Ο μύθος του σπηλαίου του Πλάτωνα και ο κόσμος των σκιών !!!

Η Πολιτεία περιλαμβάνει την Αλληγορία του σπηλαίου, με την οποία ο Πλάτων εξηγεί τη Θεωρία των Ιδεών του.
Η σημερινή κατάσταση του ανθρώπου, λόγω απαιδευσίας, μπορεί να αναπαρασταθεί άψογα από τον περίφημο μύθο του σπηλαίου που διηγείται ο Πλάτωνας, στην αρχή του έβδομου βιβλίου της Πολιτείας του.
Ο άνθρωπος ζει σε μια ψευδαίσθηση
Σύμφωνα με τον αλληγορικό μύθο οι άνθρωποι ζούμε σαν φυλακισμένοι μέσα στις παραισθήσεις και τις αυταπάτες μας και δεν μπορούμε να γνωρίσουμε την αλήθεια γιατί μας εμποδίζουν τα δεσμά των αισθήσεων αλλά και τα δεσμά των εξουσιαστών, που χειραγωγούν τις αισθήσεις μας ώστε να αντιλαμβανόμαστε μόνο την πραγματικότητα όπως την καθορίζουν εκείνοι.

Κάποια στιγμή μερικοί δεσμώτες απαλλάσσονται επιτέλους από την επιρροή των δογμάτων, χάρη στην παιδεία και τον ορθό λόγο και επιτέλους με καθαρή σκέψη μπορούν να γνωρίσουν την αλήθεια βασιζόμενοι σε αποδείξεις.
Πηγή: Ο Μύθος του Σπηλαίου του Πλάτωνα, οι ομοιότητές του με το Matrix και η σύγρονη ερμηνεία του - RAMNOUSIA Διαβάστε περισσότερα
http://www.ramnousia.com/2010/05/matrix.html#.UToGu9bwmuI

The Allegory of the Cave—also known as the Analogy of the Cave, Plato's Cave, or the Parable of the Cave—is an allegory presented by the Greek philosopher Plato in his work The Republic to illustrate "our nature in its education and want of education" (514a). It is written as a dialogue between Plato's brother Glaucon and Plato's mentor Socrates, narrated by the latter at the beginning of Book VII (514a–520a). The Allegory of the Cave is presented after the metaphor of the sun (508b–509c) and the analogy of the divided line (509d–513e). All three are characterized in relation to dialectic at the end of Book VII and VIII (531d–534e).
Plato has Socrates describe a group of people who have lived chained to the wall of a cave all of their lives, facing a blank wall. The people watch shadows projected on the wall by things passing in front of a fire behind them, and begin to ascribe forms to these shadows. According to Plato's Socrates, the shadows are as close as the prisoners get to viewing reality. He then explains how the philosopher is like a prisoner who is freed from the cave and comes to understand that the shadows on the wall do not make up reality at all, as he can perceive the true form of reality rather than the mere shadows seen by the prisoners.
The Allegory may be related to Plato's Theory of Forms, according to which the "Forms" (or "Ideas"), and not the material world of change known to us through sensation, possess the highest and most fundamental kind of reality. Only knowledge of the Forms constitutes real knowledge.[1] In addition, the Allegory of the Cave is an attempt to explain the philosopher's place in society: to attempt to enlighten the "prisoners."
Plato's Phaedo contains similar imagery to that of the Allegory of the Cave; a philosopher recognizes that before philosophy, his soul was "a veritable prisoner fast bound within his body... and that instead of investigating reality by itself and in itself it is compelled to peer through the bars of its prison.


http://en.wikipedia.org/wiki/Allegory_of_the_Cave

Ancient Greek Civilization - Αρχαία Ελλάς