Ευαγόρας Παλληκαρίδης: Η ιστορία θα υποκλίνεται πάντα μπροστά του

O Ευαγόρας γεννήθηκε στην Τσάδα στις 28 Φεβρουαρίου 1938. Γαλουχημένος από μικρός με τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη της φυλής...

 δεν άντεχε την ταπείνωση. Στα 15 του χρόνια και ενώ η Βρετανική Αυτοκρατορία γιόρταζε την ενθρόνιση της βασίλισσας Ελισάβετ Β', ο Βαγορής αναρριχήθηκε στον ιστό και κατέβασε τη σημαία των αποικιοκρατών. Λίγο πριν την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, προσπάθησε με είκοσι συμμαθητές του να απελευθερώσουν το πλήρωμα του πλοιαρίου «Άγιος Γεώργιος», που δικαζόταν.
Όταν το 1955 ο αγώνας φούντωσε, ο Ευαγόρας εντάχθηκε στις τάξεις της ΕΟΚΑ. Τον Νοέμβριο του 1955 απελευθέρωσε ένα συμμαθητή του, κτυπώντας Βρετανούς στρατιώτες και ορίστηκε δικάσιμος. Μια μέρα πριν την δίκη άφησε το σχολείο και ενώθηκε με την ομάδα των ηρώων Χρίστου Κκέλη, Μιλτιάδη Στυλιανού και των άλλων παλικαριών. Συνελήφθη στις 18 Δεκεμβρίου μεταφέροντας οπλοπολυβόλο. Τον βασάνισαν για 11 μερόνυχτα, όμως ο Βαγορής δεν λύγισε και δεν πρόδωσε, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε απαγχονισμό στις 25 Φεβρουαρίου 1957.
Η είδηση της καταδίκης του 19χρονου τότε Ευαγόρα ξεσήκωσε παγκόσμια θύελλα κατακραυγής εναντίον της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Η διεθνής κατακραυγή ήταν αυτή που απέτρεψε τον απαγχονισμό 26 άλλων αγωνιστών, που είχαν ήδη καταδικαστεί σε θάνατο. Τα μεσάνυχτα της 13ης Μαρτίου του 1957 με την παλικαριά της Ρωμιοσύνης, ο αιώνιος έφηβος σήκωσε το σταυρό του και πορεύτηκε στο στερνό ταξίδι προς την αγχόνη, στάθηκε ατάραχος κάτω από το ικρίωμα, κοίταξε κατάματα το θάνατο και αυτός χαμήλωσε το βλέμμα. Πέρασε στο πάνθεον των ηρώων του έθνους, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο.
Ο Βαγορής, ο νεαρός ιδεολόγος, ο φλογερός και αγνός πατριώτης, αποτελεί σύμβολο αγώνα για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Έδωσε μαθήματα πατριωτισμού και αυτοθυσίας, συμπεριφέρθηκε και θυσιάστηκε όπως ο ίδιος επιθυμούσε, σαν Έλληνας. Μπορεί να πέτυχαν τη φυσική του εξόντωση, όχι όμως και το θάνατο. Σχολεία, στρατόπεδα, πολιτιστικοί σύλλογοι, αθλητικά σωματεία, δρόμοι, πλατείες σε Ελλάδα και Κύπρο, αλλά και σε ελληνικές παροικίες φέρουν το όνομά του.
Ο Ευαγόρας πέρασε στην αθανασία και αποτελεί το σέμνωμα ενός ολόκληρου λαού. Παρέμεινε για πάντα έφηβος και θα ζει πάντα στην καρδιά του κάθε Έλληνα, θα είναι φάρος φωτεινός για τις επερχόμενες γενεές. Η ιστορία θα υποκλίνεται πάντα μπροστά του.
Η θυσία του Ευαγόρα, το ολοκαύτωμα του σταυραετού του Μαχαιρά, το σύγχρονο Χάνι της Γραβιάς, όπως μετέτρεψαν τον αχυρώνα στο Λιοπέτρι οι τέσσερεις ήρωες, η με απαράμιλλο θάρρος αντιμετώπιση της αγχόνης από τους εφτά ήρωες, όπως και η θυσία των υπόλοιπων ηρώων του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, ήταν αξεπέραστες.
Οι ήρωες του αγώνα αποδείχθηκαν άξιοι πρόγονοι του Λεωνίδα, του Διάκου, του Παλαιολόγου και των άλλων αθάνατων προγόνων. Ταπείνωσαν και κουρέλιασαν το γόητρο του διαβόητου Χάρτινγκ, ο οποίος όταν έφυγε ντροπιασμένος από την Κύπρο, δήλωσε ότι η ΕΟΚΑ είναι αήττητη. Τα παλικάρια αυτά αποτελούν τους σημαντικότερους λόγους, για τους οποίους θα πρέπει να χαιρόμαστε που ανήκουμε σε αυτό το έθνος, στο έθνος των ηρώων, των Χριστιανών.
Οι σεμνοί αγωνιστές μας πολέμησαν και θυσιάστηκαν για ένα και μόνο σκοπό, την ένωση της Κύπρου με τη μάνα Ελλάδα. Ο στόχος, δυστυχώς, δεν επιτεύχθηκε. Όσα οι ήρωες κέρδισαν στο πεδίο της τιμής, στα βουνά και τις αγχόνες προδόθηκαν από τις αδύνατες ελληνικές και ελληνοκυπριακές πολιτικές ηγεσίες. Παρόλα αυτά, ο αγώνας της ΕΟΚΑ έφερε την ανεξαρτησία της μαρτυρικής μας νήσου. Εμείς, οι νέες γενιές έχουμε καθήκον και υποχρέωση να διατηρήσουμε άσβεστη τη μνήμη τους, να κρατήσουμε τις θυσίες τους στα χρωματοσώματά μας και να τις μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας. Το μεγαλείο αυτού του αγώνα, του λαμπρότερου της μακραίωνης ιστορίας του κυπριακού Ελληνισμού δεν πρέπει να ξεχαστεί και ΔΕΝ θα ξεχαστεί.

* Εκπρόσωπος Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων Πολιτιστικού Συλλόγου «Ευαγόρας Παλληκαρίδης» - Μέλος Επαρχιακής Γραμματείας ΔΗΣΥ Πάφου





Πηγή