Έλληνας φωτογράφος κατακτά παγκόσμια πρωτιά και μας κάνει ΟΛΟΥΣ υπερήφανους!

Μια λέαινα σε δάσος
της Αφρικής που παίρνει "θέση" απέναντι στη
λεία της ήταν η νικήτρια...
ασπρόμαυρη φωτογραφία του διεθνή διαγωνισμού Sprider Awards 2012. Νικητής, ο Έλληνας
Νικόλας Λώτσος.
Ο κορυφαίος διεθνής διαγωνισμός ασπρόμαυρης φωτογραφίας Sprider Awards 2012 ξεχώρισε τον Έλληνα Νικόλα Λώτσο, δίνοντας του τον τίτλο "Φωτογράφος της Χρονιάς".

Η εν λόγω αριστουργηματική ασπρόμαυρη φωτογραφία που αποτυπώνει μια στιγμή του ζωικού βασιλείου φέρει τον τίτλο "The hunt" (Το Κυνήγι), ενώ τραβήχτηκε στο οικοσύστημα Μασάι Μάρα στην Κένυα της Ανατολικής Αφρικής.

Μάλιστα απέσπασε και το 1ο βραβείο ασπρόμαυρης φωτογραφίας στην κατηγορία "Άγρια Ζωή", ενώ είχε υποψηφιότητες και για άλλες κατηγορίες.

Ο διαγωνισμός πραγματοποιείται για έβδομη χρονιά και βραβεύει κάθε φορά τους καλύτερους ερασιτέχνες και επαγγελματίες φωτογράφους σε παγκόσμιο επίπεδο.

- Τη δεύτερη θέση στην ίδια κατηγορία του διαγωνισμού απέσπασε η φωτογραφία της Αμερικανίδας Dianne Yudelson, "The Rain Dance" ("Ο χορός της βροχής")

- Η Slobodan Blagojevic και ο εκφραστικός πίθηκος της φωτογραφίας κατάφεραν να κερδίσουν την τρίτη θέση.

Aπό το basket στο... φακό

Ο διεθνώς αναγνωρισμένος φωτογράφος Νικόλας Λώτσος έχει μια ακόμη μεγάλη αγάπη: Την εκπροσώπηση αθλητών basket. Η κλίση του βέβαια στη φωτογραφία φάνηκε από πολύ μικρή ηλικία.

Από τα 16 του χρόνια ασχολείται με την καλλιτεχνική φωτογραφία κυρίως με την μαυρόασπρη και αποτυπώνει θέματα μέσα από την άγρια ζωή, φύση, ανθρώπινη κουλτούρα.

Σκοπός του; Η προστασία, η κινητοποίηση και η προσφορά βοήθειας. Γι' αυτό το λόγο επισκέπτεται σχολεία και ορφανοτροφεία σε διάφορες παραγκουπόλεις. Η προσπάθεια αυτή άρχισε με σχολεία της Kibera στην Κένυα και συνεχίζεται μέχρι σήμερα με συγκέντρωση βοήθειας μέσω του προσωπικού του blog.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Έλληνας φωτογράφος, "Το μεγαλείο της φύσης σε προκαλεί να το αποτυπώσεις για να το κρατήσεις μέσα σου, να το μοιραστείς με τον κόσμο. Και εγώ μέσα από τις εικόνες μου αισθάνομαι ότι εκφράζω τελικά τον φόβο και την αγωνία μου να μην καταλήξει αυτός ο υπέροχος κόσμος της άγριας φύσης ένα όνειρο από το παρελθόν. Να μην καταλήξουν σε 50 χρόνια από τώρα τα παιδιά των παιδιών μας να βλέπουν την άγρια φύση και ζωή μόνο από φωτογραφίες ή στα διάφορα μουσεία ανά τον κόσμο επειδή απλώς δεν θα υπάρχουν πια". Παράλληλα τονίζει ότι ίσως όλο αυτό είναι μέρος της προσπάθειάς του να διαφυλάξει κάτι πολύτιμο να μην χαθεί.

"Ίσως γιατί δείχνοντας το μεγαλείο της φύσης, μπορείς να τη διασώσεις για τις επόμενες γενιές. Ίσως γιατί πιστεύω ότι αν δείξουμε εμείς απλά τη θέληση να την προστατεύσουμε, η φύση θα βρει τον τρόπο". καταλήγει.