγενέστερων εξαγγελιών και δηλώσεων, είναι πασιφανές ότι δυσκολεύονται σε μια πλήρη μεταστροφή, και επιχειρούν αναδίπλωση.

Η πίεση της κοινής γνώμης είναι καταλυτική. Το διαμορφούμενο εναντίον του Μνημονίου κλίμα λειτουργεί με ισχυρή πίεση ώστε η λήψη των αποφάσεων να μη είναι προϊόν ελεύθερης βούλησης, αλλά να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του εκλογικού σώματος. Το οποίο εκλογικό σώμα ένα πράγμα ζητά: να μη πειραχτούν τα κεκτημένα του. Τα οποία θεωρεί ότι δίκαια τα κατέχει, ανεξάρτητα αν σε πολλές περιπτώσεις ήσαν αποτέλεσμα χρήσης εκβιαστικών μεθόδων.

Εδώ έγκειται το πρόβλημα, και η ευθύνη για τη δημιουργία του είναι τεράστια, σ’ εκείνους ιδίως που εξ αρχής όχι μόνον δεν ενημέρωσαν σωστά τον λαό για την πραγματική κατάσταση, αλλά τον παραπλάνησαν. Ακόμη και αν είχαν παραπλανηθεί και οι ίδιοι, δεν απαλλάσσονται των ευθυνών, διότι υποτίθεται ότι ανέλαβαν την διεκπεραίωση του κρίσιμου ζητήματος ως κατάλληλοι και ικανοί να το φέρουν σε πέρας ευνοϊκά.

Η διαβεβαίωση του κ. Παπακωνσταντίνου, ότι το 2012 θα μπορούμε να βγούμε για δανεισμό στην ελεύθερη αγορά, ηχεί ακόμη στ’ αυτιά μας.

Μεταξύ των πολλών «εγκλημάτων» που συνέβησαν, ένα από τα βασικά είναι πως κανείς δεν ενημέρωσε σωστά τον ελληνικό λαό. Απεναντίας, οι μεν της κυβέρνησης επιδίωκαν να παρουσιάσουν την κατάσταση ως ελεγχόμενη και προσωρινή, οι δε της αντιπολίτευσης ήσαν καθ’ ολοκληρία αρνητικοί. Όμως, το εγκληματικό -όπως αναφέρθηκε παραπάνω- είναι ότι όλοι τους δεν έδωσαν στον λαό να αντιληφθεί τι είναι όλοι αυτοί οι χρηματοπιστωτικοί όροι που άκουγε για πρώτη φορά και που έγιναν μέρος της καθημερινότητάς μας.

Το δεύτερο σημαντικό αρνητικό στοιχείο είναι οι επαναλαμβανόμενες υπαναχωρήσεις κομμάτων και μεμονωμένων βουλευτών, οι οποίοι δεν αποφάσιζαν σύμφωνα με την ορθή -εξ αντικειμένου- κρίση τους και προς όφελος του λαού, αλλά ανάλογα με το δείγμα των δημοσκοπήσεων της προηγούμενης ημέρας, ή της πίεσης από τον Τύπο και τις εργατικές συντεχνίες.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν στερεές απόψεις στη βάση του ορθολογισμού, αλλά κυμαινόμενες, συμβατές με το προσωπικό πολιτικό συμφέρον του κάθε κόμματος ή βουλευτή.

Επόμενο είναι, διόμιση χρόνια μετά, να μη μπορεί με ευκολία να ακολουθηθεί μια συγκεκριμένη πολιτική, αλλά εξαρτώμενη από τις συνθήκες που θα επικρατούν την ημέρα λήψης των αποφάσεων.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο βίος της κυβέρνησης θα αποτελέσει έκπληξη αν είναι μακροχρόνιος. Οι δυο μικροί εταίροι πελαγοδρομούν, και αυτό δείχνει ότι ένα πρόγραμμα δεν μπορεί να υλοποιηθεί με επιτυχία όταν αυτοί που καλούνται να το εφαρμόσουν δεν δώσουν ολοκληρωτικά τον εαυτό τους για την υποστήριξή του. Είναι φυσικό να διεξέλθουμε του λοιπού ημέρες που δεν θα είναι καθόλου ήρεμες.
Ο Μακεδών