Οι μεσαιωνικοί θρύλοι θέλουν την Ισμέρια, απόγονο της φυλής του Βασιλιά Δαυίδ, να είναι η γιαγιά της Παρθένου Μαρίας.
Η προγιαγιά του Ιησού ήταν μία γυναίκα που ονομαζόταν Ισμέρια, σύμφωνα με μεσαιωνικά χειρόγραφα από τη Φλωρεντία, τα οποία ανέλυσε ένας ιστορικός.
Ο θρύλος της Αγίας Ισμέριας, ρίχνει φως τόσο στη Βιβλική οικογένεια της Παρθένου Μαρίας όσο και στις θρησκευτικές και πολιτιστικές αξίες της Φλωρεντίας του 14ου αι.
«Δεν νομίζω ότι αναφέρεται κάποια άλλη γυναίκα ως η γιαγιά της Μαρίας στη Βίβλο,» υποστηρίζει η Catherine Lawless, συγγραφέας της μελέτης. «Δίνεται μόνο η πατρογονική γραμμή της Μαρίας.»
«Η ίδια η Μαρία αναφέρεται ελάχιστα στη Βίβλο,» προσθέτει η Lawless, λέκτορας ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Λίμερικ. «Η τεράστια λατρεία της Μαρίας, που αναπτύχθηκε με τους αιώνες, έχει ελάχιστες πηγές στην Αγία Γραφή.»
Η Lawless μελέτησε την ιστορία της Αγίας Ισμέριας, η οποία θεωρεί ότι αγνοήθηκε από τους ιστορικούς, σε δύο χειρόγραφα: το «Χειρόγραφο Panciatichiano 40» του 14ου αι. από την Εθνική Κεντρική Βιβλιοθήκη της Φλωρεντίας και το «Χειρόγραφο 1052» του 15ου αι. από τη Βιβλιοθήκη Riccardiana, επίσης στη Φλωρεντία.
Σύμφωνα με το θρύλο, η Ισμέρια είναι η κόρη του Ναμπόν, του λαού της Ιουδαίας και της φυλής του Βασιλιά Δαυίδ. Παντρεύτηκε το Λυσαίο, ο οποίος περιγράφεται ως «πατριάρχης του λαού του Θεού».
Η Ισμέρια ήταν μία όμορφη και ευσεβής γυναίκα. Τη μέρα του γάμου τους, ο Λυσαίος και η Ισμέρια έκαναν μία συμφωνία που συνδύαζε το γάμο με την ευσεβή ζωή. Η Ισμέρια ζήτησε από τον Λυσαίο να της υποσχεθεί πως θα διάγουν μία ζωή αφοσιωμένη στο Θεό και έτσι το ζευγάρι κοιμόταν στο συζυγικό κρεβάτι μόνο μία βραδιά το μήνα, εκτός από το μήνα της νηστείας. Ο Λυσαίος συμφώνησε και μετά από 12 χρόνια το ζευγάρι απέκτησε μία κόρη, ονόματι Άννα (μητέρα της Παρθένου Μαρίας), που παντρεύτηκε τον Ιωακείμ. Μετά από 12 χρόνια, ο Λυσαίος πέθανε και οι συγγενείς της άφησαν την Ισμέρια πάμφτωχη.
Η Ισμέρια βρήκε καταφύγιο στο νοσοκομείο. Εκεί λέγεται ότι έκανε δύο θαύματα. Ένας κωφάλαλος πήγε στο νοσοκομείο και η Ισμέρια του ζήτησε να της πει, εξ' ονόματος του Κυρίου, πού ήταν άρρωστος. Αμέσως, ο ασθενής απάντησε πως γιατρεύτηκε και ευχαρίστησε το Θεό. Επειδή ούτε η Ισμέρια αλλά ούτε και ο συγκεκριμένος άντρας είχαν λεφτά για να φάνε, η Ισμέρια ζήτησε να της δώσουν ένα κοχύλι γεμάτο με νερό. Προσευχήθηκε και το κοχύλι γέμισε ψάρια, αρκετά για να φάνε όλοι οι ασθενείς του νοσοκομείου, που γιατρεύτηκαν τρώγοντας τα ψάρια. Μετά από αυτά τα θαύματα, η Ισμέρια επέστρεψε στο δωμάτιό της και ζήτησε από το Θεό να την απαλλάξει από «τη ματαιοδοξία αυτού του κόσμου».
Όταν ο Θεός την πήρε στον «Παράδεισο», ένας εφημέριος από το νοσοκομείο ενημέρωσε την Παρθένο Μαρία για το θάνατό της. Εκείνη αναχώρησε για το νοσοκομείο μαζί με τους 12 Αποστόλους, τον Ιησού, τη Μαρία Μαγδαληνή, τη Μαρία Σαλώμη και τη Μαρία Κλεόπα και απέτισαν φόρο τιμής στην Αγία Ισμέρια.
Ο θρύλος δείχνει μία αλλαγή στην πίστη, καθώς η αγιοσύνη ήταν ένα χαρακτηριστικό που κερδιζόταν με το αίμα του μαρτυρίου και όχι με την ευσέβεια.
Παρόλο που ο συγγραφέας του θρύλου της Ισμέριας παραμένει άγνωστος, η Lawless πιστεύει ότι ενδεχομένως να είναι κάποιος απλός άνθρωπος από την Τοσκάνη.
Ο George Ferzoco, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, υποστηρίζει πως η νέα έρευνα, που αναλύει το θρύλο της Ισμέριας, είναι εξαίρετη και «αποκαλύπτει μία ξεχωριστή πλευρά του θρησκευτικού υλικού της μεσαιωνικής και αναγεννησιακής Φλωρεντίας, όπου γράφτηκαν πολλά χειρόγραφα ειδικά για γυναίκες, αποδεικνύοντας τη σπουδαιότητα της γυναίκας στη μεσαιωνική κοινωνία.»
http://news.pathfinder.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου