Ενοχη σιωπή… τράτες θερίζουν τις ακτές μας…

Διάβαζα τις προάλλες μια προ τριετίας έκθεση της...

 Greenpeace αναδημοσιευμένη από την ιστοσελίδα του Βήματος (http://www.tovima.gr) με τίτλο «Βόρειες Κυκλάδες- Καταφύγιο ζωής». Για πρώτη φορά αποδεικνύεται και με οπτικό υλικό η καταστροφή που έχει προκληθεί από τα συρόμενα αλιευτικά εργαλεία στη χλωρίδα του βυθού.Η κυρία Άντζελα Λάζου υπεύθυνη της εκστρατείας για το θαλάσσιο περιβάλλον στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace τόνιζε ότι… « Οι εικόνες αυτές αποκαλύπτουν την έλλειψη μιας πολιτικής για την προστασία της θάλασσας από την πλευρά της ηγεσίας και αναδεικνύουν τη μεγάλη ευθύνη που έχει το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης για την υποβάθμιση του θαλάσσιου περιβάλλοντος».

Να συνεχίσουμε πάνω στα λόγια της κας Λάζου ειδικά στο σημείο που αφορά τα όμορφα νησιά της πατρίδας μας. Πολλές φορές ενώ απολαμβάνουμε το μπάνιο μας βλέπουμε τις εν λόγο τράτες να ψαρεύουν στα ρηχά, πάντα με καταστροφικές συνέπειες, πολύ πιο έξω από τα επιτρεπτά όρια αλλά συνήθως κανείς δεν μπαίνει στο κόπο να το καταγγείλει στο Λιμεναρχείο γιατί ξέρει πως δεν θα γίνει τίποτα, το πολύ πολύ να τους ειδοποιήσουν να φύγουν.

1,5 μίλι από την ακτή είναι το όριο που απαγορεύεται το ψάρεμα με τις τράτες. Ένοχη σιωπή των αρχών, των ψαράδων των νησιών καθώς από αυτούς αγοράζουν τα ψάρια που πουλάνε, ένοχη σιωπή και των επιχειρήσεων που προμηθεύονται από αυτούς, ηλίθια σιωπή δική μας που δεν αντιδρούμε.



Πάμπολλες φορές εν μέσω τουριστικής σεζόν έχει πετάξει η τράτα μικρά ψαράκια (σχεδόν γόνος) στη θάλασσα που ξεβράζουν αλιωμενα από τον ήλιο και οι τουρίστες αναρωτιόνται εάν είναι μολυσμένα τα νερά. Πάμπολλες φορές προσπαθούμε και εμείς, για να καθησυχάσουν, να τους εξηγήσουμε ότι είναι από την αλιεία και το μόνο που τους πείθει είναι ότι βλέπουν γλάρους μαζεμένους στο σημείο που πετάχτηκαν, πολύ κοντά στην ακτή.Και όλα αυτά υπό το φως του μεσημεριάτικου ήλιου.

Ντροπή σε όλους για την αδιαφορία μας… και ειδικά στις αρχές που επιτρέπουν τέτοια φαινόμενα.



Το Λιμεναρχείο της κάθε περιοχής, πού είναι ;

Γιατί δεν κάνουν περιπολίες και γιατί πληρώνονται άραγε αφού δεν ξεκολλάνε από τις καρέκλες τους ;

Γιατί περιμένουν πάντα την καταγγελία ;

Ποιος είναι αρμόδιος να προστατεύσει την θαλάσσια χλωρίδα και πανίδα του τόπου μας ; που είναι οι άγρυπνοι φρουροί της προστασίας των θαλασσών μας ;

Μετά μιλάμε για την έλλειψη ψαριών, αναζητούμε τα αίτια της υπεραλίευσης και της παράνομης αλίευσης, ενώ οι ίδιοι εθελοτυφλούμε και ενώ γνωρίζουμε το πρόβλημα δεν κάνουμε τίποτε στο να δώσουμε λύσεις.

Περαστικά μας.

http://antipalos.wordpress.com