Όταν η Αρχαία Ολυμπία χτυπήθηκε από δυνατό τσουνάμι!

Η έρευνα που ανατρέπει τα δεδομένα

Ο δρ Αντρεας Βετ, μέλος του Γεωγραφικού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου «Johannes Gutenberg» του Μάιντς, έρχεται τώρα να δώσει μία νέα εκδοχή. Μετά από γεωμορφολογικές και γεω��ρχαιολογικές έρευνες στην περιοχή της Ολυμπίας, οδηγήθηκε στην υπόθεση ότι αιτία της καταστροφής του λατρευτικού χώρου δεν ήταν ένας ή περισσότεροι σεισμοί, αλλά μια σειρά από τσουνάμι.

Με βασικό ερευνητικό αντικείμενο τα παλαιοτσουνάμι των τελευταίων 11.000 ετών στις ακτές της ανατολικής Μεσογείου, ο δρ Βετ συμπεριέλαβε στην τελευταία του έρευνα και τη μελέτη του υπεδάφους της αρχαίας Ολυμπίας.

Τα συμπεράσματά του, εντυπωσιακά! Σύμφωνα με αυτά, η σύνθεση των ιζημάτων στην περιοχή δεν ταιριάζει γεωμορφολογικά στον ποταμό Κλαδέο. Τμήματα κοχυλιών και κελύφη μικροοργανισμών που βρέθηκαν , καθώς και ίχνη πρωτόζωων που εντοπίζονται σε ιζήματα και η μελέτη τους επιτρέπει την ανασύσταση των αρχαίων θαλασσών και παλαιοπεριβαλλόντων, αποτελούν ενδείξεις θαλάσσιας προέλευσης της καταστροφής του ιερού.

Το τσουνάμι του 6ου αι. μ.Χ!

Συγκεκριμένα, ο Βετ πιστεύει ότι ένα τσουνάμι τον 6ο αι. μ.Χ., αφού είχαν προηγηθεί άλλα κατά τα προηγούμενα 7.000 χρόνια, έφτασε στην Ολυμπία, παρά τη θέση της σε ύψος 33 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, πλημμύρισε τη στενή κοιλάδα του Αλφειού, όπου και οι εκβολές του ποταμού Κλαδέου, και το ιερό της Ολυμπίας. «Η Ολυμπία κατά τους αρχαίους χρόνους δεν απείχε 22 χιλιόμετρα από τη θάλασσα όπως σήμερα, αλλά η ακτή ήταν οκτώ, ίσως και περισσότερα χιλιόμετρα, πιο βαθιά στην ενδοχώρα», υποστηρίζει ο καθηγητής.

Οι σωριασμένοι κίονες κρύβουν το μυστικό;

Οπως διαπίστωσε, η σύνθεση των αποθέσεων γύρω από την Ολυμπία ταυτίζεται με εκείνη των αποθέσεων παλαιο- τσουνάμι στην κοιλάδα του Αλφειού. Αποκλείει το ενδεχόμενο ένας σεισμός να κατέστρεψε την αρχαία Ολυμπία, γιατί σε αυτή την περίπτωση οι σπόνδυλοι των κιόνων του Ναού του Διός που είναι σωριασμένοι στο έδαφος (στη φωτογραφία), θα έπρεπε να βρίσκονται ο ένας επάνω στον άλλο.

Τα αποτελέσματα διαφόρων ιζηματολογικών, γεωχημικών, γεωμορφολογικών και γεωαρχαιολογικών αναλύσεών του υποστηρίζουν τη νέα υπόθεση για το τσουνάμι της Ολυμπίας. Αναλύσεις που αφορούν την προέλευση και την ηλικία των μικροοργανισμών καθώς και οι χρονολογήσεις των ιζημάτων συνεχίζονται, ενώ ο Αντρεας Βετ θα παρουσιάσει τη θέση του σε διεθνή επιστημονικό συνέδριο που θα πραγματοποιηθεί στην Κόρινθο τον Σεπτέμβριο του 2011, σχετικά με τις ενεργές τεκτονικές πλάκες, τους σεισμούς και τη γεωλογία, την αρχαιολογία και τη μηχανική.

H άποψη των ελλήνων επιστημόνων για την νέα θεωρία

Ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ηλίας Μαριολάκος, μιλώντας στο «Βήμα» δήλωσε ότι κρατά επί του παρόντος, και ώσπου να πληροφορηθεί όλα τα στοιχεία της μελέτης, στάση αναμονής. «Εχουν γίνει τσουνάμι στο Ιόνιο εξ αιτίας μεγάλων σεισμών στη θάλασσα, στα νότια της Πελοποννήσου μάλιστα στην Ελαφόνησο συγκεκριμένα, έχω παρατηρήσει ίχνη από τέτοιο φαινόμενο, αλλά για την Ολυμπία που βρίσκεται τόσο βαθιά στην ξηρά, διατηρώ επιφυλάξεις», λέει.

Οσο για το επιχείρημα, που διατυπώνει ο γερμανός καθηγητής για τον τρόπο πτώσης των σπόνδυλων του ναού, πιστεύει ότι αν υπήρξε τσουνάμι, θα έπρεπε να έχουν πέσει με διαφορετική φορά.

Με πληροφορίες από Universität Mainz (www.uni-mainz.de), www.tovima.gr, pyles.tv

Οι ισχυροί σεισμοί σε συνδιασμό με τις πλημμύρες του ποταμού Κλαδέου και την καθίζηση του εδάφους από τις πλαγιές του Κρονίου λόφου, ήταν μέχρι σήμερα οι αιτίες για τις καταστροφές του αρχαίου λατρευτικού χώρου της Ολυμπίας που είχαν σαν αποτέλεσμα να θαφτεί το ιερό αρκετά μέτρα κάτω από τη γη.

Τι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα για την καταστροφή της Αρχαίας Ολυμπίας

Σύμφωνα ωστόσο με ο, τι γνωρίζαμε ως σήμερα η αιτία της οριστικής καταστροφής του ιερού ήταν δύο μεγάλοι σεισμοί, που έγιναν το 522 και το 551 μ. Χ. και είχαν ως αποτέλεσμα την κατάρρευση των οικοδομημάτων, μεταξύ των οποίων και του ναού του Δία. Η συνέχεια της θεωρίας θέλει το χώρο να καλύπτεται από τους πλημμυρισμένους ποταμούς Αλφειό και Κλαδέο αλλά και από τις κατολισθήσεις του Κρονίου λόφου.

Ο τόπος όλος, μαζί και τα ερείπια, καλύφθηκε τότε από επίχωση, που έφθανε τα επτά μέτρα. Αυτά ως τις πρώτες ανασκαφές, που έγιναν το 1829 από τη Γαλλική Επιστημονική Αποστολή στην Πελοπόννησο, με επικεφαλής το στρατηγό Μεζόν, που αποκάλυψε τμήματα του ναού, πολλά από τα οποία μάλιστα μεταφέρθηκαν στο Λούβρο.