ΠΩΣ ΤΑ ΠAIΔΙΑ MΑΣ ΜΥΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟ

Το κείμενο αυτό αποτελεί μέρος της εισηγήσεως της κ. Νταγκουνάκη, στο Σεμινάριο Πίστεως, της Παγκυπρίου Ενώσεως Γονέων (ΠΕΓ), που πραγματοποιήθηκε την 3^ην Ιουλίου 1991, στο...

Κοινοτικό Κέντρο Τριμήκληνης, με γενικό θέμα: Σατανιστικά παιγνίδια - μια σύγχρονη μάστιγα για την κοινωνία μας.

- Τα όσα εντόπισε ο π. Χριστόφορος Τσιάκκας στα περιοδικά των κομπιούτερς είναι πράγματι ανησυχητικά. Μόνο που... απευθύνονται στα μεγαλύτερα παιδιά. Γιατί αλλοίμονο, έχουμε και αντικείμενα μύη­σης για παιδάκια... προσχολικής ηλικίας!

• Ήδη τα πιτσιρίκια της Αμερικής, γλυκαίνονται με βολβούς ματιών απ' όπου ρέει αίμα, με ανθρώπινα κρανία, γλώσσες, αράχνες, βατράχια κ.λ.π. Πρόκειται για την τελευταία λέξη της μό­δας σε γλειφιτζούρια και ζαχαρωτά, που εδώ και καιρό διατίθενται στα ράφια των σουπερμάρκετ. Συνολικά 17 εται­ρείες των ΗΠΑ. παράγουν τέτοια γλυ­κίσματα και μια από τις πρωτοπόρες η Cap Caudy, εγκαινίασε πρόσφατα στα προάστια τού Λονδίνου, το πρώτο της Ευρωπαϊκό εργοστάσιο. Οι πωλήσεις γενικά από το 1993 έως σήμερα έχουν διπλασιαστεί. Από τα 10δις δολάρια που διέθεσαν οι Αμερικανοί για την αγορά γλυκών, τα 310 εκατομμύρια ξο­δεύτηκαν για ζαχαρωτά με τη μορφή φαντασμάτων ανθρωπίνων κρανίων, τε­ράτων κ.α. Κι όπως τόνισε ο διευθυντής της Cap Caudy κ. Tom Prichard, τα παιδιά ξετρελαίνονται με πράγματα που απεχθάνονται και βρίσκουν αποκρου­στικά οι γονείς.

Κοντά σ’ αυτά, μεγάλη πώληση έχει κι ένα είδος παστίλιας που προκαλεί έκ­ρηξη στο στόμα! Το διαφημιστικό αναφέ­ρει: η παστίλια είναι στο στόμα σας. Έ­χουν περάσει τα πρώτα πέντε δευτερό­λεπτα. Στα δεκαπέντε μπορείτε να κατα­λάβετε τη δύναμή σας. Στα 25' γνωρίζου­με ότι υποφέρετε. Στα 35' ξέρουμε ότι μπορείτε να τα καταφέρετε. Έχουμε περάσει ήδη 50". Είστε ήρωας....

Όσοι δοκίμασαν, λένε, πως μετά τις 4 παστίλιες νιώθεις τη γλώσσα σαν να καίγεται, σαν να έχεις πιει καυτό καφέ..

Λοιπόν, όχι πια πουλάκια και λου­λουδάκια ζαχαρωμένα για τα παιδιά, ούτε και αληθινά γλυκές γεύσεις. Αλλά, ποιος και για πιο σκοπό, εμπνεύστηκε τα νε­κροφιλία και τερατολογύσια για τα πι­τσιρίκια; Γιατί άραγε πρέπει να εξοικειω­θούν σε αυτόν τον ιδιόρρυθμο κανιβαλισμό, τρώγοντας ανθρώπινα μάτια και κρανία; Τα παιδιά δεν ξετρελαίνονται. Τα παιδιά μυούνται στο να ξετρελαίνονται, όταν το μάρκετινγκ τους επιβάλλει ένα προϊόν ως... μόδα! Βέβαια, με τούτα και με τ’ άλλα, οι έφηβοι της ... πρωτοπόρου Αμε­ρικής, μεταβάλλονται διαρκώς σε... δολο­φόνους! Έντεκα περιστατικά μεκελειών σε σχολεία, από παιδιά ενάντια σε παιδιά, σημειώθηκαν μέσα σε δυο χρόνια. Άραγε, οι δικοί μας νέοι, θα ήθελαν να έχουν την ίδια κατάληξη;

Τέλος, όμως, και στους ήρωες των παιδικών μας χρόνων τα ζωάκια, οι συνομήλικοι και τα πλάσματα της φύσης γενικώς, θεωρούνται... παλιομοδίτικα. Ο σύντροφος που θα αγαπήσουν και θα μιμηθούν τα σημερινά παιδάκια, είναι ένας... βρυκόλακας! Έτσι, όπως παλιά κυκλοφορούσε σε συνέχειες η ζωή της Πολυάννας,  οι ιστορίες της Λάσσυ και ο Καραγκιόζης και τόσα άλλα, κυκλοφο­ρούν τώρα στην Ελλάδα -και συγκε­κομμένα από το 1987 -τα βιβλία της Αγγέλας Ζόμερ - Μπόντενμεργκ «Ο Μικρός Βρυκόλακας». Ο καμβάς της ιστορίας αναφέρεται στην εισαγωγή των βιβλίων ως εξής: Ο Άντον (σημ.. ένα παιδάκι ήρωας τού παραμυθιού) τρελαίνεται για ιστορίες τρόμου. Πιο πολύ απ' όλες τού αρέσουν οι ιστορίες με βρυκόλακες και ξέρει με το νι και με το σίγμα τις συνήθειές τους. Ο Ρούντιγκερ είναι μόλις... 15 χρόνων, γιατί βρυκολάκιασε από μικρός. Η φιλία του με τον Άντον ξεκινάει ένα παράξενο Σαββατόβραδο. Ο Άντον κατατρομάζει, αλλά το βρυκολακάκι τού βεβαιώνει πως δεν είναι επικίνδυνο, γιατί έχει φάει. Ο Άντον που φαντάζεται, πως οι βρυκόλακες είναι απαίσιοι, μένει κατάπληκτος όταν μαθαίνει ότι ο Ρούντιγκι, τρελαίνεται για ιστορίες τρόμου. Από εκείνο το βράδυ, η μονότονη ζωή του Άντον, γίνεται συναρπαστική. Το βρυ­κολακάκι τού φέρνει μια μπέρτα για να πετάει στον αέρα και αρχίζουν παρέα τις εξορμήσεις στο γειτονικό νεκρο­ταφείο και στην κρύπτη των βρυκολάκων. Ο νεκροθάφτης έχει εξαπο­λύσει λυσσαλέο κυνηγητό εναντίον των βρυκολάκων. Γι αυτό, οι βρυκόλακες αναγκάστηκαν να κρύψουν τα φέρετρά τους σε μια υπόγεια κρύπτη....

Εδώ, λοιπόν, οι όροι αντιστράφησαν. Κοκκινοσκουφίτσα είναι το βρυκολα­κάκι και κακός Λύκος ο φυσιολογικός άνθρωπος που τα κυνηγάει. Το αιμοχαρές πλάσμα της κόλασης γίνεται ένα διω­κόμενο θύμα, κάτι σαν το Μπάμπη το ελαφάκι μπροστά στα όπλα των κυνηγών. Πως θα πούμε αργότερα, στα παιδάκια που διαβάζουν τέτοια βιβλία, ότι οι βρυκόλακες, οι κολασμένοι και οι σατανιστές, εκπρο­σωπούν το κακό;

• Ελλάδα Χριστούγεννα τού 1991: παραμονές της μεγάλης Χριστουγεννιάτικης γιορτής, τα κανάλια διαφήμι­ζαν το επιτραπέζιο παιγνίδι ο πύργος των φαντασμάτων. Το κάθε παιδάκι έχει το δικό του μικρό φέρετρο, και το κινεί, ανάλογα με το τι θα δείξει το βέλος της ρουλέττας, πάνω στον χάρτινο πύργο. Αν κερδίσει, οι μικρές φωσφορίζουσες νεκροκεφαλές θα κλειστούν στα φέ­ρετρα. Αν χάσει, ένα χαρτονένιο στοι­χειό, θ’ αποκεφαλίσει - υποτίθεται - το παιδί παίκτη.

• Άνοιξη τού 1993: στην Αγγλία, κυκλοφορεί ένα βιντεοπαιχνίδι, όπου ανάμεσα στ' άλλα προβάλλονται και σκηνές στραγγαλισμού ημίγυμνων γυναικών. Κοστίζει £50 και πούλησε μόλις τους τρεις πρώτους μήνες... 70.000 κομμάτια! Το φθινόπωρο τού ίδιου χρόνου, δύο Άγγλοι έφηβοι απα­γάγουν και σκοτώνουν με φρικτό τρόπο ένα παιδάκι δύο χρόνων. Πιθανόν βέβαια, τα δύο γεγονότα να μην συν­οδεύονται μεταξύ τους..

• Αρχές τού 1994 στην Ελλάδα και πάλι: το Atmosfear, ένα από τα πιο ξεκάθαρα σατανιστικά παιγνίδια που κυκλοφόρησαν ποτέ. Η συσκευασία είναι ένα φέρετρο. Η διαφήμιση επάνω της γράφει: το παιγνίδι ζωντανεύει τους εφιάλτες σας, ξεσηκώνει τα πνεύματα τού κακού σ’ ένα ανελέητο κυνηγητό σε μια νύκτα, που πάλλεται από ψιθύρους και πνιγμένες φωνές, ενώ ο άρχοντας τού παιγνιδιού, έξυπνος και σατανικός σάς οδηγεί στο σκοτάδι, σας καθοδηγεί και επιβάλλει τυφλή υπακοή στις εντολές του.

Για ν' αρχίσει το παιγνίδι, πρέπει να βάλουμε στην τηλεόραση την βιντεοκασέτα. Εκεί εμφανίζεται ο Κλειδοκράτορας και Άρχοντας τού παιγνιδιού. Παριστάνει τον πρίγκιπα της κόλασης, όπως ακριβώς τον περιγράφουν οι σατανιστές. Μαύρη κου­κούλα, μάτια φλόγες και καταχθόνια φωνή που διατάζει...

Μέσα στο κουτί υπάρχει ένα επιτραπέζιο νεκροταφείο με σπασμένα μνήματα. Το κάθε παιδί επίσης παίζει μ’ ένα δικό του μικρό μνήμα και υποδύεται κάποιον από τους παρακάτω έξι ρόλους: το φάντασμα Χελίν (από το χέλ= κόλαση). Το βαμπίρ Ελίζαμπεθ Μπάθορυ. Τη μάγισσα Ανν Ντέ Σαντρέν. Τον λυκάνθρωπο Τζιβαουντάν. Τη Μούμια Κουφού. Τον Τζόμπι βαρώνο Σαμεντί (Σύμφωνα με τη φιλοσοφία των Βουντού, ο Μπαρόν Σαμντί ειναι ο αρχηγός των νεκροταφείων και ο θεός των νεκρών). Οι οδηγίες τού παιγ­νιδιού προτρέπουν τα πιτσιρίκια να παίζουν μόνο νύκτα και να μεταμφιέζονται στον ήρωα που υποδύονται. Στη διαδικασία χρησιμοποιούνται επίσης οι κάρτες μοίρα, χρόνου και τύχης με γραπτές εντολές όπως και αυτές: γίνε ανεκτός, ούρλιαξε, στοπ. Όποιος τρομάζει, χάνει δύο γύρους, Πάρε όλες τις κάρτες μοίρας τού πιο μεγάλου και δώσε του ένα μήνυμα από μένα: σκουλήκι εξορίζεσαι στη μαύρη τρύπα για να γευτείς την κόλαση. Για ν' αρχίσει το παιγνίδι, πρέπει να βάλουμε στην τηλεόραση την βιντεοκασέτα. Εκεί εμφανίζεται ο Κλειδοκράτορας και Άρχοντας τού παιγνιδιού. Παριστάνει τον πρίγκιπα της κόλασης, όπως ακριβώς τον περιγράφουν οι σατανιστές. Μαύρη κου­κούλα, μάτια φλόγες και καταχθόνια φωνή που διατάζει: Αυτό είναι το παιγνίδι μου με τους δικούς μου κανόνες. Εγώ οδηγώ το παιγνίδι κι εσύ υπακούς τυφλά τις διαταγές. Όταν εγώ μιλώ, εσύ θα στα­ματάς και αμέσως θ' ακούς. Εσύ είσαι σημαδεμένος μ' ένα χρώμα και μαρκαρι­σμένος μ' ένα αριθμό. Αν καλώ τον αριθμό ή το χρώμα σου, θ' απαντάς χωρίς κα­θυστέρηση ναι, ναι Άρχοντά μου. Αλλιώς, θα τιμωρείσαι σκληρά παλιοσκουλήκι. Θα σου σπάσω τα μούτρα. Κι εσύ θα πεθάνεις στο τέλος. Δυστυχισμένε που όλοι σε λυπούνται! Να ξέρεις ότι στο τέλος δεν θα θέλει να σε δει κανένας. Άκουσες δυστυ­χισμένο σκουλήκι: Τώρα θέλω να κάνω παιγνίδι με τον μικρότερο, ο μικρότερος είναι το πιο εύκολο θύμα... Και πάει λέγον­τας...

Κερδίζει όποιος φτάσει στο κέντρο τού νεκροταφείου, που υπάρχει η λέξη ΕΦΙΑΛΤΗΣ. Αλλά για να τα καταφέρει, πρέπει πρώτα να συγκεντρώσει 6 κλειδιά, από 6 ομάδες κλειδιών και να φέρει με το ζάρι... 6! Υπάρχουν δεκάδες ακόμη σα­τανιστικά σύμβολα στο Atmosfeat, έτσι που μέσα στο ψεύτικο νεκροταφείο, θάβονται τελικά οι παιδικές ψυχές!...

• Κι έχουμε ακόμη, παιδικά αυτοκινητάκια και μάλιστα με το σήμα της Αστυνομίας, που πάνω στο καπό τους δεσπόζει το 666 και μικρά τερατάκια, τα λεγόμενα trolls. Αλλά εκεί που πραγ­ματικά εισβάλλει η κόλαση στα παι­δικά δωμάτια, είναι με τα παιγνίδια των κομπιούτερς. Όπως το πάγκαν (παγανισμός), όπου η δισκέτα συνοδεύεται κι από δώρο: μια μεγάλη μεταλλική πεν­τάλφα!.. Και να πως διαφημίζει το παιγ­νίδι, το εξειδικευμένο περιοδικό user (Ιούνιος 1944): «Όταν το παιγνίδι βρέθ­ηκε στα χέρια μου, ένα ρίγος με διαπέρασε. Ένα από τα πιο αγαπημένα μου σύμβολα φιγουράριζε κάτω από τον επιβλητικό τίτλο του (σημ. μια ανάποδη πεντάλφα). Ανοίγοντας το κουτί παρα­τήρησα ότι περιείχε και μια μεταλλική πεντάλφα... Όλα αρχίζουν από την άψογη εισαγωγή. Μέσα από το σκοτεινό ουρανό μια πεντάλφα σχηματίζεται και το χέρι τού Σατανά ξεπροβάλλει κρατώντας τον Αβατάρ, ήρωα τού παιγ­νιδιού. Με μια μεγαλόπρεπη κίνηση τον καταδικάζει στον κόσμο τού Πάγκαν. Στο πρώτο Interactive, η βασίλισσα δίνει εντολή για τον αποκεφαλισμό ενός πα­ράνομου. Το κεφάλι κόβεται και πλημ­μυρίζοντας την οθόνη με αίμα, πέφτει στη θάλασσα, όπου το τρώει ένα τέρας! Τα γραφικά είναι βίαια, ατμοσφαιρικότατα, υπέροχα. Αγοράστε οπωσ­δήποτε το παιγνίδι...».

• Και   συνεχίζουμε   ενδεικτικά:   το Νάϊτμπριντ (γέννημα της νύκτας). Ο ήρωας παίρνει υπερφυσική δύναμη από έναν μεγαλειώδη Θεό, που αντίθετα από αυτούς των συγχρόνων θρησκειών, είναι ακόμη ενεργός στο επίπεδο τού ανθρώπου. Ζει σε μια πόλη που συγχω­ρούνται όλες οι αμαρτίες.

• Doom (όλεθρος). Απίστευτα εθιστικό. Με δεκάδες σύμβολα, όπως κριαροκεφαλές, ανάποδες πεντάλφες και σταυ­ροί, μαγικοί κύκλοι και πεντάγραμμα. Ένα εφιαλτικό σύνολο, που θα σάς οδηγήσει στην κόλαση.

• Νταρκσίντ (σπέρμα τού σκότους). Ένα από τα πιο καταχθόνια και «αξιο­πρεπή» παιγνίδια, βασισμένο στο Νεκρονομικό.

Εδώ, όμως, πρέπει να σταθούμε για λίγο και να καταλάβουμε πως τίποτα σ’ αυτά τα παιγνίδια, δεν είναι τυχαίο. Το Νεκρονομικό είναι ένα βιβλίο που γράφτη­κε από τον Χάουαρντ Φίλπς Λάβκραφτ (1890-1973). Ο ίδιος έγραψε και το επίσης περιβόητο «Επίκληση στο Κθούλου». Και τα δύο αυτά, αποτελούν θεμελιώδη κείμενα τού διεθνούς σατανισμού. Ο  Κθούλου μάλιστα, που ταυτίζεται με τον σατανά αναφέρεται σε ειδικό κεφάλαιο της Σατανιστικής Βίβλου, με τον τίτλο: «Η μετα­φυσική τού Λαβκραφτ και το κάλεσμα τού Κθούλου». Κι όπως τονίζεται χαρακτηρι­στικά οι τελετές που περιγράφονται σ’ αυτά τα βιβλία, αποτέλεσαν το πρότυπο για τις μαύρες λειτουργίες του αιώνα μας.

Να όμως και που τα δύο κείμενα έγιναν παιγνίδια! Το πρώτο για κομπιούτερς, «το Νταρκσίντ» και το δεύτερο ως παιγνίδι φανταστικού ρόλου με τον ίδιο τίτλο, επίκληση στο Κθούλου τα παιγνί­δια φανταστικού ρόλου, είναι ιστορίες -σκελετοί, όπου οι παίκτες υποδύονται τους ήρωες ενός σεναρίου που συμπληρώνουν οι ίδιοι.

Ας δούμε πως σχολιάζεται το συγ­κεκριμένο παιγνίδι στο περιοδικό Μονόκερος. «Η επίκληση στο Κθούλου, δίνει ένα λεπτομερή κατάλογο αποκρυφιστικών βιβλίων με κορυφαίο το Νεκρονομικό. Η πρωτότυπη αραβική έκδοση περιέχει ανο­μολόγητα μυστικά και πανίσχυρες επι­κλήσεις. Λεπτομέρειες θα βρείτε στο παιγνίδι… Εβδομήντα ένα πλάσματα της μυθολογίας τού Κθούλου, υπάρχουν στις οδηγίες, πρόκειται για εξώτερους Θεούς, μεγάλους, παλαιούς και θεανθρώπους. Για 29 ζώα και τέρατα. Συνολικά, επίσης, καταγράφονται 139 μαγικά ξόρκια. Η εκμά­θηση επικλήσεων, γίνεται με το διάβασμα αποκρυφιστικών βιβλίων. Ο παίκτης που γνωρίζει τη μαγεία είναι πολύ ισχυρός αφού μπορεί να επικοινωνεί με θεότητες και να διατάζει πλάσματα από τα βάθη της κόλασης, να πραγματοποιούν το θέλημά του».

Όχι, δεν χρειάζεται να προμηθευ­τεί κανείς τη Σατανιστική Βίβλο. Μπαίνει με άλλη μορφή στα παιδικά δωμάτια. Από δω και πέρα, όποιο παιδί βρεθεί με κάποιο τρόπο σε σατανιστική οργάνωση, θα θεω­ρήσει όσα βλέπει και ακούει σαν... παιγνίδι. Αλλά, ποιος είναι τελικά ο παίκτης και ποιο το πιόνι;... Οι σημερινοί έφηβοι, που δεν παίζουν πλέον μπάλα ή τον θαρραλέο καραγκιόζη, παίζουν εν αγνοία τους, τον ίδιο τους τον εαυτό!.. Μόνοι και απροστά­τευτοι, στα σχέδια εκείνων που θέλουν να συνθέσουν τη μαύρη στρατιά τού μέλ­λοντος... Και βέβαια υπάρχουν λύσεις. Για την πολιτεία, για τους γονείς, για τα παιδιά.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ»

ΤΕΥΧΟΣ 12 - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1999 ΤΗΣ ΠΑΓΚΥΠΡΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΓΟΝΕΩΝ

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com

 http://www.filoumenos.com